1

Regis, ad Henricum VI ejus filium, non ita pridem vulgavit V. C. Thom. Hearne Oxon. 1716. 8.

Ut Flav. Jofephus ab Hieronymo Epift. 22. ad Euftochium dictus Judæorum Livius, fic Baronium, Livium Ecclefiafticum appellare non dubitavit Secundus Lancellotus. Hieronymi Suritæ Epitaphium:

Livius Arragonum jacet hoc Surita fepulcro,
Nil magis hoc dignus nomine notus erit.
Hiftoricum ftudiis, annales nomine vicit
Ipfe fuum nomen, feque fuofque libros.

1 Oggidi T. 2. p. 568.

INDEX

TITI LIVII

EDITIONUM POST DRAKENBORCHII, FABRICII
ERNESTII ET HARLESII CURAS

AUCTIOR ET IN VI ÆTATES S. CLASSES DIGESTUs.

ETAS I. AUTOGRAPHARIA

1469-1518.

Præivere, princeps Jo. Ant. Campanus, & Jo. Andreas Ale-
rienfis Epifcopus, ille Romanæ 1, hic II curator.
Inter hos, qui maxime Andream fecuti funt, denuo
textum recognoverunt, Petrus Juftinus Philelphus,
qui Mediolanenfi II, Lucas Porrus, qui Tarvifinæ
II, tribus poft annis repetitæ, præfuit, M. Ant.
Sabellicus, cujus Livius ad vetuftum exemplar col-
latus inde a Veneta II obtinet edd. & Jod. Badius
Afcenfius, qui Sabellicanas curas fuarum edd. bafin
fecit, fed & ipfe collationibus cum X codd. MSS.
per Gerhardum Vercellenfem factis ufum fe profi-
tetur in Afcenfiana II an. 1513.

1469 Romana I, fol. II. tom. fine nota anni, cura Ant.
Campani, per Udalricum Gallum. Hanc effe cditio-
nem principem, ut verbis utamur cl. Harlefii, mul-
tis probat argumentis Laire in fpecimine p. 137----
141, & primam quidem Decada 1469, duas autem
ultimas decadas non ferius, quam ineunte anno
1470 primum vidiffe lucem. Anno 1471 allignant
illam editionem Maittairius in Annal. typogr. tom.
I p. 72. Gronov. in præf. Drakenb. in elencho edi-
T. Liv. Vol. I.
ge

tionum, Ernestius in Fabricii B. L. Contra Clericus & Hearne referunt illam ad. an. 1472. At Laire de ftruendo has fufpiciones docet p. 141, Campani ver fus folitos, in hoc quoque exemplo confpicuos

Anfer Tarpeji cuftos Jovis: unde: quod alis
Confreperes: Gallus decidit: Ultor adeft
Vuldricus Gallus: ne quem pofcantur in ufum,
Edocuit pennis nil opus effe tuis.

Imprimit ille die: quantum non fcribitur anno:
Ingenio, haud noceas, omnia vincit homo.

Campanus.

fignificare, quæcunque editio illos habeat adjectos, eam a medio anno 1469 ufque ad finem Decembris a. 1470 prodire debuiffe, quia toto eo tempore, nec ulterius, officinæ Ulrici Han præfuit Campanus, quo profecto, ineunte a. 1471, alia ufus eft Ulri cus formula. Aliud argumentum ducit ex charac tere minuto, quo verfus Campani in hoc exemplo exarati funt; quo quidem impreffi libri prius exierunt ex Ulrici officina, quam charactere majore defcripti, & quem, profecto Campano, atque a. 1471 focietate inita, proprium fibi refervavit. Ceterum hanc ed. Gruterus in notis ad edit. fuam 1628, vocat pofteriorem, uti Romanam, quæ ab Jo. Andrea Alerienfi curata fequitur, priorem putavit.

·'... Romana II, fol. fine anni nota, per Conr. Schweinheim & Arn. Pannarz, cura Jo. Andr. Epifcopi Alerienfis, qui edit. hanc a fe recognitam, addita præfatione, quam pleræque editiones feculo XV & initio feculi XVI excufæ fervarunt, dedicavit fummo Pontifici Paulo II Veneto, & Marco Sancti Marci Cardinali. Hujus editionis 275 exempla excufa traduntur in indice librorum per dictos artifices imprefforum, fubjuncto epiftolæ Jo. Andreæ ad Xyftum IV d. 20. Mart. an. 1472, in Maittairii ann. typogr. T. I, p. 48 & Bibl. lat. FabricioErneftiana T. III, p. 564 fq. n. (o). Eam autem a. 1471 antevertiffe, eo argumento probat Jo. Frid. Gronovius in Præf. quod illo anno Paulus Pontifex, cui dicatur, mortalitatem explevit. Hinc Fabricius

in B. L. eam retulit ad an. 1470, fimiliterque viri clariff. Thom. Hearne & Jo. Clericus in Indice præ cipuarum Livii editionum. Vid. Laire fpecim. p. 160. Verum Maittairius in Annal. typogr. tom. I p. 66, & tom. IV p. 283, potius referendam contendit ad an. 1469, quia Veneta Livii editio, quæ fequitur, & lucem adfpexit a. 1470, eandem, quam hæc Romana, Epifcopi Alerienfis epiftolam præfert, & huic pofterior, quam illa, cenfenda est. Alerienfis enim epiftola indicat, eam editioni, quæ Romæ excufa eft, dedicandæ confcriptam effe: neque facile credi poteft, utramque editionem, alteram Romæ, alteram Venetiis eodem anno exiiffe.Sed quoque de ipfius editoris nomine non convenit. Vide Drakenb. in elencho, qui præcipue de nomine Epifcopi Alerienfis, quod Ughellus in Ital. facra tom. III, p. 503 Joannem Antonium de Buxiis perperam fcripfit, multus eft. Plura & certiora de vero nomine Jo. Andrea tradit Freytag in Apparat. Liter. tom. III. p. 619. fqq. Præterea monendḍum eft, in hac edit. undetriginta libros effe, nempe 1 - 10 & 31 -40, fed fine libro 33, qui & ab omnibus abeft, ufque ad edit. Moguntinam: etfi in nonnullis exemplis numerus denarius plenus videtur. 1470 Veneta I, fol. per Vindelinum Spirenfem, five de Spira. In hac editione denuo apparere epiftolam Jo. Andreae, Epifcopi Alerienfis, quæ jam in præcedenti Romana data erat, monuit Maittairius in -Annal. typogr. tom. I, pag. 69 & tom. IV, p. 289. Ad finem hujus edit. adfcribitur annus MCCCCLXX, & fubjiciuntur fex & quadraginta verfus, quos ex exemplo hujus raro obviæ editionis in Bibl. Senat, Lipf. exftante adfcribimus:

Proderat haud multum, Livî, abs te fèripta fuiffe
Maxima, fi Romæ facta pari eloquio:
Qua feu defidiis, alio feu crimine quovis,
Sive & temporibus cuncta fere occiderant :
Quæque fuperfuerant opera, hæc tam rara videri,
Ut pene ipforum copia nulla foret.

E VINDELINO debebis tu quoque, formis
Egregie impreffit has modo qui décadas :

ga

H

Atque ipfas iifdem fcavis (fic) velut hoftibus acri
Bello oppugnatas fortiter eripuit.

Hac etenim ftudiis non tantum Romulidumve
Hiftoriis opera, quam tibi, confuluit.
Quippe tuo hac in re cum Romæ nomine juncto,
Alterutrum fervans fervat utrumque fimul.
Ergo tua ut perdens opera eft invifus habendus,
Horum fervator fic tibi amandus erit.
Magna loquar, fed vera tamen. Conferre putatur
Ad famam natos progenuiffe probos.

Non parvo majora tamen monumenta putanda
Sunt opera, excellens quæ parit ingenium.
Nec vero tantum fluxi quia corporis illi
Exiftunt fœdus, perpetui hæc animi:
Verum etiam nati quia non a patribus omnes,
Sunt quibus affefli dotibus, accipiunt.

Si qua autem gravis atque ornata oratio, qualem
Cernimus effe tuam, compofita exftiterit:
Huic nihil eft prorfus, quod non fius afferat auctor:
Sive ejus formam, five alia afpicias.

Ipfe hanc effingit, polit hanc, atque induit ipfe,
Ipfe, anima tanquam, fenfibus inftituit.
An natos igitur fervanti cuncta putares

Te debere, nihil hæc opera eximia?

Adde, quod & perpulchra effinxit & optima, cunclis
Hoc (fic) etiam ut placeant, hæc monumenta tua,
Atque tot impreffit, totum bis jam poffit in orbem
Diffundi, atque avum nomen in omne tuum.
Sed tua que probitas, dignas non ambiget ullus
Quin habeas grates ipfe tuo artifici.

Id fupereft, quando nulla eft tam digna fupellex, (fic)
Quæque tot ac tantis ufibus effe queat.

Si neque jam magno fumtu magnove labore,

Sed fibi quam minimo quifque parare valet : Hiftorias quifquis, quifquis fua commoda curat, Impreffa hæc fruftra non finat effe opera. Verum fic etenim fua quemque industria multum Juverit, ipfa paret, leflitet ipfa diu.

Hanc edit. Auguftæ Vindelicorum eodem anno repetitam effe, hujufque exemplum exftare in Bibl. Senat. Lipf. falfum est.