Tum equidem ín senecta hoc députo miserrimum, Ephesius, fr., ap. Cic., ibid. WHEN A HARSH FATHER IS PREFERABLE TO A KIND In amóre suave est súmmo summaque ínopia, Quem néque quo pacto fállam, neque ut inde aúferam, : Synephebi, fr., ap. Cic., De Nat. De., III, xxix, 72, 73. M. PACUVIUS, 220-132 B. C. 58. HOW THE WORLD IS GOVERNED. Fórtunam insanam ésse et caecam et brútam perhibent phílosophi, Quía quo id saxum impúlerit fors, eo cádere fortunam aútumant. Fr. incert., ap. Cornif., Rhet. ad Her., II, xxiii, 36. 59. A STORM. Profectióne laeti piscium lascíviam Intuentur, néc tuendi cápere satietás potest. Ínterea prope iam óccidente sóle inhorrescit mare, Ténebrae conduplicántur, noctisque ét nimbum occaecat nigror Fr. incert., ap. Cic., De Div., I, xiv, 24; De Orat., III, xxxix, 157. 60. DESCRIPTION OF THE TORTOISE. Amphio. Quadrupés tardigrada agrestis humilis áspera, Antiopa, fr., ap. Cic., De Div., II, lxiv, 133; Non., p. 170, 17. 61. HIS OWN EPITAPH. Aduléscens tam etsi próperas te hoc saxúm rogat Ossa. Hóc volebam néscius ne essés. Vale. Ap. Gell., I, xxiv, 2. TRABEA, FL. CIRC. 175 B. C. 62. A CONFIDENT Lover. Léna, deleníta argento, nútum observabít meum, Quíd velim, quid stúdeam; adveniens dígito impellam ianuam; Fóres patebunt. De ímproviso Crysis ubi me aspéxerit, Álacris obviám mihi veniet, cómplexum exoptáns meum. Míhi se dedet Fórtunam ipsam anteíbo fortunís meis. Fr. incert., ap. Cic., Tusc. Dis., IV, xxxi, 67. AQUILIUS, FL. CIRC. 175 B. C. 63. A PARASITE'S CLOCK IS HIS BELLY. Ut illúm di perdant, prímus qui horas répperit, Boeotia, fr., ap. Gell., III, iii, 3. P. TERENTIUS AFER, 185-159 B. C. 64. A DEFENCE OF THE PRACTICE OF CONTAMINATION,' OR THE COMBINED Imitation of more than one Original. Poéta quom primum ánimum ad scribendum ádpulit, Id síbi negoti crédidit solúm dari, Populo út placerent, quás fecisset fábulas: Verum áliter eveníre multo intéllegit. Nam in prólogis scribúndis operam abútitur, Non qui árgumentum nárret, sed qui málevoli Nunc, quám rem vitio dént, quaeso animum advórtite. Qui utrámvis recte nórit, ambas nóverit. Non ita dissimili sunt árgumento, séd tamen Quae cónvenere, in Andriam ex Perínthia hic Id istí vituperant fáctum, atque in eo disputant, Faciúntne intellegéndo, ut nil intéllegant? Qui quom húnc accusant, Naévium, Plautum, Ennium Andr., Prol. 1–21. 65. SCENE AT THE FUNERAL OF CHRYSIS. (Simo, Senex; Sosia, Libertus.) Si. Chrysís vicina haec móritur. So. O factúm bene! Nonnúmquam collacrumábat. Placuit tum íd mihi. Sic cogitabam: Hic párvae consuetudinis Nihil suspicans etiám mali. So. Hem, quid id ést? Si. Scies. Quae ibi áderant, forte unam áspicio adulescéntulam, Formá. . . . So. Bona fortasse. Si. Et voltu, Sósia, Adeó modesto, adeó venusto, ut níl supra. 'Mea Glycerium,' inquit, 'quíd agis? quor te is pérditum?' Reiécit se in eum fléns quam familiáriter. Andr., I, i, 78-109. 66. A NEGOTIATION BETWEEN TWO OLD GENTLEMEN CONCERNING THE MARRIAGE OF THEIR CHILDREN. (Simo, Senex; Chremes, Senex.) Si. Per té deos oro, et nostram amicitiám, Chremes, |