FESTUS, S. v. Portisculus est, ut scribit Ælius Stilo, qui in portu modum dat classi. Id autem est malleus cujus meminit Cato in dissuasione de rege Attalo.

ID., s. v. Subuculam Elius Stilo et Cloatius iisdem fere verbis demonstrant vocari, quod Diis detur ex alica et oleo et melle. Nam de tunicæ genere notum est omnibus.

ID., s. v. Sobrium vicum [dictum putant....]et Ælius quod [in eo nullus tabernæ] locus neque caup[onæ fuerit ].

VARRON, de L. L., V, 18 : Coelum dictum scribit Elius, quod est coelatum, aut contrario nomine, celatum, quod apertum est.

ID., Ibid., 21: Terra dicta ab eo, ut Ælius scribit, quod teritur; itaque terra in Augurum libris scripta cum R uno. (Cf. XXII.)

ID., Ibid., 25: Extra oppida a puteis Puticoli, quod ibi in puteis obruebantur homines; nisi potius, ut Elius scribit, puticulæ, quod putescebant ibi cadavera projecta.

ID., Ibid., 66: Ælius Dium Fidium dicebat Diovis filium, ut Græci Atóoxopov Castorem, et putabat hunc esse Sancum ab sabina lingua, et Herculem a græca.

ID., Ibid., 101: Volpes, ut Ælius dicebat, quod volat pedibus.

QUINTIL., I, 6, 37: L. Ælius pituitam quia petat vitam (appellari dicit); sed cui non post Varronem sit venia?

FESTUS, S. v. Nuptias dictas esse dicunt.... Ælius et Cincius, etc. (Voy. infra, S. vIII.)

ID., s. v. Refriva faba.... Ælius dubitat an ea sit, quæ prolata in segetem domum referatur, an quæ refrigatur, quod est torreatur. Sed opinionem Cinci ad

juvat, quod in sacrificiis publicis, cum puls fabata dis datur, nominatur refriva.

FESTUS, S. v. Vacerram Ælius et alii complures vocari aiunt stipitem ad quem equos solent religare.

VARRON, de L. L., VI, 7. Intempestam (noctem) Ælius dicebat, quum tempus agendi est nullum, quod alii Concubium appellarunt, quod omnes fere tunc cubarent; alii ab eo quod sileretur, silentium noctis.

ID., Ibid., 59: A quo (novus) etiam extremum novissimum quoque dici coeptum volgo, quod mea memoria, ut Ælius, sic senes aliquot nimium novum verbum quod esset, vitabant".

A. GELL., V, 21 Tunc (audaculus verborum reprehensor) amico nostro : Barbare, inquit, dixisti pluria. Nam neque rationem verbum hoc, neque auctoritates habet. Ibi ille amicus ridens: Amabo te, inquit, vir bone, quia nunc mihi a magnis seriisque rebus otium est, velim doceas nos, cur pluria sive compluria (nihil enim differt) non latine sed barbare dixerint M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. Ælius, P. Nigidius, M. Varro; quos subscriptores approbatoresque hujus verbi habemus præter poetarum oratorumque veterum multam copiam. (Cf. VI, 15.)

CHARISIUS, I, p. 64, Putsch: Puer et in feminino sexu antiqui dicebant, ut Græci ó naïs naì ǹ maïs, ut in Nelei carmine, eoque prisco: Saucia puer filia sumam, ubi tamen Varro puera putat dictum, sed Ælius Stilo magister ejus et Asinius contra.

ID., 104: Ferocior, tamquam pejor, melior, ait Stilo in eis accusativo posse proferri, ferocioreis.

Ferientium, Ferienteis, idem Stilo putat facere debere ut docenteis, saltanteis, quoniam quæcumque

(1) Passage cité avec quelques variantes par A. Gelle, N. A., X, 21.

secum verbi jura traxissent, ea accusativis pluralibus, adjuvante re duntaxat, genitivum pluralem in eis so

nare.

ISIDORE de Séville, Origin., X, 159: Latro insessor est viarum, a latendo dictus: Elius autem Latro est inquit latero, a latere, insidiator viæ '.

SERVIUS, ad Georg., I, 75 : Nonnulli proprie calamos lupinorum alas dici putant, ut Ælius: Alæ ex lupino, surculi sine foliis.

VARRON, de Lingua L., VII, 39 : Apud Nævium :

Atque prius pariet locusta Lucam bovem.

:

Luca bos elephas; cur ita sit dicta, duobus modis inveni scriptum. Nam et in Corneli (l. L. Ælii? — Spengel C. Ælii) Commentario: Ab Libycis Lucas; et in Virgilii ab Lucanis Lucas; ab eo, quod nostri, quum maximam quadrupedem quam ipsi haberent, vocarent bovem, et in Lucanis Pyrrhi bello primum vidissent apud hostis elephantos, id est, quadrupedes cornutas (nam quos dentes multi dicunt, sunt cornua), Lucanam bovem quod putabant, Lucam bovem appellasse.

ARNOBE, adv. Gentes, III, 38 : Novensiles Piso Deos esse credit novem in Sabinis apud Trebiam constitutos. Hos Granius Musas putat, consensum accommodans Elio.

VARRON, de Vita Pop. Rom., I, apud Nonium s. v. Pandere Hanc deam (Pandam) Elius putat esse Cererem sed quod in asylum qui confugissent, panis daretur, esse nomen factum a pane dando; Pandere

(1) Paulus, Epit. Festi, s. v. : Latrones eos antiqui dicebant qui conducti militabant àпò Tñs daтpεías. At nunc viarum obsessores dicuntur, quod a latere adoriuntur, vel quod latenter insidiantur.

ergo quasi panem dare et quod nunquam fanum talibus clauderetur (Cf. A. GELL., XIII, 22. ARNOB., adv. G., IV, 3.)

FESTUS, S. v. [Tongere Ælius Stillo ait noscere esse, [quod Prænestini tongi]tionem dicant pro no[tionem.]

ID., s. v. [Tumulum Stilo] Ælius sic definit: Tumulus est [cumulus are]næ editus secundum mare fluctibus in [altum ele]vatus, unde similiter et manu fac[tus, et na]turalis proprie dici potest.

SCAURUS, de Orthogr., p. 2255, Putsch: Primum igitur, per adjectionem illa videntur esse vitiosa, quod Accius (Ælius?) geminatis vocalibus scribi natura longas syllabas voluit, quum alioqui, adjecto vel sublato apice, longitudinis et brevitatis nota posset ostendi.

:

PRISCIEN, I, 7 Sequente g vel c pro v g scriprog bunt Græci; et quidam tamen vetustissimi auctores Romanorum, euphoniæ causa bene hoc facientes, ut Agchises, agceps, aggulus, aggens, quod ostendit Varro in primo de Origine linguæ Latinæ his verbis: <«< Ut Ion scribit, quinta vicesima est littera quam agma vocant, cujus forma nulla, et vox communis est Græcis et Latinis, ut his verbis, aggulus, aggens, agguilla, iggerunt. In hujuscemodi Græci et Accius noster (l. Ælius noster? Cf. supra, p. 6) bina gg scribunt; alii n et g, quod in hoc veritatem videre facile non est »'. (Cf. infra, p. 55.)

(1) Ces deux fragments sont rapportés, l'un par Barth, l'autre par M. Van Heusde, à Ælius Stilon; mais ne pourrait-on pas admettre l'existence d'un grammairien Accius, ou plutôt Altius, contemporain et ami de Varron, distinct du poëte Attius et du grammairien Ateius Philologus? (Voy.plus bas, §. XIV.) Pompeii fragm. in Mall. Theodor., p. 64. Ed. Heusingeri, p. 563. Gaisford : «< Varro docet in libris, quos ad Actium (1. Attium?) scripsit sedecim fuisse (litteras), postea tamen crevisse et factas esse viginti tres. » Cf. infra, no XXVIII.

secum verbi jura traxissent, ea accusativis pluralibus, adjuvante re duntaxat, genitivum pluralem in eis so

nare.

ISIDORE de Séville, Origin., X, 159: Latro insessor est viarum, a latendo dictus: Elius autem Latro est inquit latero, a latere, insidiator viæ '.

SERVIUS, ad Georg., I, 75 : Nonnulli proprie calamos lupinorum alas dici putant, ut Ælius: Alæ ex lupino, surculi sine foliis.

VARRON, de Lingua L., VII, 39: Apud Nævium:

Atque prius pariet locusta Lucam bovem.

Luca bos elephas; cur ita sit dicta, duobus modis inveni scriptum. Nam et in Corneli (l. L. Ælii?— Spengel C. Elii) Commentario: Ab Libycis Lucas; et in Virgilii ab Lucanis Lucas; ab eo, quod nostri, quum maximam quadrupedem quam ipsi haberent, vocarent bovem, et in Lucanis Pyrrhi bello primum vidissent apud hostis elephantos, id est, quadrupedes cornutas (nam quos dentes multi dicunt, sunt cornua), Lucanam bovem quod putabant, Lucam bovem appellasse.

ARNOBE, adv. Gentes, III, 38 : Novensiles Piso Deos esse credit novem in Sabinis apud Trebiam constitutos. Hos Granius Musas putat, consensum accommodans Elio.

VARRON, de Vita Pop. Rom., I, apud Nonium s. v. Pandere Hanc deam (Pandam) Elius putat esse Cererem sed quod in asylum qui confugissent, panis daretur, esse nomen factum a pane dando; Pandere

(1) Paulus, Epit. Festi, s. v. : Latrones eos antiqui dicebant qui conducti militabant àñò τñs daтpεías. At nunc viarum obsessores dicuntur, quod a latere adoriuntur, vel quod latenter insidiantur.