8. Ex vita ita discedo, tamquam ex hospitio, non tamquam ex domo. Commorandi enim natura deversorium nobis, non habitandi dedit. O præclarum diem, quum ad illud divinum animorum concilium cœtumque proficiscar, quumque ex hac turba et colluvione discedam! 9. Socrates, * quum facile posset educi e custodia, noluit; et quum pæne in manu jam mortiferum illud teneret poculum, locutus ita est, ut non ad mortem trudi, verum in cælum videretur escendere. 10. Quam me delectat Theramenes! quam elato animo est ! Etsi enim flemus, quum legimus, tamen non miserabiliter vir clarus emoritur. Qui quum, conjectus in carcerem triginta jussu tyrannorum, venenum ut sitiens obduxisset, reliquum sic e poculo ejecit, ut id resonaret: quo sonitu reddito, arridens, Propino, inquit, hoc pulchro Critiæ, qui in eum fuerat teterrimus. Græci enim in conviviis solent nominare, cui poculum tradituri sint. Lusit vir egregius extremo spiritu, quum jam præcordiis conceptam mortem contineret. 11. Cyrenæum Theodorum, philosophum non ignobilem, nonne miramur? cui quum Lysima 8 Cato, 23, 84. 11 I. 43, 102. 9 Tusc. I. 29, 71.10 I. 40, 96. — chus rex crucem minaretur, Istis, quæso, inquit, ista horribilia minitare purpuratis tuis! Theodori quidem nihil interest, humine an sublime putescat. 12. Præclare Anaxagoras; qui quum Lampsaci moreretur, quærentibus amicis, velletne Clazomenas in patriam, si quid accidisset, auferri Nihil necesse est, inquit; undique enim ad inferos tantumdem viæ est. 13. Mulieres in India, quum est cujus earum vir mortuus, in certamen judiciumque veniunt, quam plurimum ille dilexerit; plures enim singulis solent esse nuptæ : quæ est victrix, ea læta, prosequentibus suis, una cum viro in rogum imponitur, illa victa mosta discedit. 14. Socrates * quum de immortalitate animorum disputavisset, et jam moriendi tempus urgeret, rogatus a Critone, quemadmodum sepeliri vellet, Multam vero, inquit, operam, amici, frustra consumpsi. Critoni enim nostro non persuasi, me hinc avolaturum, neque quidquam mei relicturum. Verumtamen, Crito, si me assequi potueris, aut sicubi nactus eris, ut tibi videbitur, sepelito. Sed, mihi crede, nemo me vestrum, quum hinc excessero, consequetur. 12 Tusc. I. 43, 104.-13 V. 27, 78. — 14 I. 43, 103. CHAP. XXV. PROPER DEPORTMENT 1. Sententia est oratio sumpta de vita, quæ aut quid sit, aut quid esse oporteat in vita, breviter ostendit. 2. Facilius est currentem, ut aiunt, incitare, quam commovere languentem. 3. Quæ crescentia perniciosa sunt, eadem sunt vitiosa nascentia. 4. Ut quisque est vir optimus, ita difficillime esse alios improbos suspicatur. 5. Fit, nescio quomodo, ut magis in aliis cernamus quam in nobismet ipsis, si quid delinquitur. 6. Cavendum est, ne quid in agendo dicendove facias, cujus imitatio rideatur. 7. In omnibus negotiis prius, quam aggrediare, adhibenda est præparatio diligens. 8. In omnibus officiis persequendis animi est adhibenda contentio. Ea est sola officii tamquam custodia. 9. Nulla vitæ pars vacare officio potest; in Off. I. 41, I V. 18, 41. -4 Quint. Fr. I. 1, 4, 12. 8 Tusc. II. eoque et colendo sita vitæ est honestas omnis et in negligendo turpitudo. 10. Profecto studia nihil prosunt perveniendi aliquo, nisi illud, quod eo, quo intendas, ferat deducatque, cognoris. 11. Est aliquid, quod non oporteat, etiam si licet; quidquid vero non licet, certe non oportet. 12. Ludo et joco uti illo quidem licet; sed, sicut somno et quietibus ceteris tum, quum gravibus seriisque rebus satisfecerimus. Neque enim ita generati a natura sumus, ut ad ludum .et jocum facti esse videamur; ad severitatem potius et ad quædam studia graviora atque majora. 13. Magna laus et grata hominibus, unum hominem elaborare in ea scientia, quæ sit multis profutura. 14. Quum sint duo genera decertandi, unum per disceptationem, alterum per vim; quumque illud proprium sit hominis, hoc beluarum confugiendum est ad posterius, si uti non licet superiore. 15. Quæ est in hominibus tanta perversitas, ut inventis frugibus glande vescantur ? 10 De Or. I. 30, 135.- Balb. 3, 8.-12 Off. I. 29, 103. 13 Muren. 9, 19. -14 Off. I. 11, 34. 15 Or. 9, 31. 16. Nihil decet invita Minerva, ut aiunt, id est, adversante et repugnante natura. 17. In primis constituendum est, quos nos et quales esse velimus, et in quo genere vitæ ; Indeliberatio est omnium difficillima. quæ eunte enim adolescentia, quum est maxima imbecillitas consilii, tum id sibi quisque genus ætatis degendæ constituit, quod maxime adamavit. Itaque ante implicatur aliquo certo genere cursuque vivendi, quam potuit, quod optimum esset, judicare. CHAP. XXVI. MISCELLANEOUS SENTENCES. 1. Carere hoc significat, egere eo, quod habere velis. Inest enim velle in carendo. Triste est nomen ipsum carendi, quia subjicitur hæc vis habuit, non habet; desiderat, requirit, indiget. 2. Movemur, nescio quo pacto, locis ipsis, in quibus eorum, quos diligimus aut admiramur, adsunt vestigia. 16 Off. I. 31, 110.17 I. 32, 117. 88. Leg. II. 2, 4. 1 Tusc. I. 36, |