virtute : hujus autem orationis difficilius est exitum quam principium invenire: ita mihi non tam copia, quàm modus in dicendo quærendus est.

II. Atque, ut inde oratio mea proficiscatur, unde hæc 5 omnis causa ducitur ; bellum grave et periculosum vestris

vectigalibus atque sociis a duobus potentissimis regibus infertur, Mithridate et Tigrane ; quorum alter relictus, alter lacessitus, occasionem sibi, ad occupandam Asiam, oblatam

esse arbitratur. Equitibus Romanis, honestissimis viris, affe10 runtur ex Asiâ quotidie literæ, quorum magnæ res aguntur,

in vestris vectigalibus exercendis occupatæ; qui ad me, pro necessitudine quæ mihi est cum illo ordine, causam reipublicæ periculaque rerum suarum detulerunt: Bithyniæ, quæ

nunc vestra provincia est, vicos exustos esse complures : reg15 num Ariobarzanis, quod finitimum est vestris vectigalibus,

totum esse in hostium potestate ; Lucullum, magnis rebus gestis, ab eo bello discedere; huic qui successerit, non satis esse paratum ad tantum bellum administrandum; unum ab

omnibus sociis et civibus ad id bellum imperatorem deposci 20 atque expeti; eundem hunc unum ab hostibus metui, præterea neminem.

Causa quæ sit, videtis : nunc, quid agendum sit, considerate. Primùm mihi videtur de genere belli, deinde de mag

nitudine, tum de imperatore deligendo, esse dicendum. Ge25 nus est belli ejusmodi, quod maximè vestros animos excitare

atque inflammare ad studium persequendi debeat. Agitur enim populi Romani gloria, quæ vobis a majoribus, cùm magna in rebus omnibus, tum summa in re militari, tradita est :

agitur salus sociorum atque amicorum, pro quâ multa majores 30 vestri magna et gravia bella gesserunt : aguntur certissima

populi Romani vectigalia et maxima; quibus amissis, et pacis ornamenta, et subsidia belli, requiretis : aguntur bona multorum civium, quibus est a vobis, et ipsorum et reipublicæ causâ, consulendum.

III. Et, quoniam semper appetentes gloriæ præter cæteras gentes, atque avidi laudis fuistis, delenda vobis est illa macula, Mithridatico bello superiore suscepta; quæ penitus jam insedit atque inveteravit in populi Romani nomine: quòd is, qui

uno die, totâ Asiâ, tot in civitatibus, uno nuntio, atque unâ 40 literarum significatione, cives Romanos necandos trucidandosque denotavit

, non modò adhuc pænam nullam, suo dignam scelere, suscepit, sed ab illo tempore annum jam tertium et vicesimum regnat; et ita regnat, ut se non Ponto, neque Cappadociæ latebris, occultare velit, sed emergere e patrio

35

Thomasion of th ratin dekate

entendebate

the premise

k

What action is to be taken

Plan of the discourse ist nature of the wan (the intenst at stako) 2.the

magnitude 32d the commande the appointed. ist. Natur Hire (a) the glory of time i mferpurdy - po kilk is stile un punisha.

war.

ů

he notoul freigend, but he has reigned trium

phuntty

- and ente hito

m

while he has found the taken adone zespite to increase his

incnuse his foros alliance with Sector his sokarms hawa hag, bem, apated in the

wishly Poruby, in the eactly Lucullus sc lumen .cf pro Selle ilmu pentin, tiama

formando

an allizuen giet Tiz. he again Thrination an

an invasion of the prow.)

11.

(

with Tigo being

the assembly

advaners

Roman Ambassadors. (Subseq. for noble van het hoof Corinth were driven ozJ Kamages attempted

drom out imeulted.), see the careers of Metellin care treated with contempt. On the death of Bactolans, Diaeus , his predrasser, gewonde les La

and imitated the in

insulting
il ou anastors were

Jealous of the last watahen the honom, our's mostla vindecata

con casting

them into prison & Matillas

regno, atque in vestris vectigalibus, hoc est, in Asiæ luce, versari. Etenim adhuc ita vestri cum illo

rege

contenderunt imperatores, ut ab illo insignia victoriæ, non victoriam, reportarent. Trimphavit L. Sulla, triumphavit L. Murena de Mithridate, duo fortissimi viri, et summi imperatores : sed ita 5 triumphârunt, ut ille pulsus superatusque regnaret. Veruntamen illis imperatoribus laus est tribuenda, quòd egerunt; venia danda, quòd reliquerunt; propterea quòd ab eo bello Sullam in Italiam respublica, Murenam Sulla, revocavit.

IV. Mithridates autem omne reliquum tempus, non ad 10 oblivionem veteris belli, sed ad comparationem novi, contulit: qui posteaquam maximas ædificâsset ornâssetque classes ; exercitusque permagnos, quibuscunque ex gentibus potuisset, comparâsset, et se Bosporanis, finitimis suis, bellum inferre simulâsset; usque in Hispaniam legatos Ecbatanis misit ad 15 eos duces, quibuscum tum bellum gerebamus: ut, cùm duobus in locis disjunctissimis maximèque diversis, uno consilio, a binis hostium copiis bellum terrâ marique gereretur, vos, ancipiti contentione districti, de imperio dimicaretis.

Sed tamen alterius partis periculum, Sertorianæ atque His- 20 paniensis, quæ multò plus firmamenti ac roboris habebat, Cn. Pompeii divino consilio ac singulari virtute depulsum est : in alterâ parte ita res a L. Lucullo, summo viro, est administrata, ut initia illa gestarum rerum magna atque præclara, non felicitati ejus, sed virtuti; hæc autem extrema, 25 quæ nuper acciderunt, non culpæ, sed fortunæ, tribuenda esse videantur. Sed de Lucullo dicam alio loco; et ita dicam, Quirites, ut neque vera laus ei detracta oratione nostrâ, neque falsa afficta, esse videatur. De vestri imperii dignitate atque gloriâ, quoniam is est exorsus orationis meæ, videte, 30 quem vobis animum suscipiendum putetis.

V. Majores vestri sæpe, mercatoribus ac naviculariis injuriosiùs tractatis, bella gesserunt : vos, tot civium Romanorum millibus, uno nuntio atque uno tempore, necatis, quo tandem animo esse debetis? Legati quòd erant appellati su- 35 perbiùs, Corinthum patres vestri, totius Græciæ lumen, exstinctum esse voluerunt: vos eum regem inultum esse patiemini, qui legatum populi Romani consularem, vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciatum, necavit? Illi libertatem civium Romanorum imminutam non tulerunt : vos 40 vitam ereptam negligetis? Jus legationis, verbo violatum, illi persecuti sunt: vos legatum, omni supplicio interfectum, relinquetis ? Videte, ne, ut illis pulcherrimum fuit, tantam

vobis imperii gloriam relinquere ; sic vobis turpissimum sit, illud, quod accepistis, tueri et conservare non posse.

Quid, quòd salus sociorum summum in periculum ac discrimen vocatur? Regno expulsus est Ariobarzanes, rex, so5 cius populi Romani atque amicus: imminent duo

reges

toti Asiæ, non solùm vobis inimicissimi, sed etiam vestris sociis atque amicis : civitates autem omnes, cuncta Asia atque Græcia, vestrum auxilium exspectare, propter periculi magnitu

dinem, coguntur : imperatorem a vobis certum deposcere, 10 cùm præsertim vos alium miseritis, neque audent, neque id se facere summo sine periculo posse arbitrantur.

Vident et sentiunt hoc idem, quod vos, unum virum esse, in quo summa sint omnia, et eum propè esse (quo etiam carent

ægriùs), cujus adventu ipso atque nomine, tametsi ille ad 15 maritimum bellum venerit, tamen impetus hostium repressos

esse intelligunt ac retardatos. Hi vos, quoniam liberè loqui non licet, tacitè rogant, ut se quoque, sicut cæterarum provinciarum socios, dignos existimetis, quorum salutem tali viro

commendetis ; atque hoc etiam magis quàm cæteros, quòd 20 ejusmodi in provinciam homines cum imperio mittimus, ut,

etiamsi ab hoste defendant, tamen ipsorum adventus in urbes sociorum non multùm ab hostili expugnatione differant. Hunc audiebant antea, nunc præsentem vident, tantâ tempe

rantiâ, tantâ mansuetudine, tantâ humanitate, ut ii beatissimi 25 esse videantur, apud quos ille diutissimè commoratur.

VI. Quare, si propter socios, nullâ ipsi injuriâ lacessiti, majores vestri cum Antiocho, cum Philippo, cum Ætolis, cum Pænis bella gesserunt; quanto vos studio convenit,

injuriis provocatos, sociorum salutem unâ cum imperii vestri 30 dignitate defendere; præsertim cùm de vestris maximis

vectigalibus agatur! Nam cæterarum provinciarum vectigalia, Quirites, tanta sunt, ut iis, ad ipsas provincias tutandas, vix contenti esse possimus: Asia verò tam opima est et fer

tilis, ut et ubertate agrorum, et varietate fructuum, et mag35 nitudine pastionis, et multitudine earum rerum quæ expor

tantur, facilè omnibus terris antecellat. Itaque hæc vobis provincia, Quirites, si et belli utilitatem et pacis dignitatem sustinere vultis, non modò a calamitate, sed etiam a metu

calamitatis, est defendenda. 40 Nam, cæteris in rebus, cùm venit calamitas, tum detrimen

tum accipitur : at, in vectigalibus, non solùm adventus mali, sed etiam metus ipse, affert calamitatem. Nam, cùm hostium copiæ non longè absunt, etiamsi irruptio facta nulla sit, tamen pecora relinquuntur ; agricultura deseritur; mercatorum na