Ego quanti faciam iudicium tuum, vel ex hoc potes aestimare, quod malui omnia a te pensitari, quam electa laudari. Et sane quae sunt commodissima, desinunt videri, quum paria esse coeperunt. Praeterea sapiens subtilisque lector debet non diversis conferre diversa, sed singula expendere, nec deterius alio putare, quod est in suo genere perfectum. Sed quid ego plura? Nam longiore praefatione vel excusare vel commendare ineptias, ineptissimum est. Plin., Epp., V. xiv. 2-8. 156. A Plea for the Practice of Recitation. Recito tamen: quod illi an fecerint, nescio. Sed illi iudicio suo poterant esse contenti. Mihi modestior conscientia est, quam ut satis absolutum putem, quod a me probetur. Itaque has recitandi caussas sequor: primum, quod ipse, qui recitat, aliquanto acrius scriptis suis, auditorum reverentia, intendit: deinde, quod, de quibus dubitat, quasi ex consilii sententia statuit. Multa etiam a multis admonetur: et, si non admoneatur, quid quisque sentiat, perspicit ex vultu, oculis, nutu, manu, murmure, silentio; quae satis apertis notis iudicium ab humanitate discernunt. Atque adeo, si cui forte eorum, qui interfuerunt, curae fuerit eadem illa legere, intelliget, me quaedam aut commutasse, aut praeterisse, fortasse etiam ex suo iudicio, quamvis ipse nihil dixerit mihi. Atque haec ita disputo, quasi populum in auditorium, non in cubiculum amicos advocarim, quos plures habere, multis gloriosum, reprehensioni nemini fuit. Vale. Plin., Epp., V. iii. 7-11. 157. The Value of Public Approbation to Literary Aspirants. Indignatiunculam, quam in cuiusdam amici auditorio cepi, non possum mihi temperare, quo minus apud te, quia non contigit coram, per epistolam effundam. Recitabatur liber absolutissimus: hunc duo aut tres, ut sibi et paucis videntur, diserti surdis mutisque similes audiebant. Non labra diduxerunt, non moverunt manum, non denique adsurrexerunt, saltem lassitudine sedendi. Quae tanta gravitas? quae tanta sapientia? quae immo pigritia, arrogantia, sinisteritas ac potius amentia, in hoc totum diem impendere, ut offendas, ut inimicum relinquas, ad quem tanquam amicissimus veneris? Disertior ipse es? tanto magis ne invideris: nam qui invidet, minor est. Denique, sive plus, sive minus, sive idem praestas, lauda vel inferiorem, vel superiorem, vel parem: superiorem, qui, nisi laudandus ille, non potes ipse laudari; inferiorem aut parem, quia pertinet ad tuam gloriam, quam maximum videri, quem praecedis vel exaequas. Equidem omnes, qui aliquid in studiis faciunt, venerari etiam mirarique soleo. Est enim res difficilis, ardua, fastidiosa, et quae eos, a quibus contemnitur, interimit. Nisi forte aliud iudicas tu: quamquam quis uno te reverentior huius operis, quis benignior aestimator? Qua ratione ductus, tibi potissimum indignationem meam prodidi, quem habere socium maxime poteram. Vale. Plin., Epp., VI. xvii. 158. Intellectual Culture in the time of Juvenal no longer held in esteem. Declamare doces? O ferrea pectora Vetti, Quum perimit saevos classis numerosa tyrannos ! Nam quaecumque sedens modo legerat, haec eadem stans Occidit miseros crambe repetita magistros. Quis color et quod sit causae genus, atque ubi summa Nosse volunt omnes, mercedem solvere nemo. "Mercedem appellas? Quid enim scio?" Culpa docentis Esse loco! Metuens virgae iam grandis Achilles Sed Rufum atque alios caedit sua quemque iuventus, Et, qui dispensat, frangit sibi. Cede, Palaemon, 1 Qui docet obliquo lanam deducere ferro; Juv., vii. 150-161, and 207–227. 159. The Public Lecturer must expect to have his Style Si qua forte in hoc pulcherrimo coetu ex illis invisoribus meis malignus sedet; quoniam, ut in magna civitate, hoc quoque genus invenitur, qui meliores obtrectare malint, quam imitari, et quorum similitudinem desperent, eorum affectent simultatem: scilicet ut, qui suo nomine obscuri sunt, meo innotescant: si qui igitur ex illis livedinis splendidissimo huic auditorio velut quaedam macula sese immiscuit; velim, velim paulisper suos oculos per hunc incredibilem concessum circumferat: contemplatusque frequentiam. Tantam, quanta ante me in auditorio philosophi nunquam visitata est, reputet cum animo suo, quantum periculum conservandae existimationis hic adeat, qui contemni non consuerit; cum sit arduum et oppido difficile, vel modicae paucorum expectationi satisfacere: praesertim mihi, cui et ante parta existimatio, et vestra de me benigna praesumtio, nihil quicquam sinit negligenter ac de summo pectore hiscere. Quis enim vestrum unum mihi soloecismum ignoverit ? quis vel unam syllabam barbare pronuntiatam donaverit? quis incondita et vitiosa verba temere, quasi delivantibus oborientia, permiserit blatterare? Quae tamen aliis facere, et sane meritissimo ignoscitis. Meum vero unumquodque dictum acriter examinatis, sedulo pensiculatis, ad limam et lineam certam redigitis, cum torno et cothurno iterum comparatis. Tantum habet vilitas excusationis, quantum dignitas difficultatis. Agnosco igitur difficultatem meam, nec deprecor, quin sic existimetis. Apul., Flor., I. ix. 160. Gellius excuses the Simplicity of the Title of his Work. Sed quoniam longinquis per hiemem noctibus in agro, sicuti dixi, terrae Atticae commentationes hasce ludere ac facere exorsi sumus: idcirco eas inscripsimus, "Noctium Atticarum," nihil imitati festivitates inscriptionum, quas plerique alii utriusque linguae scriptores in id genus libris fecerunt. Nam quia variam et miscellam et quasi confusaneam doctrinam conquisiverant, eo titulos quoque ad eam sententiam exquisitissimos indiderunt. Namque alii "Musarum" inscripserunt; alii “Silvarum; ille Πέπλον hic `Αμαλθείας Κέρας; alius Κήρια; partim Anuvas, quidam "Lectionis suae;" alius "Antiquarum lectionum;" atque alius 'Av9ne; et item alius Eúpnuára. Sunt etiam, qui Auxov; inscripserunt: sunt item, qui Erpaparsis: sunt adeo, qui Πανδέκτας et ̓Ελικώνα, et Προβλήματα, et Εγχειρίδια, et Пapaipidas. Est qui "Memoriales" titulum fecerit: est qui Πραγματικά, et Πάρεργα, et Διδασκαλικά. Est item qui "Historiae naturalis:" est Пrodatñ; ¡oтogías: est praeterea qui "Pratum;" est itidem qui Пáynagov; est qui Tóza scripsit. Sunt item multi qui "Coniectanea;" neque item non sunt, qui indices libris suis fecerunt aut " Epistolarum moralium" aut "Epistolicarum quaestionum" aut "Confusarum;" et quaedam alia inscripta nimis lepida, multasque prorsus concinnitates redolentia. Nos vero, ut captus noster est, incuriose et immeditate ac prope etiam subrustice ex ipso loco ac tempore hibernarum vigiliarum "Atticas Noctes" inscripsimus; tanquam tum ceteris omnibus in ipsius quoque inscriptionis laude cedentes, quantum cessimus in cura et elegantia scriptionis. Gell., Ep., 4-10. 161. Much Art may be shown in selecting a Good Title to a Book. tum. Inscriptionis apud Graecos mira felicitas: xngío inscripsere, quod volebant intelligi favum: alii xipas dμandeías, quod Copiae cornu: ut vel lactis gallinacei sperare possis in volumine hausIam Musae, πανδέκται, ἐγχειρίδιον, λειμών, πίναξ, σχέδιον, inscriptiones, propter quas vadimonium deseri possit. At quum intraveris, dii deaeque, quam nihil in medio invenies! Nostri crassiores. Antiquitatum, Exemplorum, Artiumque: facetissimi, Lucubrationem, ut qui Bibaculus erat et vocabatur: paulo minus serio, Varro in Satyris suis Sesculyssem et Flextabula. Apud Graecos desiit nugari Diodorus, et Bißens historiam suam inscripsit. Apion quidem Grammaticus, hic quem Tiberius Caesar cymbalum mundi vocabat, quum publicae famae tympanum potius videri posset, immortalitate donari a se scripsit, ad quos aliqua componebat. Me non poenitet nullum festiviorem excogitasse titulum. Et ne in totum videar Graecos insectari, ex illis nos velim intelligi pingendi fingendique conditoribus, quos in libellis his invenies, absoluta opera, et illa quoque quae mirando non satiamur, pendenti titulo inscripsisse: ut, "Apelles faciebat," aut "Polycletus:" tanquam inchoata semper arte et imperfecta: ut contra iudiciorum varietates superesset artifici regressus ad veniam, velut emendaturo quidquid desideraretur, si non esset interceptus. Quare plenum verecundiae illud est, quod omnia opera tanquam novissima inscripsere, et tanquam singulis fato ademti. Plin., N. H., Praef. 162. Affected Pronunciation. Chommoda dicebat, si quando commoda vellet Quum subito adfertur nuntius horribilis, Catull., lxxxii. (lxxxiv.) 163. The Standard of Good Language is the best Contemporary Literature. Dixeris egregie, notum si callida verbum Si forte necesse est Indiciis monstrare recentibus abdita rerum, |