μία Αιγεσταῖοι et Αἰγέσταν, c. 11. Αιγεσταίοις, c. 37. Αιγεσταίων, contra Eckhel D. N. I. p. 234 sqq. et Cl. secundum Bloomfieldium hic ex corr.] Tε. [Té om. Cl. Ven.] Quum hic non, ut sepe, ubi particula τέ traiecta est, aut σχήματι ἀπὸ κοινοῦ (cf. Schaef. ad Poet. gnom. p. 73. et ad Dem. I. p. 191.) aut to anacolutho (quale etiam in Latino et inveniri docet Klotz. ad Cic. Tusc. III, 3, 5.) sive commixtione duorum dicendi generum traiectio explicetur, haereas quidem in particula, quam Haack. in ed. 1. non bene eo excusat, quod verba 'Eyeoraíwv пgéoßris apórtes arctissime connexa sint. Sed,, magnus numerus locorum restat apud hunc scriptorem, qui non aliter explicari possunt quam statuendo eo, quod Schaef. impugnat," GOELL. Cf. Bernh. Synt. p. 462. et Wellau. Additam. ad Vechner. HellenoIlex. Hic, ubi traiectionem Arn. quoque agnoscit, ut anacoluthon efficiatur, τέ ad huius capitis extrema verba τῶν τε Εγεσταίων καὶ τῶν ξυναγορευόντων αὐτοῖς refert Sommer. in Iahn. Annal. philol. nov. I. 3. 4. p. 411. Praeter Segestanorum etiam Leontinorum exsulum legatos affuisse narrat Diod. XII, 83., nec ipse Thucydides tacet c. 19. Quare de his eum iam hic aliquid additurum fuisse suspicaremur, nisi infra demum napɛɛiv seu in concionem progressi esse dicerentur, unde cum altera demum Segestanorum legatione c. 8. eos advenisse probabile est. Nominantur etiam a Plut. Alc. c. 12.

Περί τε γαμικῶν τινῶν καὶ περὶ γῆς ἀμφιςβητήτου. Ob agrorum fines bellum exortum scribit Diod. [1. d.]; quae autem fuerint nuptiarum controversiae, non liquet." HUDs. A Diod. alteram causam ideo omissam esse, quia obscura verba zi yaμxv. non intellexerit, improbabiliter putat Bloomf. Pro iis se aliquando neоì yvμvixшv coniecisse. Sed a Schol. recte ovraλhayμátov supplente sententiam illustrari, atque ad ea pacta et conventa respici videri, quae inter finitimas civitates de connubiis interdum facta sint. Et id quidem non dubium, ellipsis autem vana est, quum yauxά sint res ad connubium spectantes, ideoque connubium ipsum. Cf. Steph. Thes. ed. nov., abi tamen eadem notio minus recte II, 15. statuitur. Vid. ibi ad Schol. Diodori verba sunt: ἐπολέμησαν περὶ χώρας ἀμφιςβητησίμου, ποταμοῦ τὴν χώραν τῶν διαφερομένων πόλεων bolsortos. Quem fluvium Reingan. credit esse Halycum occidentalem Selin. p. 14., vel etiam Selinuntem seu Madium p. 107. Illud Bloomf. quoque coniecit, augisßnτηtos rarius quidem quam augisßηtowoc esse, legi tamen apud Dion. Hal. et Paus. addens.

Κατεῖργον. Kattioyov.,,In angustias cogebant, concludebant, [premebant.] Vid. Wessel. ad Herod. VI, 102." GOBLL.,,Ita iam

supra IV, 98." BLOOMF. Segestanos a Selinuntiis atroci pu victos esse, et antequam Atheniensium auxilium implorass Syracusanorum, Agrigentinorum, Carthaginiensium subsidia stra expetivisse refert Diod. XII, 82.

Clarius iter

init." HAA non de Se

Τὴν γενομένην ἐπὶ Λάχητος — ξυμμαχίαν. Patet I iam antea Egestaeos ad Atheniensium et Leontinorum societa accessisse. Sed nus[quam], quod sciam, auctor eorum societ diserte mentionem iniecit. Cf. tamen III, 86. VI, 52., ubi ve σφίσι τὰ ὅρκια εἶναι eodem referenda videntur. meminit VI, 75. med., clarissime c. 79. et 80. At his omnibus locis de Camarinaeis sermo est, stanis, quorum societatem Nicias c. 10. irridet, fictam esse p ticula significans. Et ne hic quidem Atheniensium sc d fuisse claris verbis dicuntur; nam sententia ita constituati Athenienses prioris Leontinorum societatis commonefacientes, ut pr his, ita tunc sibi contra Syracusanos auxiliari iusserunt. Ve simile tamen ex proximis videtur Segestanos Leontinis in pric bello foederatos aut amicos fuisse. Diodorus quidem XII, E ipsos Leontinos τὴν συγγένειαν καὶ τὴν προυπάρχουσαν συμ Maxíar пoopéεo a narrat, sed hoc Thucydides infra c. 1 addit.

Αναμιμνήσκοντες τοὺς Αθην. Αθηναίους cum particip ávaμuvηoxovτes non iungit Valla; nam sic vertit: itaque Eg staei repetita memoria societatis sibi cum Lachete initae, et si perioris belli Leontinorum, obsecrabant Athenienses etc." HUD At vid. Matth. Gr. §. 347. adnot. 2.

[Пéμparτas 48. et taciti Aug. Pal. It. Vat. m. in Bekl ed. stereot., quod refellitur eiusdem silentio de It. Vat. in e mai, Soloecum лéμarτes servavit Did.]

Λεοντίνους — ἀναστήσαντες, Vid. V, 4. Antea ad κε φάλαιον Bloomfieldium κατά supplere mirum est.

་་

Τοὺς λοιποὺς ξυμμάχους αὐτῶν. Maxime reliqua Siciliae civitates Chalcidicas. Cf. III, 86. [Tum Siap Griparte Ven.]

1

[Minote. Pro Pal. nominatur Aug. in Bekk. ed. stereot Add. H. Deinde eri post vnohoinov om. Aug. It. Vat.]

§. 3. Ὧν ἀκούοντες [Ven. quoque ἀκούσαντες] οἱ ̓Αθην Rem exornans Justinus IV, 4., sive de hac concione sive di altera c. 18. 19. loquitur, simul falsa immiscet.

Τῶν ξυναγορευόντων. „Ex quo grege praecipuus eral Alcibiades. [Cf. c. 15.]" WINSEM.

Εψηφίσαντο — Diod. 1. d. έδοξε τοῖς Αθηναίοις έχε πέμψαι τινὰς τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν, καὶ διασκέψασθαι τὰ κατὰ τὴν νῆσον καὶ τοὺς Εγεσταίους.

Пéuwartes. Cf. Rost. Gr. §. 129. adnot. 5. p. 664, qui

male interpretatur: decretum fecerunt, postquam legatos miserant; nam decreto facto legatos missos esse ex §. 4. et c. 6. init. satis Eiquet. Et quale tandem decretum tunc fecerint, nisi hoc ipsum, ut legati mitterentur! Cf. Diodori verba modo prolata. Neque vero enunciatum ναῦς πέμψαντες ἐπαμῦναι suppleri potest. Nam si Athenienses iam tunc, non exspectato reditu legatorum, opem ferre decrevissent, quid omnino opus fuit legatione?,,Infinitivus, qui iungioarro sequi debebat, ex contextu orationis supplendus est. Decreverunt, quando legatos misissent, postea ex iis, quae hi renunciassent, capere consilium. Mỳ лeоioоav fortasse, quam proxime fieri potest, id, quod Thucydides significare voluerit, exprimant. [Sed haec aut similia quo iure suppleri possint, velim demonstretur.] Aut fieri potest, ut lynpioavro idem atque intíodŋoav valere sit putandum. [Sed ita redeunt difficultates, quibus Rostii et Haackii explicationes premuntur.] Nullo certe modo recte sumere licet εψηφίσαντο πέμψαντες idem esse quod tyngioavro néμya. Loci in Matth. Gr. §. 550. prolati - nequaquam talem orationis compositionem defendunt." ARN. Iluva recipere nunc ausus est Bekk., neque nos, qua alia ratione vitium sermonis removeatur, percipimus. Ita iam c. 1. in uno H. infinitivum recte servatum videri cognovimus.

Τὰ τοῦ πολέμου. „Alibi τὰ τοῦ πολέμου pro ὁ πόλεμος. [Cf. ad V, 86. VIII, 77.] Haec tamen verba significare possunt res bellicas, apparatum bellicum, aut statum. Vid. Steph. Append. ad Script. al. de Dial. p. 178. 179." HUDS. [Pro xai tá = quoque κατά]

b) Adnotata ad Scholia.

Ad p. 22. v. 3. „Ad h. v. in Aug. [inepte] not. Zugazóɗioı xal Σελινούντιοι, et paulo post Εγεσταῖοι καὶ Ἀθηναῖοι. Βου.

66

CAP. VII.

Adnotata ad verba Thucydidis.

§. 1. Tov avtov xeuwvos. Diodorum XII, 81. hanc expeditionem in Ol. XC, 4. referre admonens Dodwell. Thucydidem in proximis secum ipsum pugnare videri addit. Quae enim habeat de agri devastatione et de frumenti comportatione, quum messem indicent maturitatemque frugum triticearum, tempori a Diodoro assignato magis favere quam ei, quo disposita sint ab ipso Thuc. A nullo enim prudente hyemi Thucydideae tribui posse, a nullo Maemacterioni Attico, a nullo post diem Octobris Iuliani XV. exspectari, qui dies primus illius Maema

cterionis fuerit, sed convenire potius Hecatombaeoni. Colonia tamen perfugarum Argivorum a Lacedaemoniis Orneas deducta esse tou Tovs λnyovros etiam Diodorum, quanquam alium a num nominet, suffragari. „ , Sic ergo" inquit utrumque si atque invicem conciliabimus, tam Thucydidem quam etiam Di dorum, si dicamus, quod sane verisimillimum est, inter frumen Orneis reposita [immo ex Argolide absportata] et coloniam e deductam aliquot mensium fuisse spatium; coloniae autem, no comportati frumenti tempus his notis utrobique designari, xɛ μῶνος apud Thuc. ἔτους λήγοντος apud Diod.; temporis auten quo collectum fuerit frumentum, neutri rationem habitam, quo illius duntaxat obiter meminerint, non sui causa, sed propte coloniam. Ita omnia expedita erunt." Nobis hac artificiosa ex plicatione non opus videtur, quum Thuc. non frumentum a La cedaemoniis comportatum, sed absportatum esse dicat, quod in hordeis repositum fuisse recte cogitemus; nam terrae devastatio etiam alia fuerit, quam qua segetes succiderint. De messis Pe loponnesiacae tempore vid. adnot. ad II, 19.

Σίτον

xoμioavτes. Port.: frumenta absportarunt, imposita quibusdam plaustris. De voc. Seuyos vid. adnot. ad IV, Horum plaustrorum, ubi irruptiones in Atticam factae narrentur, itinerum naturae causa mentionem non inferri adnotat Bloomf. [Avexoulouvro etiam Ven. Did. et secundum Bekk. D. Post τινά, non post ζεύγη, interpungit Cl.]

Ἐς Ορνεάς. [Ven. Ορναιάς et infra Ορναιάτας, sed Cl. secundum Bloomfieldium hic a ex corr.; m. 'Oovéas.] Hanc igitur urbem Argivis sociam (vid. ad V, 67.) occupaverant. Eandem ἐπιτειχισθῆναι dicit Diod. [Tum Aug. quoque κατοικήσαντες.]

Τοὺς ̓Αργείων φυγάδας. Qui in agro Phliasio commorati erant. Vid. V, 83. 116. [Deinde interpunctionem etiam Haack. Bekk. Bloomf. Arn. nunc correxerunt.]

§. 2. Anvalwv. „Ad hanc expeditionem respicit Aristoph. Αν. v. 399. φήσομεν Μαχομένω τοῖς πολεμίοισιν Αποθανεῖν ἐν Ὀρνεαῖς.“ BLOOMF.

-

Ναυσὶ — ὁπλίταις. Quadraginta triremes et mille ducentos onhitus memorat Diod.

[Esλóvτwr. Haack. nunc in defensione nostra acquiescit, sicut Arn. ad V, 33. relegans et Goell., qui exempla a nobis comparata, quibus a Wannowskio Syntax. anomal. Graec. p. 62. hunc genitivorum absolutorum usum veteribus Atticis male abiudicari evincitur, adscripsit. Contra DóvTES audacius nunc edidit Bekk. Tum Tovs v etiam Cl. Ven. T. Duo priores Ορναιαϊς, et Ven. postea Ορναιῶν atque Ορναιάς. Corr. D. hic TOUS μèv 'Ogvεάtas. Mér, quod collocatio convincit, servavit Did.]

Ἐκδιδράσκουσιν. At Diod., τῶν φρουρῶν, inquit, καὶ καὶ φυγάδων οὓς μὲν ἀπέκτειναν, οὓς δὲ ἐξέβαλον ἐκ τῶν Ὀρνεῶν. Avezúonoar. Belli Argivorum et Lacedaemoniorum c. 95. demum rursus mentio fit. [Post oixov Cl. addit Dórtes.]

§. 3. Es Mεwvnv. Haec est illa urbs, ad cuius opἘς Μεθώνην. pagnationem Philippus Macedo alterum amisit oculum. [Diod. XVI, 34.]" HUDS.

"Ouogov Maxedovía. Vid. I. 2. p. 419. [Maxed. et iam m.] qvyádas. Amicos Philippi, Amyntae, Derdae, φυγάδας.

Τοὺς

it videtur. Cf. L. 2. p. 421 sq.

δεχημέρους σπονδάς. Cf. adnot. ad

Γ, 26. [Πρὸς Αθηναίους om. 48.]

CAP. VIII.

a) Adnotata ad verba Thucydidis.

§. 1. Tov Jégovs äμa noi. Cf. I. 1. p. 70. Si verba quae accuratissime de veris initio astronomico accipienda sint, rem factam esse inter Elaphebolionis diem III. et XIX. sive Martii XV. et XXXI., sed ex loco Thucydidis V, 19. 20., ubi pacem Niciae Elaphebolionis die XXIV. sive Aprilis XI. factam pariter aua no initam affirmet, hoc dicendi genus latius patere intelligi disputat Droysen. Mus. Rhen. III. 2. p. 163. Sed nec certum esse Elaphebolionis diem XXIV. Aprilis diei XI. aut X. illo anno respondisse ad V, 19. vidimus, et veris Thucydidei initium inter Elaphebolionem et Munychionem fluctuat. Vid. I. 1. p. 71.

Aonμov. „Huius oppositum nionuov, ut docet Pollux, cuins valor bonitasve principis eiusve, qui cudendae monetae ius habet, effigie aut nota quadam comprobata est." HUDs. De argento non signato affuit iam II, 13.

Ὡς [om. etiam Ven.] ἐς ἑξήκοντα — μισθόν. „Hic locus multum nos adiuvat in definiendo stipendio et numero virorum, qui in triremibus Atticis fuerunt. Rationibus subductis a Segestanis ducenos cuique navi adscriptos [cf. Boeckh. Oecon. civ. Athen. I. p. 298 sqq. et adnot. ad VIII, 29.] et stipendia [singulorum] singulis drachmis in dies aestimata esse apparebit." BLOOMF.,,Etenim 200 × 30=6000, i. e. sex millia drachmarum, sive talentum unum. Hoc erat alterum tantum quam stipendium usitatum, sed longinquitas Siciliae et timenda militiae diuturnitas, ut stipendium ita augeretur, requirere videbantur, id quod etiam prius in Potidaeae obsidione factum esse cognovimus. Vid. III, 17.“ ARN. Cf. ib. adnot. et ad VIII, 29. 45. ac Boeckh. l. I. p. 296 sq.