Εξ ἁλὸς ἔρχηται, φωνῇ περὶ πολλὰ λεληκώς, 185 cibus aquis delectatur, notasque paludes deserit. Cicero, qui Arati versus vertit, in libro de Divinatione èpwdiòv reddit fulicem. "Rava fulix itidem fugiens e gurgite ponti Clamans nunciat horribiles instare procellas, Haud modicos tremulo fundens ex gutture cantus." [Cicero Div. i. 9.] Lucanus procellosum tempus metuit, -quodque ausa volare Ardea sublimis pennæ confisa natanti, Quodque, caput spargens undis, velut occupat imbrem." diciis jam ad ea respicit quæ ex avibus sumta sunt. Et primum ad prognostica ex ista ave marina quæ a Græcis 'Epwdids nominatur. Per hanc annotationem cum de avibus agitur, ipsis Arati nominibus utar; quoniam incertum est quæ Latina verba Græcis melius respondent.—Quin etiam cum Erodius insolito more e mari ad terram veniat, voce multum perstrepens, sane commoto vento, mare superferatur.Ratio hujus præsagii ista est. Erodius quietis aquis delectatur; cum autem æquor ingentibus undis turbafum futurum esse præsenserit, ad littus properat, quia in maris turbati superficie quam difficillime et non sine labore natare potest; commoto autem vento alte supra mare volitat. Elianus de prognosticis tempestatis scribit, 'Epwdids de kvepaîos Bwŵv тà avтà čoikeV Toδηλοῦν, ὡς αὐτὸς Αριστοτέλης φυλάξας λέγει, πετόμενος δὲ ἐρωδιὸς τῆς θαλάττης Et si recte legeris, "Mergi maria εὐθὺ, ὕδωρ ἐξ οὐρανοῦ ῥαγήσεσθαι αἰνίττε- aut stagna fugientes,” [Plin. Hist. Nat. Tal. [Elian. de Animal. vii. 7.] Cf. xviii. 35.] inter ventorum signa ab notam ad v. 240. Eadem prognostica, eodem auctore notata, ponendi sunt. permutatis modo avium nominibus, a Plurimæ autem editiones per corruptam, Virgilio notata sunt. Quod Aratus de tu credo, punctuationem, hoc præsaépwdi scripserat, Virgilius ad mergos gium serenitatis faciunt. Neque in transtulit. hunc errorem non cecidit Frobenius. [C. Plin. Hist. Nat. edit. Froben. Basil. 1549. p. 345.] "Jam sibi tum curvis male temperat Quum medio celeres revolant ex æquore [Virg. Geor. i. 362.] 66 -notasque paludes Deserit, atque altum supra volat ardea nubem." [Virg. Geor. i. 364.] Per ardeam certe aliam avem intelligit, quoniam ἐρώδιος marina avis est, et θάλασσαν ὑπερφορέοιτ', ardea contra dul [Lucan. Phar. v. 555.] Inter alia quæ ventum præsagiunt, a Plinio numerantur, “Et Fulica matutino clangore.” [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] 184. Pergit ad aliam aquaticam avem -Aliquando etiam Kenpo cum sereni volitent, contra futuros ventos glomeratim feruntur. Theophrastus memorat, Οἱ κέπφοι εὐδίας οὔσης, ὅποι ἂν πέτωνται, ἀνέμου προσημαίνουσι. [Theoph. Sign. Vent.] Plinius idem memorat de avibus aquaticis. "Cæteræque aquatica aves concursantes." [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] 186-187. Sæpe etiam (ante ventum) νῆσσαι (anates puto), vel Αἴθυιαι urinatores in mari, alis suis terras quatiunt. Theophrastus easdem aves, cum alas quatiunt, ventum præmonere dicit; cum autem laventur, pluviam; Atoviai καὶ νῆτται πτερυγίζουσαι, καὶ ἄγριαι καὶ τιθάσσαι, ὕδωρ μὲν σημαίνουσι δυόμεναι, πτερυγίζουσαι δ ̓ ἄνεμον. [Theoph. Sign. Vent.] Notandum est quod νῆττα apud Αἴθυιαι χερσαία τινάσσονται πτερύγεσσιν *Η νεφέλη όρεος μηκύνεται ἐν κορυφῇσιν. Theophrastum eadem avis est quæ Arato noσa, nempe Anas, vocatur: literarum oo et TT frequentissima commutatio est. #lianus scribit Νητταὶ δὲ καὶ αἴθυαι πτερυγίζουσαι πνεῦμα δηλοῦσι ioxopóv. [Elian. de Animal. vii. 7.] Maro prognosticon hoc ad fulicam transtulit; venturosque ventos expec tare docet, 66 -quumque marinæ In sicco ludunt fulicæ." [Virg. Geor. i. 363.] Lucanus præsagium ad mergum transfert. Ille tempestatem timens, ipso minime placuisse fatetur, "Aut siccum quod mergus amat;" [Lucan. Phar. v. 554.] Per siccum, littus seu terram intellige. Eodem more Enpòv pro xépσov apud Homerum, de quo Heyne copiose commentatur. [Virg. Heyne illustrat. Leip. 1803. vol. iii. p. 448.] A Plinio indicare dicuntur," Item mergi anatesque pennas rostro purgantes, ventum." [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] Conferas etiam hæc alia ventorum ex aquaticis avibus indicia: Furias Antias,. teste Cerda, ita de ventorum ex fulica cecinit; lectionem, cum versus ut a Cerda citati sunt, minime cum metrica ratione conveniunt, aliquantulum mutavi. "Utque leves fulicæ volitant super æquora classis, Spiritus Eurorum virides quum purpurat undas." [Fur. Ant. Cerda cit. edit. Virg. Ecl. et Geor. 1607. p. 261.] Idem editor Claudianum etiam imi tantem notat. "Heu nimium segnes, cauta qui mente notatis Si revolant mergi." [Claud. citat Cerda cit. edit. Virg. Ecl. et Geor. 1607. p. 261.] Versus supra citatos numquam ipse vidi, sed a Cerda sumsi. Idem ex Politiano memorat, "Et repetunt siccum mergi atque ex æquore clamant," [Claud. citat Cerda cit. edit. Virg. Ecl. et Geor. 1607. p. 261.] memor, est [Catull. carm. xxiii. 5.] Cassiod. in libro tertio mergorum "Mergi, quibus nomen ex facto, cohabitatores piscium, aquatiles volucres futuras tempestates naturaliter providentes sicca petunt, stagnaque relinquunt. [Cassiod. lib. iii. Epist. 48.] Titius etiam ex Suida. "Fulicæ cum se in mare immergunt, pessimum id est omen navigantibus; caussam autem eam dicunt, quod tranquillo mari propter marinas belluas progredi non ausint, tempestatem vero præsentientes progrediantur, quo tempore belluæ in profunda teguntur." [Tit. lib. ix.] Falsa puto et vana causa prognostici datur. Præsagia ventorum quæ supra citata sunt confirmant hodierni meteorologici. Ipse aves marinas circa littus aut naves ludentes, procellam prognosticare ex nautis nostris sæpe audivi. Necnon præsagium hoc ipse notavi. 188. Aut nubes in montis verticibus elongatur. Idem Theophrastus inter tempestatis signa ponit, Ἐὰν ἐπὶ κορυφῆς ὄρους νέφος ὀρθὸν στῇ χειμῶνα σημαίνει. ὅθεν καὶ ̓Αρχίλοχος ποίησε, γλαύχ ̓ ὅρα Babus yàp hon kúμασι TapéσσETαι TÓVTOS, ἀμφὶ δ ̓ ἄκρας ὀρθὸν ἵσταται νέφος. [Theoph. Sign. Temp.] Heinsius hoc vertens ita versificat. "Adspice nam vastum turbatum fluctibus æquor, Et nubes montis vertice recta manent." [Theoph. Edit. Heins. Lug. Bat. 1613. p. 438.] Ne prætereamus felicissimos illos Homeri versus, quibus in Iliad. E. copias aciei adversæ impetum sustinentes, cum nube monti insidente comparat. Αλλ' ἔμενον νεφέλῃσιν εοικότες, ἃς τε Κρονίων Νηνεμίης ἔστησεν ἐπ ̓ ἀκροπόλοισιν ὄρεσ σιν *Ηδη καὶ πάπποι, λευκῆς γήρειον ἀκάνθης, Σῆμ ̓ ἐγένοντ ̓ ἀνέμου, κωφῆς ἁλὸς ὁππότε πολλοὶ *Ακροι ἐπιπλείωσι, τὰ μὲν πάρος, ἄλλα δ ̓ ὀπίσσω. Καὶ θέρεος βρονταί τε καὶ ἀστραπαὶ ἔνθεν ἴωσιν, *Ενθεν ἐπερχομένοιο περισκοπέειν ἀνέμοιο· Ατρέμας, ὄφρ' εὕδῃσι μένος Βορέαο, καὶ ἄλλων Ζαχρειῶν ἀνέμων, οἵ τε νέφεα σκιόεντα [Homer Iliad. E. 522.] Plinius scribit, " Cum in cacuminibus montium nubes consident, hyemabit.” [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] Beccaria notavit nubes rectas montium verticibus considentes flatum præmonere, [Beccaria Elettricismo Artificiale. sup.] ut ipse in libellulo modo publicato citavi. [Research. Atmos. Phænom. c. vii. sect. 6. Lond. 1813.] Cum recta est nubium figura, ipsas cirrostratos vocant, cum flexuosa, cirros; utraque montium cacuminibus, ante ventum aut tempestatem insidere solet. Aliquando aliis nubibus ut scilicet cumulis hæ cirrostrati insidunt; cum hoc fit, ambæ in nubem diversi generis paullatim mutabuntur, nempe in cumulostratum, quæ pro hac origine nubes composita vocatur. Ex cumulostrato, majore particularum condensatione facta evenit nimbus in pluviam iturus. Nemo est, ut opinor, qui hanc diversarum nubium inosculationem non vidit; ex qua agricolæ nostri quasi ex certissimo indicio pluviosam tempestatem expectant. Theophrastus hanc nubium conjunctionem tempestatis indicium accipiebat. "O σri onμelov XEμῶνος, ἐὰν νεφέλη ὁμόχρως, ἢ ὕμενι λευκῷ, χειμέριον ὅταν ἐστώτων νεφῶν ἕτερα ἐπιPépeTaι, Tà de nμépn xeiμépia. [Theoph. Sign. Temp.] Nubes, quæ ante tempestatem et ventum interdum aliis nubibus incumbunt; in montosis regionibus etiam super montibus et collibus ipsis considunt. Attractio ista quam recentiores philosophi electricam vocant caussa esse dicitur cur nubes mutuo inosculant, et pluviam effundent. Interdum nubes hoc modo montibus insidentes, mutato (utar scientifica lingua) statu electrico, nimbi fiunt et circa cacumina fulgura emittunt. Quod, caussæ quamquam inscius, Theophrastus per fastidiosam descriptionem no 190 tavit, Ἐπὶ Πλειάδι δυομένη, ἐὰν λάμψη κατὰ Πάρνηθα, καὶ Βρίληττον, καὶ Ὑμητο τον, ἐὰν μὲν ἅπαντα καταλήψῃ μέγαν χειμῶνα σημαίνει· ἐὰν δέ τε δύο, ἐλάττω· ἐὰν δὲ Πάρνηθα μόνον, εὐδίεινον· καὶ ἐὰν χειμῶνος ὄντος νεφέλη μακρὰ ἐπὶ τὸν ὕμητον, χειμῶνος ἐπίτασιν σημαίνει. Αθως καὶ Ὄλυμπος, καὶ ὅλος ὀρέων κορυφαὶ κατεχύ μεναι ὑπὸ νεφελῶν χειμέριον. [Theoph. Sign. Temp.] 189-191. Prognostica venti e fioribus.-Jam tum pappi, (deciduæ lanu. gines), albi senium acanthi signum venti fiunt, quando multi maris muti summum supernatant, partim ante, partim post. Ratio est quod lanugines istæ et plumæ levi surgente vento flamine in aquæ superficiem portatæ in eadem ab eodem levi flatu agitantur. Virgilius, Aratum diligenter secutus, pluribus, de quibus scripserat, ventorum signis, subjungit, "Sæpe levem paleam et frondes volitare caducas, Aut summa nantis in aqua conludere plumas." [Virg. Geor. i. 369.] De pappo seu lanugine caduca, ita Nicander, Οἷά τε δὴ γήρεια νέον τεθρυμμένα πάππος, [Nicand. Alex. citat Scap. lex. sub πάππος.] OXFORD PRIZE POEM. RHENUS. Di patrii indigetes, quorum sub numine præceps Congeritur rabies ventorum, et turbidus æther, Queis scopuli, magnoque fremunt plangentia fluctu Æquora, et arcano in pulsu tonitralia parent Atria cœlorum, Romæ cohibete furores! Di patrii, audaces auimos cohibete, nec ultra Impius hic nostris irrumpat sedibus Hostis!" Hæc Pater undoso se attollens gurgite Rhenus Clamat, ut immani impositum molimine pontem, trificati ex quibus fulgura fiunt, superveniente flamine portantur. Nihil frequentins observandum est tempestate mutabili, quam, nubes in altiore loco diversum cursum habere, ac eæ quæ terræ viciniores sunt. Per plurima experimenta circa ventos nuper a me facta; hoc est cum quo maxime delectabar, quod per missas in aëra machinas volantes istas quas vulgo balloons vocant, superiora flamina, mox inferiora fieri observaverim. Quum Boreas juxta terram flaverit, eodem vero tempore Auster supra illum cursum flexerit; tum mutato mox vento, Austrum juxta terram flare inveni. Qui autem ventus supra Austrum antea flaverit, idem jam Austri locum habet. Aliquando quatuor aut quinque ventos eodem tempore, sed diversa altitudine, fantes per has machinas aërias mon· stravi. Horum ventorum singulus in vice sua super telluris superficiem favit. His notatis nequaquam mirum videatur cur fulmina, ex qua parte veniunt, ventum ex ea prognosticare solent. Plinius simpliciter de nubibus monet. "Nubes cum sereno cœlo feruntur, a quacunque parte id est, expectentur venti." [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] Ceterum cum tempestas est, venti diversis et subito mutantibus cursum flaminibus flare solent, unde Virgilius, de tempestate agens, concurrentia Sublime expulsam eruerent; ita turbine nigro, Ferret hyems culmumque levem stipulasque volantes." [Virg. Geor. i. 321.] Ventorum hoc e fulgure prognosticum a Theophrasto expressum videtur. Ἐὰν, νότου πνέοντος, βοῤῥάθεν ἀστράπτῃ, Taveral. [Theoph. Sign. Vent.] Etiam, Καὶ ὅθεν ἂν αἱ ἀστραπαὶ πυκναὶ γίνωνται, ἐντεῦθεν πνεύματα γίνεται· θέρους ὅταν ἀστραπαὶ καὶ βρόνται γίνωνται, ἐντεῦθεν πνεύματα γίνεται ἰσχυρά. ἐὰν μὲν σφόδρα καὶ ἰσχυρὸν ἀστράπτῃ, θᾶττον καὶ σφοδρόTEрOV TVEVσovo. [Virg. Geor. i. 321.] A Plinio sensus paullo mutatur. "Cum ab Aquilone tantum (fulgurat), in posterum diem aquam portendit; cum a septemtrione, ventum; cum ab Austro vel Coro aut Favonio, nocte serena, fulguraverit, ventum et imbrem ex iisdem regionibus demonstrabit." [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] Paullo inferius observat, "Tonitrua matutina ventum significant; imbrem meridiana. [Plin. Hist. Nat. xviii. 35.] Cæsareasque videt radianti in margine turmas : Agmina. Cœrulei ad strepitum coiere Suëvi, "At Tu, siste pedem, qui jam felicibus armis "Quo, furiose, ruis? Quid Romæ audacia quæret? Arvane cincta gelu, et nunquam viduata pruinis Litora, et antiquam populi turbare quietem ! Siste aquilas, Cæsar! neque enim me victor inultus |