sique. GELEN. Vocem angufti, quam Gelenius addidit, servant omnes codd. praeter Leid. 2. et Lovel. 1. qui itidem ac vett. edd. ignorant. Contra sequens silvosique exsulat a Gaertn.

Montibus circa se perpetuis inter se juncti] Vet. lib. montibus perpetuis inter se juncti. SIG. Vetus liber Sigonii montibus perpetuis inter se juncti. Pal. pr. montibus montis cura perpetua inter se juncti. tert. montibus montes cura perpetua inter se juncti. Campan. mon. tibus circa perpetuis inter se juncti. Vulgata tuetur se consensu Pal. sec. et ed. Andreanae. GEBHARD. Lectiones Pall. retulit Gebhardus 1. antiq. Lect. 22. et de illis pronunciat, non liquere. Caeterum ex illis facile animadvertere eft, nihil aliud velle, quam prius se deleri: quod etiam non conspicitur in Thuaneo, Voff. Busl. Chifl. Helm. Rott. nec sententiam juvat. Soletque Livi. us cam particulam sine casu ponere locis similibus, vel hoc libro infra [c. 15, 1.] An altero exercitu et duce Appuli circa, gens dubiae ad id voluntatis tentaretur. Si Caesaris Augufti scriptum hoc effet, to se non expungerem. Is enim, te. fte Suetonio c. 86. quo mentem apertius exprimeret, neque praepositiones verbis addere, neque conjunctiones saepe iterare dubitavit, quae detractae adferunt aliquid ob. Scuritatis, etsi gratiam augent. Cujus consuetudinis exemplum eft in verbis ipsius c. 71. Šivel. lent inter se inter coenam vel talis vel par impar ludere. Quod non me. minerat Torrentius, cum to inter se, tamquam supervacanea rejiceret. Crederem vero candem fa ́cilitatem in aliis quoque particu

lis sequutum Caesarem. Sed Li. vii non eft haec religio. Sigo. nianum, montibus perpetuis inter se juncti, speciem ingenii habet. genuinum tamen non putaverim. J. FR. GRON. Vett. edd. lectio in nullo apud me cod. supereft, ni. si forte in Florent, unde nihil diversitatis in excerptis adnotatum invenio: illi vero, quam ex vet. lib. laudat Sigonius, unus consentit Leid. 2. monti montes circa perpetuis inter se juncti Leid. 1. a m. 1. montibus montes circa perpe-, tuis inter se juncti Leid. 1. a m. 2. Lovel. 2. 4. Fragm. Hav. a m. 1. et Hearnii Oxon. C. [ montibus montes circa seVeith.] montibus montes cura perpetua inter se juncti Voss. 2. et Lovel. 3. montibus circa perpetuis inter se juncti Vol. 1. Lovel. 1. Harlej. Portug. Gaertn. Haverk. Fragm. Hav. a m. 2. Klock. et Hearnii Oxonienses re. liqui. Unde patet, in nullo codice, nisi forte in uno, illud se supereffe; plerosque vero scriptu ram, quam Gronov. h. 1. et in priori ed. not, ad. 1. 26, 49. revocavit, probare. Solet autem Livi us innumeris locis illo circa sine casu uti. supra 1, 17,4. Ne civitatem sine imperio, multarum circa civitatum irritatis animis, vis aliqua externa adoriretur. c. 59, 9. Romanos homines, victores omnium circa populorum, opifices ac lapicidas pro bellatoribus factos. 2, 47, 7. Fusique circa omnes. 5, 30, 5. Aedem Veftae, cetera circa templa Deorum oftentantes. 9, 15, 1. Apuli cir. ca, gens dubiae ad id voluntatis. c. 23, 13. Damna veftra, milites, omnium circa, qui defecerunt, populorum praeda sarcientur. 21, 7, B. In planiorem patentioremque, quam cetera circa, vallem vergens. ubi male variant pauci codices.

Sed ante, quam venias 8 anguftiae sunt: et aut

ad

22, 20, 5. Omnem agrum circa dépopulati. 28, 3, 3. Ea arx fuit Hasdrubali ad excursiones circa in mediterraneos populos faciendas, ubi etiam quidam codd. turbant. c. 24, 8. Praedatum in agrum circa pacatum ierant, c. 33, 2. Campus ante montibus circa septus erat. ubi v. Gronov. 31,23,4. Turrim proximam murumque circa scalis cepit. 36, 17,6. Exercitatus finitimis Thracum atque Illyriorum et circa omnium adcolarum bellis. 37, 17, 3. Agrum circa Romani hoftiliter depopulati sunt. 40, 50, 1. Nobilis et potens civitas, aliorum circa popu. lorum cladibus territa. 42, 56, 8. Frumento undique circa ex agris convecto. c. 64, 2. Romanos circa ex agris demeffum frumentum convehere. Et mox. Demeffis circa sege. tibus, caftra movent. Alia exempla ex Livio contulit Cel. Dukerus ad Flori 1, 18, 12. et ad Livii 1, 4, 6. Supersunt tamen etiam plurima loca, ubi Livius to circa casum addidit: quare non omnia in eamdem loquendi formulam redigenda sunt, sed codd. integerrimos duces sequi debemus. V. ad 36, 14, 12.

Satis patens clausus in medio campus herbidus aquosusque] Tot adjectiva uni subftantivo jungi multis librariis displicuit. Ut itaque, quod displicebat, quantum poffent, minuerent, alii patens omiserunt; ita eft in Hearnii Oxon. L. 1. alii patens claususque scripserunt; inter quos sunt librarii Voff. 1. Leid. 2. Lovel. 1. Portug. Haverk. et apud Hearnium N. et B. Recte tamen alii codd. vulgatum servant. V. supra ad 14,7. Mox per medium iter eft 0. xon.C. tefte Hearnio. per quem medius iter eft Voff. 2. per quem medius intereft Lovel. 1. a m. 1.

1,

§. 8. Intrandae primae anguftiae sunt】 intrandae primo anguftiae sunt Harlej. Portug. Haverk. Fragm. Hav. a m. 2. et Hearnii Oxon. B. Neque aliter se in vet. lib. inveniffe Sigonius in prima Scholiorum editione teftatus eft. Sed nihil mutandum cft. Modo dixerat Livius, hic locorum fuisse saltus duos altos, anguftos, silvososque. Eorum alterum nunc vocat primas anguftias. Mox autem memorabit alium saltum artiorem inpeditioremque.

Qua te insinuaveris] Valde suspectum to te. Gellius 3,7. Milites Romani, uti res nata eft, in locum insinuant fraudi et perniciei obnoxium. Et sic Plautus, Cicero, Virgilius. J. FR. GRON. Si num. quam aliter loquerentur Latini scriptores, jufta effet suspicio. Sed addunt pro arbitrio ac de munt pronomen huic verbo. DUK. Alios ita, ut Gronovius voluit, locutos effe, docent Cel. Graevius et Jac. Gronov. ad Cic. 3. in Verr. 68. idemque Gronov. ad Cic. 2. de Orat. 35. ubi non modo cod. Oxon. quo is usus eft, praefert, ut penitus insinuet in cauffam; verum etiam reliqui codd. quos Cl. Cockman. adhibuit, iisque insuper accedit cod. Trajectin. Eodem modo ctiam Livium locutum fuiffe invenio 40, 37, 4. Fraudis quoque humanae insinuaverat suspicio animis. Quum tamen hoc loco in receptam lectionem conspirent omnes libri, et scripti et editi, non satis idoneam vulgatum mutandi caussam ó nav habuit; praesertim quum Livius saepiffime alibi, ut hoc loco circumfertur, locutus sit. Ita 3, 15, 2. Quanto juniores Patrum plebi se magis insinuabant. 7, 10,

10. Quum insinuasset se inter corpus armaque. 32, 13, 1. Consul per ipsas anguftias, qua se inter valles flumen insinuat, hoftem sequitur. 40, 21, 11. Dat ei mandata, ut per omne obsequium insinuaret se in quam maxime familiarem usum. 44, 41, 8. Romani, quacumque data_intervalla essent, insinuabant ordines suos. Immo ipse quoque Cic. eadem locutione aliquoties uti non refugit. Ita Orat. 2. A. grar. 5. Quum familiariter me in eorum sermonem insinuarem. de A. mic. 26. Callidus ille et occultus ne se insinuet, ftudiose cavendum eft. 5. Tuscul. 11. Zeno Cittieus in. sinuale se in antiquam philosophi am videtur. Auctor ad Herenn. 1,6. Si fidem factam putabimus, his nos rebus insinuabimus ad caussam. Repetendum itaque, quod modo ad §. praec. dixi, scripto. res semper ad easdem loquendi formulas non adftringendos, sed codicum fide ftandum effe.

Retro via repetenda eft] Lego repedanda. KLOCK. De verbo repedarev. Cel. Burm. ad Gratii Cyneg. 243. et Rob. Titium ad v. 244. Hic tamen omnes codd. uno consensu, qui non temere spernendus eft, repetenda tuentur. Accedit repedare non modo apud Li. vium alibi obvium non esse, sed ne ullum quidem ex aequaevo scriptore exemplum laudari, unde conftet, Livii tempore in usu fuiffe. Quod enim Titius dicto lo. co Salluftio et Horatio ex conjectura reftituerit, haud facile viri docti probabunt. Vulgatum ita. que servo. Ita mox hoc cap. Retro, qua venerant, pergunt repetere viam. infra 44, 6, 11. Ipsi montes, per quos descenderant, repetendi e.

rant.

Saltum arctiorem inpeditioremque] Vet. lib. altiorem impeditioremque. Recte. Nam paulo ante dixit: Saltus duo alti, angufti. SIG. Pall. tres saltum altiorem. Sed vulgata defenditur ab antiquiffimis editionibus. GEBH. altiorem etiam quidam libri Hear. nii. Haec facile permutari, saepe oftenderunt alii: e quo etiam intelligi poteft, veteres artus scripsiffe, non arctus. Hic non video, cur melius sit altiorem, quam artiorem, id cft anguftiorem, ut paullo ante Livius. Sigonius videtur putaffe, si legas artiorem, bis idem dici, quia additur im. peditiorem. Sed non omnia loca impedita etiam arta sunt. DUK. altiorem etiam Voff. duo, Leid. duo, Lovel. 1. 2. 3. 4. Harlej. Portug. Gaertn. Klock. Haverk. Fragm. Hav. et, tefte Hearnio, Oxon, N. B. ac C. [Veith.] Verum omnium inftar mihi hoc loco eft Florent. qui solus meorum artio. rem praefert, ut conftanter editi exhibent, Sigonianis exceptis. Modo dixerat intrandae primae anguftiae sunt. Nunc vero indicat, alterum saltum, qui transeundus reftabat, artiorem, id eft, angu. ftiorem priori effe. Supra vero saltus duos altos quidem, sed simul etiam anguftos vocarat. Solent autem altus et artus in Mftis confundi. V. infra hoc lib. ad c. 13, 11.

§. 9. Romani demiffo agmine, quum ad alias anguftias protinus pergerent] Pall. tres et Andr. remio. Campan. remissi. GEBH. remifo agmine etiam scripti mei, et Hearnii Oxon. L. a. B. ac C. [Veith.] cum edd. vett. usque ad Froben. qui anno 1531. demisso ei subftituit: quod probandum effe,