T. Tacitus. 12. 48 Belgium. Terentius. 116 Tomasinus. ibid. V. Valerius. 117 Varro. 41.43 Vellejus Paterculus. 37. 89 Virgilius. 123 Vincentius a Porta. 74 25 Vopiscus. Ursinus. 102 B. 86 19 22 Bellum Germanicum. 66 73 Xico Polentonus, vide Sicchus. numentum pollicetur. DEFENSIO LIVIANA EX LAURENTII PIGNORII Symbolicis Epiftolicis, Epifiola XLIV. LAURENTIUS PIGNORIUS BALTHASSARI BONIFACIO, ARCHIDIACONO TARVISINO, VIRO REFERENDISSIMO. Quod tu me alterum Patavino. rum Livium nuper appellaveris, amori in me tuo eft quod imputem, vir Doctiffime et Reverendiffime. ego sane metior me meo modulo ac pede, neque patior me abripi ab aeftu laudationum illarum, quas amici pleno modio admetiuntur plerumque. Illa tamen, quae liberali fylo, et officiosa ingenuaque Censura de Livio noftro prodidifti, cum la: Musarum, mare tranquillum, animam eloquentiae nuncups, digna sunt profecto, quae nos Patavini plausu excipiamus, et honore ingenti prosequamur. cum enim Antiquitas fere omnis noftratem Hiftoricum suspexerit, turbulenti homines inceperunt invidere illi hanc gloriam malo exemplo, illumque de faftigio, quod non ita nuper insederat, deturbare sunt conati. hos inter excelluit Paulus Benius, homo Italus, et (quod nemo non miretur) in Gymnasio noftro eloquentiae Inter pres, qui Patavii Patavinum aggreffus eft conviciis proscindere, silentibus omnino Civibus noftris, et ftrenue condonantibus actionem Injuriarum, quam illi intendere debuerant. Benio ego suas voces (ut cum Petronio di◄ cam) reddere decrevi, citra Livorem tamen et Odium, quorum causas procul habeo, unius tantum veri audio, quo nitetur tota ratio disputationis meae. Hanc tu ut videas primus comprobesque, si videbitur tanti effe, et peto et opto: illorum Plauti memor, Decipitur nemo mea quidem sententia, Qui suis amicis narrat recte res suas. At HOC AGAMUS. Verum ante. quam congrediamur, videamus, quaeso, quid Bonium potuerit impellere, ut Livio obtrectaret. Aloysius Corradinus J. Consultus, inter praecipua Urbis noftrae ornamenta (dum vixit) connume. ratus, observaverat in Livio Lib. nar 11. [cap. XLI.] male habitos Umbros, et conseiffos Livii magis ftylo, , quam Romanorum armis. Anno ab V. C. C D XLV. rat, illos defeciffe repente, concitata omni juventute sua; et, magna parte Etruscorum ad rebellionem compulsa, tantum cxercitum feciffe, ut ad oppugnandam Romam ituros, magnifice de se, ac de Romanis contem. ptim loquentes, jactarent. ve. rum non respondifle verbis facta. cum enim caftra vallantem Consulem adorti effent, Romanos non tamquam in viros aut armatos incurriffe: signa erepta, signiferos tractos ad Consulem, armatosque milites ex acie in a ciem translatos. et cetera satis turpia. At Benius Iguvinus fuit, et Iguvium in Umbria. et huc trahebat Corradinus diffidium Benianum, quod profecto non nemo probabit. Veritas enim Mater 'Odii eft: quae Veritas Annium, Glareanum, Merulam et Bodinum parum aequos Livio fecit. Et, ut ut haec sint, scire oportet, Benio neque Dantem, ncque Boccaccium placuiffe, nullius pretii homines dictitanti, quos tam illi, qui convixerunt, quam qui vita functos exceperunt aetate, magnis et veris laudibus sunt prosecuti, hunc Eloquentiae causa, illum Doctrinae. At cominus eft pugnandum. Et quia Be. nius aciem in duo cornua diduxit, rerum ftylique, excipiemus et nos copias hoftiles agmine bipartito, et primum videbimus de Dionysii Halicarnaffensis induftria, quae cum Liviana com. paratur. Dionysius, gravis sane auctor, et cui non minimum debet Hiftoria Romana, advocat paffim illos Auctores, quos majefias Liviana dedignabatur. Sophoclem exempli gratia, Acschylum, Homerum, Agathyllum, et Graecos aliquot, dignos utique censoria illa Livii nota: Quae ante conditam conden damve urbem, poëticis magis decora fabulis, quam incorruptis rerum gestarum monumentis traduntur, ea nec affirma. re, nec refellere in animo est. Et ipso Dionysius alicubi confi. tetur, nullam de Romanis ad sua usque tempora Hiftoriam a Graecis accurate scriptam extitiffe: et Romanos ipsos prisci aevi res compendio narrasse. Ut mirum non sit, Livium noluiffe fabellis tempus terere, qui et renuit exordiri more Poëtarum : Cum bonis potius ominibus, votisque ac precationibus Deorum Dearumque, si, ut poëtis, nobis quoque mos esset, libentius inciperemus, ut orsis tanti operis successus prosperos da rent. Neque vero incusaverim ego Dionysium, cujus consilium fuit, populares suos Graecarum narratiuncularum lecythis allice ut Hiftoriam Barbarorum (ita illi Romanos nuncupabant) aliquo loco effe paterentur. Et hac de causa inftituit ipse narrationes, quibus multa complexus eft insignia sane, Romanas noftro cum fructu illuet quae res ftrarunt, veluti rationem sacrorum, ritum Ludorum, seriem Triumphorum, Magiftratuum insignia, et hujusmodi plurima; Imperii numquam finiendi, quae Livius, imbutus opinione Urbis aeternae futurae, tamquam obvia et nota, praetermisit consulto, et suis tantum scribens. Quotus enim quisque eft, qui et nunc Hiftoriae novitiae auctor demittat sese ad ea calamo exprimenda, quae oculis usurpamus? Turca sane aliquis aut Pertradere scripto vellet, is profesa si res noftras hominibus suis cto et mores, et ritus, et artes, arma quoque, et aedificia proliet noftri exsequuntur, si quando xe et ambitiose explicaret: quod bent. Prodigiorum explicatiores illorum attingere neccffe hanem, quando hac etiam ex par |