C[ai] Iulii Caesaris Commentarii de bello GallicoWeidmann, 1913 |
Altre edizioni - Visualizza tutto
C. Iulii Caesaris Commentarii de bello Gallico, Volumi 1-3 Julius Caesar Visualizzazione completa - 1913 |
C. Iulii Caesaris Commentarii de bello Gallico, Volume 1 Julius Caesar Visualizzazione completa - 1913 |
Parole e frasi comuni
aciem Ähnlich Allobroger Aquitanier Archetypus Ariovist Asyndeton atque Atrebaten Bedeutung beiden belli Bellovaker bellum bloß Britannien Caes Caesar Caesaris castra castris causa Cicero circiter civitates Cohorten copiis Diviciacus eius eorum equites erant erat erst esset etiam exercitum Feinde findet fines finibus flumen Fuß Gallien gallischen gebraucht Germanen geschrieben gewiß gewöhnlich haec Haeduer Heer heißt Helvetier hostes hostium inter Jullian Klotz konnte Krieg Kriegsw läßt legatos Legionen Lesart lich loco locum Manipel milia milites milium möglich Mommsen multitudine muß naves navibus neque nostris obsides omnes omnia omnibus Orgetorix partem passuum pilum pilus populi Romani posse possent proelio propter provinciae quae Quaestor quam quibus quid quod quos rebus recht Reiterei Rhenum Römer römischen Satz Sequaner sese sibi steht Sueben sunt suos tempus unserer Stelle Usipeter vielleicht Volk wahrscheinlich wohl Worte
Brani popolari
Pagina 29 - probandos; nudi enim sunt, recti et venusti, omni ornatu orationis tamquam veste detracta. sed dum voluit alios habere parata, unde sumerent, qui vellent scribere historiam, ineptis gratum fortasse fecit, qui volent illa calamistris inurere ; sanos quidem homines a scribendo deterruit: nihil est enim in historia pura et illustri brevitate dulcius.
Pagina 79 - Horum omnium fortissimi sunt Belgae, propterea quod a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea quae ad effeminandos animos pertinent important, proximique sunt Germanis, qui trans Rhenum incolunt, quibuscum continenter bellum gerunt.
Pagina 175 - Weder die Patricier noch die Nobilität haben je eine Verbindung mit den Feinden des Vaterlandes gescheut, wenn sie sich dadurch von einem gefährlichen Gegner befreien konnten. Daß Sendlinge in Gallien waren, die nicht erst Weisungen von Rom bedurften, versteht sich von selbst.