OPERA, EX EDITIONE JER. JAC. OBERLINI, SEDULA RECENSIONE ACCURATA: SUMTIBUS RODWELL ET MARTIN; LAW ET WHITTAKER; J. BOOKER; BALDWIN, EXCUDIT S. HAMILTON. 1817. C. CORNELII TACITI AB EXCESSU DIVI AUGUSTI ANNALIUM LIBER DUODECIMUS. J. C. 49. Ì. CÆDE Messalinæ convulsa prin- U.C. 802. cipis domus, orto apud libertos certamine, quis deligeret uxorem Claudio, cœlibis vitæ intoleranti, et conjugum imperiis obnoxio. Nec minore ambitu feminæ exarserant: suam quæque nobilitatem, formam, opes, contendere, ac digna tanto matrimonio ostentare. Sed maxime ambigebatur inter Lolliam Paulinam, M. Lollii consularis filiam, et Juliam Agrippinam, Germanico genitam huic Pallas, illi Callistus, fautores aderant: at Ælia Petina, e familiâ Tuberonum, Narcisso fovebatur. Ipse modo huc, modo illuc, ut quemque suadentium audierat, promtus, discordantes in consilium vocat, ac promere sententiam et adjicere rationes jubet. II. Narcissus vetus matrimonium, familiam communem, (nam Antonia ex Petinâ erat) nihil in penatibus ejus novum, disserebat, si sueta conjux rediret; haudquaquam novercalibus odiis usuram in VOL. II. . Britannicum et Octaviam, proxima suis pignora. Callistus improbatam longo discidio, ac, si rursus assumeretur, eo ipso superbam: longeque rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset, vacuam æmulatione, et privignis parentis loco futuram. At Pallas id maxime in Agrippinâ laudare, quod Germanici nepotem secum traheret, dignum prorsus imperatoriâ fortunâ, stirpem nobilem, et familia Claudiæ quæ posteros conjungeret; ne femina expertæ fecunditatis, integrâ juventâ, claritudinem Cæsarum aliam in domum ferret. III. Prævaluêre hæc, adjuta Agrippinæ illecebris, quæ, ad eum, per speciem necessitudinis, crebro ventitando, pellicit patruum, ut prælata cæteris, et nondum uxor, potentiâ uxoriâ jam uteretur. Nam, ubi sui matrimonii certa fuit, struere majora, nuptiasque Domitii, quem ex Cn. Ænobarbo genuerat, et Octaviæ, Cæsaris filiæ, moliri: quod sine scelere perpetrari non poterat, quia L. Silano desponderat Octaviam Cæsar, juvenemque et alia clarum, insigni triumphalium et gladiatorii muneris magnificentiâ, protulerat ad studia vulgi. Sed nihil arduum videbatur in animo principis, cui non judicium, non odium erat, nisi indita et jussa. IV. Igitur Vitellius, nomine censoris serviles fallacias obtegens, ingruentiumque dominationum provisor, quo gratiam Agrippinæ pararet, consiliis ejus implicari, serere crimina in Silanum, cui sane decora et procax soror, Junia Calvina, haud multum ante Vitellii nurus fuerat. Hinc initium accusationis : fratrumque non incestum, sed incustoditum amorem ad infamiam traxit: et præbebat Cæsar aures, accipiendis adversum generum suspicionibus caritate filiæ promtior. At Silanus, insidiarum nescius, ac forte eo anno prætor, repente per edictum Vitellii ordine senatorio movetur, quamquam lecto pridem senatu, lustroque condito. Simul affinitatem Clau |