EDITORIS PRÆFATIO. QUUM G. L. Spaldingium operi, cui per viginti fere annos optimas horas singulari ac pæne inenarrabili cum studio impendisset, profligato jam et propemodum ad finem perducto subita mors, die 7 jun. ann. 1811, eripuisset, Philippum Buttmannum potissimum amicorum ejus destinavit voluntas, qui calamum sumeret ipso mortis die ab eo depositum, et perfectore suo orbatum opus, quoad proprium pateretur judicium, ipsius more et modo absolveret. Demandatum negotium Buttmannus suscepit eo libentius, quod per intimam multorum annorum cum Spaldingio familiaritatem necessitudinemque ita virum pernoverat, atque in ingenii studiorumque ejus habitum se insinuaverat, ut, quam ille in expoliendo scriptore viam institisset, eam persequi facilius commodiusque posset. Si summam rei spectes, Spaldingius telam plane pertexuerat, præter exiguam extremi voluminis partem; commentarium enim qui tum ad lectionum varietatem, tum ad textus explanationem pertinet, reliquerat elaboratum usque ad libri XII caput 3, §. 7: at accuratius inspicienti patebat nondum talem ab auctoris manu exiisse, qualem ille emissurus in publicum fuisset : quippe et singula fuderat prima manus, tot mutatis additisque, ut nisi diligentiore calamo exarata typothetæ tradi non possent, et mul tas animadversiones ut inchoatas et imperfectas notaverat Spaldingius ipse, non pauca denique textum et notas comparanti occurrebant ejusmodi, quæ iterum scribens emendasset vir omnium prope, quos Germania tulit, accuratissimus. Hæc igitur describendi, perficiendi emendandique operam Buttmannus suscepit, et opus, quod intra mensium aliquot spatium exsecutus esset, si a propriis laboribus antea destinatis plus otii superfuisset, inito quinto post Spaldingii obitum anno, peregit. in Non alienum videtur hic prædicere nihil novi apparatus ad scripturæ varietates pertinentis inde a tertii voluminis editione Spaldingio accessisse, præter duo Codd., non adeo magni quidem pretii, quos tamen paratos negligere noluit. Quippe vir illustrissimus et doctissimus H. F. DE Diez, cujus ditissimo rerum ad germanicas litteras pertinentium thesauro primas partes occupat supellex Santenii litteraria, quique hujus usum bonis permittere in laude sua ponit, Spaldingio inde tum libellum obtulit varias lectiones Quintiliani ex codice aliquo excerptas continentem, tum florilegum codicem ab antiqua manu in membranis scriptum, sententiasque ex latinorum scriptorum operibus collectas exhibentem. Horum librorum alter, quem hoc signo Exc. Sant. notavit Spaldingius, ignotas aliunde scripturas non offert, sed ita fere cum codice Guelferbytano conspirantes omnes, ut ex hoc ipso eas manasse pro comperto prope habeatur; alter, quem Floril. Sant. nominat Spaldingius, haud raro quidem ab omnium librorum scriptura recedit, ita tamen ut variationes ab illo ipso, qui flores hos excerpserat, aut sedulo, quo rotundiores exirent sententiæ, aut neglectu etiam quodam admissas fere esse facile appareat. Attamen, ut de hoc ipso constaret, Spaldingii secutus |