h IX. Themistocles and Aristides. Themistocles post victoriam ejus belli, quod cum Persis fuit, dixit in concione, sea habere consilium reipublicae salutāre, sed id sciric non opus esse. Postulavit, ut aliquem populus daret, quocum communicaret. Datus est Aristīdes. 5 Huich ille, classem Lacedaemoniōrum, quae subducta esset' ad Gytheum, clam incendi posse; quo facto, frangi Lacedaemoniōrum opes necesse esset. Quod' Aristides quum audisset, in concionem 'magna exspectationem venit, dixitque, perutile" esse consilium, quod Themistocles afferret, sed 10 minime honestum. Itaque Athenienses, quod honestum non esset, id neo utile quidem putaverunt; totamque eam rem, quam neo audiĕrant quidem, auctōre Aristīde, repudiavērunt. X. Cyrus and Lysander. Socrates narrat" in 'Xenophontis Oeconomico, "Cyrum minōrem, regem Persarum, praestantem ingenio atque imperii 15 gloria, quum Lysander Lacedaemonius, vir summae 'virtutis,d venisset ad eum 'Sardis, eique dona a sociis attulisset, et ceteris in rebus comem erga Lysandrum atque humānum fuisse, et ei quendam conseptum agrum, diligenter consitum, ostendisse. Quum autem admirarētur Lysander et proceri20 tatesh arborum, et directos in quincuncem ordines, et humum 'subactam atque puram, et suavitātem odōrum, qui afflarenturi e floribus; tum eum dixisse, mirări se non modo diligen - K.-IX. 94, 4. — 90, 1, a). — 106, 2, d).—491, R. 6. Subject of esse? — 84, 3. —105, 1, b); 107, 1. — × 110, 3, a). — 1 94, R. 2. 1 117, 3. —¡117, 2, a). — 80, R. 1, 2); 104, R.-'110, R. 5. — " 91, 6. - "79, R. 3. 19 101, 2, c). P 100, R. 3. X. 84, R. 2. — 86, 6. — 102, 2, a, 4). — 82, 2, c). — A. & S.- IX. d 91, 4. b). — 88, 9. - 208, R. 37, (a). — 1 222, 3, R. 1. -269, R. 2. esse? —* 145, IV. — £258. 2; 262. — « 264, 5. — 207, 1. —¡266, 2.—209, R. 3, (5); 260.1 206, R. 19, 197, 13; 205, N. 2. — 191, R. 3. — P 257, R. 7, (a). 204. — © 247, 1. —4211, R. 6. — 263, 5, R. 2. — £237; 278, R. 7. — 95, R. 266, 1. — (2) 277, R. 10. ₫ 243, R. 1. Sub of - - tiam, sed etiam. sollertiam ejus, a quo essent illa dimensa atque descripta ; et ei Cyrum respondisse, Atqui ego omnia "ista sum dimensus; mei sunt ordines, mea descriptio; multae etiam "istūrum arborum mea manu1 sunt satae. Tum Lysandrum intuentem ejus purpuram," et 12nitōrem corporis 5 ornatumque Persicum multo auro multisque gemmis, dixisse, Recte vero te," Cyre, beātum ferunt, quoniam° virtūti tuae fortuna conjuncta est. XI. Socrutes. d (a.) Socrates, quum esset ex eo quaesitum," Archelaum, Perdiccae filium, qui tum fortunatissimus haberetur, nonne 10 beatum putaret, Haud scio, inquit; nunquam enim cum eo collocutus sum. 'Ain' tu? an tu aliter id scire non potes? Nullo modo. Tu igitur ne de Persārum quidem rege magno potes dicere, beatusneb sit? An ego possim, quum ignōrem, quam sit doctus, quam vir bonus? Quid? tu in eo sitam3 15 vitam beatam putas? Ita prorsus existimo: bonos, beatosi; improbos, miseros. Miser ergo Archelaus? Certe, si injustus. (b.) Idem quum de immortalitāte animōrum disputavisset, et jam moriendik tempus urgeret, rogātus a Critōne, quemad-20 modum sepeliri vellet, Multam vero, inquit, operam, amīci, frustra consumpsi. Critōnim enim nostro non persuasi, me" hinc avolaturum, neque quidquam° mei" relicturum. Verum K.-X. 81, 8, a), 2). 94, 1.-191, 1.- 100, 1.—"106, 2, b); 80, R. 3, 5). 112, b), & R. XI. 77, 4; 89, R. 11.-116, 3, b), & R. 2.76, R. 1.-491, 5. —101, 2, c). —'116, 2. — 111, 1.-'116, 3, & a. 180, R. 3, 5). k 14 * 98, 3; 88, 12.-196, 1, b). — 90, 2. — 106, 2, b). —° 89, 1. c), 3). 19 -P88, 13, A. & S.-X. 1205, R. 2, (2). — 209, R. 1, (b).—1247, 3. — 274, 1.272; 270, R. 3.-198, 7, R. (b). XI. 184, 2, (a); 231, R. 4.—265, N. 2; 198, 11.-183, N. 4. — a 247, 2. — · 191, R. 3. — £265.263, 5. — 1265, N. 2.—1270, R. 3. -275, I.; 211.- 1270.- 223, R. 2.- 273, 2. - 10 -° 229. —P 212, R. 3. B tămen, Crito, si me 'assequi potueris, aut sicubi nactus eris, Sed, mihi crede, nemo me ves ut tibi videbitur, sepelito. trum, quum hinc excessero, consequetur. (c.) Socrates, in pompa quum magna vis auri argentique 5 ferretur, Quam multa non desidero ! inquit. (d) Socrates, quum rogaretur, 'cujātem se esse diceret, Mundānum, inquit"; totius enim mundi se incolam et civem arbitrabatur." (e.) Sapientissimus Socrates dicebat, scire se nihil, prae10 ter hoc ipsum, quod nihil sciret : reliquos hoc etiam nescīre. 15 (f) Socratem ferunt, quum usque ad vespĕrum 'contentius ambularet, quaesitumque esset ex eo, quare id faceret, respondisse, se, quo melius coenaret,y 10obsonāre ambulando famem. XII. Pyrrhus and Fabricius. b Quum rex Pyrrhus populo Romano bellum ultro intulisset, quumque 1de imperio certamen esset cum rege generōso ac potente, perfūga ab eo venit in castra Fabricii, eïque est pollicitus, si praemium sibi proposuisset, se, ut clam venisset, sic clam in Pyrrhi castra rediturum, et eum veneno 20 necatūrum. Hunc Fabricius reducendum curavit ad Pyrrhum; idque factum ejus a senātu laudātum est. Atqui si speciem utilitatis opinionemque quaerimus, magnum illud d Ꮒ K.-XI. 9113, 1 & 2; 84, 8. — ' 115, 1, a). — 1 90, 1, c). — * 88, 13, c). 2); 94, 2. 84, 5; 117, R. 1. 86, R. 3.14 109, 1, b). What word does quod introduce the explanation of? - 115, R. 6. — 108, 1. — 1 91, 1. XII. 90, R. 5. -84, R. 10. — 115, 1, a); 117, 3. — 91, 1.80, R. 3, 5); 99, 3. 102, 1 & 2, a), 1). — A. & S. - XI. 9261, R. 1; 145, VI.—223, R. 2. ▪ 279, 6. — "(2) 145, II. — 205, R. 7, (1). — 273, 5, (2). — - 262, R. 9. — 2247, 3. 13 a XII. 224.259, R. 2; 266, R. 4.-277, R. 12, 13 * 266, N. & 2. — 247, 3.- 1270, R. 3; 274, R. 7, (a). — I., & 1.261, R. 1. 117, 1 & 2. 113, 1 & 2. bellum perfuga unus et gravem adversarium imperii *sustulisset; sed magnum dedecus et flagitium, quîcum1 laudis certamen fuisset, eum non virtute, sed scelere superātum.j b XIII. Xerxes. Xerxes quidem refertus omnibus praemiis" donisque fortūnae, non equitatu, non pedestribus copiis, non navium multitudíne, non infinito pondere auri contentus, praemium proposuit, 'qui invenisset novam voluptatem. Quab ipsa non fuit contentus; neque enim unquam finem inveniet libido. "Nos vellem praemio elicere possemus' qui nobis aliquid attulisset, quo hoch firmius crederemus: virtutem ad beāte vi- 10 vendum1 se ipsa esse contentam. XIV. Darius. Extenuantur magnificentia et sumptus epularum, quod parvo 'cultu natūra contenta sit. Etenim quis hoce non videt: desideriis omnia ista condiri? Darīus in fuga, quum aquam turbidam et cadaveribus inquinātam bibisset, 2negavit 15 unquam se bibisse jucundius. Nunquam videlicet sitiens biberat. Nec esuriens Ptolemaeus edĕrat; cui, quum peragranti Aegyptum, comitíbus non consecutis,* cibarius in casa panis datus esset, nihil visum est illo pane* jucundius. XV. Regulus. M. Atilius Regulus, quum 'consul iterum in Africa ex 20 K.-XII. 30, R. 1.-106, 2, d). XIII. 91, 1, e). — 91, 4, b).— 110, R. 2. 104, R.⚫ 85, 2, b). -107, R. 3.-110, 3, b). 106, R. 6.198, 3. XIV. 112, & R.-30, R. 3. -106, R. 6.- 106, 2, a). — 84, 3. -100, 2, d). - 84, 6. — 78, 3.100, 1.- 100, 4, b).—91, 2, b). XIII. 249, I. — 244. d ·206, R. 19, (4). — a 264, 12. — * 260, JI. 1262, R. 4.264, 1, (a) & (b). — 207, R. 22.275, insidiis captus esset, duce Xanthippo Lacedaemonio, jurātus missus est ad senatum, ut, nisi reddíti essent Pœnis captivi nobiles quidam, rediret ipse Carthaginem. Is quum Romam venisset, utilitatis speciem videbat," sed' eam, ut 3res 5 declarat, falsam judicavith; quae erat 'talis: "manēre in patria; esse domik suae cum uxōre, cum liberis; quam calamitātem' accepisset in bello, communem fortunae bellícae judicantem, tenere consulāris dignitatis gradum. Quis haec neget" esse utilia? Quem censes? Magnitudo animi et fortitudo 10 negat. Num" 'locupletiores quæris auctores? Harum enim est virtutum proprium, nil extimescère,' omnia humāna despicere, nihil, quod homini accidere possit," intolerandum putare. Itaque quid fecit? In senatum venit, mandāta exposuit: sententiam ne diceret, recusavit: quamdiu jure15 jurando hostium teneretur," non esse 'se senatorem. Atque illud etiam (o stultum hominem," 10dixerit quispiam, et repugnantem utilitāti suae!) reddi captīvos, negavit esse utile; "illos enim adolescentes esse et bonos duces, se jam confectum senectute. Cujus quum valuisset auctoritas, captīvi retenti 20 sunt ipse Carthaginem rediit: neque eum carítas patriae retinuit, nec suōrum. Neque vero tum ignorabat, se ad crudelissimum hostem, et ad exquisīta supplicia proficisci ; sed jusjurandum conservandum putabat. Itaque tum, quum 13vigilando necabatur, erat in meliōre causa, quam si domik 25 senex captivus, perjūrus consulāris remansisset. K.-XV. 105, 1, b). — 100, R. 3. — 100, 2, d). — ° 84, 3. — '107, 1.592, 1. — 84, 5, & R. 8. -1102, 1, & 2, b), 2). — 84, R. 2. *92, R. 3.-'110, R. 3. - 91, R. 24. 85, 2, a). — ° 81, 8, h). —P 116, 3, c).— 188, 6. — '96, 1, a). —'103, 3, b); 110, 3, b), 4).—1108, 2; & 107, R. 2. 117, 1 & 3. — 106, R. 6.—89, 6.-110, R. 5. R. 2, a). 81, 2, b). 13 86, Þ(2) 145, 253, N. 1.—" 260, A. & S. - XV. 258, I., 2. - 257, R. 7, (a). — a 274, 3, (a).· •145, IV.—1262. — 237. — 145, II. 198, I., & 9, R. (a). · IV. 145, I. — 221, R. 3.-1 206, R. 19, (3). — -° 209, R. 12, (2). -P 198, 11, R. (b). — 222, R. 2, (a). — 1 209, R. 3, (5); 269. — 201, 7 & 9; 264, 7. — 262, & R. 11. - 266, 2. — 207, R. 22.. — ▾ 238, 2. — 3 206, R. 19, (17). — 1 205, R. 7, (1). — 1 210. R. 5. |