T. LIVII PATAVINI LIBER TERTIU S. I. Antio capto, Ti. Aemilius et Q. Fabius conHic erat Fabius Quintus, qui unus sules fiunt. §. 1. T. Aemylius et Q. Fabius consules fiunt) Legendum étiam hoc loco T. Aemylius iterum: de quo non folum nihil ejusmo. di priore confulatu dixit Livius, fed etiam contrarium, ut priore libro oftendimus [ cap. 61, 1.] GLAR. Iterati confulatus notam, quam addendam cenfuit Glareanus, non neceffariam effe, quum Livius aut numquam, aut quam raro prioribus temporibus ante decem viros eam addere folitus sit, supra vidimus ad 2, 16,7. Ceterum Titus Aemilius Voff, ambo, Leid. 2. Harlej. ambo, Lipsiens. Gaertn. et Portug. Titus Amelius Leid. 1. et Fragm. Hav. T. Aemilius Florent. Haverk. et priscae edd., usque ad Gruterum, cujus poftrema ekdoos Tib. Aemilius recepit vel ex eo, quod fupra notat Sigonius ad 2, 61, 1. vel ex Pighio in Annal. ad ann. CCLXXXVI. p. 119. Idem Sigonius in priori Scholiorum ed. etiam hoc loco monuerat, legendum effe Ti. Aemilius: quod in po. fierioribus omiffum eft. Hic erat Fabius, qui unus] Pall. tres et Edd. antiquiores, Hic erat Fabius Quintius, qui unus. GEBH. MSS. et vett. edd. usque ad Basileenfem, Fabius Quintius, qui unus. ea primum delevit to Quintius. Mogunt. Hic erat Fabius Quintus. Hoc verum puto. Nec novum videri debuit, praenomen nomini postponi. Hoc lib. c. 29. Minucio Fabius Quintus successor in Algidum missus. Ubi quum vulgo solum nomen haberetur, Q. Fabius reddidit Sigonius. Sed Flor. Voff. Pall. omnes, edd. vet. ab Andrea usque ad Gryphium, qui omisit, volunt iftud, exhibendo Fabius Quintius. Sic alibi [7, 22, 10.] Manlium Cnaeum dixit. Sic Ciceronis [ 2. ad Q. Fratr. Ep. 13.] Pola Servius. Sic apud Senecam [ Ep. 40.] Vinicium Pu blium deteximus. Suetonius Tiberio 2. Contra Claudius Appius Regillianus decemvir. J. FR. GRON. Hic erat Quintis Fabius Gaertn. Hic erat Fabius Quintius, qui unus Voff. ambo, Leid. ambo, Haverk. et Fragm. Hav. Hic erat Fabius Quinctius, qui unus Harlej. 1. Simili aliorum codd. lectione permotus Gronov. recte verum judicavit, quod Mo. gunt. editio exhibet, Hic erat Fabius Quintus, qui unus. Passim enim, pro praenomine Quintus, in scriptis Quinctius vel Jam 2 exftinctae ad Cremeram genti superfuerat. priore consulatu Aemilius dandi agri plebi fuerat Quintius exaratum obcurrit. V. supra ad 2, 64, 9. infra hoc lib. c. 2, 1. 4, 26, 7. c. 42, 2. c. 45,8. e. 46, 4 c. 48, 10. 5, 14, 5. (* 6,6, 3. c. 18, 1.) et aliis pluribus loeis. Praeterea, ut habet ed. Mo. gunt. non tantum praeferunt edd. Coloniensis anni 1525. et Ascensiana anni 1530. sed etiam Mfti Harlej. 2. Lipsiens. et Portug. Eodem ordine Menenius Agrippa Livius dixit 2, 32, 8. et Attius Tullus c. 35, 7. quum tamen Agrippa et Tullus fuerint praenomina. Vide, quae notavi ad Liv. 2,33, 10. et Sigon. ad c. 35, 7. Ita et Mamilius Octavius vocatur 2, 15, 7. et apud Val. Max. 1,8, 1. qui apud Livium 1,49,9. Octavius Mamilius dicitur. Et ita infra emendat Gronovius 10, 22, 1. Nemini dubium erat, quin Fabius Quintus omnium consensu destinaretur. 29, 2, 11. Jam missum a se Cornelium Servium procella equestri hostes circumfusurum. 30, 1, 9. Ariminum cum duabus legionibus (sub Lucretio Spurio eae fuerant) Quinctilius Varus est sortitus. 35. 8, 6. Quum etiam verius esset, Sempronio Tiberio imperium habenti tradi exercitum, quam legato. In Epit. Liv. 1. 115. Pompejus Sextus effugit. quibus locis videnda, quae notantur. Similiter locutus Valer. Max. 3, 4, 3. In Tullio vero Servio fortuna praecipue vires suas ostendit. Ita enim habent priseae edd. ac multi codd. fcripti, et inter eos Trajectin. 2. V. ibi Doct. Torren. Frontin. 1. Strateg. 2, 2. Fratrem Fabium Kaesonem, peritum linguae Etruscae, jussit Tusco habitu penetrare Ciminiam silvam. Hac ratione Pighius in Annal. ad ann. DCXCVI. p. 375. emendabat apud Ascon. ad Cic. arat, in Pifon. 15. Duos tribu nos, de quibus ipsis saepe jam diximus, quos de lapide emtos ait, quia mercede id faciebant, Sex. Attilium Serranum et Quinctium Numerium significat. ubi vulgo editur, Q. Numerium. Et ita forte emendandus Colum. 1. de re ruft. 4. ubi nunc vulgo editur. Sequitur deinceps Caesonianum praeceptum, que fertur usus etiam Cato, mercaturis agrum esse revisendum saepius eum, quem velint mercari. Sed optimus Sangerman. subgerit, quo fertur usus etiam Cato Marcus, agrum esse revisendum. Alia v. apud Inl. Heinfium ad Vellej. Paterc. 1, 14, 6. et Sigonium ad Liv. 7, 22, 10. Praenomen Quintus, vel, ut alii ediderant, nomen Quintius, prima quidem ex contextu ejecit Frobenii Basileensis editio anni 1531.ut Gronovius menuit; prae. ivit tamen ei aliquo modo Aldus. Quum enim in contextu, vetuftiores fequutus, edidiffet Fabius Quintius, qui unus, poftca tamen inter errata locum ita refingendum monuit, Fabius, qui unus. Unus exstinctae ad Cremeram genti superfuit] De Fabiis jam antea [ ad 2, 50, 11.J'admonuimus ex Dionyfio non verofimile effe, unum illum dumtaxat superfuiffe. Verum id haud minus mirum, quomodo tam cito conful fieri potuit, cum vixdum puber eo tempore effet, a quo decimus hie eft aanus. Cognomen ejus Vibulanus fuit, hoc loco apud Livium omiffum: poftea vero tertio confulatu ab Livio ponitur. GLAREAN. Pighius etiam in Annal. ad ann. CCLXXXVI.p. 119. exiftimat, erralle Livium, qui l. 2, 50. Fabium, solum suae genti superftitem, prope puberem dicit; at et auctor. Itaque secundo quoque consulatu ejus et agrarii se in spem legis erexerant, et tribuni rem, contra consules saepe tentatam, adjutore utique consule, obtineri poffe rati, suscipiunt; et con Ovidium 2. Faft. 239. a quo puer inpubes vocatur, quum aetate jam ad magiftratus resque geren. das idoneus fuerit, quemadmo. dum Dionysius refert. Cladem enim decennio solum ante ejus confulatum accidiffe. Sed apud Dion. non alium locum invenio, in quo de aetate iftius Fabii ali. quid reperitur, quam unum 1.9. p. 581. et eum quidem adhuc dubii senfus, Verba enim έξω τοῦ ἑνὸς τοῦδε ἀνδρωθέντος non mo do reddi poffunt, praeter hunc unum jam adultum, ut vulgo fit, sed etiam praeter unum hunc, qui ad virilem aetatem pervenit. Quin et contendo, licet inpubes fuerit, quum reliqui gen. tiles ad Cremeram caesi sunt, tamen hoc anno confulem effe potuiffe. Pone enim tredecim annos eo tempore natum, adeoque nondum puberem, sed prope puberem aetate fuiffe: erit ergo hoc anno viginti tres annos natus; qua actate M. Valerium Corvum Romae confulatum obtinu. iffe, auctor eft Liv. 7, 26, 12. Similiter P. Cornelius Scipio, poftea Africanus dictus, tum primum pubescens dicitur, quum patrem proelio ad Ticinum servaret, apud Liv. 21,46,7. et tamen septennio poftca cum summo imperio in Hifpaniam miffus eft, poft annum tertium decimum confulatum geffit. Et id accidit plus quam ducentis quinquaginta annis poft haec tempora, quum invalescere incepiffet, ut plerum que juvenes gradatim ad honores promoverentur, et raro ad confulatum eveherentur, nisi antea indolis fuae experimenta in magiftratibus inferioribus dediffent. Ceterum exstinctae genti ad Cremeram, ordine inmutato verborum, Harlej. 2. et Gaertn. milius] De hoc nihil dixit in §. 2. Jam priore consulatu Aepriore ejus confulatu. Sed habet Dionysius 1. 9, 51. DUK. Vocem consulatu non agnoscit Harlej. 1. bet Haverk. Deinde dandi agri Jam priore úno consulatu haplebei Gaertn. Et agrarii se in spem legis erexerant] Primam voculam non habet Leid. 2. Saepe cam culpa scribarum in hac orationis compofitione omitti, supra vidimus, 2, 44, 3. Praeterea agrariae se in spem legis erexerat Vol. 2. agrariae se in spem legis erexerant Leid. 2. et Haverk. Sed nihil muto. Cic. orat. 4. Catil. 2. Non C. Gracchus, qui agra rios concitare conatus est. ubi Cel. Graevius similem locum ex Cic. 7. Phil. 6. laudavit. Ita triumvir agrarius Liv. 27, 21, 10. Quem, triumvirum agrarium, occisum a Bojis circa Mutinam esse, opinio per decem annos fuerat. Ceterum agrarii in spem legis se erexerant alio ordine Gaertn. qui et in verbis praecedentibus Itaq; secundo quoque ejus consulato praefert. Rem, contra consules saepe tentatam, adjutore utique consule, obtineri posse rati, suscipiunt] Palat. pr. adurtore. Forte adursore. Sed, ut sit sincerum, valde dubito. GEBH. contra consulem Voff. 2. et Harlej. 2. Error inde profluxit, quod olim breviter contra cons. scriptum fuerit, quemadmodum adhuc exfiat Poffeffores et ma- 3 sul manebat in sententia sua. gna pars Patrum, tribuniciis se jactare actionibus principem civitatis, et largiendo de alieno popularem fieri querentes, totius invidiam rei a tribu in Leid. 1. et aliis. In eo autem compendio explicando faepe librarios lapfos effe, videbimus infra ad 10, 10, 2. Deinde vox tentatam male neglexit scriba Harlej. 2. adjutore servant omnes noftri. Gebhardo autem indignum puto, ex vitiata Palat. pr. scriptura effingere adursore, quae vox toti Latio incognita fuit. Tum itaque, pro utique, eft in Harlej. 1. Sed et hoc cespitantis librarii peccatum eft. V. infra hoc lib. ad c. 52, 5. [obtinere Veith.] Denique suscipiant, pro suscipiunt, Gaertn. Mox in verbis sequentibus to et non habet Lipsiens. §. 3. Possessores et magna pars Patrum, tribuniciis se jaetari actionibus principem civitatis] Scribendum tribunitiis se jactare actionibus. RHEN. Possessores, magna pars Patrum? refecta copula, Harlej. 1. quasi Livius indicare voluiffet, mag. nam partem senatus agrum publicum occupaffe, ejusque posseffioni incubare. Alii tamen omnes codd. dissentiunt. Praeterea tribuniciis se jactare actionibus, ut Rhenanus legendum monuit, fervant etiam Florent. Vol. ambo, Leid. ambo, Harlej. 1. Lipsiens. et Fragm. Hav. a m. 1. et cum illis etiam omnes, quas vidi, priscae editt. usque ad Aldum, qui quidem in contextu ipfo receptam antea lectionem fecutus eft, fed inter errata jactari reponendum monuit, cui quidam recentiorum dicto audientes fuerunt. Ex codicibus autem noftris emendationem illam Aldi praeferunt etiam Harlej. 2. Portug. Gaertn. Haverk. et Frag. mentum Hav. a m. 2. Sed tum diftinguendum ac legendum foret, Possessores et magna pars Patrum, tribuniciis se jactari actionibus, principem civitatis elargiendo de alieno popularem fieri, querentes, etc. et se jactari exponendum effet, se vexari. Et hanc lectionem Sigonius in priori Scholiorum ed. adverfus Rhenanum defendere conatus eft, praetexens ita fieri, ut duobus malis se Patres premi querantur, et tribuniciis, et consularibus actionibus. Quum tamen Scholion hoc pofterioribus edd. omissum, ibique lectio Rhenani recepta sit, tacite deinde fententiam mutaffe videtur. Ego etiam fequor illos codices, qui legunt et conjungunt se jactare principem civitatis. Ita vero jactare se tribuniciis actionibus favendo, easque promovendo notabit, tribuniciis actionibus gratiam plebis, auram popularem Sancit in posterum, ne quis hucaptare. Cic. Orat. iv. Catil. 5. jus supplicio levando se jactare, et in perniciem populi Romani posthac popularis esse possit. Elargiendo de alieno] Vitiatas locus eft. Corrige, et largi. endo de alieno. Totam vero fententiam sic diftingue, Possessores et magna pars Patrum tribunitiis se jactare actionibus principem civitatis, et largien. do de alieno popularem fieri querentes.RHEN. Non aliter edd. priscae Andreac, Campanique, ut et Pall. primus ac tertius. Soc. elargiendo, quod dudum rejecit Rhenanus. GEBII. Pendet hic locus ex fuperiori, quique illum corrupit, etiam hunc mala manu nis in consulem averterant. Atrox certamen aderat, ni Fabius consilio neutri parti acerbo rem expediffet. T. Quinctii ductu et auspicio agri cap5 ti priore anno aliquantum a Volscis effe: Anti tetigit. Nam, elargiendo legen. dum effe, iterum primus Aldus in erratis monuit; cum quo faciunt Portug. Haverk. et Fragm. Hav. Priores recte ediderant, ipfe etiam in contextu Aldus, et largiendo; quod et praeferunt reliqui codices, cum Florent. Propria in hac re vocabula sunt largiri, largitor, et largitio. Infra 5, 26, 1. Largitioni tribuni ciae adversarius quaerebatur. ubi v. J. Fr. Gronovium, 6, 16, 6. Jamque haud procul seditione res erat, cujus leniendae caussa, postulante nullo, largitor voluntarius repente senatus fa. ctus. Cic. 1. de Offic. 19. Exsistuntque in republica plerumque largitores et factiosi, ut opes quam maximas consequantur. 2. de Orat. 25. De ambitu raro illud datur, ut possis liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione se. jungere. Juftin. 1,9. Ut regnum, quod fraude quaesierant, indul. gentia et largitionibus confir. marent. Ceterum elargiendo, pro et largiendo, eft genus er. roris, quod frequenter in vetuftis codd. obcurrit. Ejus exempla plura infra videri poffunt ad 38, 49, 4. Invidiam rei a tribunis in consulem averterant] Pudet tam levia toties iterare. Scribendum hic ex sec. ab tribunis, ut mox ab Volscis. GEBH. a tribunis omnes noftri retinent. quare etiam servandum puto. Praeterea in consulem adverterant Harlej. 2. Portug. et Fragm. Hav. a m. 1. everterat Haverk. a m. 1. in T. Quinctii ductu] Pall. tres et editiones L. Quintii. Ita mox vocat primus Gn. Quinctum. GEBH. L. Quincti Florent. L. Quintii, vel L. Quincti etiam tantum non omnes noftri cum Agri capti priore anno aliquantum a Volscis esse] Palat. pr. agri capti priore aliquantum a Volscis anno. Esse Antium etc. GEBH. In ordine verborum aut interpunctione nihil mutant noftri. Sed primore anno habet Leid. 2. errore librarii, a quo hominum genere solent hae voces in Matis confundi. V. infra ad 37, 43, 10. Prae |