Si non pertaesum thalami taedaeque fuisset,
Huic uni forsan potui succumbere culpae.
Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei
Conjugis et sparsos fraterna caede Penates,
Solus hic inflexit sensus, animumque labantem,
Impulit. Agnosco veteris vestigia flammae.
Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat,
Vel pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras,
Pallentes umbras Erebi noctemque profundam
Ante, Pudor, quam te violo, aut tua jura resolvo.

CXLVI.

'She found no rest, and ever failed to draw
The quiet night into her blood.'

Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem
Corpora per terras, silvaeque et saeva quierant
Aequora, cum medio volvuntur sidera lapsu,
Cum tacet omnis ager, pecudes pictaeque volucres,
Quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis
Rura tenent, somno positae sub nocte silenti
Lenibant curas, et corda oblita laborum.
At non infelix animi Phoenissa nec unquam
Solvitur in somnos, oculis aut pectore noctem
Accipit ingeminant curae, rursusque resurgens
Saevit amor, magnoque irarum fluctuat aestu.

CXLVII.

Amoeni dulcia ruris.

Beatus ille qui procul negotiis,

Ut prisca gens mortalium, Paterna rura bobus exercet suis,

Solutus omni foenore,

Neque excitatur classico miles truci,

Neque horret iratum mare, Forumque vitat et superba civium Potentiorum limina.

CXLVIII.

The Danaides.

Audiat Lyde scelus atque notas

Virginum poenas et inane lymphae Dolium fundo pereuntis imo Seraque fata,

Quae manent culpas etiam sub Orco

Impiae nam quid potuere majus ?
Impiae sponsos potuere duro

Perdere ferro.

Una de multis face nuptiali
Digna perjurum fuit in parentem
Splendide mendax et in omne virgo
Nobilis aevum,

"Surge," quae dixit juveni marito,
"Surge, ne longus tibi somnus unde
Non times, detur, socerum et scelestas
Falle sorores,

Quae, velut nactae vitulos leaenae,
Singulos eheu lacerant: ego illis
Mollior nec te feriam neque intra
Claustra tenebo.

CXLIX.

Horace and Lydia.

Donec gratus eram tibi

Nec quisquam potior brachia candidae Cervici juvenis dabat,

Persarum vigui rege beatior.

Donec non alia magis

Arsisti neque erat Lydia post Chloen,

Multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.

Me nunc Thressa Chloe regit

Dulces docta modos et citharae sciens,

Pro qua non metuam mori,

Si parcent animae fata superstiti.

Me torret face mutua

Thurini Calais filius Ornyti,

Pro

quo bis patiar mori,

Si parcent puero fata superstiti.

Quid si prisca redit Venus

Diductosque jugo cogit aeneo?

Si flava excutitur Chloe

Rejectaeque patet janua Lydiae ?

Quamquam sidere pulchrior

Ille est, tu levior cortice et improbo

Iracundior Hadria

Tecum vivere amem, tecum obeam libens.

CL.

Pyrrha.

Quis multa gracilis te puer in rosa
Perfusus liquidis urget odoribus,
Grato, Pyrrha, sub antro?

Cui flavam religas comam,

Simplex munditiis? Heu quoties fidem Mutatosque deos flebit et aspera

Nigris aequora ventis

Emirabitur insolens,

Qui nunc te fruitur credulus aurea; Qui semper vacuam, semper amabilem Sperat nescius aurae

Fallacis. Miseri, quibus

Intentata nites! me tabula sacer

Votiva paries indicat uvida

Suspendisse potenti

Vestimenta maris deo.