his verbis significatam dictioni geographiae Herodoteae con+ Εν μέτρα. Per mensuram, intervallum; duplici sensu Είκοσι σταδίων [m. γρ. εἰκοσισταδίῳ] μέτρῳ. Verba Ari- stidis sunt: Θουκυδίδης ἐπαινεῖ τὴν Σικελίαν, ὅτι εἴκοσι στα- δίους ἀπέχει τῆς ἠπείρου τουλάχιστον, ἡ δὲ (Κύζικος) τοσοῦ τον ἄρα ἀπέχει τῆς ἠπείρου, ὥστε ἐξεῖναι καὶ λαθεῖν τὸ μὴ νῆσον εἶναι. Postrema pessime in Latinum convertit interpres: tam procul a continente abest, ut vel insula videri possit, quum plane contrariam vim habeant negatione post verbum negans iterata. Ceterum Strabo septem tantum stadia numerat. Add. Mannert. Geogr. IX, 2. p. 178. Freti diversa loca spectari apparet, quod ubi angustissimum, i, apnd Messanam + aut 1, apud Rhegium 17 mill. geogr. patere nonnulli docent. From Faro point to Scylla castle 6047 yards; from Gansiri vil- lage to Point Pesso 3971 yards; from Messina light- house to Point del Orso 5427 yards; and from Messina light- house to the cathedral of Reggio 13187 yards. Smyth's Survey of Sicily p. 108. 109. Quod si stadium Thucydideum 575 pedum esse ponimus (vid. Leak. Topogr. Athen. p. 369.), vi- ginti stadia accurate aequant 3833 eiusmodi cubitos Britannicos; qui consensus cum vero intervallo in hac re multo maior est, 166, 4. δυοῖν σταδίοιν διειργομένη μέτρῳ τὸ μὴ ἐπιθαλάσ σιος εἶναι, et 205, 20. μέτρῳ γὰρ τοσούτῳ τὸ μὴ ἐπιθαλασ σία εἶναι διείργεται Ρώμη, [p. 33. τοσούτῳ γὰρ διείργεται τὸ μὴ ἐπιθαλάσσιος εἶναι,] et de Aedif. 43, 26. χερρόνησος γὰρ ἰσθμῷ διειργομένη βραχεῖ μὴ ἰσθμὸς εἶναι. Hinc emen detur Paus. X, 17, 6. οἱ δὲ τὴν Κύρνον σταδίους φασὶν οὐ locis a Poppone I. 1. p. 150. excitatis tanquam eiusdem rei exemplis vix defendatur; nam licetne Graece dicere διείργεται μὴ ἤπειρος οὖσα? ARN. Είναι a Procopio quoque munitum nunc malumus, sicut 6, 3. πέμψαι. Pro τὸ μή Aug. ut Pal.] b) Adnotata ad Scholia. Ad p. 8. ν. 5. Τῶν ἐνοικούντων],, In Aug. ad h. v. adscr. περὶ τὸ Ρήγιον. Βλ. Fortasse ad extrema huius capitis verba ἐν- διείρ γεται pertinet. Αd v. 8. Ολκάδι] φορτιοφόρῳ. Rectius φορταγωγή, φορτηγῷ. [Cass.] « Duk. CAP. II. a) Adnotata ad verba Thucydidis. §. 1. δε etiam Ven. Laur. 47. 48., contra Aug. Cl δε. Bloomf. Arn. Did. ὧδε, cui extrema huius capitis verba aliquantum favent.] 15. Τοσάδε ἔθνη. στον Ἐν μέρει τινί. 291 Jassled Cf. I. 2. p. 499. 6 Ad Aetnam et in agro Leontino, ut vulgo putant. Vid, Winsem. ad h. 1. Voelcker tamen in Geogr. Homer. §. 58. Cyclopes prope Lilybaeum et Aegusam insulam, et S. 60. Laestrygones, in ora Siciliae inter septentriones et occasum solis spectante quaerendos esse docere intendit. 29 Κύκλωπες καὶ Λαιστρυγόνες. Vid. Spanhem. ad Callim. Hymn. in Dion. v. 67. Dυκ. Cf. I. 1. p. 44 sqq. et I. 2. p. 499. Bloomfieldius ex Goelleri libro de situ et origine Syracusarum p. 4 sq. varia hominum eruditorum de his populis commenta excerpsit, quae adscribere nihil iuvat. Neque Fazelli Sic. I, 6. somnia, Cyclopes olim Siciliae incolas fuisse ex ingentibus ossibus ibi repertis demonstraturi, hodie quisquam mórabitur. [Εςῆλθον nunc etiam Haack. et Bekk., εἰςῆλθον Arn., ἐπῆλθ. Laur.] ( Ὡς. Ωςπερ. — εἰ δὲ τὸ ὡς μὴ παραβολικὸν, ἀλλὰ βε βαιωτικὸν καὶ ἀφηγηματικὸν ἐκληφθείη, ἄλλο τι ἐννοεῖ· ὡςεὶ ἔλεγεν, ἀρκείτω δὲ, ὅτι ποιηταῖς εἴτ ̓ οὖν πλασματοποιοῖς) εἴρηται περὶ τούτων. διὸ καὶ οὐκ ἀξιοῖ κατὰ τοὺς ποιητὰς τὴν ἱστορίαν τῶν Κυκλώπων καὶ Λαιστρυγόνων ἡμῖν ἐξηγήσασθαι, μὴ πιστεύων οἷς εἴρηται αὐτοῖς· καὶ ἀλλαχῆ δὲ Ὁμήρου και θάπτεται, λέγων, εἴ τῷ ἱκανὸς τεκμηριῶσαι: ὅρα ἐν τῇ α'. κεφ. θ'. ΔΟΥΚΑΣ. Ὡς valet quidem sicut, senten tiam autem hanc constituendam esse ut communis opinio a Thucydide neque affirmetur, neque negetur, recte docet Bloomf. lointais te εionta.,,Homero in Odyss. i et x" HAACK. Ποιηταῖς τε εἴρηται. „Vide Bocharti Geographiam sacram part. poster. I. I. c. 30." HUDS. Σικανοί. 99 §. 2. Sizavoí. Cf. Bochartum [1. d.], qui Sicanos et Siculos eosdem fuisse putat, et Heynium ad 1. Guthrie Allgemeine Weltgeschichte IV. p. 79. [item Wachsmuth. vid. I. 2. p. 499.]; diversos fuisse docent Ryckius de primis Ital. colon. Cluv. Sic. ant. 1. 2. D'Orvill. Sic. c. 9., qua de re multa collegit Tschuckius ad Pomp. Mel. II, 7. §. 14. s. vol. III. p. II. p. 838 sq." SPOHN. de extrem. Odyss. part. p. 82. Cf. Nieb. Hist. Rom. I. p. 186 sq. ed. 3. Mediam quandam viam ingressus homo doctus in Annal. Heidelb. a. 1816. no. 54., verba Goeller de situ Syrac. p. 49 sq. adscripsit, quanquam cognatos utrosque inter se fuisse iudicat, diversis temporibus immigrasse et dissociatos vixisse fatetur. Id enim certe, nisi veterum scriptorum auctoritatem omnino elevare volumus, infitiari non possumus. cuius Mer avtous. Hoc verum esse Spohn. 1. d., argumentis. Μετ ̓ αὐτούς. studet confirmare. [Ενοικησάμενοι etiam Aug. Ven. Ἐνοικισάμενοι retinuerunt Bloomf. Arn. Did., Bloomf. asteriscis appositis, medii huius verbi exemplum a nobis desiderari falso dicens. De medio voixεoαι add. ad I, 120, 2. Deinde cod. 48. xai ós pév.] Ὡς δὲ ἡ ἀλήθεια - Ἴβηρες. Arn. adnotat Niebuhrium eo, quod Thucydides id verum esse constare pro certo affirmet, magnum pondus famae occidentis Europae afferri docere; Liguricam enim vel Hispanicam momentum summo rerum scriptori facere videri. Pergere quidem Niebuhrium dicere, ubi in colonia, quae putetur esse, simile quiddam non tradatur, opinionem populi se illi originem dedisse gloriantis vix testimonio esse posse; sed vanitate coloniam ad negandam eiusmodi cognationein impelli potuisse, ut avtozóvár gloriam vindicaret.,, Praeterea meminerimus" inquit eruditus Britannus,,Iberis fuisse scriptos rerum annales multo maioris auctoritatis quam famam ore solo propagatam. Strab. III, 1. p. 139. Tum Philistus atque Ephorus cum Thucydide Iberos antiquissimos Siciliae incolas fuisse. consentiunt. Neque haee res per se ullo modo est improbabilis." Cf. I. 2. p. 499. adnot. 7. Nieb. I. p. 186 sq. Ephem. len. a. 1818. Suppl. 72. Mannert. Geogr. IX. 2. p. 246. Ἀπὸ τοῦ Σικανοῦ ἀναστάντες. Ἐξ Ἰβηρίας αὐτοὺς ἀποικισθέντας κατοικῆσαι τὴν νῆσον, ἀπό τινος Σικανοῦ που ταμοῦ κατ ̓ Ἰβηρίαν ὄντος τετευχότας ταύτης της προςηγορίας. Philist. ap. Diod. V, 6 Super Sicano cf. I, 2. p. 558., ubi vers. extr. de Ukerto leg. II, 1. pro II, 2.,,Ibid., p. 483. Ukert fluvium hodie dictum Xucar esse existimat." GOELL. Iis, او qui Sicorim volunt esse, iure repugnare videtur Mannert. 1. d. Ὑπὸ Λιγύων ἀναστάντες. Ligures potius ab Iberis expulsos esse putat Niebuhr. 1. d. p. 182. De avaστñvaι vid. ad I, 8. " Kal [om. etiam m. 47.] un' avτův - καλουμένη. Cf. Just. IV, 2, 1. Siciliae primo Trinacriae nomen fuit; postea Sicania cognominata est. Nuper Voelcker in Geogr. Homer. §. 61. Thrinaciam Homericam a Sicilia discernendam esse contra omnem famam antiquitatis probare est conatus. De Trinacriae nomine vid. I. 2. p. 498. Cf. dicta ad Timaei fragm. 107. p. 290. et ad fragm. 109. p. 291." GOELL. Dorvillii Sic. p. 162 sqq. Thrinaciam seu Trinaciam ab urbe cognomine, barbara ac Sicula, appellatam esse putantis opinionem, futilem esse, quum vulgaris sententia, nomen a tribus promontoriis repetens, eo, quod Orpheus voiуkwyiva vñoov, Romani Triquetram nominent, confirmetur, evincit Bloomf, qui deinde sic pergit:,, Apud Strab. p. 382. ἔστι δ' ἡ Σικελία τρίγωνος τῷ σχήματι, καὶ διὰ τοῦτο Τρινακρία μὲν πρότερον, Τρινακὶς δ ̓ ὕστερον προςηγορεύθη μετονομασθεῖσα εὐφωνότερον, miror editores non vidisse Τριvazía esse veram scripturam, aut fortasse Ogivaxia, et tum Τρινακια pro Τρινακίς. Opivaxia nihil est nisi asperior et fortasse antiquior eiusdem vocabuli pronunciandi ratio. Ita Enstathius ad Dion. Perieg. (Toraxías) hanc insulam dià vò ¿oixévαı Içíðaxı vocatam esse dicit, ubi germanam scripturam esse Joivazı editores non vidisse mirum est. Hanc emendationem profecto haud dubiam relinquit Stephanus Byz. ἐκλήθη δ ̓ οὕτως ὅτι θρίνακι ἐστιν ὁμοία scribens. Quae melius percipientur, si 9pívaza tridentem et generatim quamque formam triangulam significare cogitaverimus." [Cod. 48. Tęıxavía. Antea Cl. quo que a pr. man. τὸ πρότ.] [Thy Exchiav etiam Ven. Laur. 47. 48. et nunc Haack. A Cl. τήν Bloomfieldio teste abest. Τῆς Σικελίας ideo retinuit Did., quia iteratio accusativi durum quiddam et insolitum haberet, quod ipsum iudicium, quatenus verum est, (parum esse autem ex adnot. ad 1. d. apparet,) receptam scripturam comprobat. De vv. và npós add. ad III, 6] §. 3. Αλισκομένου. „Pro ἁλόντος.“ BAU. Quo ne. opus sit, cum διαφυγόντες iungendum, non cum ἀφικνοῦνται. Τρώων τινὲς — Ἔλυμοι, Cf. I. 2. p. 499 sq. Add. Nieb. 1. d. p. 188. et 203. Dionysii Ant. p. 41. 42. more Graeco Elymum ducem, Erycis conditorem, fingentis narrationem iterat Bloomf. Ἔρυξ. Vid. I. 2. p. 538. et cf. Bloomf. "Eyeota. [Cl. Ven. Aly.] Vid. Salmas. p. 78. b." WASS. Cf. I. 2. p. 537 sq., unde pleraque repetiit Bloomf. Add. Mannert. I. d. p. 394 sq. Kephalid. Itinerar. Ital. et Sic. I p. 247. Φωκέων. 1 @wxwv.,,Hic Bochart, Geogr. sacr. p. 630. Thucydidem falli existimat." BLOOMF. An corruptum nomen? [At vid. Paus. V, 25, 3.] an, quia pauci tantum Graeci se barbaris adiunxerunt, iccirco coloniam inter barbaras recenset?" DOBR. Et hanc ob causam, et quia lingua et instituta Elymorum erant, barbara. Aliud autem exemplum famae domiciliorum a victoribus et victis post bellum Troianum communiter positorum profert, Niebuhrius 1. d. p. 203. §. 4. Zixeλol. De his vid. I. 2. p. 500. A Niebuhrio dicta ex ed. 3. leguntur p. 52 sqq. p. 64 sqq. p. 91 sq. [Δέ plene etiam Ven. Laur.] 'Italias. Quem ambitum haec appellatio apud Thucydidem habeat, de eo vid. I. 2. p. 544. sive Nieb. p. 19 sq. 'Evtava. In Latio maxime et vicinis regionibus. Φεύγοντες τοὺς Ὀπικούς. [Ita Did., Ὄπικας Bloomf. et Am., sed Cl. ex emend., fuerat 'Oruxovs Ven. ut It.] Antiochus |