Immagini della pagina
PDF
ePub

quae noctis ac dies animum gloriae stimulis concitat, atque admonet non cum vitae tempore esse dimittendam commemorationem nominis nostri, sed cum omni posteritate adaequandam.

Literature the Most Enduring of Monuments

XII. 30. An vero tam parvi animi videamur esse omnes, 5 qui in re publica atque in his vitae periculis laboribusque versamur, ut, cum usque ad extremum spatium nullum tranquillum atque otiosum spiritum duxerimus, nobiscum simul moritura omnia arbitremur? An statuas et imagines, non animorum simulacra sed corporum, studiose multi summi 10 homines reliquerunt; consiliorum relinquere ac virtutum nostrarum effigiem nonne multo malle debemus, summis ingeniis expressam et politam? Ego vero omnia quae gerebam, jam tum in gerendo spargere me ac disseminare arbitrabar in orbis terrae memoriam sempiternam. Haec vero 15 sive a meo sensu post mortem afutura est sive - ut sapientissimi homines putaverunt ad aliquam mei partem pertinebit, nunc quidem certe cogitatione quadam speque delector.

Archias the Poet should be Protected in his Rights

31. Qua re conservate, judices, hominem pudore eo, 20 quem amicorum videtis comprobari cum dignitate tum etiam vetustate; ingenio autem tanto, quantum id convenit existimari, quod summorum hominum ingeniis expetitum esse videatis; causa vero ejus modi, quae beneficio legis, auctoritate municipi, testimonio Luculli, tabulis 25 Metelli comprobetur. Quae cum ita sint, petimus a vobis, judices, si qua non modo humana, verum etiam divina in tantis ingeniis commendatio debet esse, ut eum qui vos, qui vestros imperatores, qui populi Romani res gestas semper ornavit, qui etiam his recentibus nostris vestrisque domes- 30 ticis periculis aeternum se testimonium laudis daturum esse

profitetur, estque ex eo numero qui semper apud omnis sancti sunt habiti itaque dicti, sic in vestram accipiatis fidem, ut humanitate vestra levatus potius quam acerbitate violatus esse videatur. 32. Quae de causa pro mea consue5 tudine breviter simpliciterque dixi, judices, ea confido probata esse omnibus. Quae autem remota a mea judicialique consuetudine, et de hominis ingenio et communiter de ipsius studio locutus sum, ea, judices, a vobis spero esse in bonam partem accepta; ab eo qui judicium exercet, certo 10 Scio.

[graphic][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][ocr errors][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed]
[graphic][merged small][merged small][merged small]

T. ANNIUS MILO was a young man of good family and a recognized leader, on the aristocratic side, in the turbulent politics of the time during the absence of Cæsar in Gaul and following the disastrous campaign of Crassus in the East. His bitterest opponent was P. Clodius, the leader of the popular party, a man of high birth and versatile talents, but of infamous life, and an unscrupulous partisan. Both sides depended to a great extent on organized violence. On the one side was the city mob, headed by Clodius. On the other, Milo maintained a band of professional bullies and prize-fighters (gladiatores).

Under these two leaders, the old political strife, always attended with some violence, became almost a succession of riots. The disorders were so great that the year B.C. 53 was half over before the consuls, who should have been chosen six months before the beginning of the year, could be elected. When finally, in July, 53, Cn. Domitius Calvinus and M. Valerius Messala were chosen, the campaign for the following

« IndietroContinua »