PHÆDRI AUGUSTI LIBERTI FABULARUM ESOPIARUM LIBRI QUINQUE, QUIBUS ACCEDUNT FABULE NOVÆ EX CODICE PEROTTINO. EDITIO NOVA EX OPTIMIS EXEMPLARIBUS EMENDATA Multa sunt quæ nonnisi ope monumentorum possunt BERNARD DE MONTFAUCON.· - LARORUM virorum facta moresque posteris tradere antiquitus usitatum, ait Cornelius Tacitus. Hæc tamen consuetudo jam Phædri temporibus obsolevisse videtur; nam fere apud omnes coætaneos, aut idem de illo silentium, aut eumdem neglectum reperias. Multi omisere; qui vero meminere, nihil præter tanti viri memoriam nobis tradiderunt. Quare sibi ipsi facem præferat Phædrus, ac suæ sibi vitæ scriptor sit et testis. In Thracia natus est, anno Urbis conditæ DCXCIV, ante Christum LX, quo C. Octavius, Augusti pater, ex prætura Macedoniam sortitus, provinciam clarissima lenitatis et innocentiæ fama administravit. Si Thucydidi credimus, nihil, illis temporibus, Thracibus crudelius fuit, efferacius nihil. Nec tamen hæc tanta suorum feritas et barbaries multum obfuit Phædro ad præclaram artium cognitionem contendenti. Imo profuit et ipsa servitus; nempe, quum in Augusti domum, fortunæ litterarumque sedem, venisset, ibique leporem ingenii morumque elegantiam perfecisset, a domino manumissus est, et numero illustrium hujus ætatis scriptorum positus ac quasi inscriptus. Non ideo defuere qui contumeliis pristinæque conditionis exprobratione Phædrum afficere tentarent, ut probant frequentes illius querelæ. Hos inter fuit ei infensissimus Sejanus, penes quem tum temporis summa erat auctoritas. De quo Phædrus in Prologo libri tertii: Quod si accusator alius Sejano foret, Quamquam sævis Sejani accusationibus exagitatus, amicos tamen nactus est studiorum suorum fautores, inter quos Particulonem, Philetum et Eutychum, quibus fabularum tres libros dicavit. Nihil de Phædri morte certum habemus, qui tamen obiisse videtur circa finem Tiberii aut Caii Caligulæ initium, et ad extremam ætatem pervenisse, ut ex multis ipsius scriptorum locis corstat, quibus de senectute sua conqueritur. |