reus subderetur, juxta periculoso, ficta seu vera promeret, monuit Liviam, ne arcana domûs, ne consilia amicorum, ministeria militum vulgarentur; neve Tiberius vim principatûs resolveret, cuncta ad senatum vocando: eam conditionem esse imperandi, ut non aliter ratio constet, quam si uni reddatur.

VII. At Romæ ruere in servitium consules, patres, eques: quanto quis illustrior, tanto magis falsi ac festinantes, vultuque composito, ne læti excessu principis, neu tristiores primordio, lacrymas, gaudium, questus, adulatione miscebant. Sex. Pompeius et Sex. Appuleius Coss. primi in verba Tiberii Cæsaris juravêre: apudque eos Seius Strabo et C. Turranius, ille prætoriarum cohortium præfectus, hic annonæ: mox senatus, milesque et populus: nam Tiberius cuncta per consules incipiebat, tamquam vetere republicâ et ambiguus imperandi: ne edictum quidem, quo patres in curiam vocabat, nisi tribuniciæ potestatis præscriptione posuit, sub Augusto acceptæ. Verba edicti fuêre pauca, et sensu permodesto: De honoribus parentis consulturum: neque abscedere a corpore: idque unum ex publicis muneribus usurpare. Sed, defuncto Augusto, signum prætoriis cohortibus, ut imperator, dederat : excubiæ, arma, cætera aulæ miles in forum, miles in curiam comitabatur: literas ad exercitus, tamquam adepto principatu, misit; nusquam cunctabundus, nisi cum in senatu loqueretur. Causa præcipua ex formidine, ne Germanicus, in cujus manu tot legiones, immensa sociorum auxilia, mirus apud populum favor, habere imperium quam exspectare mallet. Dabat et famæ, ut vocatus electusque potius a republicâ videretur, quam per uxorium ambitum et senili adoptione irrepsisse. Postea cognitum est, ad introspiciendas etiam procerum voluntates inductam dubitationem: nam verba, vultus, in crimen detorquens, recondebat.

VIII. Nihil primo senatûs die agi passus nisi de supremis Augusti; cujus testamentum, illatum per

(C. CORNELII) TACITI
OPERA,

EX EDITIONE

JER. JAC. OBERLINI,

SEDULA RECENSIONE ACCURATA:

SUMTIBUS RODWELL ET MARTIN;

LAW ET WHITTAKER; J. BOOKER; BALDWIN,
CRADOCK, ET JOY; WALKER ET EDWARDS;
J. ROBINSON; ET B. REYNOLDS:

EXCUDIT S. HAMILTON.

I. URBEM Romam a principio reges habuêre. Libertatem et consulatum L. Brutus instituit. Dictaturæ ad tempus sumebantur: neque decemviralis potestas ultra biennium, neque tribunorum militum consulare jus diu valuit. Non Cinnæ, non Sullæ longa dominatio; et Pompeii Crassique potentia cito in Cæsarem, Lepidi atque Antonii arma in Augustum cessêre; qui cuncta, discordiis civilibus fessa, nomine Principis sub imperium accepit. Sed veteris populi Rom. prospera vel adversa claris scriptoribus memorata sunt; temporibusque Augusti dicendis non defuêre decora ingenia, donec gliscente adulatione deterrerentur. Tiberii Caiique et Claudii ac Neronis res, florentibus ipsis, ob metum falsæ; postquam occiderant, recentibus odiis compositæ sunt. Inde consilium mihi, pauca de Augusto et extrema tradere, mox Tiberii principatum, et cætera; sine irâ et studio, quorum causas procul habeo.

II. Postquam, Bruto et Cassio cæsis, nulla jam publica arma, Pompeius apud Siciliam oppressus, ex

VOL. I.

B