Immagini della pagina
PDF
ePub

libri VII. Ejusdem Indica, gr. lat. ex Bonavent. Vulcanii Brug. interpretatione. Nicolaus Blancardus e veteribus libris recensuit, versionem latinam emendavit, octo libros animadversionum adjecit. Amstelodami, apud Janssonium à Waesberge, 1668, in-8. dos de mar. bleu, non rogné.

Arriani Nicomediensis expeditionis Alexandri libri septem et Historia indica gr. et lat. ex Bonav. Vulcanii interpretatione latina, post variam aliorum industriam ita restituta ut nunc demum prodire hic auctor videri debeat, opera Jacobi Gronovii. Lugduni Batavorum, Petrus Vander Aa, 1704, in-fol. vél. Ch. mag.

Arriani Nicomedensis expeditionis Alexandri Magni libri septem, et Historia indica, gr. et lat. cum annotationibus et indice græco locupletissimo Georgii Raphelii. Accedunt Eclogæ Photii ad Arrianum pertinentes, Summaria librorum. Index rerum, nec non tabula Geographica expedit. Alexandri. Amstelodami, apud Wetstenium, 1757, in-8. dos de mar. orange, n. r.

Arriani Nicomediensis expeditionis Alexandri Magni libri septem graece, recensiti et notis illustrati a Friderico Schmieder. Lipsiae, E. B. Schwickert, 1798, in-8. Pap. fort, mar. r. tabis.

Curtii Ruffi (Quinti) de Rebus gestis Alexandri Magni libri. (Roma), Georgius Lauer, in-4. mar. bl.

Quintus Curtius. Venetiis, Vindelinus Spirensis, (1471), in-4. mar. r.

On ne sait laquelle de ces éditions a véritablement été mise au jour la première ; toutes deux sont fort rares, et peuvent être également qualifiées editio princeps, ayant été simultanément imprimées, et publiées d'après des manuscrits différents.

IV.

Quintus Curtius, ed. Ant. Francino. Florentiæ, sumptu Philippi Junta, 1517, in-8. mar. r. d. de satin, dent.

[ocr errors]

Avec des notes de la main d'un des Capilupi.

Quintus Curtius. Venetiis, in aedibus Aldi et Andreae soceri, 1520, in-8. mar. bl. tabis, dent.

Je n'ai encore pu apercevoir cette double édition que l'on a prétendu avoir été faite sous la même date de 1520.

Cet exemplaire sembleroit être en grand papier.

Quintus Curtius de Rebus gestis Alexandri Magni, regis Macedonum. Cum annotationibus Des. Erasmi Roterodami. Parisiis, apud Simonem Colinaeum, 1543, in-8. Quinti Curtii de Rebus gestis Alexandri Magni Macedonum regis Historia, aucta nunc ac locupletata, a Christophoro Brunone. Lugduni, apud Seb. Gryphium, 1547, in-12, mar. r. d. de satin.

Quinti Curtii de Rebus gestis ab Alexandro libri, cum emendatione Jani Rutgersii. Lugd. Batavor. ex officiná Elzevirianá, 1633, in-12, mar. r. tabis, dent.

On sait qu'il y a de ce livre trois éditions sous la même date; plaire est de la première et de la plus belle des trois.

cet exem

Q. Curtii Rufi, Historia Alexandri Magni. Cum notis selectis variorum, Raderi Freinshemii, Loccenii, Blancardi, &c. Editio accuratissima. Accurante C. S. (Cornelio Schrevelio.) Amstelodami, ex officina Elseviriana, 1673, in-8. mar. r. d. de mar.

Q. Curtius Rufus de Rebus gestis Alexandri Magni cum Commentariis Raderi, Bongarsii, Popmae, Salmasii, Gronovii, Loccenii et Freinshemii, hujusque et vetustioribus supplementis. Lugduni Batavorum, 1696, in-8. fig. vél.

Q. Curtii Rufi Alexander Magnus, et in illum Commenta

rius Samuelis Pitisci, quo antiquitates Persarum, Macedonum, &c. explicantur. Indices editionum, auctorum, et rerum. Editio tertia prioribus ornatior et comptior. Hage Comitum, P. Van Thol. 1708, in-8. fig. vél.

Cette édition, la troisième de Pitiscus, est préférable aux deux autres, parce que le commentaire en est un peu plus ample. Celle qui précède, de Leyde, 1696, est tout autre, tant pour les notes que pour les gravures. Quinti Curtii Rufi de Rebus gestis Alexandri Magni, regis Macedonum, libri superstites. Cum omnibus supplementis, variantibus lectionibus, commentariis ac notis perpetuis J. Freinshemii, Nic. Heinsii et variorum. Itemque Jac. Perizonii vindiciis, et aliorum observationibus, auctioribusque indicibus. Curavit et digessit Henricus Snakenburg. Lugd. Batav. S. Luchtmans, 1724, 2 vol. in-4. Ch. mag. dos de mar. r. n. r.

A cet exemplaire sont ajoutés le portrait de Snakenburg gravé par Houbraken, la belle tête d'Alexandre gravée par Alex. Tardieu, pour le Voyage de Néarque, in-4. et une ancienne tête d'Alexandre.

Quinto Curtio trad. in vulgare da P. Candido. Florentia, per li heredi di Philippo di Giunta, 1519, in-8. Historia Alexandri Magni, sive Prodromus quatuor Monarchiarum. In lucem emissus a Christiano Matthia. Amstelodami, apud Ludovicum Elzevirium, 1645, in-12, v. br.

Examen critique des anciens Historiens d'Alexandre-leGrand. (Par De Sainte-Croix). Seconde édition considérablement augmentée. Paris, de l'imprimerie de Delance et Lesueur, 1804, in-4. Pap. vél. dos de mar. r. non rogné.

Avec les cartes qui ont été ajoutées après la publication de cette seconde édition, considérablement améliorée, et devenue presque un nouvel ouvrage. On y a, de plus, ajouté la tête d'Alexandre, par Tardieu, et trois autres gravures de portraits d'Alexandre.

Histoire romaine.

L'Italia avanti il dominio dei Romani, da Giuseppe Micali. Firenze, Guglielmo Piatti, 1810, 4 vol. in-8. Gr. pap. vél. et un atlas in-fol. br. en cart.

L'un des quinze à vingt exemplaires imprimés sur un papier vélin plus beau et un peu plus grand que celui qui est employé au reste de l'édition.

Varii Historiæ Romanæ Scriptores, partim græci, partim latini, in unum velut corpus redacti, de rebus gestis ab urbe condita, usque ad imperii Constantinopolin translati tempora. Henricus Stephanus, 1568, 4 vol. in-8. mar. bl. tabis, dent.

Cet estimable recueil est, sinon une des plus chères, au moins une des plus rares éditions des Estienne; et cet exemplaire est le seul que j'aie jamais vu de cette beauté.

Scriptores Historiæ Romanæ latini veteres, qui extant omnes, notis variis illustrati, a Carolo Henrico de Klettenberg et Wildeck, in unum redacti corpus edente et accurante Bennone Casparo Haurisio. Heidelbergæ, J. J. Heiner, 1743, 3 vol. in-fol. fig. br. en cart. Dionysii Halicarnassei Antiquitatum Romanarum lib. x. græce, ex bibliotheca regia. Lutetiae, ex officina Rob. Stephani, typographi regii, Regis typis, 1546, à la fin 1547. Dionysii Halicarnassei de Orationis partium collocatione; artis Rhetoricæ capita quædam, quo genere dicendi sit usus Thucydides, græce. Ibid. 1547, in-fol. vél.

=

Dionysii Halicarnassei Antiquitatum Romanarum lib. x. gr. ex bibliotheca regia. Lutetiae, Robertus Stephanus, 1546, in-fol. v. br.

Avec des notes manuscrites de J. A. de Thou.

Dionysii Halicarnassei Scripta quae extant, omnia, et historica, et rhetorica, gr. lat. Ex recensione et cum notis Friderici Sylburgii Veterensis. Francofurdi, apud heredes Andrea Wecheli, 1586, 2 tom. en un vol. in-fol. veau fauve.

Exemplaire de Brunck.

Dionysii Halicarnassensis quæ exstant, gr. lat. cum notis Joannis Hudsoni. Oxoniæ, e Theatro Sheldoniano, 1704, 2 vol. in-fol. Ch. magna, v. br.

Très bel exemplaire.

Dionysii Halicarnassensis Opera omnia gr. lat. Cum annotationibus Henrici Stephani, Frid. Sylburgii, Franc. Portii, Isaaci Casauboni, Fulvii Ursini, Henr. Valesii, Jo. Hudsoni et Jo. Jac. Reiske. Lipsiae, 1774, 6 vol. in-8. Pap. collé, rel. à dos de mar, r. n. r.

Il n'a été tiré de cette édition estimable aucun exemplaire sur papier supérieur, non plus que du Plutarque, 12 vol. in-8., du même Reiske.

Ex Dionysii Halicarnassensis Archaeologiae Romanae lib. x. Cap. I-VIII. Explanavit J. Sam. Horstigius, gr. lat. Lipsiae, Somer, 1790, in-8. Pap. fort, cuir de Russie.

Dionysii Halicarnassei Romanarum antiquitatum pars hactenus desiderata nunc denique ope codicum Ambrosianorum ab Angelo Maio quantum licuit restituta. Mediolani, Regiis typis, 1816, in-4. Gr. pap. vél. br.

Des vingt livres de Denys d'Halicarnasse, les onze premiers seulement sont parvenus jusqu'à nous. Ce volume contient, non pas les neuf derniers livres inédits, comme le titre pourroit le faire croire, mais leurs Épitomes, publiés pour la première fois, d'après deux manuscrits de la bibliothéque Ambroisienne. M. Majo regarde ces épitomes comme l'ouvrage de l'auteur lui-même; plusieurs savants croient, au contraire, qu'ils ne sont pas de Denys d'Halicarnasse. Quoi qu'il en soit, cette publication ne laisse pas d'avoir un grand intérêt, malgré la dégradation évidente des textes; dégradation prouvée par le mauvais état de celui des

« IndietroContinua »