roribus a R differre" Thierschio videbatur in Mus. Rhen. II, 1843, p. 245 et Engero in praef. Lys. p. XII.

Haec de codicibus dicenda erant. Iam notae proferantur,

quas in tota quaestione adhibui:

Ach. Acharnenses,

=

Ls.

=

Lysistrata,
Nubes,

Pc.
Ecclesiazusae,

Eq. = Equites,
gl.glossema,

santur,

Ra. == Ranae,

Th. Themospho

=

riazusae,

Vp. = Vespae;

praef. praeferendum, r.

=

recte.

Una cruce notavi eas lectiones, quae numeris adver

++ duabus eas, quae aut a sensu aut ab arte grammatica abhorrent aut mendum vel corruptelam praebent,

* asterisco denique eas, de quibus fusius agendum est. Bl. A. C. Gr. Blaydesii Analecta Comica Graeca, Halis Saxonum 1905.

=

=

=

Bueng. Buengeri De Aristophanis Equitum Lysistratae Thesmophoriazusarum apud Suidam reliquiis, Argentorati 1878. Croenert Memor. Gr. Herc. Memoria Graeca Herculanensis cum titulorum Aegypti papyrorum codicum denique testimoniis comparatam proposuit G. Croenert, Lipsiae 1903. Herw. Vind. Ar. = Herwerdeni Vindiciae Aristophaneae, Lugduni Batavorum 1906.

Mein. Vind. Ar. Meinekii Vindiciarum Aristophanearum liber, Lipsiae 1865.

Meisterhans

Meisterhans-Schwyzer, Grammatik der

attischen Inschriften, Berlin 1900.

Reisig. Coni. = Reisigii Coniectanea in Aristophanem, Lipsiae 1816.

=

Z. Ar. St. Zacher, Aristophanesstudien. Erstes Heft. Anmerkungen zu Aristophanes' Rittern, Leipzig 1898.

Praeterea plus minusve alios libros in usum vocavi, quos suo quemque loco proferam. In comicorum fragmentis et Meinekium et Kockium secutus sum. Versus enim secundum Meinekii editionem protuli additis numeris editionis Kockii, quos quadratis uncis inclusi.

§ 2.

Priusquam autem ad ipsam quaestionis priorem partem aggrediamur, qua de Aristophanis apud Suidam excerptis disseratur, hoc monemus, non omnes reliquias a lexicographo e codice Aristophaneo haustas esse. Inveniuntur enim adnotationes, quae etiam in Hesychii vel Photii lexico vel in Bekkeri Anecdotis vel in aliis lexicis comparent. Quas, cum excerptae sint ex veteribus lexicis, sponte ac consilio segregavimus a disputatione nostra, quippe qua in Suidae codicumque Aristophaneorum rationem inquiratur. Glossas autem lexicographi ad Aristophanis fabulas pertinentes quaestioni subiungam ita quidem, ut primum eas proferam adnotationes, quae ex codice Aristophaneo scholiis instructo descriptae videntur, deinde eos locos enotem, ubi Suidam ex veterum grammaticorum libris hausisse ceteri qui ad nos pervenerunt lexicographi testantur. Sic enim si quis hunc libellum leget, Aristophanis apud Suidam reliquias facile ac commode adire poterit et ipsi unicuique voci e Suidae lexico in dissertatione prolatae glossam suam addere supersedemus. De ipso vero locorum indice hoc monendum est, si quos versus Aristophaneos explicationi lemmatis addidit lexicographus, eos numeris latius dispositis conspicuos esse redditos.

Iuvat denique Suidae excerptorum, quae ad Aristophanis fabulas pertinent, summam subducere. Locis 3273 universae undecim comoediae a Suida proferuntur:

Ach. 386 locis iisque 354 ex cod. schol. instructo, 32 ex vet. lex. descriptis.

222222

36

37

32

19

29

16

63

Versus autem 3179 Aristophanis undecim fabularum in Suidae excerptis adservantur:

Ach. 318 vss. iique 288 ex cod. schol. instructo, 30 ex vet. lex. deprompti.

In extremo prooemio non possum summas gratias non agere societati Argentoratensi, cui nomen est "Wissenschaftliche Gesellschaft". Quae societas opibus suis benigne ac liberaliter me adiuvit ita, ut hac dissertatione confecta vere anni MCMVII codicis Ambrosiani M excutiendi causa Mediolanum proficisci mihi liceret.

Neque benificium obliviscar, quo viri praesides instituti, quod "Cunitz-Stiftung" vocatur, me sibi devinxerunt atque obligaverunt, cum haud exiguam pecuniam largiti sumptum huius libri typis exprimendi magnopere sublevarent.

LIBER PRIOR.

Caput I.

§ 3.

In priore hoc libro Suidae lectiones cum codicibus nostris in comparationem vocabimus. Atque ut initium capiamus ab iis locis, ubi lexicographus a parte aut ipsius V aut eorum codicum, qui pro V in Ach. Ec. Ls. fabulis adhibendi sunt, adversus R stat, hasce proferimus discrepantias:

VSS.

S-V

R

Equitum:

αὐταῖς δεῦρο δὴ

7 αὐταῖςι cum MA+
8 δεῦρο νῦν cum MA. Blaydesio
plaudo, qui solus ex editoribus
vulgatam lectionem amplexus
deûpó vuv scripsit, cum adno-
taret: "Saepe vûv (vuv) per dǹ
explicatur". Cuius rei pro-
bandae causa affero Ls. 285
μή νυν ἀντὶ μὴ δή schol. R
ΡΙ. 414 επεῦδέ νυν: Τοῦτο
τὸ νυν καθ ̓ ὁμαλισμόν ἀνα-
γνωστέον, ἵν' εἴη ἀντὶ τοῦ δή
schol. rec. Pl. 964 ❤épe vuv:
dý schol. O, Pl. 975 vûv: dý
schol. . Atque ad scripturam
δεῦρό νυν πρόςελθ' confir-
mandam cf. Ra. 1368 Iтe deûpó
VUV (deûpo vûv codd.), Th. 279
δεῦρό νυν (νῦν R) — που, Ls.
930 deûpóvuv (vûv R▲), Nb.
91, alios locos.