50 aspice convexo nutantem pondere mundum

terrasque tractusque maris caelumque profundum.
aspice venturo laetantur ut omnia saeclo.
o mihi tam longae maneat pars ultima vitae,

spiritus et, quantum sat erit tua dicere facta : 55 non me carminibus vincet nee Thracius Orpheus nec Linus, huic mater quamvis atque huic pater

adsit,
Orphei Calliopea, Lino formosus Apollo.
Pan etiam, Arcadia mecum si iudice certet,

Pan etiam Arcadia dicat se iudice victum.
60 incipe, parve puer, risu cognoscere matrem :

matri longa decem tulerunt fastidia menses. incipe, parve puer: cui non risere parentes, nec deus hunc mensa, dea nec dignata cubilist.

---

ECLOGA V.

MENALCAS. MOPSUS.

ME. Cur non, Mopse, boni quoniam convenimus

ambo, tu calamos inflare levis, ego dicere versus, hic corylis mixtas inter considimus ulmos ? mo. Tu maior ; tibi me est aecum parere, Menalca, Vergilius.

5 sive sub incertas zephyris motantibus umbras,

sive antro potius succedimus. aspice ut antrum silvestris raris sparsit labrusca racemis. ME. Montibus in nostris solus tibi certat Amyntas. MO. Quid , si idem certet Phoebum superare ca

nendo? 10 ME. Incipe, Mopse, prior, siquos aut Phyllidis ignis

aut Alconis habes laudes aut iurgia Codri. incipe; pascentis servabit Tityrus haedos. mo. Immo haec, in viridi nuper quae cortice fagi

carmina descripsi et modulans alterna notavi, 15 experiar. tu deinde iubeto ut certet Amyntas.

ME. Lenta salix quantum pallenti cedit olivae,
puniceis humilis quantum saliunca rosetis,
iudicio nostro tantum tibi cedit Amyntas.

Mo. Sed tu desine plura, puer; successimus antro. 20 Extinctum nymphae crudeli funere Daphnim

flebant (vos coryli testes et flumina nymphis)
cum conplexa sui corpus miserabile nati
atque deos atque astra vocat crudelia mater.

non ulli pastos illis egere diebus 25 frigida, Daphni, boves ad flumina , nulla nec

amnem

libavit quadrupes nec graminis attigit herbam.
Daphni, tuum Poenos etiam ingemuisse leones
interitum montesque feri silvaeque locuntur.
Daphnis et Armenias curru subiungere tigris

30 instituit, Daphnis thiasos inducere Bacchi

et foliis lentas intexere mollibus hastas.
vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae,
ut gregibus tauri, segetes ut pinguibus arvis,

tu decus omne tuis. postquam te fata tulerunt, 35 ipsa Pales agros atque ipse reliquit Apollo.

grandia saepe quibus mandavimus hordea sulcis,
infelix lolium et steriles nascuntur avenae ;
pro molli viola, pro purpureo narcisso

carduus et spinis surgit paliurus acutis. 40 spargite humum foliis, inducite fontibus umbras,

pastores (mandat fieri sibi talia Daphnis),
et tumulum facite et tumulo superaddite carmen,
Daphnis ego in silvis, hinc usque ad sidera notus,

formosi pecoris custos, formosior ipse.'
45 ME. Tale tuum carmen nobis, divine poeta,

quale sopor fessis in gramine, quale per aestum
dulcis aquae saliente sitim restinguere rivo.
nec calamis solum aequiparas, sed voce magistrum.

fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo. 50 nos tamen haec quocumque modo tibi nostra

vicissim dicemus Daphnimque tuum tollemus ad astra, Daphnin ad astra feremus: amavit nos quoque

Daphnis. MO. An quicquam nobis tali sit munere maius? et puer ipse fuit cantari dignus et ista

55 iam pridem Stimicon laudavit carmina nobis.

ME. Candidus insuetum miratur limen Olympi sub pedibusque videt nubes et sidera Daphnis. ergo alacris silvas et cetera rura voluptas

Panaque pastoresque tenet dryadasque puellas. 60 nec lupus insidias pecori nec retia cervis

ulla dolum meditantur; amat bonus otia Daphnis.
ipsi laetitia voces ad sidera iactant
intonsi montes, ipsae iam carmina rupes,

ipsa sonant arbusta : deus, deus ille, Menalca. 65 sis bonus o felixque tuis! en quattuor aras:

ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo.
pocula bina novo spumantia lacte quot annis
craterasque duos statuam tibi pinguis olivi,

et multo in primis hilarans convivia Baccho,
70 ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra,

vina novom fundam calathis Ariusia nectar.
cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon,
saltantis satyros imitabitur Alphesiboeus.

haec tibi semper erunt, et cum sollemnia vota 75 reddemus nymphis et cum lustrabimus agros.

dum iuga montis aper, fluvios dum piscis amabit, dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae, semper honos nomenque tuum laudesque mane

bunt. ut Baccho Cererique, tibi sic vota quot annis 80 agricolae facient; damnabis tu quoque votis.

Mo. Quae tibi, quae tali reddam pro carmine

dona?
nam neque me tantum venientis sibilus austri
nec percussa iuvant fluctu tam litora nec quae

saxosas inter decurrunt flumina valles.
85 ME. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta.

haec nos formosum Corydon ardebat Alexim,' haec eadem docuit ‘cuium pecus? an Meliboei?' MO. At tu sume pedum, quod me cum saepe rogaret,

non tulit Antigenes (et erat tum dignus amari), 90 formosum paribus nodis atque aere, Menalca.

ECLOGA VI.

VARUS.

Prima Syracosio dignata est ludere versu
nostra nec erubuit silvas habitare Thalia.
cum canerem reges et proelia, Cynthius aurem

vellit et admonuit 'pastorem, Tityre, pinguis 5 pascere oportet ovis, deductum dicere carmen.'

nunc ego (namque super tibi erunt qui dicere laudes,
Vare, tuas cupiant et tristia condere bella)
agrestem tenui meditabor harundine musam.
non iniussa cano. siquis tamen haec quoque, siquis