18. Ἰητήρ τις ἐμοὶ τὸν ἑὸν φίλον υἱὸν ἔπεμψεν, ὥστε μαθεῖν παρ ̓ ἐμοὶ ταῦτα τὰ γραμματικά. ὡς δὲ τὸ μῆνιν ἄειδε καὶ ἄλγεα μυρί' έθηκεν ἔγνω καὶ τὸ τρίτον τοῖσδ ̓ ἀκόλουθον ἔπος, πολλὰς δ ̓ ὀφθίμους ψυχὰς ̓́Αϊδι προΐαψεν, οὐκέτι μιν πέμπει πρός με μαθησόμενον. ἀλλά μ ̓ ἰδὼν ὁ πατήρ, σοὶ μὲν χάρις, εἶπεν, ἑταῖρε· αὐτὰρ ὁ παῖς παρ ̓ ἐμοὶ ταῦτα μαθεῖν δύναται. καὶ γὰρ ἐγὼ πολλὰς ψυχὰς Αϊδι προϊάπτω καὶ πρὸς τοῦτ ̓ οὐδὲν γραμματικοῦ δέομαι. 19. ἀλλὰ σύ μοι προφέρεις τέκνιον ἀλλότριον τὴν προτομὴν αὐτῷ περιθεὶς κυνός· ὥστε με* καλεῖν, πῶς μοι Ζωπυρίων ἐξ Εκάβης γέγονεν; καὶ πέρας ἓξ δραχμῶν Ερασίστρατος ὁ κρεοπώλης ἐκ τῶν Ἰσικίων υἱὸν Ανουβιν ἔχω. 18. A. P. 11, 401. 1. véov V. 19. Α. Ρ. 11, 212. 3. κάμνειν Iacobsius. - 6. Ἰσικίων Iacobsius. ισιων codex. Σ Χ Ο Λ Ι Α. Vol. I p. 3 ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ Σ.] οὕτως ἐν τῷ Πῶς δεῖ ἱστορίαν 1) καὶ ἐν τῷ Λούκιος ἢ Ὄνος 2) περὶ πατρὸς αὑτοῖ καὶ πατρίδος, καὶ ἐν τῷ τέλει τῆς Ἀπολογίας 3) καὶ Ψευδομάντι *), περὶ ἠθῶν αὐτοῦ ἐν τῷ Δικαστήρια, περὶ δὲ λέξεως καὶ λόγων αὐτοῦ ἐν τῷ Ζεύξις καὶ ἐν τῷ Πρὸς τὸν εἰπόντα Προμηθεύς. ὥρα καὶ περὶ Ασσυρίας θεοῦ 5) καὶ ἐν τῷ Αλιεὺς ἢ Αναβιοῦντες. C G. (i. e. Collectanea Galei ). i. v. 3 φοιτῶν] ἀττικῶς ἀντὶ τοῦ φοιτῶν· οὕτω καὶ τὸ γλύφων “) ἀντὶ τοῦ γλύφειν. C G. i. v. 5 διδάξαι τό με] διδάσκομαί τινα, εἰς διδάσκαλον *) πέμπω μαθησόμενον. V (i. e. codex Isaaci Vossii ). p. 4. ult. ἀρχὴ δέ τοι ἥμισυ παντός] Ἡσιόδου τοῦτο καὶ Ἀριστοτέλους ἐν ὁ Προβλημ. καὶ Πολιτικῶν πέμπτῳ, αὐτὸς δὲ Λουκιανὸς ἐν Ἑρμοτίμῳ. C G. 1) c. 24. 2) in Asino frustra Lucianum quaeras; quae enim illic de patria parentibusque scriptoris traduntur, non Luciano, sed Lucio Patrensi conveniunt. SOLANUS. 3) c. 15. 4) c. 55. 5) c. 60. 6) respicit ista c. 3 εἰ φαινοίμην γλύφων. HEMSTERHUSIUS. 7) leg. διδασκάλου. SOLANUS. hoc quidem ad atticam normam elegantius: sed et alterum εἰς διδάσκαλον vel εἰς διδασκάλους φοιτῶν, praesertim recentiores, usurparunt, Iulian. Misop. p. 351 Α, Diogen. L. 6 69 [ibi legitur εἰς διδασκάλου], Basil. hom. πρὸς τοὺς νέους (quamquam HStephano ep. ad Redinger. commentariu de L. A. Idiom. praemissa per ignorationem atticae dialecti genitivus διδασκάλου in accusativum depravatus fuisse videatur apud Basilium), Thom. Μ. in Φοιτῶν [p. 389 9 Ritsch.]; quamobrem vulgatae lectioni sua constat auctoritas, vid. Bergler. ad Alciphr. p. 20 21 (1 4), Hoeschel. ad Chrysost. περὶ ἱερ. p. 500 nec tamien HValesium culpo, qui, cum apud Evagr. H. E. c. 29 legeretur εἰς χαμαιδιδασκάλους φοιτώντα, restituit e mis εἰς χαμαι διδασκάλου. HEMSTERH. C G. Vol. I p. 5 v. 5 ἀνολολύζων ] ἄλλως γράφεται ἀναλύων. P. ib. v. 16 ἐνύπνιον] τ. κατὰ ὕπνον C G. p. 7 ν.7 μνήμην διέφυγεν] ὁ τὰ ) σχήματα τῶν φανέντων τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐντετυπωμένα φέρων καὶ τὴν φωνὴν ἔναυλον ἆρα τὴν ἔννοιαν τῶν εἰρημένων οὕτω ταχέως ἐξήμα βλωκας; καινὸν τοῦτο. Υ. ib. v. 15 οὔτε φ. ἐπιδικάσιμος] ὁ τοῖς φίλοις ἐν τῷ δικάζεσθαι συνηγορῶν καὶ τούτοις βοηθῶν ἐν ταῖς δίκαις. Ν. ib. v. 19 λαγὼ βίον ζῶν] ὁ λαγὼς ἐπὶ δειλίας αινίττεται. Φιλόστρ. δ' βίου Απόλλων 3). CG. παροιμία εἰς τοὺς δειλούς· δειλὸν γὰρ ἄγαν ζῷον ὁ λαγώς. Vorstius. ibid. ἕρμαιον] τὸ ἀπροσδόκητον κέρδος, ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθεμένων ἀπαρχῶν, ἃς οἱ ὁδοιπόροι κατεσθίουσι 10). V. ἢ ἀπὸ τοῦ ἐν ἔθει λεγομένου, κοινὸς Ἑρμῆς, ἐπὶ τῶν εὑρισκόντων τι, οἷον κοινὸν τὸ εὕρημα. Vorstins. p. 12 ν. 17 τον Αττικόν] οἷον φησί, εἰ καὶ ̓Αττικόν με ἐπαινῶν εἶπας τὸν Σύρον καὶ ἐκ Σαμοσάτων· μυκτηρισμὸν γὰρ ἂν ἡγητέον, οὐκ ἔπαινον τοῦτο 1). V. μ. 16 ν. 6 μετεωρολέσχας] οἱ φλυαροῦντες τὰ μετέω ρα. Υ. ἐν ταῖς Νεφέλαις Αριστοφάνης 2) addit Μ (i. e. Wittianus s. Marcianus ). ibid. v.11 ὁ διάλογος] ὥσπερ Αρίστωνος 3) Πλάτων Μ. p. 17 ν. 5 εὖ πράττειν] αἱ γάρ τοι τῶν παλαιῶν προσ 8) ita V: prave fuerat editum ὅτι, SOLANUS, 9) in Galei collectaneis quaedam ex veteri codice sunt descripta, alia recentis et multo deterioris notae ab Italo homine, ut nonnullis indiciis deprehendisse mihi videor, adlita, mixtis inter Graeca velut ludendi causa Latinis, quae propterea, quia religio erat vetustis scholiis inserere, in adnotationibus contextui Lucianeo subieci. hoc ipsum quoque ex isto genere, sed Graece tamen scriptum; quae causa est, cur sedes mutare non jusserim Philostrati locum quaerat, cui lubet; ego in Apollonii vita quod ad hoc proverbium faciat, de lepore quicquam me legisse non commemini. HEMSTERH. 10) haec totidem verbis leguntur in Suida et Etymologo, apud quem illud etiam, quod Vorstius adscripsit. HEMSTERH. 1) V τούτου. sed totum scholion absurdum est; respicit enim auctor notam Atheniensium εἰρώνειαν. SOLANUS. 2 ex eadem Aristophanis fabula μετεωρολέσχους produxit Suidas in Μετεωροκοπεῖς. ibi tamen hodie nulli reperiuntur μετεωρολέσμαι, sed μετεωροφένακες ν. 333, μετεωροσοφιστής v. 360; apud scholiasten exstant ad v. 223 330. HEMSTERH. 3) adde ὁ ρ., ut Aristonis filius Plato. HEMSTERH. |