Idem lib. 8. cap. r.

Attica anus Theophraftum, hominem alioqui difertiffimum, annotata unius affectatione verbi, hofpitem dixit: nec alio fe id deprehendiffe interrogata refpondit, quàm quòd uimiùm Atticè loqueretur. Et in T. Livio, miræ facundiæ viro, putat ineffe Pollio Afinius quandam Patavinita

tem, c.

Lib

9 cap 2:

Apud hiftoricos reperiuntur obliquæ allocutiones: ut in T. Livii primo ftatim libro, Urbes quoque, ut cetera, ex infimo nafci: deinde quas fua virtus ac Dis juvent, magnas opes fibi, magnum que nomen facere.

Lib. 9. cap. 4.

T. Livius hexametri exordio coepit: Facturufne opera pretium fim. Nam ita edidit: eftque melius quàm quo modo emendatur.

Lib. 2. Infit. cap. 4

Sæpe etiam quæri folet, de tempore, de loco, quo gefta res dicitur. nonnunquam de perfona. quoque: ficut Livius frequentiffimè dubitat, &t a lii ab aliis hiftorici diffentiunt.

Lib. ejufdem cap. 6.

Ego optimos quidem, & ftatim & femper, fed tamen eorum candidiffimum quemque & maximè expofitum, velim, ut Livium à pueris magis quam Salluftium, & hic hiftoriæ majoris eft auftu opus fit. Cicero, ut mihi quidem videtur, & etor: ad quem tamen intelligendum jám profes

ju

Suetonius Tranquillus Caligula, c. 3.40.

Sed & Virgilii & T. Livii fcripta & imagines, paullum abfuit, quin ex omnibus bibliothecis amoverit. quorum alterum, ut nullius ingenii minimæ que doctrina; alterum, ut verbofum in hiftoria negligentemque carpebat.

Idem Claudii cap. 41.

Hiftoriam in adolefcentia, hortante T. Livio, Sulpicio verò Flavio etiam adjuvante, fcribere ag greffus eft.

Idem Domitiani cap. 10.

Metium Pompofianum, quòd habere impera toriam genelin vulgò ferebatur, & quòd depi&tum orbem, terræ in membranis, concionefque regum ac ducum ex T. Livio circumferret, interemit.

Blutarchus,

Auctoritatem Livii adducit in vita Camilli, Marcelli, Catonis Majoris, Flaminini, Sullæ, Luculli, Cæfaris. item quæftione Romana 25, fed fine elogio.

Martialis lib. 14, Epigr. 190. de Livio in
membranis.

Pellibus exiguis arctatur Livius ingens,
Quem mea non totum bibliotheca capit,

Plinius Junior lib. 2. Epist. 3.

Nunquamne legifti, Gaditanum quendam, Tits Livii nomine gloriaque commotum, ad vifendum

eum

Livio,

perst

lepi

fque

ter

LU

fed

ད

TESTIMONIA

cum ab ultimo terrarum orbe veniffe, ftatimque,
ut viderat, abiiffe?

Statius Papinius lib. 4. Silv. 7. ad Maximum
Funium.

Sed tuas artes puer ante difcat;
Omne quis mundi fenium remenfus
Orfa Sallutti brevis & Timavi

Reddis alumnum.

Fuffinus, qui Trogum contraxit, lib: 38. Hi-
Stor. c. 6.

Quam orationem dignam duxi, cujus: exem-
plum brevitati hujus operis infererem; quam obli-
quam Pompejus Trogus expofuit: quoniam in
Livio & in Salluftio reprehendit, quòd, conciones
directas
pro fua oratione operi fuo inferendo, hi

ftoriæ modum excefferint.

Aufonius, de Staphylio Rhetore.

Grammatice. ad Scaurum atque Probum,
promptiffime rhetor,

Hiftoriam callens Livii & Herodoti.

Flavius Vopifcus in Aureliano.

Afferente Tiberiano, quòd Pollio multa incuriosè, multa breviter prodidiffer; me contra dicente, neminem fcriptorum, quantum ad hiftoriam pertinet, non aliquid effe mentitum; prodente quiqetiam, in quo Livius, in quo Salluftius, in qua Cornelius Tacitus, in quo denique Trogus, manifeftis teftibus convincerentur.

Idem in Probo.

Cn. Pompejum, tribus fulgentem triumphis, belli Piratici, belli Sertoriani, belli Mithridatici,

multa

Idem Epiftola ad Paullinum, tom. 3.

Ad Titum Livium, lacteo eloquentiæ fonte
manantem, de ultimis Hifpaniæ Galliarumque fi-
nibus quofdam veniffe nobiles legimus: & quos
ad contemplationem fui Roma non traxerat, unius
hominis fama perduxit. Habuit illa ætas inaudi-
tum omnibus feculis celebrandumque miraculum;
ut, tantam urbem ingreffi, aliud extra urbem
quærerent.

De quo Gaditano iterum epiftola ad D. Au-
guftinum quadam.

Sidonius Apollinaris Paneg. Anthemii.

Mittunt Euganeis Patavina volumina chartis,

-vel quicquid in ævum

Caffiodorus.

C. Cæfar VI. & M. Agrippa III. Cæfar leges
protulit, judices ordinavit, provincias difpofuit, &
deo Auguftus cognominatus eft: cujus tempori
ous floruit Virgilius, Horatius, & Livius.

Joan. Malela Chron. p. 276. Part. 1.
Ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις Λίβιος, ὁ σοφὸς Ρω-
αίων ὑπῆρχεν ισορικὸς, ὃς ἐξέθετο πολλὰ
· Ρωμαίων.

Ex MS. Chronico vetufto, in Bibl. Bodl, fol.
20. b. inter Codd. Laud. G. 85.
Hujus [Augufti] temporibus Romæ fapientes
gnes erant, Virgilius, Horatius Flaccus, LI-
US, Saluftius, &c.

r.

E*