Evve : Bacche : fremens Arn. VII, 389. Tu quoque litoribus nostris, Aeneia nutrix, Aeternam moriens famam, Caieta, dedisti; Et nunc servat honos sedem tuus, ossaque nomen 2 fumam moriens (1. litoribus per simplex e scriptum probat h. 1. Pierius, probant aliis locis alii; et ita ubique exaratum in Medic. Wr.) Gud., ingrato sono. 3 At nunc pr. Moret. a m. pr. 1-4. Caietae, quae in his locis moritur, memoria in Aeneae erroribus non obscura erat: et promontorii portusque et urbis nomen in Latii et Campaniae finibus ab ea ductum vulgo ferebatur. De Caieta v. Excurs. I. Super libri initio aut nimium disiuncto a Miseni memoria VI, 232 (nam ad hanc refertur tu quo que), aut nimium coniuncto cum verss. ultimis sup. libri, cum veter. Grammaticis argutari nolim. 3. Etiamnum servat honos sedem tuus, exquisite, pro, honos adest adhuc, superest, servatur sedi tuae, tumuli tui extat adhuc memoria; nam sedes pro sepulcro, ut v. 152 lib. VI. honos pro titulo et nomine seu inscripto seu Hesperia in magna, si qua est ea gloria, signat. 5 Aggere conposito tumuli, postquam alta quierunt Aequora, tendit iter velis, portumque relinquit. Adspirant aurae in noctem, nec candida cursus 4 ea deest Puget. signant Heins. e Medic. Gud. et aliis maluit. Sed exemplo adiecto (sic apud Nasonem, nomina signata saxo) vix satis commode declaravit, quo modo accipi id vellet. Burmannus ad hysteron proteron recurrit; quod multo minus commodum est. Contorte etiam Cerda. Si tueri illud velis, dicendum esset: ossa pro loco dicta esse, quo ossa sunt condita, hoc est, pro tumulo; is signat, adeoque ossa signant, titulo insculpto posteris produnt, nomen tuum. At haec dura sunt; praestat altera ante Heinsium vulgata lectio, quam inter ceteros codices Romanus firmat, signat, ut honos servat sedem, sic nomen signat ossa, h. nomen loco inditum sepulturam Caietae ad nostram memoriam servat. (signant etiam 12. cum Dorph. II. et codd. 1. 6. edit. Vinar. 1826. Et sigrat a librariis praegresso servat accommodatum videri potest. Videndum igitur adhuc, an vera sit lectio signant, in hunc modum accipienda: insigne fecerunt ossa tua nomen, sc. ei loco, quo ossa tua condita sunt, urbi et promontorio Italico; quod significatur verbis adiectis Hesperia in magna. Wr.) Ed. Ven. repetit, servat. (- 5. In Rom. et Medic. traiecta haec leguntur Aeneas exsequiis; in hoc tamen appicta sunt quaedam signa verum ordinem indicantia. Wr.) 6 quierant ex Hebro (ignotum nomen et forte corruptum) laudat Servius; quod et ipsum haberet locum; et sic Montalb. et pro var. lect. alter Hamb. (vid. Not. ad IV, 523. Wr.) 1 portusque Gud. reliquit aliquot Heins. et Pier. 8 cursus Heins. cum vetustioribus, item fragm. Vatic. (vid. Q. V. VIIII, 3, X. Wr.) Vulgo cursum legitur. (ita cum Palat. 5. 7. 11. 12.; Rom. cursu; currus legi iubet Wakef. ad Lucret. V, 777. Wr.) fama vulgato: supra VI, 507 nomen et arma locum servant. Alterum ossa nomen signat, eodem fere redit; nomen est titulus sepulcri, signatque adeo ossa, quae in eo condita sunt. Hesperia magna epitheton ornans; v. I, 569 et IV, 345 Italia magna, si qua est ea gloria. Interpretes a Servio inde accipiunt, quasi dictum sit si quis sensus eius gloriae ad inferos est. Bonus sensus; sed verba hoc tantumm subiiciunt: quantacunque ea gloria sit. (nomen ossa signat, i. e. pro titulo sepulcri tui est urbis et promontorii nomen; sic puto haec intelligenda esse, ne otiosum sit istud Hesperia in magna. Nec verba si qua est ea gloria Luna negat; splendet tremulo sub lumine pontus. Proxima Circaeae raduntur litora terrae: Dives inaccessos ubi Solis filia lucos Adsiduo resonat cantu, tectisque superbis 10 Est τὸ Κιρκαῖον. 10 12 resonant Sprot. (Possidet, hos solans cantu t. Virgilium scripsisse opinatur Withofius, kritische Anmerkk, fasc. IV. p. 27. Wr.) 13 odoratum Oudart. ad l. Leid. nocturno in lumine Medic. et Zulich. a m. sec., quae vulgaris est ratio. (ita etiam 8.; quam rationem cur vulgarem appellet Heynius, non exputo; dicendum potias in requiri, ut indicetur, quem in finem cedrum illa urat. Ceterum in Medic. caedrum exaratur; vid. V. L. ad Ge. III, 414, Wr.) versus Ge. I, 294. ad inscriptionem aliquam sepulcralem retuleris, sed ad haec ipsa Hesperia in magna; neque ea pro extenuandi formula, quae est ieiuna ratio, sed ita accipi velim: quae est magna gloria. Ceterum vid. V. L. ad vs. 4. et 6. Wr.) 7-9. tendit iter velis, per vela vento data, docte, ut cursum, gressum tendere aliquis dicitur; pro vulgari: tendere cursu. Sic I, 656 iler ad navis tendebat Achates. Sub noctem éñiñvelovσiv áñτaι, ut saepe Apollonius, ventus secundus increbrescit et luna favet navigationi (non negat cursum) splendore suo, qui egregie describitur: splendet tremulo sub lumine pontus. Nota rei imago, quam Cerda copiose illustrat; expressa du 14 Idem dum ab Ennio: Lumine sic tremulo terra et cava caerula candent, ap. Macrob. VI, 4. 10-14. Circes insula, facta postea terra continens, Circeii, notum Latii promontorium. De ea vid. Excurs. I. Petita est fabula ex Odyss. x indeque etiam illustranda a; sed poeta ornavit studiose singula verbis exquisitis. raduntur; nam praetervehuntur Troiani; sic III, 699. 700. Divitem cur appellet Circen, caussam puto esse domus opulentiam (unde mox tecta superba), quam Homerus quoque ei tribuit 1. 1. v. 210. 211 et 311. 314. 315, inprimis 348 sqq. conf. Ovid. Met. XIV, 260 sqq. inaccessos lucos, h. 1. silvam, ad quain raro accedunt homines, solitariam. Servius: ad quos nullus debeat Hinc exaudiri gemitus iraeque leonum, 15 et sera sub nocte ruden Vincla recusantum, et sera tum; Saetigerique sues, atque in praesepibus ursi 15 gemitus leonum: noli substituere velle fremitus. Nam et illud poetis sollenne: v. c. Lucan. VI, 688. Drak. ad Silium I, 425. m. 16 ru ťávà gentum pr. Moret. a sec. et Bigot. inscite. 18 forma Franc. γα καίετο, τηλόθι δ ̓ ὀδμὴ ΚέKéδρου τ ̓ εὐκεάτοιο θύου τ ̓ ἀνὰ νῆσον ὀδώδει Δαιομένων. cf. Plin. XIII, 16, 30. Priscae vitae, et Orientis nunc quoque, communes eae lautiorum hominum deliciae, quas vel laxiorum nimio aestu corporum effluvia suadere possunt, ut suffimenta vel odores accendant. Hoc itaque ad Nympham ab Homero be ne traductum. Est autem et hoc ex eadem vita, ut posito in mediis aedibus foco ignis lumina per noctem praebeat. Sic v. c. Od. τ, 63. 64 et alibi. cf. Goguet. (Origine des Arts etc. T. III, p. 391, et T. I, p. 241). Urit in lumina, ut pro lumine esset; ita ɛls, pro ad. Cedrus autem Graecorum et Romanorum, ut iam ad Georgica vidimus lib. II, 443, e Iuniperorum genere est, etiam oxycedrus dicta. v. Bodaeus a Stapel ad Theophr. H. Plant. III, 12, ubi Icones quoque visuntur, et post alios Celsius in Hierobot. P. I, p. 77, qui dili accedere sc. veneficiorum metu. Quos hominum ex facie dea saeva potentibus herbis Induerat Circe in voltus ac terga ferarum. 20 Atque fugam dedit, et praeter vada fervida vexit. Iamque rubescebat radiis mare, et aethere ab alto Aurora in roseis fulgebat lutea bigis: 25 19 saeva post saevire. Libri nil mutant. (vid. V. L. ad VI, 901. Wakef. distinguit: facie, dea s. p. herbis, Ind. Wr.) 20 in abest tribus apud Burmann. et Hamburg. sec. Induerat vultus Circe. terga vultusque. Etiam et t. f. nonnulli Pier. Porro Montalb. in 21 patiantur Bigot. 22 dura duo Burmann. 26 in croceis coni. Schraderus ad Musaeum p. 289. (,,et Bentl. ad Lucan. IV, 125. Cf. Aen. IV, 585. Stat. Silv. I, 2, 45." Haec Porson. in Edit. Virgil. Heyn. Lond. Wr.) Sed in roseis genter a cedro Libani, quae ex abietino genere est, eam distinguit, etsi ne sic quidem satis expedita res est. Sufficit, vav, vov, cedrum, esse aliam orientalem aliam occidentalem, hanc quidem Theophrasti appellatam. Ex Homerico loco quoque versus 14 illustrandus: foròv no χομένη χρυσείη κερκίδ ̓ ὕφαινεν. telae h. 1. pro stamine vel trama, quam textrix noixetaι xequídı, percurrit pectine, ut subtemen inserat. De hoc v. Exc. I* 15-18.Admodum ornate singula, si cum Homericis compares Odyss. x, 212 seq. et Apollon. IV, 672 sqq. formae luporum simpl. pro lupis, forma dicendi poetica, quam iam alibi vidimus; (ingentem tamen magnitudinem bestiarum hoc vocabulo designari docet Pricaeus ad Appulei. Met. I. IV. pag. 76. Wr.) et praesepia paulo ante pro caveis. Sic iam Servius explicuit. (Saevire de voce ursorum accipiendum; vid. Sturz. de Vocibus animalium in eius Opusc. p. 168 sq. Wr.) Discessit autem ab Homero, qui mutatas has feras humanam mansuetudinem servantes exhibuerat 1. c. v. 214 sqq. 19. 20. induerat in vultus ac terga, h. corpora, ferarum pro vulgari, induerat eos formis fe |