2) Ὅτι της ξυμβάσεως οὐκ ἀληθοῦς εἰρήνης οὔσης ὁ πόλεμος ἑπτὰ καὶ εἴκοσι ἔτη ἐγένετο, καὶ Θουκυδίδης διὰ παντὸς αὐτοῦ ἐπεβίω. κς'. 3) Οἱ Κορίνθιοι τοὺς ̓Αργείους πείθουσι τοὺς βουλομένους τῶν Ἑλλήνων προκαλεῖσθαι ἐς ξυμμαχίαν. κζ'. κη'. 4) Μαντινῆς πρῶτοι τοῖς ̓Αργείοις προςχωροῦσι. τότε δὲ καὶ ἡ ἄλλη Πελοπόννησος διαθορυβεῖται, καὶ πρὸς τούτους ῥέπει. κθ'. 5) Λακεδαιμόνιοι Κορινθίοις ἄλλως παρακελεύονται ἐςιέναι ἐς τὰς τῶν ̓Αθηναίων σπονδάς. λ'. 6) Καὶ μὴν Ἠλεῖοι Λακεδαιμονίοις περὶ Λεπρέου διαφερό μενοι ̓Αργείων γίγνονται ξύμμαχοι. τούτοις δὲ ἕπονται Κορίν θιοι καὶ Χαλκιδῆς. λα'. 7) Αθηναῖοι Σκιώνην μὲν αἱροῦσι, Δηλίους δὲ κατάγουσι. πόλεμος Λοκρῶν καὶ Φωκέων. λβ'. §. α'. β'. 8) Κορίνθιοι οὔτε Τεγεάτας οὔτε Βοιωτοὺς οἷοί τέ εἰσιν ἐς τὴν ̓Αργείων ξυμμαχίαν ἐςάγειν. λβ'. §. γ' - Α' 9) Λακεδαιμονίων στρατεία ἐς Παῤῥασίους, οὓς ἐλευθεροῦσι. λγ'. 10) Τρόπος, ὃν οἱ Λακεδαιμόνιοι τούς τε μετὰ Βρασίδου Είλωτας μαχεσαμένους καὶ τοὺς ἐκ Σφακτηρίας αἰχμαλώτους διατιθέασι. λδ'. 11) Θύσσος αἱρεῖται. λέ. §. α'. 12) Ὑποψίαι καὶ διαφοραὶ ̓Αθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων. διαμένει γε μέντοι ἡ ἡσυχία, καὶ οἱ ἐκ Πύλου Εἵλωτες ἐξάγονται. λε'. δ. β' -- ή. Β. Χειμών. Κεφ. λς' — λθ'. 1) Κλεόβουλος καὶ Ξενάρης πειρῶνται τὰς σπονδὰς τῶν Αθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων διαλῦσαι. λς' - λή. 2) Μηκύβερνα αἱρεῖται. λθ'. §. α'. 3) Λακεδαιμόνιοι Βοιωτοῖς ξυμμαχίαν ἰδίαν ποιοῦνται, καὶ Πάνακτον καθαιρεῖται. λθ'. §. β'. γ'. XII. Δωδέκατον ἔτος τοῦ πολέμου. Κεφ. μ'-να. Α. Θέρος. Κεφ. μ' - ν. 1) Αργεῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι ἐς λόγους ξυνέρχονται. μ'. μα. 2) Αθηναῖοι τῇ Πανάκτου καθαιρέσει καὶ τῇ ἰδίᾳ Λακεδαιμονίων καὶ Βοιωτῶν ξυμμαχίᾳ ἀγανακτοῦσιν. μβ'. 3) Υπὸ ̓Αλκιβιάδου πεισθέντες ̓Αθηναῖοι Αργείοις καὶ τοῖς τούτων ξυμμάχοις Μαντινεῦσι καὶ Ἠλείοις ξυμμαχίαν ποιοῦνται. μγμζ'. 4) Αἱ τῶν Λακεδαιμονίων καὶ Ἀθηναίων σπονδαὶ ἔτι διαμένουσιν. οἱ Κορίνθιοι πρὸς ἐκείνους πάλιν τὴν γνώμην ἔχουσι. μή. 5) Λακεδαιμονίους Ἠλεῖοι τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ ἱεροῦ εἴργουσιν. ἀμφιλογίαι αὐτῶν περὶ καταδίκης. Λίχας. μθ'. ν. δ. α' - δ'. 6) Κορινθίοις λόγοι προςφέρονται. ν. δ. ε'. Β. Χειμών. Κεφ. να. . Ἡρακλεώται οἱ ἐν Τραχῖνι ἡσσῶνται Αινιάνων καὶ ἄλλων προςχώρων. να. XIII. Τρίτον καί δέκατον ἔτος τοῦ πολέμου. Κεφ. νβ' - νς'. Α. Θέρος. Κεφ. νβ' - νέ. 1) Ηράκλειαν Βοιωτοὶ παραλαμβάνουσιν. νβ'. §. α'. 2) ̓Αλκιβιάδης ἐς Πελοπόννησον στρατεύσας τείχη οἰκοδομεῖ. νβ'. §. β'. 3) Πόλεμος Επιδαυρίων καὶ ̓Αργείων. νγ' - νέ. Β. Χειμών. Κεφ. νς'. Λακεδαιμονίων φρουροὺς ἐς ̓Επίδαυρον ἐςπεμψάντων Αθηναῖοι τοὺς Είλωτας ἐς Πύλον ἀνακομίζουσιν. Ἐπιδαύρου Αργεῖοι ἀποπειρῶσι. XIV. Τέταρτον καί δέκατον ἔτος τοῦ πολέμου. Κεφ. νζ'πα. Α. Θέρος. Κεφ. νζοέ. Πόλεμος ̓Αργείων καὶ Λακεδαιμονίων. 1) Πρώτη στρατεία Λακεδαιμονίων ̓́Αγιδος ἡγουμένου ἐπὶ "Αργος. τετράμηνοι σπονδαί. νζξ. 2) Αἱ σπονδαὶ λύονται. Αργεῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι Ορχομε νὸν μὲν αἱροῦσι, παρασκευάζονται δὲ καὶ ὡς ἐπὶ Τεγέαν. ξα. ξβ'. 3) Δευτέρα στρατεία "Αγιδος ἐπὶ "Αργος. Εγ- οε. α) Πορεῖαι καὶ ἀντιστρατοπεδεύσεις ἑκατέρων. ξγξέ. β) Μάχη μεγίστη μεταξὺ Μαντινείας καὶ Τεγέας, ἐν ᾗ ἡσσῶνται 'Αργεῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι. ξξ' οδ'. γ) Λακεδαιμόνιοι οὐ χρῶνται τῇ νίκῃ. ̓Αργεῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἄρχονται Επίδαυρον τειχίζειν. οέ. Β. Χειμών. Κεφ. ος'-πα. 1) Σπονδαὶ καὶ ξυμμαχία γίγνονται Λακεδαιμονίων καὶ ̓Αργείων. ος' ο'. Αἱ σπονδαὶ αὐταί. οζ'. 2) ̓Αθηναῖοι κελεύονται τῆς Πελοποννήσου ἐξελθεῖν. Περδίκκας καὶ οἱ Χαλκιδῆς ξυνομνύασι Λακεδαιμονίοις καὶ ̓Αργείοις. Δημοσθένους δόλος. Ἐπιδαυρίοις τὸ τείχισμα ἀποδίδοται. π'. 3) Μαντινῆς ξυμβαίνουσι Λακεδαιμονίοις. ἐν Σικυῶνι καὶ ἐν "Αργει ὀλιγαρχία καθίσταται. πα'. XV. Πέμπτον καὶ δέκατον ἔτος τοῦ πολέμου. Κεφ. πβ'. πγ. Α. Θέρος. πρ. 1) Περὶ Διέων καὶ ̓Αχαΐας. §. α'. 2) Αργείων ὁ δῆμος τῶν ὀλίγων, οἷς οἱ Λακεδαιμόνιοι μέλλουσι βοηθεῖν, ἐπικρατεῖ, καὶ Ἀθηναίοις πάλιν σπεισάμενος μακρὰ τείχη τειχίζει. §. β'-5'. Β. Χειμών. πγ. 1) Λακεδαιμονίων στρατεία, ἐν ᾗ τὰ ̓Αργείων τείχη καὶ Υσιὰς λαμβάνουσιν. §. α'. β'. 2) Αργείων στρατεία ἐς τὴν Φλιασίαν. §. γ'. 3) Περδίκκας κατακλύεται. δ. δ'. XVI. Ἕκτον καί δέκατον ἔτος τοῦ πολέμου. Κεφ. πδ' - Βιβλ. Ζ. κεφ. ζ. Α. Θέρος. Κεφ. πδ'- ριέ. 1) Μηλίων πολιορκία. πδ'- ριδ'. Διάλογος Μηλίων καὶ ̓Αθηναίων. πε- ριγ. Αθηναίων 2) ̓Αργείων δευτέρα ἐςβολὴ ἐς τὴν Φλιασίαν. καὶ Λακεδαιμονίων ληστείαι. πόλεμος Κορινθίων καὶ ̓Αθηναίων. ριε. δ. αγ. 3) Μηλίων ἐπέξοδος. §. δ'. Β. Χειμών. Κεφ. ρις — Βιβλ. Ζ. κεφ. ζ'. 1) Λακεδαιμόνιοι μέλλουσιν ἐς τὴν ̓Αργείαν στρατεύειν. ρις'. §. α'. 2) Μηλίων μετὰ δευτέραν ἐπέξοδιν ἅλωσις καὶ ὠμοτάτη τιμωρία. δ. β' - δ'. ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ Ξ Υ Γ Γ Ρ Α Φ Η Σ E. 1. Τοῦ δ ̓ ἐπιγιγνομένου θέρους αἱ μὲν ἐνιαύσιοι Ἡ ἐκεχειρία σπονδαὶ διελέλυντο μέχρι Πυθίων· καὶ ἐν τῇ ἡ ̓Αθηναῖοι Cap. 1. Ai pèv. II vθίων, induciae annuae solutae erant (et bellum renovatum est) usque ad Pythia, i. e. usquedum Pythia novas inducias novamque belli cessationem effecerunt. Ita haec recte interpretatur Clinto Fast. Hell. I. p. 211. ed Krueg. „Pythia tertio cuiusque Olympiadis anno facta esse non solum perspicuo Pausaniae testimonio Paus. X, 7, 3. demonstratur, sed quaecunque Pythiorum ludicra peracta in historia commemorantur, in tertium cuiusque Olympiadis annum . . incidisse inveniuntur. De ea re Scaliger, Meursius et Corsinus [Pyth. p. 39. sqq. et F. A. II. p. 437. sqq.] cum Clintone [p. 209.] consentiunt." ARN. Locupletissimus testis praeter Clintonem est Boeckhius ad Pind. II. 2. p. 206. sqq. et Inser. I. p. 814. sqq. Sed dubitatur, quo anni tempore commissa sint; nam plerique, ut Corsinus et Boeckbius, vere, Clinto auctumno id factum esse censent. Boeckhium sequuntur Winiewskius Comment. histor. in Demosthen. orat. de cor. p. 285. sq. et Krausius Pyth. Nem. et Isthm. p. 29. sqq., Clintonem Clarissius Spec. hist. liter. p. 53. sqq. Arnoldus Clintonis argumenta expendens nec vere nec hieme, sed media circiter aestate mense Hecatombaeone hos ludos editos esse probare studuit. Aut huius aut Clintonis sententiam verisimiliorem esse breviter docet Thirw. Hist. Gr. VI. p. 5. Aestatem extremam sive Metagitnionem mensem tempus horum ludorum fuisse demonstrare aggressus est Weissenborn Hellen. p. 167. sq., quocum consentit Boelmicke in Quaest. de orat. Attic. Sed inde, quod Thucydides apud Amphipolim extrema aestate pugnatum esse c. 12. dicit, Pythia auctumno esse non potuisse mi nime apparet. Auctumnus enim apud Thucydidem aestatis pars est, vid. II, 31., non, quod ille ex III. 18., quanquam hic ipse locus contrarium probat, collegit, hiemis. Et auctumno Pythia fuisse certis, ut nobis quidem videtur, rationibus evicit Kienius in Comment. Δηλίους ἀνέ στησαν. ἐκεχειρίᾳ Ἀθηναῖοι Δηλίους ἀνέστησαν ἐκ Δήλου, ἡγησάμενοι κατὰ παλαιάν τινα αἰτίαν οὐ καθα ροὺς ὄντας ἱερῶσθαι, καὶ ἅμα ἐλλιπὲς σφίσιν εἶναι τοῦτο τῆς καθάρσεως, ἡ πρότερόν μοι δε δήλωται ὡς ἀνελόντες τὰς θήκας τῶν τεθνεώτων ὀρθῶς ἐνόμισαν ποιῆσαι. καὶ οἱ μὲν Δήλιοι Ατραμύττιον Φαρνάκου δόντος αὐτοῖς ἐν τῇ Ἀσίᾳ ᾤκησαν οὕτως, ὡς ἕκαστος ώρμητο. Cap. 1. Ἧi. Cl. ή, sed cf. adn. Ατραμύττιον Ιt. E. Vind. K. m. Ar. Chr. Dan. Bekk. In C. D. I. Ατραμύτιον. Vulgo Ατραμύττειον. Bas. Ατραμύτειον. Pal. Αδραμύντειον vel Αδραμύττειον. Ατραμύττειον ] Ωρου· Αδραμύττειον. Εὔπολις, Ατραμύττειον Θουκυδίδης. Schol. Cf. etiam Suid. et Phav. Simplex tamen in paenultima confirmatur locis VIII, 108. Xen. Anab. Vil, 8, 7. al. atque numis, etsi Adramytteum legitur Liv. XXXVII, 19., Adramytteos Plin. V, 32, 122. Certius videtur r, non δ, a Thucydide positum esse, quamvis δ et notatione, quum Aristoteles apud Steph. Byz. originem nominis ab Adramyto antiqu. stud. a. 1842. m. Nov. p. 1120. sqq. (Boedromionem mensem ponit Hermannus de anno Delphico p. 18. sqq.) Quum igitur induciae Ol. 89, 1. mense Elaphebolione factae (vid. IV, 117.) ΟΙ. 89, 2. eodem mense, nostro Martio, finitae essent, per hanc aestatem usque ad auctumnum, qui Graecis est Ol. 89, 3., pugnatum est; deinde feriarum Pythicarum causa cessatum ab armis; (nam hanc vim eiusmodi feriarum fuisse videbimus ad c. 49.;) et mox de pace actum est. Cf. 14, 1. Plusquamperfectum autem statum permanentem exactis induciis effectum recte significat, et totum enunciatum cum primo proximi capitis arcte connectendum est, ai pièv σπονδαὶ διελέλυντο. Κλέων verbo adn. IV, 54, 3. ... - |