nec ubi tantus ac tam diu paupertati ac parsimoniae honos fuerit. adeo, quanto rerum minus, tan12 to minus cupiditatis erat. Nuper divitiae avaritiam, et abundantes voluptates desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia invexere. mus auctori praefcribere, quomodo eloqui sua debeat. GRUTERUS. Per quindecim et ultra editiones, quas sub oculis habeo, hanc scripturam conftanter propagatam video. Sola prima omnium Alerienfis Epifcopi et Aldina anni 1518. verbo uno auctiores: nec in quam civitatem tam serae. Et sic novimus effe in M. Chifl. Helmft. Voff. Gud. Rott. Florentinis, tum Mediceo, (p. 14.) tum ad S. Marci. Quae igitur cauffa rejiciendi? An voluerunt cavere, ne poft zò rempublicam adeo junctim sequeretur hoc vocabulum? At sic Livius II, XXIV. Caeterum deliberationi de maxima quidem illa, sed tamen parte civitatis, metum pro universa republica intercessisse. iv, xxvi. Vir cu jus providentiam in republica quum multis aliis tempestatibus ante experta civitas erat. Apud Feftum habes, Respublicas multarum civitatum. JAC. GRONOVIUS. Cum codicibus Gronovianis faciunt etiam Leid, uterque, Harlej. uterque, Portug. Haverk. Neapol. Latinii, Hear. nii Oxonienfis L. 2. et, praeter editiones a Gronovio laudatas, Colon. anni 1525. Cui lectioni inluftrandae Cl. Jac. Perizon. ad marginem Livii notarat locum ex 1. v, xxiv, 8. Duasque urbes com munis reipublicae incoli a populo Romano posse. Utrum tamen eadem lectio in Voff. exftet, ut Gronov. docet, dubito: certe in excerptis amborum Vol. fianorum, quae habeo, nullam varietatem notatam video. Eru Sueton. Aug. xv11. Antonium seras conditiones pacis tentantem ad mortem adegit. Livio insolitum non effe, ut adjectivis pro adverbiis utatur, infra vide. bimus ad xx11, x11, 7. apud eum. dem etiam obvium effe, ut duo. bus subftantivis numero singulari jungatur adjectivum numero plurium, alibi probabimus. [nec in quam tam sera etc. immigraverit Veith. tam fera pro serae Helm. 1. civitatem abest in Helm. 2.] Tandem migraverint Voff. pr. et Leid. sec. sed praefero vulgatum. Nam et illud Li. vio familiare eft, ut praepofitio. nem, unde verbum componitur, in regimine repetat. (* v. Burm. ad Suet. Aug. LXIV.) Ita increpare in similitudinem nominis Livio infra ó návv Gronovius reftituit xxv11, 1, 9. Eadem forma inducere in agrum Livius infra dixit 1, xxxv11, 5. (* indu. cere in hostem iv, xxx11, 10. in Sed querelae, ne tum quidem gratae futurae, quum forsitan et necessariae erunt, ab initio certe tantae ordiendae rei absint. Cum bonis potius ominibus votis- 13 que ac precationibus Deorum Dearumque, si, ut poëtis, nobis quoque mos esset, libentius inciperemus, ut silire in equum v. ad vn, IX, 9. incitare in se vil, xxxIII, 1. imponere in naves xx1, XXVII, 9.) incidere in insidias 11, xxx, 13. ubi plerique codd. praepositio. nem omittunt. non recte. inva. dere in consulem 11, XLV, 6. ubi similiter praepofitio in a quibusdam codd. exsulat. inferre se in mediam dimicationem u, v, 7. inmittere in hostes 11, IV, 10. ita enim ibi viri docti legendum docuerunt, pro mittere. invehi in portum xxxv, XL111, 5. vide ad 11, xxx1, 3. ingredi in castra XXXV114, XXV11, 5. (* vi11, XX111, 13.) inferre in aerarium xxx1x, IIII, 7. inesse in arca XL, XXIX, 4. inire in urbem XL1, XXV111, 6. inducere in urbem XL111, XV11, 7. abesse a Colophone vide ad XXXVII, XXVI, 5. adferre ad consules vide ad 11, xxxvi, 7. devolare de tribunali 11, xxx, 3. (* dejicere de saxo v. ad v, XLVII, 10. demittere de coelo x, VIII, 10. ubi v. interjicere inter Romam ix, x111, 8.) decedere de officio vin, xxv, 12. vide Gro. nov. ad xxvII, 1, 1. deducere de provincia XL, XXXV, 12. deportare de Macedonia XLIV, XV, 6. excussus e navi vide infra ad XXXVII, XXX, 9. trajicere trans flumen 11, x1, 2. transportare [transferre] castra trans Peneum XLII, LI, 3. (* xx, xxvi, 6, ubi v.) Paupertati ac parsimoniae honos aut parsimoniae honos Portug. ac parsimoniis honor Haverk. qui paullo ante etiam praefert tantus aut tamdiu, mox inverso ordine quanto minus rerum Leid. sec. et Harlej. uterque. [Helm. 2.] §. 12. Quum forsitan et necessariae erunt] To et exfulat ab Harlej. sec. Leid. pr. et Portug. [Helm. 1. Veith.] ctiam ab omnibus editionibus, quibus usus sum usque ad Paris.anni 1573. Particulam eamdem in vet. lib. legi Sigonius prima scholiorum editione teftatus eft. Praeterea ordiendae Voff. ambo, Leid. ambo, Harlej. ambo, Portug. et a manu sec. Haverk. quum a manu prima oriundae scriptum fuiffet. ordiendae etiam omnes editiones ante Gruterum, qui qua auctoritate ordiundae vulgaverit, nondum adsequor. (*initio avaritia pro avaritiam Florent.) [terrae tantae ordiendi rei Helm. 2.] Vo §. 13. Ominibus votisque ac precationibus] votisque et precationibus Voff. ambo, Leid. ambo, et Portug. votis et precationibus Harlej. recentior. tisque precationibus Haverk. a manu secunda, erasa vocula, quae manu prima adscripta fuerat, media; sed cujus veftigia evanuere. [mos est Veith.] Ut orsis tantum operis] Sic initio fuit in Pal. tertio, factumque poftea tanti operis, quomodo exftat in pr. et sec. Neque aliter expreffit Sigonius. No. strum invenias etiam in editione Jo. Andreae. GRUTERUS. Pall. tres et Campani editio, ut orsis T. LIVII PATAVINI LIBER PRIMUS. I. Jam primum omnium satis constat, Troja 1 Adventus Asnea in capta, in ceteros saevitum esse Trojanos; duobus, Italiam. Aenea Antenoreque, et vetusti jure hospitii, et quia. 427 pacis reddendaeque Helenae semper auctores fuerant, omne jus belli Achivos abstinuisse. Casibus a deinde variis Antenorem cum multitudine Henetum, qui, seditione ex Paphlagonia pulsi, et sedes et dụ §. 1. Duobus, Aenea Antenoreque, et vetusti jure hospitii] Servius Honoratus ille Grammaticus ad hoc Virgilii carmen [1. (p. 15.) Aen. v. 242.] Antenor potuit, mediis elap- ita ait: Antenor et Aeneas, te- mixtum novit Achivis. Haec ille. Eam Servii opinionem, quantum ad Virgilium attinet, eleganter sane, nec mi. nus erudite, refellit Chriftophorus Landinus. Neque enim verofimile eft, inquit, voluiffe poëtam eum virum, quem om. ni laudum genere ad divinitatem usque extollere contendat, vel minima infamiae suspicione deturpare. Idem ego de Livio دانه L cem, rege Pylaemene ad Trojam amisso, quaerebant, venisse in intimum maris Hadriatici sinum: janis iniquo, multis locis eximie Νῦν δὲ δὴ ̓Αινείαο βίη Τρώεσ. Καὶ παῖδες παίδων, τοί κεν με. ! Atque inde Virgilius laudandi ce- Leid. 2. Vulgatum defendit locus Horatii 11. Sat. 111. v. 202. abstinuit vim Uxore et gnato. [enee antenorique Helm. 1. Aeneae et Antenori Helm. 2. idem initio jam pridem, a 2. m. primum. Denique primum satis et Anterique qui et vetusti Veith. Mor auctores fuerunt cod. Portug. [Helm. 1.] §. 2. Rege Philemone ad Tro jam amisso] Illud non ferendum duxi, quod tam recentia, quam vetera exemplaria habent rege Philemone ad Trojam amisso, quum Homeri lectio manifesto demonftret, Pylemene elle legen. dum. Ejus carmen ex secundo Iliados eft. SABELLICUS. An Et nati natorum, et qui na- notavit hoc Sabellicus quoque. GLAREANUS. Campani editio, Παφλαγόνων δ' ἡγεῖτο Πυλαι Unde Pylaemene legendum, non Παφλαγόνων δ' ἡγεῖτο Πυλαι ret. JAC. GRONOVIUS. (* Ex-,,Hoc ex Sabellico et Glareano tini adfpirationibus anhelatisque vocibus in p litera delectari. ́Id multis ex rebus percipi et anim. adverti poteft. Quia Graecis ypures vocantur, ab illis gryphes adfpirate proferuntur: quod à Graecis Tponatov leviter, "trø |