τῶν δὲ ἄλλων ἑκούσιος μᾶλλον ἡ στρατεία ἐγίγνε– 9 το ἤδη. Αργείοι μὲν γὰρ οὐ τῆς ξυμμαχίας ἕνεκα μᾶλλον ἢ τῆς Λακεδαιμονίων τε ἔχθρας καὶ τῆς παραυτίκα ἕκαστοι ἰδίας ὠφελίας Δωριῆς ἐπὶ Δωριέας μετὰ ̓Αθηναίων Ιώνων ἠκολούθουν, Μαν τινῆς δὲ καὶ ἄλλοι ̓Αρκάδων μισθοφόροι, ἐπὶ τοὺς ἀεὶ πολεμίους σφίσιν ἀποδεικνυμένους ειωθότες ἰέναι, καὶ τότε τοὺς μετὰ Κορινθίων ἐλθόντας Αρκάδας οὐδὲν ἧσσον διὰ κέρδος ἡγούμενοι πολεμίους, Κρῆτες δὲ καὶ Αἰτωλοὶ μισθῷ καὶ οὗτοι πεισθέντες· ξυνέβη δὲ τοῖς Κρησὶ τὴν Γέλαν Ῥου δίοις ξυγκτίσαντας μὴ ξὺν τοῖς ἀποίκοις, ἀλλ ̓ ἐπὶ τοὺς ἀποίκους ἑκόντας μετὰ μισθοῦ ἐλθεῖν. και 10 § 9. γὰρ om. omnes praeter Vat. ὠφελίας Vat. Ven. b. marg. Cl. Lugd. Valla, reliqui om. Quare Haack. ex superioribus audit ἔχθρας. Sed de privatis inimicitiis hic sermo esse omnino non potest. ἐπὶ τοὺς λειπομένους Vat. ἰέναι ειωθότες omnes praeter Vat. ἐποίκους Vat. Cf. adn. II 27, 1. Sed antecedit ἀποίκοις. ἑκόντας Vat. et Valla ultro vertens, reliqui codd. ἄκοντας. Cf. adn. Cf. § 9. ἤδη, exinde, i. e. inde ab hoc enumerationis loco. II 96, 3. Αργείοι. De his et Mantinensibus vid. VI 29.43. — τῆς παραυτίκα ... ὠφε λίας, propter praesentem suam quisque utilitatem. Argivos, sicut Arcades, mercede militare solitos esse cl. Aristoph. Pac. 477 docet Bloomf. Pro ἕκαστοι estne ἕκαστος legendum? Singularis enim huius vocis de singulis hominibus, pluralis de singulis generibus poni solet. Cf. similia verba VI 69, 3 περὶ τῆς πατρίδος μα χούμενοι καὶ τῆς ἰδίας ἕκα στος τὸ μὲν αὐτίκα σωτηρίας, τὸ δὲ μέλλον ἐλευθερίας et sd. infra 61, 1. ἐπὶ τοὺς ἀεὶ ... εἰωθότες, qui adversus eos, qui quoque tempore (i. e. adversus quoslibet, qui) sibi hostes proponerentur, proficisci consueverant. Videmus eos, quemadmodum aliquando Helvetios, vel in utroque hostili exercitu stipendia meritos esse. – τοὺς μετὰ ... ̓Αρκάδας. Cf. 19, 4. · Κρῆτες. Cf. VI 43. Αιτωλοί. Hic igitur, etsi Athenienses patriam ipsorum aggressi erant (vid. III 94 sqq.), non dubitarunt mercede in exercitu eorum militare. ξυνέβη δὲ τοῖς Κρησί... ξυγκτίσαντας. De accusativo dativum participii excipiente cf. adn, 40, 4; de re VI 4, 3. ἑκόντας μετὰ μισθού, cum mercede sive mercede commotos (cf. adn. VI 85, 1) voluntarios. Repudiandam esse scripturam ἄκοντας cum eo apparet quod mercennarii μισθῷ πεισθέντες militant tum ex eo cognoscitur quod inde a § 9 enumerantur Ακαρνάνων τινὲς ἅμα μὲν κέρδει, τὸ δὲ πλέον Δη μοσθένους φιλίᾳ καὶ ̓Αθηναίων εὐνοίᾳ ξύμμαχοι 11 ὄντες ἐπικούρησαν. καὶ οἵδε μὲν τῷ Ἰονίῳ κόλπω ὁριζόμενοι· Ιταλιωτῶν δὲ Θούριοι καὶ Μεταπόν τιοι, ἐν τοιαύταις ἀνάγκαις τότε στασιωτικών και ρῶν κατειλημμένοι, ξυνεστράτευον, καὶ Σικελιωτών Νάξιοι και Καταναῖοι, βαρβάρων δὲ Εγεσταίοι, οἵπερ ἐπηγάγοντο, καὶ Σικελῶν τὸ πλέον, καὶ τῶν ἔξω Σικελίας Τυρσηνῶν τέ τινες κατὰ διαφορὰν Συρακοσίων καὶ Ἰάπυγες μισθοφόροι. τοσάδε μὲν μετὰ ̓Αθηναίων ἔθνη ἐστράτευον. 1 58. Συρακοσίοις δὲ ἀντεβοήθησαν Καμαρι- β) τῶν Συ ρακοσίοις ναῖοι μὲν ὅμοροι ὄντες καὶ Γελῷοι οἰκοῦντες μετ ̓ ἀντιβοηθη αὐτούς, ἔπειτα ̓Ακραγαντίνων ἡσυχαζόντων ἐν τῷ σάντων. § 11. κατειλημμένων codd., ad quod τῶν Θουρίων καὶ Μεταποντίων cum Heilm. audire molestissimum est. Emend. Reisk. Σικελῶν Vat. Μ. Cl. Ven. Valla, Valck. ad Phalar. p. XXIV; vulgo Σικελιωτών. Eadem vocabula confusa sunt in libris VI 103, 2 et III 115, 1, ubi vid. adn. quorum ἑκούσιος μᾶλλον ἡ στρατεία ἐγίγνετο. § 10. Ακαρνάνων τινές. Vid. VII 31, 5. ἅμα μὲν .. τὸ δὲ πλέον inter se respondent. Cf. adn. I 90, 1. III 11, 3. ἐν τοιαύταις κατειλημμένοι, scil. ὥστε ἐπικουρεῖν τοῖς Αθηναίοις. Ergo τοιαῦται ἀνάγκαι στασιωτικῶν καιρῶν est talis turbulentis temporibus effecta necessitas, ut cogerentur Atheniensibus subvenire. De καταλαμβάνεσθαι ἔν τινι dubitavit quidem Krueger et sine praepositione legimus άvayκαί καταλαμβάνεσθαι Herodot. II 65 et alibi. At significatur in qua rerum condicione ab Atheniensibus auxilia petentibus deprehensi sint (cf. 33, 5 καταλαμβάνουσι νεωστὶ στάσει τοὺς τῶν Αθη ναίων ἐναντίους ἐκπεπτωκότας) et similiter hic dictum καταλαμβάνεσθαι ἔν τινι atque IV 92, 1 ἐν ἂν χωρίῳ καταληφθῶσι. In eandem fere sententiam atque ἐπ' ἐκεῖνα ἱδρυμένοι Σελινούντιοι. καὶ οἵδε μὲν τῆς 2 Σικελίας τὸ πρὸς Λιβύην μέρος τετραμμένον νε μόμενοι· ἱμεραῖοι δὲ ἀπὸ τοῦ πρὸς τὸν Τυρσηνι κὸν πόντον μορίου, ἐν ᾧ καὶ μόνοι Ἕλληνες οι κοῦσιν' οὗτοι δὲ καὶ ἐξ αὐτοῦ μόνοι ἐβοήθησαν. καὶ Ἑλληνικὰ μὲν ἔθνη τῶν ἐν Σικελίᾳ τοσάδε, 3 Δωριῆς τε καὶ [οι] αὐτόνομοι πάντες, ξυνεμάχουν, βαρβάρων δὲ Σικελοὶ μόνοι ὅσοι μὴ ἀφέστασαν πρὸς τοὺς ̓Αθηναίους· τῶν δ ̓ ἔξω Σικελίας Ελλή νων Λακεδαιμόνιοι μὲν ἡγεμόνα Σπαρτιάτην παρεχόμενοι, νεοδαμώδεις δὲ τοὺς ἄλλους καὶ Είλωτας [δύναται δὲ τὸ νεοδαμώδες ἐλεύθερον ἤδη εἶναι], Κορίνθιοι δὲ καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ μόνοι παραγε νόμενοι καὶ Λευκάδιοι καὶ ̓Αμπρακιῶται κατὰ τὸ ξυγγενές, ἐκ δὲ ̓Αρκαδίας μισθοφόροι ὑπὸ Κοριν θίων ἀποσταλέντες, καὶ Σικυώνιοι ἀναγκαστοὶ στρατεύοντες, καὶ τῶν ἔξω Πελοποννήσου Βοιωτοί. Cap. 58. § 3. ἐν om. Vat. Articulum ante αὐτόνομοι, quem sic positum ineptum esse patet, uncis inclusit Bekk. δύναται εἶναι non legit auctor schol. νεοδαμώδης ὁ ἐλευθερὸς παρὰ τοῖς Λακεδαιμονίοις. Del. Dind. praef. ad Polyb. I p. XXXVII et Herw. Stud. Thuc. p. 100. νεοδαμώδεις καὶ Εἰλωτας. Cf. 19, 3. De Neodamedibus vid. ad V 34, 1, καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ μόνοι παραγενόμενοι.,Naves quidem etiam Leucadii duas, Ambraciotae vero tres praebuerant (vid. VI 104, 1); sed pedestrem quoque exercitum praeter naves soli Corinthii . . . miserant. Cf. 50, 14. Haack. κατὰ τὸ ξυγγενές] τῶν Συρακοσίων. Schol. Corinthii et Leucadii et Ambraciotae Syracusanis cognati auxilium tulerunt, cum et Syracusani et Leucadii atque Ambraciotae coloni essent Corinthiorum. ἐκ δὲ Αρκαδίας ... καὶ Σικυώνιοι. Cf. 19, 4 et ibid. § 3 de Boeotis. Cur Sicyonii ἀναγκαστοί vocentur, 4 πρὸς δὲ τοὺς ἐπελθόντας τούτους οἱ Σικελιώται αὐτοὶ πλῆθος πλέον κατὰ πάντα παρέσχοντο, ἅτε μεγάλας πόλεις οἰκοῦντες· καὶ γὰρ ὁπλῖται πολλοὶ καὶ νῆες καὶ ἵπποι καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος ἄφθονος ξυνελέγη. καὶ πρὸς ἅπαντας αὖθις ὡς εἰπεῖν τοὺς ἄλλους Συρακόσιοι αὐτοὶ πλείω ἐπορίσαντο διὰ μέγεθός τε πόλεως καὶ ὅτι ἐν μεγίστῳ κινδύ νῳ ἦσαν. 1 59. Καὶ αἱ μὲν ἑκατέρων ἐπικουρίαι τοσαίδε ξυνελέγησαν, καὶ τότε ἤδη πᾶσαι ἀμφοτέροις παρῆσαν καὶ οὐκέτι οὐδὲν οὐδετέροις ἐπῆλθεν. 2 Οἱ δ ̓ οὖν Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι εἰ. κότως ενόμισαν καλὸν ἀγώνισμα σφίσιν εἶναι ἐπὶ τῇ γεγενημένῃ νίκῃ τῆς ναυμαχίας ἑλεῖν τε τὰ στρατόπεδον ἅπαν τῶν ̓Αθηναίων τοσοῦτον ὄν, καὶ μηδὲ καθ ̓ ἕτερα αὐτούς, μήτε δια θαλάσσης μήτε § 4. ὁ ante άλλος om. omnes praeter Vat. μέγεθος πόλεως omnes praeter Vat. D. I. pr. man. Cl. Cap. 59. § 2. οἵ τε οὖν codd. Cf. adn. καὶ οἱ ξύμμαχοι, quod agnoscit Valla, praeter Vat. omnes fere codd. om. ἀγῶνα omnes fere praeter Vat. Sed huius scriptura praeferenda est, quod repetuntnr verba 56, 2 scripta. τοσοῦτο Vat. Cf. sd. VI 33, 6. ἕτερα Vat. I. pr. Cl., reliqui ἑκάτερα. tor ad sententiam praecipuam ἐκλιπόντες τῷ πεζῷ, διαφυγεῖν. ἔκλῃον οὖν τόν τε λιμένα 3 εὐθὺς τὸν μέγαν, ἔχοντα τὸ στόμα ὀκτὼ σταδίων μάλιστα, τριήρεσι πλαγίαις καὶ πλοίοις καὶ ἀκάτοις ἐπ' ἀγκυρῶν ὁρμίζοντες, καὶ τἆλλα, ἂν ἔτι ναυμαχεῖν οἱ ̓Αθηναῖοι τολμήσωσι, παρεσκευάζοντο, καὶ ὀλίγον οὐδὲν ἐς οὐδὲν ἐπενόουν. οἱ δ ̓ ̓Αθη 60. Τοῖς δὲ Αθηναίοις τήν τε ἀπόκλησιν 1 ναῖοι βου λεύονται τὰ ὁρῶσι καὶ τὴν ἄλλην διάνοιαν αὐτῶν αἰσθομένοις ἄνω τείχη βουλευτέα ἐδόκει. καὶ ξυνελθόντες οἵ τε στρατηγοὶ 2 καὶ τὰς ναῦς καὶ οἱ ταξίαρχοι πρὸς τὴν παροῦσαν ἀπορίαν τῶν πάσας πλη- τε ἄλλων καὶ ὅτι τὰ ἐπιτήδεια οὔτε αὐτίκα ἔτι ρώσαντες διαναυμα- εἶχον (προπέμψαντες γὰρ ἐς Κατάνην ὡς ἐκπλευσό χῆσαι. μενοι ἀπεῖπον μὴ ἐπάγειν) οὔτε τὸ λοιπὸν ἔμελλον ἕξειν, εἰ μὴ ναυκρατήσουσιν, ἐβουλεύσαντο τὰ μὲν τείχη τὰ ἄνω ἐκλιπεῖν, πρὸς δὲ αὐταῖς ταῖς ναυσὶν § 3. ἔκληον, claudebant, Strateg. I 5, 6." Letr. p. 76. ἐπενόουν. Duk. ὀλίγον interpretatur ὀλίγον Cf. adn. II 8, 1. οὐδὲν ἐς οὐδέν nihil parvum in ullam partem. Cap. 60. § 2. οἱ ταξίαρχοι. De his vid. adn. IV 4, 1. ,,Scholiastes putat eos extra ordinem, ut in re crepera, ad consilium fuisse advocatos. Hoc satis probabile est; nam ex iis, quae VI 47 et VII 43, 1 scribit Thucydides, non alios fere quam στρατηγούς consultasse intellegi potest. [Cf. adn. 48, 1. 50, 3.] Duces Romanos idem interdum pro tempore fecisse, ut omnium ordinum centuriones in consilium adhiberent, ostendit Lipsius de Milit. Rom. II 8.“ Duk. — πρὸς τὴν παροῦσαν ἀπορίαν των τε ἄλλων, propter praesentem difficultatem (aut si haec, id quod Krueg. recte videtur malle, ad ἐβουλ. referuntur, pro praesenti difficultate) cum ceterarum rerum. Τέ ita positum est, ut si scriptor vellet pergere xai τῶν ἐπιτηδείων. τὰ ... |