Xenophontis omissa: quae & graeca gesta appellantur

ἀεὶ αἱ ἀλλ ἀλλὰ καὶ ἅμα Αντωνίνος απ ἀπὶ ἀπὸ αὐ αὐτ αὐτοῖς αὐτὸν αὐτὸς αὐτοῦ αὐτῷ αὐτῶν βαρβαρων βασιλέως γὰρ δέ δὲ καὶ δὲ τὸ δὲ τῷ δὴ δῆμος δήμῳ διὰ ἑαυτοῦ ἔθνη εἰ εἶναι εἰσ εἰς τὸ εἴτε ἐκ ἐκεῖ ἐκεῖνος ἐκείνου ἐν τῇ ἐξ ἐπ ἐπεὶ δὲ ἐπὶ ἐς ἔτι ἐφ ἔχων ἤδη ἡμῖν ἦν ἦσαν καὶ οἱ καὶ πρὸς καὶ τὰ καὶ τῆς καὶ τοὺς καὶ τῶν κατὰ κὶ κόμμοδος μάλισα μᾶλλον μαξιμίνος μαξιμίνου μὲ μὲν μὴ δὲ μήτε μιὰ νὶ ὁ δὲ ὁδὲ ὅθεν οἱ δὲ ὃν ὄνομα ὄντα ὅπλα ὅπως ὅσα ὅσον ὅτι οὐ οὐδὲ οὐκ οὓς οὔτε οὕτω οὕτως πάντα παρὰ περὶ πλῆθος πολὺ πρὸ πρὸς τὸν πρὸς τοὺς πω ῥᾳδίως ρωμαίων ῥώμίω Σεβῆρος Σεβήρου ςρατιώτας ςρατιωτῶν σύγκλητος συγκλήτου ταῖς τὰς ταῦτα τὴν τῆς πόλεως τί τινα τοῖς τοῦ τρατιῶται τῷ ὑμᾶς ὑμῖν ὑμῶν ὑπ ὑπὸ ὧν ὡς δὲ