Geschichte des untergangs der antiken welt: bd. I. Die anfänge Constantins des Grossen. II. Verfall der antiken welt. AnhangSiemenroth & Troschel, 1897 |
Altre edizioni - Visualizza tutto
Geschichte des untergangs der antiken welt: bd. I. Die anfänge Constantins ... Otto Seeck Visualizzazione completa - 1898 |
Geschichte des untergangs der antiken welt: bd. I. Die anfänge Constantins ... Otto Seeck Visualizzazione completa - 1897 |
Geschichte des untergangs der antiken welt: bd. I. Die anfänge Constantins ... Otto Seeck Visualizzazione completa - 1921 |
Parole e frasi comuni
alten Anon antiken Welt Augusti Augustus Barbaren Bastarner beiden besass blieb Blut Caes Caesar Cherusker Christen Constantin Consulat daher damals Dessau Deutschen Diocletian eccl epit ersten Eumen Eumenius Euseb Eutrop fand fast Feinde freilich Galerius Gallien ganze Germ Germanen Gesetz gleich grosse Grund Heer Herrscher Hist höchsten Italien Jahre Jahrhundert jetzt Kaiser Kampf Kinder kleinen konnte Kriege Lact Lactanz Land lange lassen Legionen lich Licinius liess Macht Mann Marbod Maxentius Maximian Maximinus meist Mitregenten Mommsen Münzen muss musste natürlich Nazar neue Nicomedia paneg Pannonien Person Plin Prätorianer Provinzen Recht Reich Reichsteil römischen römischen Reiches Schlacht Seeck Sesterzen Severus Sieg Sklaven Sohn Soldaten sollte später Stadt stand Teil thatsächlich Theod Truppen unsere Untergang der antiken Unterthanen Vales Vater Vict viel VIII vita Const Volk wahrscheinlich weniger wieder wilden wohl Zahl Zeitschr γὰρ δὲ καὶ τε τὴν τῆς τὸ τὸν τοῦ τῶν
Brani popolari
Pagina 497 - ... ordinanda esse credidimus, quibus divinitatis reverentia continebatur, ut daremus et Christianis et Omnibus liberam potestatem sequendi religionem quam quisque voluisset, quo quicquid (est) divinitatis in sede caelesti, nobis atque omnibus qui sub potestate nostra sunt constituti, placatum ac propitium possit existere.
Pagina 510 - primum omnium frumenti vitium avena est, et hordeum in eam degenerat sic ut ipsa frumenti sit instar, quippe cum Germaniae populi serant eam neque alia pulte vivant.
Pagina 517 - Quotiens bella non ineunt, non multum venatibus, plus per otium transigunt, dediti somno ciboque, fortissimus quisque ac bellicosissimus nihil agens, delegata domus et penatium et agrorum cura feminis senibusque et infirmissimo cuique ex familia : ipsi hebent ; mira diversitate naturae, cum iidem homines sic ament inertiam et oderint quietem.
Pagina 517 - Neque quisquam agri modum certum aut fines habet proprios ; sed magistratus ac principes in annos singulos gentibus cognationibusque hominum, qui una coierunt, quantum et quo loco visum est agri attribuunt atque anno post alio transire cogunt.
Pagina 535 - Nee regibus infinita aut libera potestas : et duces exemplo potius, quam imperio ; si prompti, si conspicui, si ante aciem agant, admiratione praesunt. Ceterum neque animadvertere neque vincire, ne verberare quidem, nisi sacerdotibus permissum ; non quasi in poenam, nee ducis jussu, sed velut deo imperante, quem adesse bellantibus credunt : effigiesque et signa quaedam, detracta lucis, in proelium ferunt.
Pagina 537 - Marobodnus, genere nobilis, corpore praevalens, animo ferox, natione magis quam ratione barbarus, non tumultuarium neque fortuitum neque mobilem et ex voluntate parentium constantem inter suos occupavit principatum, sed certum imperium vimque regiam complexus animo statuit avocata procul a Romanis gente sua eo progredi, ubi cum propter potentiora arma refugisset, sua faceret potentissima. Occupatis igitur, quos praediximus, locis finitimos omnis aut bello domuit aut condicionibus iuris sui fecit.
Pagina 517 - Agri pro numero cultorum ab universis in vices occupantur, quos mox inter se secundum dignationem partiuntur. Facilitatem partiendi camporum spatia praestant ; arva per annos mutant, et superest ager.
Pagina 526 - Si civitas in qua orti sunt longa pace et otio torpeat, plerique nobilium adolescentium petunt ultro eas nationes quae tum bellum aliquod gerunt, quia et ingrata genti quies, et facilius inter ancipitia clarescunt, magnumque comitatum non nisi vi belloque tueare.
Pagina 523 - Suscipere tam inimicitias, seu patris, seu propinqui, quam amicitias, necesse est : nec implacabiles durant. Luitur enim etiam homicidium certo armentorum ac pecorum numero, recipitque satisfactionem universa domus : utiliter in publicum ; quia periculosiores sunt inimicitiae juxta libertatem.
Pagina 552 - Coepi egomet mecum sic cogitare: 'Hem! nos homunculi indignamur, si quis nostrum interiit aut occisus est, quorum vita brevior esse debet, cum uno loco tot oppidum cadavera proiecta iacent? Visne tu te, Servi, cohibere et meminisse hominem te esse natum?