M. Fabii Quintiliani Institutionis oratoriae liber decimus, Volume 2Teubner, 1866 - 92 pagine |
Altre edizioni - Visualizza tutto
M. Fabii Quintiliani Institutionis oratoriae libri duodecim, Volumi 1-2 Quintilian Visualizzazione completa - 1884 |
M. Fabii Quintiliani institutionis oratoriae libri duodecim ad fidem codicum ... Quintilian Visualizzazione completa - 1882 |
Parole e frasi comuni
affectus alia alioqui aliquando aliquid aliud antinomia Bamb Caecina Caelio Catilina causa causis certe cett Cicero cuius debet decet Demosthenes dicendi dicere dicimus dicit dicitur dixi eius eloquentiae erit esset etiamsi facere fere Codd fere omn figura figuris Flor frequenter genere genus gestus gratia habet Homerus ideoque igitur illa ille illud inser interim ipsa ipsum iudices Livium m. c. Codd M. F. QUINTIL magis maxime mihi minus multa natura necesse neque nihil nonnunquam omnibus optt Orat oratio orationem orationis orator Ovidium paene parte partim de conj Pelias plerumque plurimum possit potest quaedam quaeritur quaestio quanquam Quare quibusdam quidam QUINTILIANI quis quotiens ratio rebus rerum saepe satis schemata semper sensus sicut Simonides sine sint solet solum Spald tamen tantum tropus utique velut venenum verba verbis verborum Vergilii Vergilius verum vett videtur Virg vitium vocant
Brani popolari
Pagina 28 - Sit igitur cura elocutionis quam maxima, dum sciamus tamen nihil verborum causa esse faciendum, cum verba ipsa rerum gratia sint reperta...
Pagina 147 - In philosophia parum diligens, egregius tamen vitiorum insectator fuit. Multae in eo claraeque sententiae, multa etiam morum gratia legenda; sed in eloquendo corrupta pleraque atque eo perniciosissima, quod abundant, dulcibus vitiis.
Pagina 149 - Turpe etiam illud est, contentum esse id consequi quod imiteris. Nam rursus quid erat futurum, si nemo plus effecisset eo quem sequebatur? Nihil in poetis supra Livium Andronicum, nihil in historiis supra Pontificum annales haberemus ; ratibus adhuc navigaretur : non esset pictura, nisi quae lineas modo extremas umbrae, quam corpora in sole fecissent, circumscribe8 ret.
Pagina 142 - Ennium 88 sicut sacros vetustate lucos adoremus, in quibus grandia et antiqua robora iam non tantam habent speciem quantam religionem.
Pagina 245 - Phidias tamen diis quam hominibus 9 efficiendis melior artifex creditur, in ebore vero longe citra aemulum, vel si nihil nisi Minervam Athenis aut Olympium in Elide lovem fecisset, cuius pulchritudo adiecisse aliquid etiam receptae religioni videtur; adeo maiestas operis deum aequavit.
Pagina 148 - ... si rerum pondera minutissimis sententiis non fregisset, consensu potius eruditorum quam puerorum amore comprobaretur.
Pagina 248 - Nam et illa, quae est sexta nostrarum, paene non humana voce vel omnino non voce potius inter discrimina dentium efflanda est; quae, etiam cum vocalem proxima accipit quassa quodammodo, utique quotiens aliquam consonantem frangit, ut in hoc ipso frangit, multo fit horridior.
Pagina 56 - Transfertur ergo nomen aut verbum ex eo loco in quo proprium est, in eum in quo aut proprium deest aut translatum proprio melius est.
Pagina 140 - Athenis aetas una tulerit. Quorum longe princeps Demosthenes ac paene lex orandi fuit : tanta vis in eo, tam densa omnia, ita quibusdam nervis intenta sunt, tam nihil otiosum, is dicendi modus, ut nec quod de77 sit in eo nec quod redundet invenias.
Pagina 147 - Ex industria Senecam in omni genere eloquentiae distuli propter vulgatam falso de me opinionem, qua damnare eum et invisum quoque habere sum creditus. Quod accidit mihi, dum corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus revocare 126 ad severiora iudicia contendo.