rum sumptibus statuerc. Cicero 2. de Leg. [26.] Sepulchris autem novis finivit modum. nam super terrae tumulum noluit quid statui, nisi columellam tribus cubitis non altiorem. 2. de Finib. 9. De cupiditatibus finiendis. Hoc libro [c. 6, 10.] Si ista lex ideo lata esset, ut finiret libidinem muliebrem. V. ad 1. 35, 7. Quin etiam Gud. alter minore forma, ut conjeceramus, de finiendis matronarum culti bus tulerat, cum magna con. tentione. Sic enim quoque, ut et major, Voffianusque, non ma, xima: quod aliquoties in his epitomis pro illo inculcatum eft. 3. FR. GRON. stringendis, quod ante Sigonium vulgo legebatur, in nullo meorum codd. supereft; neque id in alio invenit Hearnius, quam in Norvic. perpetuo typis descriptorum adsecla. Fruftra igitur Doujatius hanc lectionem defendit, et stringere simplex interpretatur per compositum adftringere, aut, quod idem effe contendit, arctare, comprimere: constringere autem eo sensu usurpari docet infra c. 3. et 1. 35, 7. fugiendis eft in Berg. et Boend. fingendis, ut Sigonius malebat, in Vol. At Gronovio recte adsentitur Leid. Supra 9, 34,9. Ira finitae potestatis Mam. Aemilium aerarium fecerunt.

J

ubi quod finire potestatem dixit, 4, 24, 5. et 7. modum, vel temporis modum inponere magistratui adpellavit. Tum matronarum cultibus Voll.Leid.Boend. et ed. Campani. Vox cultibus deerat in Berg. Hinc cum magną contentione Leid. Voff. Berg.. Boend. Exc. Pithoei, et ed. Camp. V. ad Epit. Liv. 51. Mox quum M. Cato auctor fuisset Boend, et ed. Camp.

Data iis pace, qualem ipse voluit] qualem voluit Boend.qua lem ipse volebat Leid. et Berg. Mox sub ditione erant, omissa media voce, Boend. Tum finiit Leid. et Berg. finit Voll.

Cornelius ex Capitol. censura. Et L. Cornelius Cethegus] C. SIG. Ita et in Boend. fuiffe vi. detur. Paullo ante ut fieret, oBoend. ut fierent ed. Camp. ut millo pronomine, Voff. Berg. et id fierent Rom. anni 1472.

Coloniae pleraeque deductae sunt] Vet. lib. Coloniae plures. SIG. Non eft audiendus liber ille. Pleraeque eft multae, magna pars. 10, 13, 14. Eo anno plerisque dies dicta ab aedilibus, quia plus, quam quod lege fi. nitum erat, agri possiderent. et c. 31,8. In exercitu Ap. Claydii plerosque fulminibus (ictos

T. LIVII

§. 1. Aut vixdum finitorum] hauddum vix finitorum Mead. 1. et Gaertn. Male. De voce vix. dum v. ad 32, 28, 4. Solent autem haud et aut commutari. V. ad 28, 2, 11.

§. 3. Tulerat eam C. Oppius tribunus plebis] Editio Moguntinensis anni ciɔxix. refert, Tu lerant eam M. Oppius et T. Romuleus tribuni plebis. camque lectionem probaffe videtur Aymarus Rivallius Jurisconsulus Allobrox. contra quem merito cum vulgata passim lectione faciunt amplissimus Antonius Auguftinus, et clarissimus Fr. Ho. tomannus, Jurisconsulti nobiles. Ceterum lata hacc fuit ab Oppio lex in medio, ut ait, ardore bel. li Punici secundi, hoc eft, anno ab urbe condita 19XL. V. Tacitum 3. [Ann. 33. et 34.] et Valerium Max. 9, 1. MOD. Ed. ant. Tulerant eam M. Oppius et T. Romulejus tribuni plebis; quod damnat cum Ant. Auguftino Fr. Modius. GEBH. Eadem lectio, vel similes haud multum inde di. versae exftant in plerisque Mitis meis, et omnibus excusis usque ad Aldum, qui ex codicis Mo. guntini excerptis, quae ad cal. cem ed. Moguntinae subjecta sunt, primus vulgatum recepit. IM. Oppius Bamb.) Paullo ante etiam. praec. quidam codd. et L. Valerius T. Romulejus ple

bei. Sed paffim librarios ita peccaffe vidimus ad 31, 6, 4. [tribuni plebi. Bamb.]

sulibus] Ti. Sempronio, ut suQ. Fabio, T. Sempronio con. pra. SIG. V. eumdem Sigonium Passim librarii praenomina T. ad 22, 57, 9. [T. Sempr. Bamb.]

Mftis commutarunt. V. ad 40, et Ti. sive Titus et Tiberius, in bis consul fuit, primum anno 44, 12. Ceterum Ti. Sempronius

cum Q. Fabio, illo Cunctatore; iterum anno 1xL. cum Q. Fabio, Cunctatoris filio. Ad utrum autem consulatum ejus lex Oppia referenda sit, dubitari Posse exiftimat Cl. Crevier. Verum quum infra c. 8, 3. tradat Livius, anno vigesimo poft abrogatam esse legem Oppiam, quam lata fuerat, et M. Porcius Čato ac L. Valerius Flaccus, in quorum consulatu abrogata eft, consules fuerint anno LVII. fuiffe anno 13XXXVIII. in primo patet, secundum Livium latam Ti. Sempronii consulatu, et male Modium ad verba praecedentia latam exiftimaffe anno 1ɔxl.

Ne qua mulier plus semuncia auri haberet] Secus nobis tradidit Livius 26, [36, 5.] Consulibus enim M. Marcello iv. ac Valerio Levino 11. ubi privati conferunt pecuniam, uxori filiaeve singulae unciae auri relinquebantur, et pondo argenti. Hic autem non

licuit plus semuncia auri ullam habere mulierem, lege Oppia. De qua lege ne unum quidem verbum feciffe Livium 1.23. quando Q. Fabius suffectus Pofthumio cum Sempronio fuit consul, anno quarto ejus belli, admodum miror. Quare videat lector, uter ex altero locus sit emendandus. Deinde utrum Livium memoria lapsum, an diversos utroque in loco secutum authores (ut fit saepe) credamus. GLAR. De dif. ficultate hac a Glareano mota v. ad 26, 36, 6. Practerea plus semii uncia auri Lov. 1. plus semiuncia auri Lov. 2. 3. Harl. et Mead. uterque. V. ad 7, 27, 3. utroque modo semiuncia et semuncia in Mftis obcurrere, vidimus ad 27, 1, 15. Insuper plus semionciam auri Gaertn. plus semiunciam auri Voff. et Lov. 4. ac 6. plus semunciam auri Lov. 5. cum edd. Camp. Rom. anni 1472. ac Parm. quam scripturam recepi. V. ad 41, 12, 8.

Neu vestimento versicolori u teretur, neu juncto vehiculo] Hoc effe, quod Graeci dicunt dvSivov iuatiov, docent Casaub. ad Athen. 7, 6. et Salmas. ad Vopisc. Aurel. 46. ex cujus sententia versicolor vestimentum idem eft, quod varium, id eft, quod varios colores simul intertos habet. Ita Eugraph. ad Terent. Eun. 4, 4, 16. variam ve.

ftem eunuchi versicolorem dicit. Casaub. 1. d. scribit, versicolores veftes olim luxuriosis et im. pudicis proprias fuisse, atque ideo lege Oppia cautum, ne qua mulier vestimento versicolori uteretur. Sane, apud Graccos quosdam non nisi meretrices drSiva geftaffe, ex Athen. 12, 4. Suida in v. Εταιρών et Ζάλευ Kos, aliisque oftendit Petitus in Legib. Att. 1. 6. tit. 5. p. 476. Sed alia videtur Oppio fuiffe causa mulieribus interdicendi vefte versicolori; haec nimirum, ne mulieres in miseria et inopia civitatis, per quam omnium privatorum pecuniae in usum pu blicum, quod Valerius_tribunus plebis c. 6. dicit, vertendae erant, pecuniam in veftes, quae aliis pretiosiores erant, effunderent: a quo luxu quum sibi, ne in publica quidem inopia, temperare non poffent, Oppius, eum lege prohibendum putavit, Res ipsa oftendit, aliter Graecos, aliter Romanos de mulieribus, quae versicolori veftimento utebantur, sensisse. Nam si Romani versicoloria honeftis foeminis non convenire exißimassent, nec matronae sibi usum corum reddi petiissent, nec tribunos plebis adjutores ad eum recuperandum nactae fuissent, nec Cato hoc argumento ad impugnandam legem, qua Oppia abrogabatur, uti neglexiffet. DUK. në vestimen

to, et ne juncto Voff. et Lov. 3. ac 6. ne juncto etiam Lov. 1. Solent paffim neu et ne a librariis commutari. V. h. 1. cap. 35, 9. [nec vestimento Bamb.] Tum versi coloris Voff. Lov. 1. 2. 3. 4. 6. Mead. uterque, et Gaertn. aurei coloris Hearnii L. 1. Male. vestis versicolor memoratur et jam supra 7, 10, 7. Hic vero in. telligi videtur veftimentum purpureum ex c. 7, 3. juncto vehiculo, ut 42, 65, 3. Juncta vehi. cula mille admodum capiuntur. Vellej. Pat. 2, 114. Erat desiderantibus paratum junctum vehiculum. V. Gronov. Diatr. Stat. c. 9. Plene Cic. dixit rheda equis juncta 6. ad Att. 1. circa fin.

Nisi sacrorum_publicorum caussa] V. Lips. ad Tac. 12. Ann. 42. et Spanh. de Praeft. et usu numism, differt. 11. p. 248. DUK.

To nisi exsulat a Voff. et Lov. 1. publicorum a Lov. 2.

S. 4. M. et P. Junii Bruti tribuni plebis Editio Moguntina M. et P. Junii Bruti. MOD. Non ferendum, quod habetur in Pall. et prisca ed. Marcus et Titus Junius et Brutus tribuni plebis. GEBH. Publium Janium Brutum aedilem curulem memorat Livius 35, 41. anno V. IƆLXI. praetorem 36, 45. et 37, 2. anno V. LX. propraetorem ibid.

c. 50. et 57. anno V. 10LXIV. Sed Pighius ad omnes hos annos D. non P. Junium habet: quod, et, si dissentire videntur MSS. tamen consideratione dignum est. nam praenomen Decimus in gente Junia usitatissimum fuit, Publius admodum rarum: nec adhuc usquam id inveni, nisi in Cic. 1. Verr. 50. et 58. quibus locis nullam quidem discrepantiam scripturae adnotavit Graevius, sed tamen dubito, an itidem scribendum sit D. Junius. DUK. M. et T. Junius Brutus Titus Romuleus plebei Lov. 1. Marcus et Titus Junius Brutius Titus Romuleus plebei Voff. et Lov. 6. nisi quod ultimus ignoret To et. Marchus et Titus Junius Brutus Romuleus plebei Hearnii L. 1. Marcus Titus et Junius

Brutus tribuni plebis Mead. 1. a quo non aliter dissentiunt Lov. 2. et Mead. 2. quam quod ille M. Titius, hic Brutius legant. Similes fere lectiones pracferunt reliqui mei, et Hearnii codd. ut et primae edd. [M. et TITI Juni Bruti Bamb.] Ea, quae nunc vulgo exftat, lectio debetur editioni Mog. Eorum alterum pro P. Junio Bruto passim Pighius in Ann. vocavit D. Junium Brutum; quem v. ad ann. 19. p. 244. Verum in omnibus locis Livii, quae Cl. Dukerus laudavit,