Immagini della pagina
PDF
ePub
[ocr errors]

Extraits historiques.

Aeliani varia Historia, gr. lat. Lugduni, Tornaesius, 1587, petit in-12, mar. bl.

Cl. Aeliani Sophistae varia Historia, ad Mstos codices nunc primum recognita et castigata, cum versione Justi Vulteji, et perpetuo commentario Jacobi Perizonii. Accedunt indices, et plures, et superioribus longe locupletiores. Lugduni in Batavis, J. Duvivie, 1701, 2 vol. in-8. vél.

Avec les deux Dissertations de Perizonius qui manquent souvent. Cl. Æliani sophista variæ Historiæ libri xxiv. Cum notis Johannis Schefferi, interpretatione Justi Vulteii, variis lectionibus, fragmentis Æliani, indice græco et latino annotationibusque Joach. Kühnii, Curante Joh. Henrico Lederlino. Argentorati, sumpt. Joh. Reinholdi Dulsseckeri, 1713, petit in-8. Pap. fort, vél.

Édition rare et excellente, au rapport de M. Brunck, à qui cet exemplaire a appartenu.

[ocr errors]

Cl. Aeliani sophistae varia Historia. Cum notis integris Conradi Gesneri, Johannis Schefferi, Tanaquilli Fabri, Joachimi Kühnii, Jacobi Perizonii, et interpretatione latina Justi Vulteii, curante Abrahamo Gronovio, qui et suas adnotationes adjecit. Lugd. Bat. J. Luchtmans, 1731, 2 vol in-4. Ch. mag. rel à dos de veau, n. r.

Exemplaire de De Bosch, et relié comme Aeliani Historia animalium, qui est ci-dessus, tome Ier, page 260, aussi en grand papier, non rogné, et venant de la même bibliothéque,

Claudii Aeliani sophistae varia Historia et fragmenta, graece. Cum integro commentario Jacobi Perizonii aliorumque virorum doctorum notis Gronoviana nondum comprehensis editione. Curavit editionem indicemque

graecitatis adjecit Carolus Gottlob. Kuehn. Lipsiae, Engelh. Benjam. Swikert, 1780, 2 vol. in-8. Pap. fort, mar. r. tabis, dent.

Prodromus Bibliothecae Hellenicae, Aeliani varia Historia, Heraclidis Pontici et Nicolai Damasceni Historiae, graece ; cum notis Ad. Coray. Parisis, typis Firmini Didot, 1806, in-8. Ch. mag. br.

Tiré, ainsi que le Plutarque du même éditeur, à soixante-dix exemplaires en grand papier.

Aeliani de varia Historia libri XIIII. Latinè, Justo Vulteio

interprete. Item, de Politiis. Lugduni, apud Joan. Tornaesium et Guil. Gazeium, 1553, petit in-12, rel. en

cart.

Valerius Maximus. (Argentina, Mentelin, circa 1470), in-fol. v. m.

Première édition très rare. Exemplaire parfait ainsi que les suivants.

Cette édition est attribuée à Mentelin de Strasbourg, ainsi qu'un Virgile et un Térence exécutés avec le même caractère gothique, et bien plus rares encore que le Valère Maxime. Cette conjecture est rendue certaine par une note imprimée, du même temps, que vient de découvrir M. Dibdin, et de laquelle il donnera sans doute une notice détaillée.

Valerius Maximus. Moguntiæ, per Petrum Schoyffer de Gernshem, 1471, in-fol. mar. r.

Première édition avec date.

Valerius Maximus. Venetiis, Vindelinus de Spira, 1471, in-fol. v. r.

Belle édition, plus rare encore que celle de Schoyffer, à laquelle il est probable qu'elle est postérieure de quelques mois, ce qui ne peut cependant être prouvé d'une manière positive.

Valerii Maximi dictorum et factorum memorabilium li

bri novem. Venetiis, in aedibus Aldi Romani, 1502, mar. bl. tabis, dent.

in-8.

Idem Valerius Maximus. Aldus, 1502, in-8. dem. rel.

Dans cet exemplaire les seize premières pages sont d'une première impression qui a été presque complétement supprimée et remplacée par vingt-quatre pages augmentées des Viginti quatuor exempla, déjà publiés dans une édition de Leipsig, 1501, in-fol., de laquelle il paroît qu'Alde n'avoit pas connoissance.

Valerii Maximi dictorum et factorum memorabilium libri novem. (Lugduni, circa 1503), in-8. mar. bl. dent. moire.

Cette édition et les deux suivantes ne sont pas moins rares que l'aldine qu'elles copient.

[ocr errors]

Valerii Maximi dictorum et factorum memorabilium libri novem. Lugduni, 1508, in-8. mar. r. moire, dent. Valerii Maximi dictorum et factorum memorabilium libri novem. Lugduni, 1512, in-8. mar. bl. moire,

dent.

Valerius Max. Exempla quatuor et viginti nuper inventa ante caput de Ominibus. Venetiis, in aedibus Aldi, et Andreae soceri, 1514, in-8. mar. vert, dent. doublé de mar. orange et de moire.

Valerius Maximus. Addito indice perbrevi, seu ad omneis historias asylo tutissimo. Parisis, apud Simonem Colinæum, 1531, in-8. v. br.

la

Valerius Maximus nuper editus. Index copiosissimus rerum omnium, et personarum, de quibus in his libris agitur. Venetiis, in aedibus haeredum Aldi, et Andreae soceri, 1534, in-8. mar. vert antiqué, doré à compartiments. Reliure de Grolier, avec initiales en or et en couleurs. On sait que plupart des livres qui ont appartenu à J. Grolier portent, soit en dehors sur leur élégante couverture, soit écrit de sa main sur un des feuillets, Jo. Grolierij et amicorum, quelquefois, dans la note écrite, est le mot Lugdunensis. Véritablement ce célèbre amateur étoit fort communicatif; il est indubitable que dans ces temps où les livres étoient moins abondants qu'ils ne le sont aujourd'hui, il aura plus d'une fois mis à la

[ocr errors]

disposition d'amis studieux, ses Virgile, ses Horace, ses Homère, les plus richement décorés d'initiales dorées et peintes. C'est sans doute même pour pouvoir plus libéralement communiquer ses richesses littéraires, qu'il a fait relier jusqu'à trois exemplaires d'une même édition. Il reste trois de ses Virgile d'Alde, de 1527, deux Erasmi Adagia, 1520, et d'autres livres encore ainsi doubles et triples.

Un M. Aubry, curé de Paris ( à Saint-Louis en l'Isle), adopta il y a quelque temps une devise bien opposée, et qui se voyoit collée sur tous les livres de sa nombreuse bibliothéque, vendus à l'encan, en 1785: Ite ad vendentes, et emite vobis. Ce ne fut peut-être pas égoïsme de la part de cet honnête ecclésiastique; car il étoit fort charitable, et légua même aux pauvres l'entier produit de sa bibliothéque; mais il aura voulu se soustraire à l'inexactitude qui est presque autant le péché des emprunteurs de livres, que celui des emprunteurs d'argent.

Idem Valerius Maximus. Venetiis, Aldus, 1534, in-8.

Reliure ancienne, aux armes de France, avec la salamandre, emblème adopté par François Ier.

Idem Valerius Maximus. Venetiis, Aldus, 1534, in-8. v. br.

Chargé de notes de la main de C. Sigonio, avec sa signature. Ce volume me prouve que les notes et additions manuscrites des Fasti ac Triumphi, 1556, in-fol. ci-dessus, page 83, ont vraiment Sigonio pour auteur. Valerii Maximi dictorum factorumque memorabilium exempla. Lutetiae, Rob. Stephanus, 1544, in-8. mar. r. Valerii Maximi dictorum factorumq. memorabilium lib. ix. Cum J. Lipsii notis et indice uberrimo. Lugduni Batav. apud Franciscum Hegerum, 1640, in-12, mar. r.

Valerii Maximi dictorum factorumque memorabilium libri novem, cum selectis variorum observationibus, ex recensione Ant. Thysii. Lugduni Batavorum, ex officiná Hackiana, 1670, in-8. vél.

Valerii Maximi libri novem factorum dictorumque memorabilium: cum notis integris Henrici Loritii Glareani, Stephani Pighii, Justi Lipsii, Christophori Coleri, et Johannis Vorstii; necnon selectis aliorum observatio

nibus ; quibus accedunt emendationes ineditae Casparis Barthii, Francisci Guyetti et Marquardi Gudii : item notae et observationes perpetuæ Jacobi Perizonii. Ad plurimorum Mss. fidem opus recensuit, et notas adjecit Abrahamus Torrenius. Leida, apud Samuelem Luchtmans, 1726, in-4. réglé, Ch. mag. mar. r.

Valerii Maximi factorum dictorumque memorabilium libri novem cum varietate lectionis notisque perpetuis et indicibus copiosis editi a Joanne Kappio. Lipsiae, 1782, in-8. Pap. fin, br. en cart.

Dionysius de Burgo, in Valerium Maximum. (Circa 1471), in-fol. mar. r.

Ce volume contenant un diffus et très peu lisible commentaire, n'est pas d'une importance, ou si l'on veut, d'une valeur proportionnée à sa rareté, qui est telle que Fabricius, Ernesti, et quelques autres savants ont cru que cet ouvrage n'avoit jamais été imprimé. Le caractère rond employé dans cette édition, connu par la forme singulière de la lettre R, se retrouve dans un Plutarque latin, dans Hieronymi Epistolae, livres non moins rares. Plusieurs attribuent ces volumes à Mentelin de Strasbourg, ce qui pourroit bien ne pas être exact, vu le peu de rapport qui existe entre ce caractère et ceux que l'on voit, soit en rond, soit en gothique, dans les volumes reconnus pour être véritablement de cet imprimeur. Photii Myriobiblon, sive Bibliotheca librorum quos legit et censuit Photius Patriarcha Constantinopolitanus. Græcè edidit David Hoeschelius, et notis illustravit. Latinè vero reddidit & Scholiis auxit Andreas Schottus Antuerpianus. Hac ultima editione recognitum, locisque aliquot suæ integritati restitutum. Rothomagi, J. et Day. Berthelin, 1653, in-fol. Ch. magna, mar. bl. Dictionnaire historique et critique, par P. Bayle, cinquième édition, avec la vie de l'auteur, par Des Maizeaux, Amst. 1740, 4 vol. in-fol. dem. rel. n. r.

Les amateurs payent plus chèrement l'édition de 1720, la première

« IndietroContinua »