cum Schol. Tayśws explicare eo docet Goell., quod, celeriter si abeant, hostes nondum copiis suis collectis eos non in periculum adducturi sint, ne vincantur; quare addi contrarium eius: el de opaleiquer. Et sic Haack. ac Bloomf.

[Eaídouro. Post Cl. add. a man. 2.]

Từ gio θαυμαζόμενα.

Tacitus in Annal. [1, 47.]

eandem sententiam etiam brevius exprimit verbis: maior e longinquo reverentia." DID. ,, Et Agric. c. 30. omne, ignotum pro magnifico est," HAACK.

Τὰ πεῖραν δόντα. Quae famae suae experimentum minime dederunt, i. e., ut cum Porto loquamur, quae opinionis, quam homines de ipsorum virtute conceperunt, nullum specimen dederunt. [Camerarii verba ad dóvta videntur spectare.]

-

§. 5. Ὅπερ νῦν ὑμεῖς — πεπόνθατε. „ Res ipsa ac tenor disputationis labare videtur. Quippe propositae sententiae: omnia e longinquo, utut [immo ut aut et] nondum satis spectata, habere plurimum admirationis, iam velut exemplum nimirum et documentum subiicit cives suos: ὅπερ ὑμ. - πεπόνθατε, quod vobis nunc usu venit; nempe ut maior e longinquo sit admiratio vestri. Hoe quomodo probat? Quia vos praeter opinionem (vestram ipsorum) vicistis, quae timeretis. Ideo, immodici animo et audacia aucta, iam Siciliam affectatis. Haec qui cohaerent? aut quam admirationem Atheniensium e longinquo probant? Equidem haud assequor, nisi gnomen illam và vào δόξ. δόντα parenthesi incluseris, ut ὅπερ ὑμ. - πεπόνθατε referatur ad superiora υπεριδόντες (quod hic est καταφρονήσαντες) ἐπίθοιντο (quod hic est έφίεσθε). Satis manifesto ista sese respiciunt, et rei ratio tunc constiterit. Hoc idem [inquit] vobis usu venit, qui Lacedaemonios eorumque socios, quos admirati et horrentes eminus, nondum congressos, ubi, cominus congressi, praeter spem devicistis, iam ita contemnatis, ita elato animo gestiatis, ut, quodvis audere parati, et successurum vobis confisi, externa quoque et remota, Siciliam, appetatis." BAU. Cf. Schol. Quae a nobis, ait, quam longissime distant, omnes admiramur, quamdiu opinionis, quam homines de illorum virtute conceperunt, nullum specimen dederunt. Id quod et in Syracusanis eveniet, et vero iam in vobis evenit. Nam initio quidem Spartanos timuistis, desperantes victoriam; posthac praeter opinionem vestram victores facti, elati victoria ampliora concupiscere iam coepistis]. Itidem Syracusani nunc vos expavescunt; posthac si opum vestrarum specimen dederitis, victique fueritis, ut ab expeditione tam temeraria exspectari debet, non satis habentes vos ab insula sua propulsasse, ultro etiam in vestris terris, potentia sua cum Peloponnesiorum praesidiis iuncta, aggredientur." GOELL. Cui Bloomf. et in ed. 2. Haack. assenserunt. Hi igitur

ὅπερ volunt spectare ad τὸ θαυμάζειν τὰ πεῖραν ἥκιστα τῆς δόξης δόντα. Sed quo pacto enunciatio οἷα καὶ ὑμεῖς Λακε δαιμονίους πεῖραν ἥκιστα τῆς δόξης δόντας τεθαυμάκατε ex plicetur his verbis διὰ τὸ Σικελίας ἐφίεσθε, nemo eorum expedit. Nihil enim iuvat quod Haack. adnotat plene sic dici debuisse: παρὰ γνώμην περιγεγένησθε αὐτῶν, καὶ διὰ τοῦτο καταφρονήσαντες αὐτῶν ἤδη καὶ Σικελίας ἐφίεσθε. Nam τὸ θαυμάζειν Λακεδαιμονίους πεῖραν ἥκιστα τῆς δόξης δόντας non magis valet περιγεγενῆσθαι αὐτῶν quam καταφρονήσαντας Σικελίας ἐφίεσθαι. Sed τὸ ὑπεριδόντας ἐπιθέσθαι πολεμίοις aequat τὸ καταφρονήσαντας Σικελίας ἐφίεσθαι. Videtur igitur Baueri explanatio, licet duriorem statuat interpositionem, probanda esse. Eidem assentitur Kamp. p. 14.

.

· Παρὰ γνώμην αὐτῶν. „Ποτέρων, τῶν ̓Αθηναίων ἢ τῶν Λακεδαιμονίων; εἰ μὲν ἀποδῶς τὸ αὐτῶν κτητικῶς εἰς τὰ γνώμην, τότε τὸ παρὰ γνώμην πρὸς μόνους ἀναφέρεται τοὺς Λακεδαιμονίους· εἰ δὲ τὸ αὐτῶν ἀποδοθείη ἐκ τρίτου εἰς τὸ περιγεγενῆσθαι, τὸ παρὰ γνώμην ἑκατέροις έ πει ἀπὸ τοῦ ἴσου· παρὰ γνώμην γὰρ καὶ παρ ̓ ἐλπίδα ἦν ἑκα τέροις, τοῖς μὲν νικῶν ἐν πεζικῷ ἀγῶνι, τοῖς δὲ Λακεδαιμονίοις ἡττηθήσεσθαι. ΔΟΥΚΑΣ. Haackium, qui in ed. 1. παρὰ γνώμην αὐτῶν praeter Lacedaemoniorum opinionem, quod omissus articulus vetat, interpretatus erat, Goell. satis refutavit, docens παρά γν. praeter vestram ipsorum (Atheniensium) spem significare et αὐτῶν ex περιγεγεν. pendere; quae etiam Haack. nunc concedit. Αὐτῶν autem olim a Goell. ad Sicilienses male relatum ad Lacedaemonios spectare debere perspexerunt Haackius et nunc ipse Goell. Αὑτῶν, quod sit pro ὑμῶν αὐτῶν, legi vult Kamp. p. 15., cui satis obstat articulus omissus.

Πρὸς ἃ ἐφοβεῖσθε τὸ πρῶτον. Male Port. et Hobb.: in illis rebus, in quibus ipsos antea formidabatis. In noós hic quoque comparationis notam inesse, ut sententia sit, si eventum comparaveritis cum timore, quem antea habuistis, admonet Goell. Et adstipulatur nunc Haack. prius a Porto deceptus. Cf. verba πρὸς τὸν πρῶτον φόβον 63, 2.

[Εφίεσθε. Laur. quoque ἐφίεσθαι. Nonnulli propensi

sint ad hanc scripturam anteponendam, quasi sententia sit xaταφρονήσαντες ἐφίεσθαι, superbi facti, ita ut expugnationem Siciliae appetatis. Sed nullus trium locorum, in quibus καταφρονεῖν cum infinitivo iunctum invenitur, Thuc. III, 83. Herod. I, 66. Xen. Hell. IV, 5, 12., si examinatus fuerit, talem interpretationem tuebitur. Quare vulgatam scripturam retinui." ARN. Cf. ad III, 83, 4. Si ἐφίεσθαι legitur, epexegesis pronominis όπερ ea est, quam ad IV, 125. V, 6. cognovimus; sin ἐφίεσθε, explicatio totius enunciationis ὅπερ πεπόνθατε. Hlam Bernh.

Synt. p. 298. et Kamp. 1. d. probant, nos hanc propter simillimum locum II, 60, 4., ubi cf. adnot., retinuimus.]

Scil. τὰς δυςτυχίας, τὰς ξυμφο

Τὰς διανοίας κρατήσαντας. Schol. δηλονότι τῶν που Luiwr. Non potest negari quidem, quin sententiam aliquo modo ferendam, multo minus absurdam, pariat expositio fundamento isto nixa. Talis est Acacii Enenckelii: verum non in adtersa hostium fortuna tollere animos oportet, sed si consiliis superemus ipsos, ibi spiritus gerere decet. Is certe Scholiastae opinionem secutus istam textui impressit emphasin, quam, si Graeca tantisper seposueris, non incongruam neque inelegantem dixeris. An vero et eadem prorsus auctor noster cogitaverit, dubitare ficet. [Etiam Heilm. et Muell. bei Überlegenheit unserer Entwürfe dixerunt, sed horum et Enenckelii conversio taïs diavolais scribi postulat.] Scopus Niciae tantummodo, ut iniecto civibus suis ex Spartanorum vicinia, quantumvis victorum nuper, metu aliquo dissuadeat longinquam expeditionem, quam in insulam longe dissitam Athenienses meditabantur; hortatur igitur eos, ne propter adversam Lacedaemoniorum fortunam efferantur animo, sed ut moderate sentiant potius, cohibeant cogitationes et vana consilia de imperio latius proferendo, recte scilicet facturi, si affectus suos atque spiritus reprimendo gaudeant acquisitis, et fiduciam virium suarum potius et prudentiae, quam insolentiam ex secundis rebus ostentent. Hoc enim illud est, quod appellat noster τὰς διανοίας κρατήσαντας θαῤῥεῖν. Dico διανοίας non quidem τῶν πολεμίων, sed τὰς ἑαυτῶν. Atque hoc vocabulo proprie tales cogitationes et consilia, quae ex cupiditate, superbia, ambitione et istiusmodi affectibus oriuntur, denotare consueverunt. Koattiv autem et zareze tales dicitur, qui imperat iis, continendo scilicet et reprimendo. Thuc. I. I. [c. 130.] καὶ κατέχειν τὴν διάνοιαν οὐκ ἐδύνατο.“ GRAMM. in adnot. ad Schol. Qui Levesquio et Didoto persuasit. At ut diavolas non bene Atheniensium esse posse taceamus, vox diάvoia nec I, 130. nec III, 36., quem locum addit Did., aut alibi usquam ambitiosa consilia, ambitionem, per se significat, et xouteTV TI non valet κατέχειν τι, sed νικᾷν τι. Bauer, si Scholiastae explicatio vera sit, xoutɛiv sonare observare, typɛiv, Portum autem, animos cohibendo interpretatum, ipsorum Atheniensium intellexisse videri, ut diάvoia sint cupiditates, et audaciam gestientem reprimere modesteque agere iubeantur, adnotat, addens: „Vix a me impetro, quin ob tenorem totius capitis Scholiastae assentiar magis." Sed quoniam xoatεiv observare non significat, Goell. alterum supplementum arripuit explanans animi potentes, i. e. aequam servantes mentem utraque in fortuna. Thucyd. Adnott. IV.

4

Sequitur eum, ut plerumque, Haack. in ed. 2. At nec aoristi participium aptum est, nec omni ex parte accusativus, et ut τύχαι sunt hostium, ita τὰς διανοίας, quia nihil huic vocabulo additum est, eorundem esse oportet. Haec quum opponere Goellero deberet Bloomf., in transl. posse quidem hanc sententiam verborum esse, sed non tam ad inɑíqɛodui quam ad túzaç maxime respiciendum videri, in ed. autem durissimam ellipsin ex Goelleriana ratione requiri asseverat. Ipse autem comparatis verbis I, 84. νομίζειν δὲ — προνοουμένων hanc expla nationem proponit: consilia vestra efficiendo. At praeterquam quod in verbis tùs diavolas redit dubitatio antea dicta, xoaTεiv non esse efficere, exsequi, satis constat. ,An sensus est: sed retuso illorum conatu?" DOBR. At quonam? Et refragatur pluralis. Ergo melius certe Hobb.: when we have mastered their designs. Nonne sententia potius haec est: vincendo seu superando eorum animos? I. e. securitatem maximam habemus superantes hostium nostrorum animos aut candore et clementia, aut maiore prudentia nostra. Quod si nos amabunt aut reverebuntur, non conabuntur nobis nocere; nunc autem Lacedaemonii 'conantur nobis nocere, quia nec amicitiam eorum nobis conciliavimus, nec inimicitiam deterruimus. Cf. Liv. IX, 6. habere Samnites victoriam non praeclaram solum, sed etiam perpetuam ; cepisse enim eos non Romam, sicut ante Gallos, sed, quod multo bellicosius fuerit, Romanam virtutem ferociamque." ARN. Nos quoque victis animis interpretamur, i. e. (tum demum,) si ferociam hostium fregerimus, neque vero, ut Arn. censet, clementia aut prudentia; nam id esset mirum consilinm ducis Atheniensium adversus illos, quos statim subiicit omni modo Atheniensibus insidiari" (GOELL. in ed. 2.); sed tum demum confidere licet, quum hostes non solum casus adversos experti, sed etiam animi eorum obtusi et fracti sunt. Vid. II, 87, 3. et ibi adnot. Cf. VI, 72. Id vero de Lacedaemoniis Nicias negat. Ceterum similiter Gail.: lorsqu'on a subjugué l'opinion qu'ils avoient de leur supériorité; quam sententiam confirmari dicit loco VII, 66, 3. Cf. etiam Ty vun dedoviãodai IV, 34.

Τὸ σφέτερον ἀπρεπές. Cf. V, 46.

E hoovta. Mitigare, levare, interpretans Bloomf. translationem ab onere in dorso componendo repetitam esse coniicit. Cf. adnot. ad I, 82.

"Oow. [Sine de Cl. Ven. T. Laur., sed de m. dissentit Bekk.] Continuationem verborum Port. non percepit. Melius Heilm. Und dieses um so viel mehr, da. Et voσovtų μũiλar ött resolvit Goell. Valet tamen omnino, quatenus, i. e. quia. Cf. ad VI, 89.

et t

Περὶ πλείστου καὶ διὰ πλείστου. Περὶ πλ. est ut rem rummam, quam maximi faciant, qs. ὡς περὶ πλ. ποιούμενοι· did aλ. intell. [de tempore. Quod fugit Hier. Muellerum.] Omnia breviter complexus exhausit Thuc. et amorem rei et usum lon gum.“ Bau. Similiter saepe Paulus loquitur. Vid. Win. Gramm. Nov. Test. §. 54. 6.

Дöşar ágetñs μɛλetãoi. „I. e. 1) animo volyunt, cogitant, 2) omnia faciunt, per quae illam assequantur. Ita proelia, pugnas, meditari tauri dicuntur poetis." Bau. Schol. θηρῶνται.

§. 7. Πόλιν δὲ ὀλιγαρχίας ἐπιβουλεύουσαν. Τὴν Σπάρ την εννοητέον. ὥρα συγγρ. α'. κεφ. ε' “ ΔΟΥΚΑΣ. His verbis Heilm. et eum secutus Goell. in ed. 1. Alcibiadem ‘a Nicia se perstrictum esse c. 16. querentem carpi cl. c. 61. putant. Quod si verum est, ὀλιγαρχίαν hic ipsos τοὺς ὀλίγους seu factionem optimatium, quam in sententiam Bloomf. accepit, significare oportet. Cf. c. 39. Sed iure, quanquam petulantioribus verbis, dissentit Kamp. p. 15. Nam quomodo tandem cum ulla verisimilitudinis specie in Lacedaemoniorum studii suspicionem tune Alcibiades vocatus sit, qui ex pace Niciae acerrimus illorum adversarius fuerat, societatem Atheniensium et Argivorum effecerat, atque exercitui his contra Spartam auxilio misso praefuerat, quibus temporibus Nicias ipse amicum Lacedaemoniorum aperte se exhibuerat. Neque vero propter verba c. 16. Alcibiadem hic notari necesse est, quippe qui c. 12. a Nicia taxetur. In the way of oligarchy interpretatur Arn., i. e. non solum terrarum expugnatarum amissionem, sed etiam reipublicae mutationem nobis minantem. Aliis verba di ỏlıyaqzias valent eo, quod paucorum potestate regitur, (eandemque administrationem civitatis alibi efficere studet.)

Ἐπιβουλεύουσαν ὀξέως φυλαξώμεθα. [Ita Did., φυλαSourda Bloomf. et Arn.],, Omisi comma, liberum cuique factarus, post ßovλ. an post déws ponere ipse mallet. Recte enim utrumque dicatur; ad quλuş. tamen relatum dos malim; languet enim et molestius haeret ad inßovλ. relatum [quod voluit Reisk.]. Quare cum Heilm. facio, ut tamen neque alterum improbem, quum praesertim öğéws [a Porto perperam celeriter translatum] sit acriter, strenue, impigre; ita utrilibet congruerit.“ BAU. Qui verba ut tamen congruerit mallem omisisset.

b) Adnotata ad Scholia.

“Aç yɛ vũv -] οὔτε νῦν

- Cf. ad verb.

Ad p. 34. v. 9. Thucydidis. Ád p. 35. v. 8. Táqıoi' âv —] „In Schol. Aug. est réxiora av (nempe in verbis Schol.) et quoy in extr. de." BAU.