Immagini della pagina
PDF
ePub

style that may still be observed, the whole has received many correc tions. Among the additional notes, a few are philological; but the most important consist of the Synoptical and Analytical Tables of Voellus. These were first published by Olivet, and, it is believed, have never been republished, probably on account of the difficulty of reducing them to the size of a school-book. They were originally intended for the help of young students, and the school-boy recollections of many persons will doubtless convince them of the necessity of some such aid for understanding the structure and scope of these most artificial compositions, and for perceiving the relation of each lesson to the general argument of which it forms a part. As the Tables consist almost always of the precise words of the text, only differently disposed, they do not render less necessary to the student a thorough investigation of the words of his lesson; and while they encourage diligence, they will not screen idleness. In these, also, care has been taken to conform the orthography to that of the body of the Orations, and to adapt to the sections in common use the numbers by which Voellus referred to the now disused divisions of Nizolius.

Cambridge, March 1, 1828.

CHARLES FOLSOM.

ADVERTISEMENT TO THE STEREOTYPE EDITION.

THE vignette inserted in the title-page of this edition is copied from Fosbroke's "Encyclopædia of Antiquities,"* where it is thus spoken of: "The following medal, proved to be a faithful portrait of Cicero, was struck by the inhabitants of Magnesia of Sipylus, in the archonship of Theodorus, to express their gratitude to Cicero for his exertions in the Senate to procure them a remittance of the contributions levied on the Asiatic provinces for support of the Edilian games. The medal is preserved in the monastery of La Close, near Ravenna."

The ancient Magnesia ad Sipylum (now called Manisa) was a town in Lydia, situated at the foot of mount Sipylus, about 20 miles N. N. E. from Smyrna.

This interesting medal, which is very rare, is of bronze. It bears on the obverse a naked head of Tully, with the name ΜΑΡΚΟΣ ΤΥΛΛΙΟΣ KIKEPON, (Marcus Tullius Cicero): on the reverse is a hand, holding out a bunch of grapes, an ear of wheat, an olive branch (emblems, doubtless, of the prosperity of the people whose interest he had promoted), and a chaplet of laurel, with the legend ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟ ZIYAоr @E042PÓC, (Magnetum ad Sipylum Theodorus).

Cambridge, January 1, 1831.

* Vol. I, page 197, edit. Lond. 1825.

C. F.

in the temple of Jupiter Stata

the

on

8th. or, as

other

the 6th. Nov. A.G. 63.

[merged small][ocr errors]


quem ad finem, 10:22. = quamding

the night

7. superione - the same as referred to, p.9. l. 19ʻillam"; 9. v

[ocr errors]

ORATIO I.

IN

L. CATILINA M.

I. QUOUSQUE tandem abutêre, Catilina, patientiâ nostrâ? quamdiu etiam furor iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrænata jactabit audacia? Nihilne te nocturnum præsidium Palatii, nihil Urbis vigiliæ, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi 5 senatûs locus, nihil horum ora vultusque, moverunt? Patere tua consilia non sentis? constrictam jam omnium horum conscientiâ teneri conjurationem tuam non vides? Quid proximâ, quid superiore, nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrûm ignorare arbi- 10 traris?

O tempora! o mores! Senatus hæc intelligit; consul videt hic tamen vivit! Vivit? immo verò, etiam in senatum venit: fit publici consilii particeps: notat et designat oculis ad cædem unumquemque nostrûm. Nos autem, viri fortes, 15 satisfacere reipublicæ videmur, si istius furorem ac tela vite

mus.

Ad mortem te, Catilina, duci, jussu consulis, jampridem oportebat; in te conferri pestem istam, quam tu in nos omnes jamdiu machinaris. An verò vir amplissimus, P. Scipio, 20 pontifex maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum reipublicæ, privatus interfecit; Catilinam verò, orbem terræ cæde atque incendiis vastare cupientem, nos consules perferemus? nam illa nimis antiqua prætereo, quòd C. Servilius Ahala Sp. Melium novis rebus studentem, manu 25 suâ occidit. Fuit, fuit ista quondam in hac republicâ virtus, ut viri fortes acrioribus suppliciis civem perniciosum, quàm acerbissimum hostem, coërcerent. Habemus senatûs-consultum in te, Catilina, vehemens et grave: non deest reipub

licæ consilium, neque auctoritas hujus ordinis: nos, nos, dico apertè, consules desumus.

II. Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret, ne quid respublica detrimenti caperet. Nox nulla in5 tercessit: interfectus est, propter quasdam seditionum suspiciones, C. Gracchus, clarissimo patre, avo, majoribus: occisus est cum liberis M. Fulvius, consularis. Simili senatûs-consulto, C. Mario et L. Valerio, consulibus, permissa est respublica: num unum diem postea L. Saturninum tribunum plebis, 10 et C. Servilium prætorem, mors ac reipublicæ pœna remorata est? At nos vicesimum jam diem patimur hebescere aciem horum auctoritatis. Habemus enim hujusmodi senatûs-consultum, veruntamen inclusum in tabulis, tanquam gladium in vaginâ reconditum; quo ex senatûs-consulto, confestim 15 interfectum te esse, Catilina, convenit. Vivis; et vivis, non ad deponendam, sed ad confirmandam, audaciam. Cupio, Patres Conscripti, me esse clementem: cupio, in tantis reipublicæ periculis, me non dissolutum videri: sed jam me ipse inertiæ nequitiæque condemno.

20

Castra sunt in Italiâ, contra rempublicam, in Etruriæ faucibus collocata: crescit in dies singulos hostium numerus: eorum autem imperatorem castrorum, ducemque hostium, intra moenia, atque adeò in senatu, videmus, intestinam aliquam quotidie perniciem reipublicæ molientem. Si te jam, 25 Catilina, comprehendi, si interfici, jussero; credo, erit verendum mihi, ne non hoc potiùs omnes boni seriùs a me, quàm quisquam crudeliùs, factum esse dicat. Verùm ego hoc, quod jampridem factum esse oportuit, certâ de causâ, nondum adducor, ut faciam. Tum denique interficiam te, 30 cùm jam nemo tam improbus, tam perditus, tam tui similis, inveniri poterit, qui id non jure factum esse fateatur. Quamdiu quisquam erit, qui te defendere audeat, vives: et vives ita, ut nunc vivis, multis meis et firmis præsidiis obsessus, ne commovere te contra rempublicam possis: multorum te 35 etiam oculi et aures, non sentientem, (sicut adhuc fecerunt) speculabuntur atque custodient.

III. Etenim quid est, Catilina, quod jam ampliùs exspectes, si neque nox tenebris obscurare cœtus nefarios, nec privata domus parietibus continere vocem conjurationis tuæ 40 potest? si illustrantur, si erumpunt omnia? Muta jam istam mentem mihi crede: obliviscere cædis, atque incendiorum. Teneris undique: luce sunt clariora nobis tua consilia omnia: quæ etiam mecum licet recognoscas. Meministine, me, ante diem XII. Calendas Novembris, dicere in senatu, fore in

« IndietroContinua »