eo mors ejus fufpectior fuit; gravem fuccefforem eum inftare fenectuti fuæ patrem credentem, per fpadones quofdam, talium minifteriis facinorum acceptos regibus, veneno fuftuliffe. Eam quoque cauffam clandeftino facinori adjiciebant, quòd, quum Seleuco filio Lyfimachiam dediffet, Antiocho quam fimilem daret fedem, ut procul ab fe honore eum quoque ablegaret, non habuiffet. Magni tamen luctus fpecies per aliquot dies regiam tenuit legatufque Romanus, ne alieno tempore incommodus obverfaretur, Pergamum conceffit. Rex Ephesum, omiffo quod inchoaverat bello, rediit. ibi per luctum regia claufa, cum Minione quodam, qui princeps amicorum ejus erat, fecreta confilia agitavit. Minio, ignarus omnium externorum, virefque æftimans regis ex rebus in Sy ria aut Afia gestis, non cauffa modò fuperiorem effe Antiochum, quòd nihil æqui poftularent Ro mani, fed bello quoque fuperaturum credebat. Fugienti regi difceptationem cum legatis, feu jam experto: eam minùs profperam, feu moerore recenti confufo, profeffus Minio, fe quæ pro cauffa effent dicturum, perfuafit ut à Pergamo arcef ferentur legati. XVI. Jam convaluerat Sulpicius: itaque ambo Ephefum venerunt. Rex à Minione excufatus :: & abfente eo res agi coepta eft. Ibi præparata oratione Minio; Speciofo titulo, inquit, uti vos, Romani, Gracarum civitatum liberandarum video: fed facta veftra orationi non conveniunt. aliud Antiocho juris ftatuiftis, alio ipfi utimini. Qui enim magis Smyrnai Lampfacenique Graci funt, quàm Neapolitani & Rhegini & Tarentini, à qui-. bus 1 Bus ftipendium, à quibus naves ex foedere exigitis? Cur Syracufas, atque in alias Sicilia Grecas urbes, pratorem quotannis cum imperio & virgis & fecuribus mittitis? nihil aliud profectò dicatis, quàm armis fuperatis vos iis has leges impofuiffe. Eandem de Smyrna & Lampfaco, civitatibufque qua Ionia aut Æolidis funt, cauffam ab Antiocho accipite. Bello fuperatas à majoribus, & ftipendiarias ac vectigales factas, in antiquum jus repetit. itaque ad bac ei refponderi velim, fi ex aquo difceptatur, non belli cauffa quaritur. Ad ea Sulpicius : Fecit verecundè, inquit, Antiochus, qui, fi alia pro cauffa ejus non erant que dicerentur, quemlibet ifta quàm fe dicere maluit. Quid enim fimile habet civitatum earum quas comparâfti cauffa ? Ab Rheginis & Neapolitanis & Tarentinis, ex quo in noftram venerunt poteftatem, uno & perpetuo tenore juris femper ufurpato, nunquam intermiffo, qua ex foedere debent, exigimus. Potefne tandem dicere, ut i populi non per fe, non per alium quemquam fœdus mutaverint; fic & Afia civitates, ut femel venerunt in majorum Antiochi poteftatem, in perpetua poffeffione regni veftri permanfiffe, & non alias earum in Philippi, alias in Ptolemai fuiffe poteftate, alias per multos annos nullo ambigente libertatem ufurpaffe? Nam fi, quòd aliquando fervierunt temporum iniquitate preffi, jus poft tot fecula afferendi eos in fervitutem facit; quid abeft quin actum nobis nihil fit, quòd à Philippo liberavimus Graciam? repetant pofteri ejus Corinthum, Chalcidem, Demetriadem, Theffalorum totam gentem? Sed quid ego cauffam civitatum ago, quam ipfis agen tibus & nos eft? : regem ipfum cognofcere aquius XVII. Vocari deinde civitatum legationes juffit, præparatas jam ante & inftructas ab Eumene: qui, quantumcunque virium Antiocho deceffiffet,' fuo id acceffurum regno ducebat. Admiffi plures, dum fuas quifque nunc querelas nunc poftulationes inferit, æqua iniquis mifcentes, è difceptatione altercationem fecerunt. itaque, neque remiffa ulla re neque impetrata, æque ac venerant omnium incerti legati Romam redierunt. Rex, dimiffis iis, concilium de bello Romano habuit. Ibi alius alio ferociùs quia quo quifque afperiùs adverfus Romanos locutus effet, eo fpes gratiæ major erat, Alius fuperbiam poftulatorum increpare, tanquam Nabidi victo, fic Antiocho, maximo Afiæ regum, imponentium leges. quanquam Nabidi tamen dominationem in patriam fuam, & patriam Lacedæmonem remiffam; Antiocho, fi Smyrna & Lampfacus imperata faciant, indignum videri. Alii parvas, & vix dictu dignas belli cauffas tanto regi eas civitates effe. fed initium femper per jus injufta impetrandi fieri: nifi crederent, Perfas, quum aquam terramque ab Lacedæmoniis petierunt, gleba terræ & hauftu aquæ eguiffe. Per fimilem tentationem Romanis de duabus civitatibus agi. alias civitates, fimul duas jugum exuisse vidiffent, ad liberatorem populum defecturas. Si non libertas fervitute potior fit, tamen omni prafenti ftatu fpem cuique novandi res fuas blandiorem effe. XVIII. Alex. XVIII. Alexander Acarnan in concilio erat, Philippi quondam amicus, nuper relicto eo fecutus opulentiorem regiam Antiochi: & tanquam peritus Græciæ, nec ignarus Romanorum, in eum gradum amicitiæ regis, ut confiliis quoque arcanis intereffet, acceptus erat. Is tanquam non utrùm bellandum effet, necne, confuleretur; fed ubi, & qua ratione bellum gereretur, Victoriam fe haud dubiam proponere animo affirmabat; fi in Europam tranfiffet rex, & in aliqua Gracia parte fedem bello cepiffet. Jam primum Ætolos, qui umbilicum Gracia incolerent, in armis eum inventurum ; antefignanos ad afperrima quaque belli paratos. In duobus velut cornibus Gracia Nabin à Peloponnefo concitaturum omnia, repetentem Argivorum urbem, repetentem maritimas civitates, quibus eum depulfum Romani Lacedemonis muris inclufiffent: à Macedonia Philippum, ubi primùm bellicum cani audiffet, arma capturum. Noffe fe fpiritus ejus, nôsse animum: fcire ferarum modo, que clauftris aut vinculis teneantur, ingentes jamdiu iras cum in peHore volvere. meminiffe etiam fe, quoties in bello precari omnes Deos folitus fit, ut Antiochum fibi darent adjutorem. cujus voti fi compos nunc fiat, nultam moram rebellandi facturum. Tantum non cunctandum, neque ceffandum effe. in eo enim viEtoriam verti, fi&& loca opportuna, & focii praoccuparentur. Annibalem quoque fine mora mittendum in Africam effe ad diftringendos Roma nos. XIX. Annibal non adhibitus in concilium, propter colloquia cum Villio fufpectus regi, & in nullo poftea honore habitus, primò eam contumeliam tacitus tacitus tulit: deinde melius effe ratus, & percun Ctari cauffam repentine alienationis, & purgare fe témpore apto, quæfita fimpliciter iracundiæ cauffa, auditaque, Pater Amilcar, inquit, Antioche, parvum admodum me, quum facrificaret, altaribus admotum jurejurando adegit, nunquam amicum fore populi Romani. Sub hoc facramento fex triginta annos militavi: hoc me in pace patria mea extulit: hoc patria extorrem in tuam regiam adduxit: hoc duce, fi tu fpem meam deftitueris, ubicumque vires, ubi arma effe fciam, huc veniam toto orbe terrarum quarens aliquos Romanis hoftes. Itaque fi quibus tuorum meis criminibus apud te crefcere libet, aliam materiam crefcendi quàm ex me quarant. Odi, odioque fum Romanis. id me verum dicere, pater Amilcar & Dii teftes funt. Proinde quum de bello Romano cogitabis, inter primos amicos Annibalem habeto. fi qua res te ad pacem compellet, in id confilium alium, cum quo deliberes, quarito. Non movit modo talis oratio regem, fed etiam reconciliavit Annibali. Ex concilio ita difceffum eft, ut bellum gereretur. XX. Romæ deftinabant quidem fermonibus hoftem Antiochum, fed nihil dum ad id bellum præter animos parabant. Confulibus ambobus Italia provincia decreta eft: ita ut inter fe compararent, fortirenturve, uter comitiis ejus anni præeffet: ad utrum ea non pertineret cura, ut paratus effet, fi quo eum extra Italiam opus effet ducere legiones. Huic confuli permiffum, ut duas legiones fcriberet novas, & focium ac Latini nominis viginti millia, & equites nongentos. Alteri confuli duæ legiones decreta, quas L. Cornelius con ful |