e quoque, magna Pales, et te, memorande, canemus, Paftor ab Amphryfo; vos, filvae, amnesque Lycaei..
Cetera, quae vaeuas tenuiffent carmine mentes, Omnia jam volgata. Quis aut Euryfthea durum, Aut illaudati nefcit Bufiridis 'aras?
Quoi non dictus Hylas puer, et Latonia Delos?
Hippodameque, humeroque Pelops infignis eburno, Acer equis? Tentanda via eft, qua me quoque poffim Tollere humo, victorque virûm volitare per orą.
Primus ego in patriam mecum, modo vita fuperfit,
Aonio rediens deducam vertice Mufas;
ich auch, Herfcherin Pales, und dich, Ruhmvoller! erheb' ich, Hirt von Amfryfus Strom; euch, Forft' und Bäche Lycäus.
Anderes, was im Gefange des Ruhenden Seele gefesselt,
Sank fchon alles verbraucht. Wer weifs nicht längft des Euryftheus Graufamkeit? nicht die Altäre des ungelobten Bufiris?
Wem nicht klangst du, Hylas o Knab', und latonische Delos? Wem Hippodame nicht, und mit elfenbeinener Schulter
Pelops, der reilige Held? Ich verfuche die Bahn, die mich selber Heb' aus dem Staub', im Triumf die Lippen des Volks zu durchfliegen.
Ich will zuerft heimkehrend mit mir, fo das Leben mir ausreicht, Führen ins Vaterland vom Aoniergipfel die Mufen,
Et viridi in campo templum de marmore ponam Propter aquam, tardis ingens ubi flexibus errat Mincius, et tenera praetexit arundine ripas. In medio mihi Caefar erit, templumque tenebit. Illi victor ego, et Tyrio confpectus in oftro,Q Centum quadrijugos agitabo ad flumina currus. Cuncta mihi, Alphëum linquens lucosque Molorchi, Curfibus et crudo decernet Graecia caestu. decernet
Ipfe, caput tonfae foliis ornatus olivae,
Dona feram. Jam nunc folemnes ducere pompas Ad delubra juvat, caefosque videre juvencos; Vel scena ut verfis difcedat frontibus, utque Purpurea intexti tollant aulaea Britanni..
In foribus pugnam ex auro folidoque elephanto Gangaridum faciam, victorisque arma Quirini; Atque hinc undantem bello, magnumque fluentem Nilum, ac navali furgentes aere columnas.
Addam urbes Afiae domitas, pulfumque Niphaten, Fidentemque fuga Parthum verfisque sagittis ; Et duo rapta manu diverfo ex hofte tropaea, Bisque triumphatas utroque ab littore gentes." Stabunt et Parii lapides, fpirantia figna,
Affăraci proles,' demiffaeque ab Jove gentis
Nomina, Trosque parens, et Trojae Cynthius auctor.
Invidia infelix Furias amnemque feverum
Und idumäische Palmen zuerst dir, Mantua, bringen.
Dort auf grünem Gefild' erfteh' ein Tempel aus Marmor
Nahe der Flut, wo mächtig in langsamen Krümmen umherirrt Mincius, und die Geftade mit zartem Rohre verbrämet.
Cafar foll, in die Mitte geftellt, mir den Tempel beherfchen. Jenem will Ich, Oblieger, umftaunt in tyrischem Purpur, Hundert Viergespanne zum Kampf an die Strömungen treiben, Sämtlich zu mir vom Alféos gewandt und den Hainen Molorchus, Eifere Hellas im Lauf und dem Schwung ftierlederner Binden." Selber, das Haupt mit dem Laube gekrönt des gefchorenen Oelzweigs, Bring' ich Gefchenk. Schon jezt, o Wonne mir! führ' ich zum Tempel Stolz das Feiergepräng', und schaue die blutenden Farren; Dann wie gedreht mit den Stirnen die Scen' abweicht, und des Vorhangs Purpur raufcht, erhoben von eingewebten Britannern.
Hell an den Pforten, aus Gold' und Elfenbeine gebildet,
Strale mir Ganges Schlacht, und der fiegende Zeug des Quirinus; Auch wie zunächst aufwoget mit Krieg, und gewaltig einherströmt, Nilus, und hoch in Seulen das Erz der Schnäbel emporsteigt; Alias dienende Städte zugleich, und der fcheue Nifates,
Und wie der Parther auf Flucht und gewendete Pfeile vertrauet i Zwo an den Enden dem Feind mit der Hand entrifsne Trofaen, Und zwiefacher Triumf von beiderlei Rande des Weltmeers. Auch aus parischem Fels ringsher in athmenden Bildern
Steh' Alfarakus Stamm, und das Heldengeschlecht des erhabnen Jupiter, Tros auch der Ahn, und Trojas Gründer Apollo.
Dann vor der Furien Grimm und dem schrecklichen Strom des Cocytus
Cocyti metuet, tortosque Ixionis angues,
Immanemque rotam, et non exfuperabile faxum.
Interea Dryadum filvas faltusque fequamur
Intactos, tua, Maecenas, haud mollia juffa. Te fine nil altum mens inchoat!.... En age, fegnes Rumpe moras! Vocat ingenti clamore Cithaeron, Taygetique canes, domitrixque Epidaurus equorum Et vox adfenfu nemorum ingeminata remugit. Mox tamen ardentes adcingar dicere pugnas Caefaris, et nomen fama tot ferre per annos, Tithoni prima quot abest ab origine Caefar.
Seu quis, Olympiacae miratus praemia palmae, Pafcit equos, feu quis fortes ad aratra juvencos; Corpora praecipue matrum legat. Optuma torvae Forma bovis, cui turpe caput, cui plurima cervix, Et crurum tenus à mento palearia pendent; Tum longo nullus lateri modus; omnia magna;
Pes etiam, et càmuris hirtae fub cornibus aures. Nec mihi difpliceat maculis infignis et alho, Aut juga detrectans, interdumque aspera cornu, Et faciem tauro propior, quaeque ardua tota, Et gradiens hina verrit vestigia cauda.
Aetas Lucinam juftosque pati Hymenaeos
Definit ante decem, poft quatuor incipit annos:
« IndietroContinua » |