Tertia nudandas acceperat area messes, 370 Pellitur Anna domo, lacrimansque sororia linquit Mixta bibunt molles lacrimis unguenta favillæ, Vertice libatas accipiuntque comas. Terque Vale! dixit, cineres ter ad ora relatos 375 "Hæc" inquit "tellus quantulacumque tua est." 385 Et tamen hospitii servâsset ad ultima munus !' Illuc cursus erat, nec longiùs afuit inde, Quam quantum novies mittere funda potest. 390 395 400 Vincitur ars vento: nec jam moderator habenis 405 Tunc primùm Dido felix est dicta sorori, Et quæcumque aliquam corpore pressit humum. 410 Figitur ad Laurens ingenti flamine litus Puppis, et expositis omnibus hausta perit. Jam pius Æneas regno natâque Latini Esse: Quid in Latios illa veniret agros? Dum secum Æneas, "Anna est!" exclamat Achates. 415 Ad nomen voltus sustulit illa suos. 420 Quo fugiat? quid agat? quos terræ quærat hiatus? Sensit, et adloquitur trepidam Cythereïus heros; Flet tamen admonitu motus, Elissa, tui. "Anna, per hanc juro, quam quondam audire solebas Tellurem fato prosperiore dari, Perque deos comites, hac nuper sede locatos, Sæpe meas illos increpuisse moras. Nec timui de morte tamen: metus afuit iste. Ei mihi credibili fortior illa fuit. Ne refer: aspexi non illo pectore digna Volnera, Tartareas ausus adire domos. At tu, seu ratio te nostris appulit oris, Sive deus, regni commoda carpe mei: 430 Multa tibi memores, nîl non debemus Elissæ : 435 Talia dicenti neque enim spes altera restat Credidit, errores exposuitque suos. Utque domum intravit Tyrios induta paratus, 440 "Hanc tibi cur tradam, pia causa, Lavinia conjunx, Nox erat: ante torum visa est adstare sororis 445 450 Et "Fuge, ne dubita, mæstum, fuge" dicere "tectum." Sub verbum querulas impulit aura fores. Exsilit, et velox humili super arva fenestrâ 455 Se jacit: audacem fecerat ipse timor. Quâque metu rapitur, tunicâ velata recinctâ Currit, ut auditis territa damma lupis. Corniger hanc cupidis rapuisse Numicius undis 460 Sidonis intereà magno clamore per agros Quæritur: apparent signa notæque pedum. Ventum erat ad ripas: inerant vestigia ripis - Ipsa loqui visa est "Placidi sum nympha Numicî: 465 Murder of Cæsar. Præteriturus eram gladios in principe fixos, Cum sic a castis Vesta locuta focis: "Ne dubita meminisse! meus fuit ille sacerdos : Sacrilega telis me petiêre manus. Ipsa virum rapui, simulacraque nuda reliqui: 470 At quicumque nefas ausi, prohibente deorum Hoc opus, hæc pietas, hæc prima elementa fuerunt Bacchus and the Honey-cakes. Tertia post Idus lux est celeberrima Baccho. Bacche, fave vati, dum tua festa cano. 475 480 Sithonas et Scythicos longum est narrare triumphos, Et domitas gentes, turifer Inde, tuas. Tu quoque Thebanæ mala præda tacebere matris, 485 Inque tuum furiis acte, Lycurge, genu. Ecce libet subitos pisces Tyrrhenaque monstra Carminis hujus opus causas expromere, quare 490 495 Ante tuos ortus aræ sine honore fuerunt, 500 Ecce novæ coëunt volucres tinnitibus actæ, 505 Quosque movent sonitus æra, sequuntur apes. Colligit errantes et in arbore claudit inani Liber, et inventi præmia mellis habet. Ut satyri levisque senex tetigêre saporem, Applicat hunc ulmo corticibusque cavis. Atque avidè trunco condita mella petit. Milia crabronum coëunt, et vertice nudo Spicula defigunt, oraque sima notant. Ille cadit præceps, et calce feritur aselli, Inclamatque suos, auxiliumque rogat. 510 515 520 Una dies media est, et fiunt sacra Minervæ, Altera tresque super rasâ celebrantur arenâ: Ensibus exsertis bellica læta dea est. Pallada nunc pueri teneræque orate puellæ : Erudit, et rarum pectine denset opus. Hanc cole, qui læsis maculas de vestibus aufers: 530 535 540 Nec quisquam invitâ faciet bene vincula plantæ |