Sumptibus librariæ Gyldendalianæ prodierunt: Opuscula philologica ad Ioannem Nicolaum Madvigium per quinquaginta annos Universitatis Hauniensis decus a discipulis missa. 6 Kr. M. T. Ciceronis 50 Øre. M. T. Ciceronis Cato maior et Lælius sive de senectute et de amicitia dialogi. Recensuit et præfatus est Dr. I. N. Madvig. M. T. Ciceronis de oratore libri tres. Edidit et illustravit R. I. Henrichsen. - 75 Øre. - 4 Kr. M. T. Ciceronis orationes selectæ decem. Io. Nicolai Madvigii. Edidit Oscarus Siesbye. 2 Kr. 1 Kr. 100 Øre, = 1 M. 121⁄2 Pf., 1 sh. 11⁄2 d., = 1 fr. 38 c. TITI LIVII HISTORIARUM ROMANARUM LIBRI QUI SUPERSUNT. EX RECENSIONE IO. NIC. MADVIGII. ITERUM EDIDERUNT IO. NIC. MADVIGIUS ET IO. L. USSINGIUS. SUMPTIBUS LIBRARIÆ GYLDENDALIANÆ (HEGELIORUM PATRIS ET FILII). TYPIS EXCUDERUNT NIELSEN ET LYDICHE. PRÆFATIO IO. NICOLAI MADVIGII. In decem Livii libris a tricesimo primo ad quadragesimum, quorum quinque priore hoc fasciculo tertii nostræ editionis voluminis continentur, qua regula ad duorum codicum ceteris longe præstantium, Moguntini et Bambergensis, fidem exigenda oratio esset, adhibito in aliqua parte tertii, quo Gelenius usus esset, codicis testimonio, expositum a me est in Emendationum Livianarum partis tertiæ proœmio, confirmataque uberius in altera Emendationum editione ea disputationis pars, quæ ad comparationem illorum duorum codicum et ad declarandam præstantiorem Moguntini auctoritatem pertinebat, translatis eo, quæ anno 1863, quum hos quinque libros edebam, de ea re contra Weissenbornium exposueram. Post id tempus nulla ad horum librorum instrumentum criticum augendum facta accessio est. Nostro autem de instrumenti genere et usu iudicio nostræque orationis Livianæ recensioni, qui Weissenbornii editionem post ipsius obitum renovandam et expoliendam suscepit librosque huius partis quattuor primos vulgavit, H. I. Müllerus ita se in universo negotio adiunxit, ut ne in ea quidem re, in qua in præfatione levem dissensus speciem præfert, quod liberiore se in codicis Moguntini et Bambergensis discrepantiis æstimatione et dilectu usurum profitetur nec Moguntini principatui obsecuturum, reapse a nostra ratione nisi perparvum deflecteret; nam neque ego Moguntini auctoritatem ubique simpliciter sequendam dixi, sed in pari momentorum pondere propter antiquitatem et universam religionis speciem præferendam, et Müllerus plerisque locis idem tenuit. Itaque in his quattuor libris Weissenborniani, hoc est Mülleriani, exempli |