Ioannis Calvini opera quae supersunt omnia: Tractatus theologici minores. 1866-1870C.A. Schwetschke, 1866 |
Brani popolari
Pagina 381 - Non pro eis autem rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me, ut omnes unum sint, sicut tu, pater, in me et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint, ut credat mundus, quia tu me misisti.
Pagina 45 - Ille est enim vinculum, per quod res publica cohaeret, ille spiritus vitalis, quem haec tot milia trahunt nihil ipsa per se futura nisi onus et praeda, si mens ilia imperil subtrahatur. Rege incolumi mens omnibus una ; amisso rupere fidem.
Pagina 31 - Qui fit, Maecenas, ut nemo, quam sibi sortem seu ratio dederit seu fors obiecerit, illa contentus vivat, laudet diversa sequentes...
Pagina 381 - Et ego claritatem, quam dedisti mihi, dedi eis: ut sint unum, sicut et nos unum sumus. Ego in eis, et tu in me: ut sint consummati in unum: et cognoscat mundus, quia tu me misisti, et dilexisti eos, sicut et me dilexisti.
Pagina 193 - Ego sum resurrectio et vita ; qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, vivet ; et omnis qui vivit et credit in me, non morietur in aeternum.
Pagina 195 - Audentes igitur semper, scientes quoniam dum sumus in corpore, peregrinamur a Domino: Per fidem enim ambulamus, et non per speciem.
Pagina 207 - Idcirco unus interitus est hominis et iumentorum, et aequa utriusque conditio: sicut moritur homo, sic et illa moriuntur; similiter spirant omnia, et nihil habet homo iumento amplius: cuncta subiacent vanitati, Et omnia pergunt ad unum locum: de terra facta sunt, et in terram pariter revertuntur.
Pagina 197 - Sive ergo vivimus, sive morimur, Domini sumus. In hoc enim Christus mortuus est, et resur- 9 rexit: ut et mortuorum et vivorum dominetur.
Pagina 67 - Quid vivis, si perire te tam multorum interest? Quis finis erit suppliciorum ? quis sanguinis? Ego sum nobilibus adolescentulis expositum caput, in quod mucrones acuant. Non est tanti vita, si, ut ego non peream, tam multa perdenda sunt.
Pagina 65 - Habet hoc primum magna fortuna, quod nihil tectum, nihil occultum esse patitur : principum vero non domus modo, sed cubicula ipsa intimosque secessus recludit omniaque arcana noscenda famae proponit atque explicat. Sed tibi, Caesar, nihil accommodatius fuerit ad gloriam quam penitus inspici.