CORNELIUS SEVERUS, CONTEMPORARY OF OVID.
326. A LAMENT FOR CICERO.
Oraque magnanimum spirantia paene virorum In rostris iacuere suis; sed enim abstulit omnis, Tamquam sola foret, rapti Ciceronis imago. Tunc redeunt animis ingentia consulis acta Iurataeque manus deprensaque foedera noxae Patriciumque nefas extinctum; poena Cethegi Deiectusque redit votis Catilina nefandis. Quid favor aut coetus, pleni quid honoribus anni Profuerant? sacris exculta quid artibus aetas? Abstulit una dies aevi decus, ictaque luctu Conticuit Latiae tristis facundia linguae. Unica sollicitis quondam tutela salusque, Egregium semper patriae caput, ille senatus Vindex, ille fori, legum ritusque togaeque, Publica vox saevis aeternum obmutuit armis. Informes voltus sparsamque cruore nefando Canitiem sacrasque manus operumque ministras Tantorum pedibus civis proiecta superbis Proculcavit ovans nec lubrica fata deosque Respexit. Nullo luet hoc Antonius aevo. Hoc nec in Emathio mitis victoria Perse, Nec te, dire Syphax, non fecerat hoste Philippo; Inque triumphato ludibria cuncta Iugurtha Afuerant, nostraeque cadens ferus Hannibal irae Membra tamen Stygias tulit inviolata sub umbras. Ap. Sen. Rh., Suas. VI, xxvi.
GRATIUS FALISCUS, CONTEMPORARY OF OVID.
327. TRAINING OF YOUNG DOGS OF A HUNTING BREED (METAGON), WITH A DIGRESSION ON
Ne matrem indocilis natorum turba fatiget, Percensere notis, iamque inde excernere pravos. Signa dabunt ipsi. Teneris vix artibus haeret Ille tuos olim non defecturus honores.
Iamque illum inpatiens aequae vehementia sortis Extulit; adfectat materna regna sub alvo, Ubero tota tenetque a tergo liber aperto, Dum tepida indulget terris clementia mundi. Vernum ubi Caurino perstrinxit frigore Vesper Ira iacet, turbaque potens operitur inerti. Illius et manibus vires sit cura futuras Perpensare; levis deducet pondere fratres. Haec de pignoribus, nec te mea carmina fallent. Protinus et cultus alios et debita fetae Blandimenta feres, curaque sequere merentem; Illa perinde suos, ut erit pellecta, minores Ac longam praestabit opem. Tum denique, fetu Cum desunt operis, fregitque industria matres, Transeat in catulos omnis tutela relictos. Lacte novam pubem facilique tuebere maza, Nec luxus alios avidaeque impendia vitae Noscant. Haec magno redit indulgentia damno. Nec mirum humanos non est magis altera sensus Tollit se ratio et vitiis adeuntibus opstat. Haec illa est, Pharios quae fregit noxia reges, Dum servata cavis potant Mareotica gemmis, Nardiferumque metunt Gangen, vitiisque ministrant. Sic et Achaemenio cecidisti, Lydia, Cyro; Atqui dives eras, ac fluminis aurea venis.
Scilicet, ad summam ne quid restaret habendum,
Tu quoque, luxuriae fictas dum colligis artis, Et sequeris demens alienam, Graecia, culpam. O quantum et quotiens decoris frustrata paterni ! At qualis nostris, quam simplex mensa, Camillis! Qui tibi cultus erat post tot, Serrane, triumphos ! Ergo illi ex habitu virtutisque indole priscae Inposuere orbi Romam caput, actaque ab illis Ad caelum virtus summosque tetendit honores. Scilicet exiguis magna sub imagine rebus Prospicies, quae sit ratio et quo fine regenda.
M. MANILIUS, LATE IN AUGUSTAN AGE.
328. THE UNIVERSE IS SPHERICAL IN FORM.
Nec vero tibi natura admiranda videri Pendentis terrae debet, cum pendeat ipse Mundus et in nullo ponat vestigia fundo. Quod patet ex ipso motu cursuque volantis. Cum suspensus eat Phoebus cursumque reflectat Huc illuc, agiles et servet in aethere metas, Cum luna et stellae volitent per inania mundi, Terra quoque aërias leges imitata pependit. Est igitur tellus mediam sortita cavernam Aëris et toto pariter sublata profundo; Nec patulas distenta plagas, sed condita in orbem Undique surgentem pariter pariterque cadentem. Haec est naturae facies; sic mundus et ipse In convexa volans teretes facit esse figuras Stellarum; solique orbem lunaeque rotundum Aspicimus, tumido quaerentis corpore lumen, Quod globus obliquos totus non accipit ignes. Sic telius glomerata manet mundumque figurat.
329. EXISTENCE OF GOD INFERRED FROM THE ORDER OBSERVABLE IN NATURE.
Nec quicquam in tanta magis est mirabile mole, Quam ratio et certis quod legibus omnia parent. Nusquam turba nocet, nihil ullis partibus errat, Laxius aut brevius mutatove ordine fertur.
Quid tam confusum specie, quid tam vice certum est? Ac mihi tam praesens ratio non ulla videtur, Qua pateat mundum divino numine verti,
Atque ipsum esse deum, nec forte coisse magistra, Ut voluit credi qui primus moenia mundi Seminibus struxit minimis, inque illa resolvit ; E quis et maria et terras et sidera caeli Aetheraque immensis fabricantem finibus orbes Solventemque alios constare, et cuncta reverti In sua principia et rerum mutare figuras. Quis credat tantas operum sine numine moles Ex minimis, caecoque creatum foedere mundum ? Si fors ista dedit nobis, fors ipsa gubernet. At cur dispositis vicibus consurgere signa, Et velut imperio praescriptos reddere cursus Cernimus, ac nullis properantibus ulla relinqui? Cur eadem aestivas exornant sidera noctes Semper, et hibernas eadem? certamque figuram Quisque dies reddit mundo, certamque relinquit? I, 470 498.
Circulus ad Boream fulgentem sustinet Arcton, Sexque fugit solidas a caeli vertice partes. Alter ad extremi decurrens sidera Cancri, In quo consummat Phoebus lucemque moramque, Tardaque per longos circumfert lumina flexus, Aestivum medio nomen sibi sumit ab aestu; Temporis et titulo potitur metaque volantis Solis, et extremos designat fervidus actus,
Et quinque in partes aquilonis distat ab orbe. Tertius in media mundi regione locatus
Ingenti spira totum praecingit Olympum,
Parte ab utraque videns axem; quo culmine Phoebus Componit paribus numeris noctemque diemque, Veris et autumni currens per tempora mixta, Cum medium aequali distinguit limite caelum, Quattuor et gradibus sua fila reducit ab aestu. Proximus hunc ultra brumalis nomine cingens Ultima designat fugientis lumina solis, Inviaque obliqua radiorum munera flamma Dat per iter minimum nobis; sed finibus illis, Quos super incubuit, longa stant tempora luce, Vixque dies transit candentem extenta per aestum, Bisque iacet binis summotus partibus orbis.
331. COMETS ARISE FROM THE UBIQUITY OF FIERY SUBSTANCE.
Sunt autem cunctis permixti partibus ignes, Qui gravidas habitant fabricantes fulmina nubes, Et penetrant terras Aetnamque minantur Olympo, Et calidas reddunt ipsis in fontibus undas, Ac silice in dura viridique in cortice sedem Inveniunt, cum silva sibi collisa crematur; Ignibus usque adeo natura est omnis abundans. Ne mirere faces subitas erumpere caelo, Aëraque accensum flammis lucere coruscis, Arida complexum spirantis semina terrae, Quae volucer pascens ignis sequiturque fugitque, Fulgura cum videas tremulum vibrantia lumen Imbribus e mediis et caelum fulmine ruptum, Sive igitur ratio praebentis semina terrae In volucres ignes potuit generare cometas, Sive illas natura faces ut cuncta creavit Sidera per tenues caelo lucentia flammas, Sed trahit ad semet rapido Titanius aestu, Involvitque suo flammantis igne cometas,
« IndietroContinua » |