Nec longum in medio tempus, quum clamor ad aures Pervenit, ac videt Euryalum, quem jam manus omnis, Fraude loci et noctis, subito turbante tumultu, Oppressum rapit et conantem plurima frustra. Quid faciat? qua vi juvenem, quibus audeat armis Eripere? an sese medios moriturus in enses Inferat, et pulchram properet per vulnera mortem? « Tu, dea, tu præsens nostro succurre labori, Astrorum decus, et nemorum Latonia custos. Si qua tuis unquam pro me pater Hyrtacus aris Dona tulit; si qua ipse meis venatibus auxi, auras. >> Dixerat; et toto connixus corpore ferrum Conjicit: hasta volans noctis diverberat umbras, Et venit aversi in tergum Sulmonis, ibique Frangitur, ac fisso transit præcordia ligno. Volvitur ille vomens calidum de pectore flumen Frigidus, et longis singultibus ilia pulsat. . Et, suivant avec soin la trace de ses pas, Et l'excès de son trouble et l'erreur des chemins, De ces cruels soldats affronter le courroux, Leur arracher leur proie, ou tomber sous leurs coups? Soudain d'un javelot armant sa main guerrière, Il invoque des nuits la brillante courrière : << Toi qui pares les cieux, toi qu'adorent les bois, Si de leurs habitans mon père mille fois Vint offrir à tes pieds les dépouilles sanglantes, Il dit de tout l'effort de son bras vigoureux Le trait part, fend les airs, siffle dans l'ombre obscure, Diversi circumspiciunt. Hoc acrior idem Ecce aliud summa telum librabat ab aure: Dum trepidant, iit hasta Tago per tempus utrumque, Amplius, ant tantum potuit perferre dolorem : 1 Me, me; adsum qui feci; in me convertite ferrum, O Rutuli; mea fraus omnis: nihil iste nec ausus, Nec potuit; cœlum hoc et conscia sidera testor: Tantum infelicem nimium dilexit amicum. » Talia dicta dabat; sed viribus ensis adactus Transabiit costas, et candida pectora rumpit. Volvitur Euryalus leto, pulchrosque per artus 5 It cruor, inque humeros cervix collapsa recumbit: Purpureus veluti quum flos succisus aratro Languescit moriens; lassove papavera collo Demisere caput, pluvia quum forte gravantur. At Nisus ruit in medios, solumque per omnes Volscentem petit, in solo Volscente moratur. Quem circum glomerati hostes hinc cominus atque, Proturbant: instat non secius, ac rotat ensem Et, du haut de son front, par sa main balancé, Ne peut plus supporter sa pénible contrainte ; ་ Mọi, c'est moi! sur moi seul il faut porter vos coups; Cet enfant n'a rien fait, n'a rien pu contre vous; Arrêtez! me voici, voici votre victime; Il tombe: un sang vermeil rougit ce corps charmant ; Tourne rapidement dans sa main foudroyante: Volscens pousse un grand cri; dans sa bouche béante Fulmineum ; donec Rutuli clamantis in ore Condidit adverso, et moriens animam abstulit hosti. Tum super exanimum sese projicit amicum Confossus, placidaque ibi demum morte quievit. Fortunati ambo, si quid mea carmina possunt, Victores præda Rutuli spoliisque potiti Volscentem exanimum flentes in castra ferebant. Nec minor in castris luctus, Rhamnete reperto Exsangui, et primis una tot cæde peremptis, Serranoque, Numaque; ingens concursus ad ipsa Corpora, seminecesque viros, tepidaque recentem Cæde locum, et pleno spumantes sanguine rivos. Agnoscunt spolia inter se, galeamque nitentem Messapi, et multo phaleras sudore receptas. Et jam prima novo spargebat lumine terras |