bus ad centum sexaginta locos male affectos sanavit." Haec satis magnifice et circulatorium in modum, quemadmodum hodie nonnumquam mos est, dicta, videamus num vera sint et illa editio recensionis nomen mereatur. Atque hanc ob causam aliquot scriptoris libros perlustremus, quod ita faciamus, ut illa Dindorfiana editio et haec nostra inter se conferantur. Initium autem fiat ab primo Luciani libello, qui inscriptus est Somnium. Atque huius libelli capite 2 eiecta sunt in illa editione verba καὶ λιθοξόος ἐν τοῖς μάλ. ενδ., quae, ut in adnota tione indicavimus, iam Schmiederus explicationis causa adscripta esse putavit. cap. 4 revocavit vir celeberrimus vý¿9' pro výzta, quod ex codicibus restituimus. cap. 7 ex libris Bourdelotii, qui sunt pessimae notae, post ovdè ènì λóyous intrusit vv. ἀλλ ̓ ἐπ ̓ ἔργοις. c. 8 in. post ἀπὸ γάρ infarsit particulam uέv, quonam ex fonte, nescimus. ibid. pro yévolo audacter, at pessime, scripsit on *). c. 9 dedit Favμaorà πολλά pro eo quod in A legitur πολλὰ θαυμαστά. eodem modo c. 12 retinuit τῶν λόγων τῆς δυνάμεως pro τῆς δυν. twv λóy., quod A suppeditavit. c. 13 pro dè avtoús scripsit δὲ σὺ τους. c. 17 pro ὡς ἐδόκει αὐτῷ καὶ ἐν dedit ὡς ἐδ. αὐτῷ [πυρκαϊὰ ἀναστῆναι] ἐν. Etiamnunc praefero id quod in adnot. proposui, mecumque facit Geist 1. 1. Num his novem mutationibus libellus quidquam lucratus sit nescio; in nostra editione emendati sunt loci triginta tres. Promethei cap. 1 pro und' Hemsterhusii un et c. 2 pro Aéyois Schae

*) Videatur liber, cui titulus est: Auserwählte Schriften Lucians zum Gebr. für die obern Gymnasialclassen herausgeg. von Dr. Ed. GEIST, p. 4., quo libro vir doctissimus de Luciani scriptis, quae edidit, bene meritus est. Vellem autem, vir doctissimus respexisset ea, quae scripsimus in editionibus, quas in scholarum usum edidimus.

ferianum λέγεις receptum est. ibid. pro ἂν πάντα, quod de coniectura dedi, scripsit av änava cum lacobsio. c. 3 pro sixdoαι probata est Hemsterhusii coniectura. ibid. post ios av intrusit elvat Schaeferum sequutus. Nigrini c. 1 recepit péya, et recte. c. 3 pro andóvas Huschkii coniecturam. c. 7 рost лрαττоμévоis deest articulus tov, qui deesse nequit. c. 8 μια ἑώρακας scripsit ξόρακας. Estne hoc scriptorem emen dare *) ? c. 12 pro εἰ καί τις ἀφίκ. dedit ἢν καί τις ἀφ., of fensus particula ei cum subiunctivo coniuncta. At quoties haec structura apud Lucianum reperiatur, docet index Graecus p. 473. Vix est credibile, hominem doctum eo audaciae temeritatisque procedere potuisse, ut talia, quae, quum libris confirmentur scriptis, ab scriptoris manu, si quae alia, profecta sunt, mutaret. Haec si corrigere concessum est, nihil ita est comparatum, ut mutari nequeat. At pergamus. c. 14. recepit Hemsterhusii coniecturam ἐποίησεν ἐν. ibid. retinuit τε post ἀπεφαίνετο et ε. 16 δι' ἀφροδισίων. Utinam vir celeberrimus δίψης illud, quod hic legitur et sine dubio corruptum est, correxisset. Non displicet quod proposuit Geist 1.1.: διψάδος πιμπλάμενος. c. 21 eiecit лóоowder, quod et alii iam eiicere voluerunt et nos. c. 23 receptae sunt Hemsterhusii coniecturae outw dn et ἐπευωνίζων. c. 24 in. intrusit de suo τινὰς 'ante v. φιλοGorpεiv. Genitivum illum ut iis explicarem, qui minus intelligerent, citavi in adnot. Schneiderum ad Platonis civitatem. Talibus coniecturis scripta veterum deformari, neque vero emendari, persuasum mihi est. c. 33 elvexa in Eveza mutavit.

*) Apud Lucianum semper pana legitur sine ulla lectionis varietate; loci sunt praeter nostrum hi: Dial. Mort. 20, 5. Hermotim. 18. 27. Seyth. 7. Ver. Hist. 1, 34. Imagin. 4. Icaromenipp. 14. Anachars. 18. 23. Philopseud. 18. De morte Peregr. 40.

c. 34 particula και post πρεπούσας eiecta est, at in Latinis comparet. Estne haec emendatio? c. 35 recepit quod proposui κατέπαυσε, .37 Struvii coniectura Τεύκρῳ probata est. At quod vulgo legitur τούτῳ, omnibus libris comprobatum, sanissimum est. c. 38 cum Hemsterhusio καὶ αὐτοὶ ἔκφρ. mutavit in καὶ οὗτοι ἔκφ· Iudic. Voc. c. 2 recepit ψόφου. c. 4 male cum Lehmanno οὔτε commutavit cum οὐδέ. ibid. dedit αναφάλλων μιν γναφάλων. c. 5 recepit quod probavit Fritzschius ἐννέα. c. 7 extr. totum immutavit locum sic: μέχρι μὲν γὰρ ὀλίγοις ἐπεχείρει, τεττ. λέγειν ἀξιοῦν, ἔτι δὲ τήμερον καὶ τὰ ὅμοια ἐπισπώμενον, συνήθειαν ᾤμην ἴδια ταυτὰ λέγειν*), καὶ οἰστὸν ἦν μοι τὸ ἄκ. καὶ οὐ π. τ. ἐδ. ἐπ ̓ αὐτοῖς. ὁπ. δ ̓ ἐκ τ. ἀρξ. ἐτ. καττ. εἶπ. καὶ καττ. κ. π., εἶτα ἀπ. κ. βασ. ὀνομάζειν, ἀποστεροῦν με τῶν συγγ. μοι καὶ συντ. γραμμάτων, οὐ μετρίως κτέ. c. 10 eiecit ή post ανάσχοιτο, ab omnibus et codd. et edd. comprom batum. c. 12 pro αὐτῶν scripsit αὑτῶν. — Timon. c. l recepit ex A ατεχνώς ποιητ., retinuit autem σου. c. 4 cum Struvio dedit ἀποφανοῦσι. ibid. ex L recepit κολάσῃ. 0.7 scripsit Κολλυτέα.

1

c. 10 delevit ante Θησαυρόν articulum τόν, qui in omnibus et codd. et editt, comparet. c. 14 mutavit παιδότριψ in πεδότριψ. c. 18 pro αφαιρούμενοι legitur ἀφαιρούμενος praecedente οἱ δέ. c. 22 Μεγάβαζος pro Μεγά βυζος. c. 24 διαγιγνώσκεις pro διαγινώσκεις, quemadmodum semper scribit homo doctissimus. c. 26 retinuit οὕτω et c. 28 μεγαλαυχία. c. 34 Hemsterhusium sequutus dedit ταῖς βώλοις. c. 38 recepit quod proposuit Fritzschius ἐχρῆν μέν. c.39 mutavit

*) Haec ita est interpretatus: consuetudinem ipsi hanc esse opinabar, ut suo illa more proferrel.

ὁπόταν in ὁπότε. c. 40 πάρασχε in παράσχες. c. 41 καὶ μή in μὴ καί. c. 43 recepit Fabri coniecturam ἑκὼς ὤν. c. 44 scripsit cum eodem Τίμων Εχεκρατίδου Κολλυτεύς, qua de re dixi in editione scholarum in usum curata p. 65. c. 46 pro N zai dedit Nŋdì xai. (!) c.50 delevit articulum o post v. Tíuwv. ibid. recepit Αχαρναῖς. c. 51 δεδόχθω pro δέδοκται. paullo post amplexus est Hemsterhusii coniecturam. c. 55 mutavit λáβοι in λάβῃ. Transeamus ad librum, qui inscriptus est Cataplus. c. 1 pro zòv avtov, quod recte mihi ex libris restituisse videor, retinuit Tov avtou. eodem modo c. 4 rovdagos pro τὸ ἔδαφος. c.5 κατεγιγνώσκομεν. ibid. ἐμβιβασώμεθα, de quo diximus in editione libri minore p. 14. ibid. ex F recepit duoiv. c. 7 extr. ex D F außißaσóueα. c. 8 delevit articulum zis ante v. ¿avuias, quem ex A recepimus. At vide quae in ed. min. p.21. dicta sunt. c. 9 pro kave temere scripsit uavr cum Solano. Conf. quae ea de re dixit Struvius ad hunc locum. c. 11 delevit, quod ex A restituimus που. et c. 12 μέγα. c. 15 verba ἐν τῷ Bio uncinis liberavit. c. 20 dedit de suo ¿qörq olu§ayı, c. 21 delevit utrumque dŋ, ab nobis uncinis circumscriptum. ibid. eiecit voculam & ante Equñ, qua de causa nescimus. c.22 post No Kuvioxɛ addidit verba, quae librario debentur, và 'Elɛvσίνια δηλονότι, ει δοκεῖ post ἐνθάδε. At taedet plura persequi.

Iam ex his quisque facile intelliget, quanti sit aestimanda haec Dindorfiana editio, numque recensionis nomen, quod in fronte gerit, iure meritoque sibi attribuerit. Illud affirmo, quamcunque scriptoris veteris editionem recensionis nomine dignam esse, illa si hoc nomen mereatur; est enim nemo, vel mediocriter in literis Graecis versatus, quin hic illic aliquid mutare vel recipere quod alii iam invenerunt possit. At ne iniusti esse videamur, persuasum nobis est, libri inscriptionem non ab Guilielmo Din

dorfio esse profectam, sed ab typographo, cuius sumptibus liber typis est repetitus. Omnia, in quibus editio haec ab nostra discrepat, sive recte sunt illa mutata sive minus, indicabimus in adnotationibus.

Temperare autem nobis non possumus, quominus illis quoque aliquid respondeamus, quae praefationis fine sunt scripta: ,,Indicem denique Reitzianum multis locis correximus et quadringentis fere additamentis auximus. Tituli asteriscis notati libros supposititios indicant." Refertus est index Reitzianus vitiis et permulta in eo omissa sunt: compares modo, ut unum afferam exemplum, paginam 290 indicis nostri cum pag. 823 editionis Parisinae, ubi desunt haec: Cydias, Cydimachus, Cydnus, Cynaegirus, Cynosuria, Dactyli Idaei, Damnippus, Decelia, Demaenete, reliqua ut silentio transeam. Quid autem, obsecro, prosunt talia: Curare. Proverb. Non curat Hippoclides, iam sequitur locus. Num tu, hoc si proverbiuin quaeras, evolves vocem curare*); nos, opinamur, scripsimus rectius sic: Hippoclides non curat, prov. Apol. 15. Herc. 8 et schol. Philopatr. 19. Est autem hoc non unicum exemplum, sed index ille editionis Parisinae eiusmodi ineptiis, quae maxima cum socordia ex Reitziano repetitae sunt, scatet. Neque hoc mirum; qua de causa, latebit neminem. Quod autem ad titulos asteriscis notatos attinet, dicendum est, editorem presse sequutum esse editionem nostram. At si ipsi Lucianum denuo ederemus, etiam aliis libris asteriscos illos addituri essemus, quorum quovis pignore contendimus Lucianum auctorem non esse.

Scripsimus Lipsiae, mense Augusto MDCCCXLI.

*) In transcursu notemus, nos omnia proverbia, quae in Luciani scriptis reperiantur, unum in locum congessisse; vide p. 328 sq.