Ο τε δῆμος μὴ μαλακίζηται. „Plut. [1. d.] ώςτε τοὺς ἐχθροὺς φοβεῖσθαι, μὴ περὶ τὴν κρίσιν ὁ δῆμος ἀμβλύτερος αὐτῷ γένηται διὰ τὴν χρείαν. Eadem, qua hic, significtione verbo μαλακίζεσθαι utitur Thucydides III, 40. ubi vid. Schol." DUK.

Θεραπεύων. „Intellexeris αὐτόν, colens illum, observans. lta Bloomf.] Ego tamen iunxerim cum ὅτι· magni (hoc) fadens, quod —

BAU.

·

Δι' ἐκεῖνον οἵ τ ̓ Ἀργεῖοι - τινές. Ἧι αὐτὸς ἦν ὁ τῶν Αθηναίων τὴν συμμαχίαν πρὸς αὐτοὺς ποιησάμενος, ἀποτρέ ψας ἀπὸ τῶν Λακεδαιμονίων, ὅρα συγγρ. έ. κεφ. μέ. καὶ ἑξῆς, ἦσαν δὲ ξυστρατεύοντες αὐτῷ ἐπὶ Σικελίαν τῶν μὲν Αργείων πεντακόσιοι, τῶν δὲ Μαντινέων μετὰ καὶ ἄλλων τινῶν μισθοφόρων διακόσιοι καὶ πεντήκοντα. ὅρα κεφ. μγ'. ΔΟΥΚΑΣ, Negligentius igitur Plut. l. d. Αργείων δὲ καὶ Μαν τινέων χιλίων ὄντων ὁπλιτῶν — ἀναφανδὸν λεγόντων ὡς δι Αλκιβιάδην στρατεύοιντο. Add. Paus. VIII, 8, 4.

--

Ἀπέτρεπον καὶ ἀπέσπευδον. Male Acac. apud Huds.: remiserunt de contentione, studioque declinarunt. Rectius Port. : (hoc) dissuadebant, et populum) deterrebant. Pro deterrebant tamen Bau. properabant (rem) avertere, impedire, dici mavult; Haack. contra nitebantur. Utroque verbo utuntur Herod. et ali antiqui scriptores, ambobus Dio Cass. 461, 13. BLOOMF. Dio tamen XLVI, 17. ἀπέστρεψε καὶ ἀπέσπευσε.

Αλλους ρήτορας ἐνιέντες. Ἐνιέναι non esse submittere [ut Port. dixit, verum idem quod ἐγκελεύεσθαι, censet Abr. BECK. Male. Est immittentes, subornantes. Ita Dio Cass. 203, 25. ἐνιέντες ἄλλους.“ BLOOMF. Pro v. ἄλλους ρήτορας Plut. distinctius τῶν ῥητόρων τοὺς οὐ δοκοῦντας ἐχθροὺς τοῦ ̓Αλκι βιάδου, μισοῦντας δ ̓ αὐτὸν οὐχ ἧττον τῶν ὁμολογούντων.

Ἔλεγον. „I. e. ἐκέλευον, suadebant, εἰςήνεγκαν.“ BAU. Cf. Pflugk. ad Eur. Hec. v. 303. et infra ad VII, 29.

Ελθόντα. Ι. e., ut saepe, reversum. Quare Plut. τοῦ δὲ πολέμου διαπραχθέντος substituit l. d.

[Αγωγήν etiam Ven., tacite m., ac nunc Haack. Repudiarant Bloomf. et Did., quia simplex nusquam profectionis notionem in copulato frequentem haberet. At vid. adnot. ad IV, 129.]

Καὶ ἔδοξε — Αλκιβιάδην. Rem in maius auget Isocr. de Big. §. 7. Cf. Mitf. Hist. IV. p. 58.

CAP. XXX.

Hoc caput et duorum proximorum maximam partem lacobsius rec in Attica.

a) Adnotata ad verba Thucydidis

idn.

§. 1. Θέρους μεσοῦντος ἤδη. „Medio nimirum aest semestris iam coepto, sed nuper admodum; id enim sibi v videtur vox dn. Atqui multum interest, utra praedictarum V, 57.] significationum media aestas intelligatur, an scilicet di integros complectatur aestatis semestris menses, an medior illorum mensium terminum tantummodo designet atque confinit Si quidem duos complectatur menses, ita priori mediorum ae: vorum mensium discessisse intelligetur Alcibiades, et ne quid illo admodum affecto. Ita Scirrophorione Attico discesserit. quidem illo mense discessisse [posse] colligi videtur." DoDw. A nal. Thuc. Id eo confirmat Droys. l. d. p. 170., quod Isad Arimnesto archonte classem in Siciliam profectam esse dicat Philoctem. her. p. 71. ed. Bekk. Cf. Clint. Fast. Hell. ad a. 41 Τοῖς πλοίοις. Schol. μικροῖς, quae alibi λεπτά di Vid. ad IV, 116." Dux. De proximis xai oon

Gr. §. 790. 2.

vid. Kuel

['Eni axgav etiam Ven. Laur. ac tacite m. Uncis Tri clusit Did.] Cf. de hoc promontorio I. 2. p. 547.

Tov Tóviov diaßahovom. Sic Dio Cass. XLI, 44. Ap Syr. 15. Cf. adnot. infra ad c. 34. et de diaß. ad II, 83. [Kataßuvres. Virgulam post hoc verbum omiserunt Bek aliique et nunc Haack.]

.

§. 2. Συγκατέβη δὲ καὶ — Diod. XIII, 3. συνηκολο θει πᾶς ὁ κατὰ τὴν πόλιν ὄχλος ἀναμὶς ἀστῶν τε καὶ ξένα ἑκάστου τοὺς ἰδίους ξυγγενεῖς τε καὶ φίλους προπέμποντα De verb. as inεiv cf. ad VII, 58.

[Οἱ μὲν ἐπιχώριοι. Capitis ambitum nobiscum auxeru Britanni et nunc Haack.]

'Oloqvquar.,,De Metone astronomo eiusque praesagi et insania ficta, qua se ex militum catalogo expungeret, mi narrat Aelianus XIII, 12." WASS. Cf. Plut. Alc. c. 17.

Τὰ μὲν oyoto. Singularia hic excogitavit Bloom tà μév, quae Schol. recte explanat, etiam pro oi μév dicta es posse et τοὺς δέ subaudito κατά legi pro οἱ δέ affirmans. 1 terpretare: cum spe pariter ac lamentis incedentes, illa quide (res Siculas) in suam potestatem se redacturos esse (sperantes hos (suos) vero num unquam (rursus) essent visuri, (dubitantes Prius enim enunciatum ὡς κτήσαιντο ex ἐλπίδος pendet, alt rum εἰ ἔψοιντο cum ὀλοφυρμῶν cohaeret. De εἰ cf. Matt Gr. §. 526.

[Καὶ ἐν ἀνεθάρσουν. Nostram distinctionem recepe rant Britanni. Anoheinew Ven. quoque, quod probat Elmsl. read Eur. Heracl. v. 710.]

'Esh. Cf. adnot. ad IV, 30. Add. Bloomf. in ed.

Τῇ ὄψει ἀνεθάρσουν. Sic IV, 34. τῇ ὄψει τοῦ θαρσεῖν to theiσtor ellηóres. Cf. Krueg. ad Dion. p. 135. Non recte igitur lacobs. wowv ty over iungit. Cf. adnot. ad II, 11. II, 38. Verba ἑκάστων ἑώρων ex ὄψει pendere male putabat Bau. Ceterum nonnulla totius huius loci imitatur Cantac. Il, 11. p. 375.

Karà Jéar. Cf. adnot. ad V, 7. [Deinde ağıózoew Laur. quoque.]

b) Adnotata ad Scholia.

Ad p. 70. v. 9. Megourros -]

τρίτης ἐστὶ συζυγίας. Verborum contractorum. Cf. Matth. Gr. §. 157. adnot. seu §. 197. adn. 1. Evgains tv Mnd,,,Vers. 60. Habet etiam Suid. v. μeo@.“ Duk. Ad v. 11. Τοῖς πλοίοις ] Lenτà äλlød. II, 83. VII, 40., abi

vid. Duk.

Ad p. 71. v. 1. Διαβαλοῦσι] διαπλεύσουσι. Paulo post rursus αναπλεύσειν. Activa futuri πλέω forma, de qua tacet Buttm. s. h. v., usi sunt Dio Cass. L, 30. Arri. VI, 28, 9. Ioseph. B. I. I, 24, 4., ut taceamus grammaticos (velut Eustath. ad II. IV, 181.), Byzantios (velut Procop. p. 202. extr. Cantac. IV, 1.), poetas Anthologiae. Paulo post Exoroare vouos adde lexicis praeter Steph. Thes. ed. rec.

Ad p. 72. v. 2. Allýlový ánoдeiv] Vulgo caput est uerà xavdérov, „In Aug. refertur ad anodinεiv. Rectius haud dubie, propter accusativos a verbo utique suspendendos." BAU. Sed simul et potissimum ¿¿¿ýλous explanatur. ἀπιόντες. Ed. Lips. male ἀπόντες. δηλονότι om. Αug.

CAP. XXXI.

a) Adnotata ad verba Thucydidis.

-.

§. 1. Παρασκευὴ γὰρ αὕτη πρώτη Difficultatem parat nowrn omisso articulo, quod vocabulum Heilm. omnino neglexit. Bloomf. verba perinde, ac si nowτn dǹ xai пoluteλεστάτη καὶ εὐπρ. τῶν ἐκπλευσασῶν legeretur, convertit, πρώτη maxima interpretatus; sed Thucydidea pro illis Graecis posita esse non posse satis patet. Vide an delendum πρώτη. Cf. I, 1. V, 74. init. Qu. tamen an airη valeat Toσauty, ut hic sit sensus: for this was the first time that such a force etc. Immo legendum videtur autη, nowτη. Vid. c. 44. init." DOBR.,, Ego [probata illa coniectura] virgulam post лoúτη posuerim. Haec prima expeditio, ab una civitate cum copiis Graecis emissa, sumptuosissima atque magnificentissima fuit omnium

ad illud tempus emissarum. Articulus ante πρώτη pro eiusdem literae in posteriore syllaba pronominis autη iteration periit, sicut eadem res III, 81. extr. accidit, ubi pro wun o σις προχώρησε legendum ὠμὴ ἡ στάσις.“ ARN. Cuius in punctio nobis articuli iterationem ante èxлhúσαoa necessar reddere videtur; in Dobraei autem distinctione eundem a лaqαox. desideramus. Multo minus verba omisso bis artic sonare possunt: denn dieses Heer († nao̟. yàọ avt.), weld das erste, mit Hellenenmacht eines einzigen Staates aussege war das kostbarste ut Goell. verba in ed. 2. interpretat quanquam ne sententia quidem haec apta est, quum mini verum sit hunc primum fuisse exercitum, qui ex unius civita copiis Graecis constans emitteretur. Vulgatae verba nos ita inter nectimus et explicamus: αὕτη γὰρ (ἡ παρασκευὴ) ἐγένετο π ρασκευὴ ἐκπλεύσασα πρώτη πολυτελεστάτη δή, hic enim f apparatus primus sumptuosissimus profectus. Ilowτn ad prae catum pertinere Goell. intellexit, dativi autem Svv. E. n cum xлhɛvσ., sed cum noλvт. iungendi, et totum dicendi nus contractum est, ut I, 98. πρώτη τε αὕτη πόλις ἐδουλώθ Cf. I. 1. p. 196. [Coniecturam Haackii a Bloomf. in transl. con mendatam idem in ed. et nunc auctor ipse tacuerunt.]

§. 2. Τετράκις γὰρ χίλιοι —. Hobbesium, quasi de h Sicula expeditione, cuius apparatus infra c. 43. enumeraretu sermo esset, interpretatum esse, quum de Periclis expedition agi constaret, explicavit Bloomf. [Deinde "Ayvwvos Laur., Ayi vos pr. man. Cl.]

§. 3. ̓Αλλὰ ἐπί ,,Duplici sensu accip. ni in zi sign. ob, χάριν, ἕνεκα, consilium denique; in παρασκευῇ not cum, i. e. modum." GOTTL. ex Abr. At Bau. παρασκευῇ poss etiam simpliciter sine praepositione positum esse admonet, idqu sane probandum est.

Κατ' ἀμφ. – Saorvosis. Male Port.: utraque ration utra opus ei fuisset, et navibus simul et peditatu, instructo Heilm.: wobei man sich auf alle benöthigte Fälle beides mit Schif fen und Landvölkern versehen hatte. Ov av den etiam pleriqu alii prout opus fuerit, xavà xoɛíav, volunt significare. Quur tamen ov av prout non valeant, praestat aut cum Iacobs. d loco explicare, είτε κατὰ γῆν εἴτε κατὰ θάλασσαν, aut, quum haec notio iam in v. κατ' ἀμφότερα καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ sati insit, convertere quocunque opus est instructus.

[Tò μèv vautixóv. Etiam m. et pr. man. Laur. T pờ ναυτικῷ.]

Toingάoxwv. „Trierarchus is dicebatur, qui navem belliΤριηράρχων. cam praebebat, armamentis et remigiis instruebat, militibusque stipendia numerabat. Vid. Sigon. I. IV. de Republ. Athen

Pfeiffer. Antiqu. Gr. 1. II. c. 20.“ HUDS. At primum illorum trium officiorum omnino fictum, tertium parum subtiliter declaratum esse paulo post cognoscemus.,,De trierarchis et trierarchiis apud Athenienses multa habent Petitus ad Leg. Attic. p. 270. et Schefferus II. de Milit. nav. 4., quaedam etiam Casaubonus ad Theophr. Charact. c. 22.“ DUK. Vid. Boeckh. Staatsh. d. Athen. t. II. p. 79. 119." GOELL. Brevius Wachsm. Antiqu. Gr. II. 1. p. 134 sq.,,Quadringenti trierarchi quotannis eo tempore, de quo hic agitur, constituti sunt (Xen. Rep. Athen. III, 4.), sed nemo hoc munere per duos deinceps annos fungi iuberi poterat. (Isae. de Apollod. Haered. p. 184. R.) Respublica [ut ipse Thuc. docet] naves et stipendium ordinarium virorum eas complentium dabat; trierarchae illas instruebant seu armabant, et ut bonos gubernatores et bonos remiges haberent, publicum stipendium augere consueverant." ARN., qui alia nonnulla de molestia muneris addit.

Δραχμὴν — διδόντος. Cf. adnot. ad III, 17. VI, 8. VIII, 45. Manso Spart. II. p. 457 sq. dubitat, qui sint nautae. Ex illis locis, sicut ex proximis τοῖς θρανίταις τῶν ναυτῶν, hos hic non angustiore notione dici, sed complecti remiges apparet. Navs zavás. Id est, armamentis carentes, seu navium alveos (den Rumpf der Schiffe). „Vid. Boeckh. 1. 1. p. 90. t. II. d. Wolf. ad Demosth. Lept. p. CI. De differentia triremium ταχειών et στρατιωτίδων sive ὁπλιταγωγών Boeckh. 1. 1. Ι. p. 300 sq." GOELL. De his add. I. 2. p. 59 sq. et adnot. ad c. 43.

Υπηρεσίας. „Has etiam memorat I, 143. κυβερνήτας ἔχου μεν ὁπλίτας καὶ τὴν ἄλλην ὑπηρεσίαν πλείους καὶ ἀμείνους ἢ πᾶσα ἡ Ἑλλάς. Budaeus apud Stephanum scribit in Thucydide ingeolas esse naves administras earum, quae armatos portant, aut etiam servitia earum, sed Arrianum videri accipere pro remigibus. Naves vлηgɛtшxάs dicunt etiam Appianus et Xenophon apud Schefferum II. de Milit. nav. 2. p. 79., Diodorus Sic. XIV. p. 429. XX. 759. et 775. et Dio L. p. 438. [Et eam sententiam hic inesse vult Dukas.] Sed [haec vis in substantivo innotola inesse non potest, et] in his locis Thucydidis potius homines videntur designari quam naves. Pro remigibus est in Arriano VI, 1. αἱ δ ̓ ὑπηρεσίαι αὐτῷ ἐς τὰς ναῦς ξυνεπληρώ θησαν ἐκ τῶν ξυνεπομένων τῇ στρατιᾷ Φοινίκων, καὶ Κυ πρίων, καὶ Καρῶν, καὶ Αἰγυπτίων. Et ita hic accepit Acacins.“ Duk. Cf. id. ad VIII, 1. 'Yлηgeσías et vлηgétas interdum esse eosdem ac ναύτας, seu cunctos, qui praeter ἐπιβά tas navibus veherentur, interdum angustiore significatione remis ges (vel remiges ac ministros) discerni a nautis iam Goell. secundum Boeckh. I. p. 301. adnotaverat. 'Yлngeσía de remigibu