Brevis enarratio munitionum ad oppugnandas et defendendas Syracusas factarum. Pugna ad Olympieum facta cum Athenienses Naxi hiemarent, Syracusani murum exstruxerunt, qui Temenitem includens praeter totum Epipolarum latus extendebatur (VI 75, 1). Hic murus (to Tootεíxioμa tò ñeqì tòv Tɛμɛvítηv VI 100, 2) cum ultra Epipolas non perductus esset, portum magnum non attingebat, sed a meridionali Epipolarum margine ad veterem Achradinae murum conversus erat, qui ad portum illum pertinebat. Simul illi Megaris castellum aedificaverunt, ne ibi Atheniensium classis stationem caperet, alterumque ad Olympieum, ut Athenienses per Anapi planitiem ad urbem accedere prohiberent (VI 75, 1). Insequenti autem aestate cum Athenienses acceptis subsidiis impetum in se parare comperissent, ne illi, priusquam ipsi sentirent, Epipolis potirentur, sexcentos milites gravis armaturae delegerunt, qui et Epipolis praesidio essent et, sicubi opus esse videretur, celeriter succurrerent. Quo facto mane exercitum in prato ad Anapum sito recensebant. Sed iam praegressa nocte Athenienses cum universis copiis Catina profecti ad Leontem appulsi erant, ut pedites exponerent, et naves deinde ad Thapsum constituerant. Pedester autem exercitus continuo ad Epipolas cursu contendit et, priusquam Syracusani re cognita ex prato et recensu adessent, ad Euryalum ascendit. Syracusani autem cum sine ordine ad eos repellendos accurrerent, fugati sunt et in urbem se receperunt. Insequenti die Athenienses ad urbem ipsam descenderunt, sed cum nemo iis obviam iret, regressi castellum apud Labdalum exstruxerunt, ut impedimenta et res ad bellum gerendum necessarias ibi conderent ex eodemque loco ad pugnandum et muniendum proficiscerentur (VI 96. 97). Neque multo post, cum equitum subsidia iis venissent, praesidio in Labdalo collocato ad Sycam in medio fere Epipolarum sitam progressi castellum excitarunt in orbis formam aedificatum (xúxlov VI 98, 2), cui praestructum erat propugnaculum decem iugerum (rò dexáлlεDOоv пOOTεíxiouα VI 102, 2). Et cum equites Syracusanorum, qui eos impedire conabantur opus facere, in fugam coniecissent, postero statim die murum ab orbe castelli ad septentrionem Trogilum versus ducere coeperunt (VI 99, 1). Qui murus quominus perficeretur ut prohiberent, Syracusani transversum murum vallis munitum obstruebant (vлоτεíxoμα VI 101, 1), exorsi ab exteriore illa quam primam fecerant urbis munitione (VI 99, 2. 3). Hanc munitionem ubi murus contingebat, prope eum locum portula in eo erat, qua ab altera eius parte ad alteram transirent (VI 100, 1). Cum autem Syracusani satis obstruxisse sibi viderentur, exercitus parte ad custodiendum relicta in urbem redierunt. Neglegentius autem cum qui relicti erant custodirent, Athenienses impetu facto transversum murum ceperunt et diruerunt (VI 100). Quo facto postero die ab altera cycli parte ad australem Epipolarum crepidinem versus magnum portum murum duxerunt. Syracusani autem, ne Athenienses eo muro usque ad mare perducto se intercluderent, ab ipsius urbis moenibus exorsi vallum cum fossa (σταύρωμα καὶ τάφρον VI 101, 3) per mediam paludem Lysimeleam iis obiciebant. Sed Athenienses muro ad crepidinem australem perducto cum ex Epipolis in planitiem descendissent, Syracusanorum vallum fossamque impetu facto ceperunt. Pugna autem commissa est, qua superati Syracusani qui in dextro cornu erant ad urbem, reliqui per pontem, qui ad Olympieum via Helorina ferebat, trans Anapum confugerunt. Quos cum delecta Atheniensium manus ponte intercludere vellet, et ipsa et pars dextri cornus in fugam conversa est. Qua re animadversa cum Lamachus a sinistro cornu succurrisset, cum paucis circumventus et occisus est (VI 101). Quae dum fiunt animis resumptis etiam ii, qui ad urbem confugerant, Atheniensibus se opposuerunt et partem suorum ad cyclum miserunt, existimantes desertum eum esse et facile expugnari posse. Et eius propugnaculum revera ceperunt, ipsum autem cyclum quominus caperent, Nicias, qui in eo aegrotans relictus erat, prohibuit. Simul cum etiam subsidium veniret eorum, qui Syracusanos ad urbem persecuti erant, et Atheniensium classis, ut constitutum erat, in magnum portum navigaret, omnis Syracusanorum exercitus in urbem rediit (VI 102). Qui cum circummunitionem se impedire posse iam desperarent, Athenienses nullo prohibente munitionem ad australem Epipolarum crepidinem factam usque ad magnum portum ita perducebant, ut per planitiem, ubi firmiore munimento opus esse videretur, duplicem murum (tɛixos dinhovv) exstruerent (VI 103, 1). Cum igitur in tanto discrimine res Syracusanorum essent, ut duplex murus portum magnum tantum non attingeret, murus autem, quem Trogilum versus duci coeptum opere intermisso reliquerant, ut ad eum qui ad magnum portum dirigeretur exstruendum se converterent, brevi tempore perfici posset, cum ad maiorem eius partem aedificandam lapides in struem congesti, reliqua pars perfecta aut semiperfecta esset, Gylippus ab Himera profectus iis auxilio venit. Qui postquam Epipolas ad Euryalum eodem loco quo Athenienses ascendit, statim cum Syracusanis contra Atheniensium munitionem profectus est (VII 2, 4). Cum autem utrique aciem instruxissent, Gylippus, qui Syracusanos perturbari videret, aggredi non ausus exercitum in Temenitem abduxit. Neque Nicias insecutus est, sed ad munitionem suam milites retinebat. Postero autem die Gylippus maiore copiarum parte contra hostes, ne alio subvenirent, profectus partem aliquam ad Labdali castellum misit idque expugnavit (VII 3). Deinde Syracusani et socii ab exteriore urbis munitione in obliquum murum simplicem sine vallis (rεiyos άлlovv VII 4, 1. 11, 3) sursum per Epipolas ducebant eadem fere regione qua antea, ut Atheniensium versus Trogilum munitionem interciperent. Hi enim cum interim ab altera parte munitionem ad magnum portum perduxissent, rursus ad septentrionale circummunitionis brachium perficiendum se converterant. Cuius partem infirmam et semiperfectam cum Gylippus frustra adortus esset, altiorem eam exstruxerunt (VII 4,3). Nicias autem cum post Gylippi adventum animum ad bellum maritimum magis adverteret, Plemmyrium promunturium in magnum portum prominens munire decrevit et tribus castellis ibi exaedificatis armamenta pleraque in iis reposuit et navigia magna navesque veloces illic in statione habebat (VII 4, 4. 5). At Gylippus simul murum transversum exstruebat et suos ante munitionem in aciem producebat. Itaque duo proelia commissa sunt, ex quorum priore cum Athenienses victores discessissent, altero ita devicti sunt, ut impedire iam non possent, quin insequenti nocte ipsorum munitionem Syracusani sua ultra porrecta praeverterent (VII 5. 6). Deinde cum Corinthiorum aliorumque auxilia advenissent, eorum ope usi Syracusani reliquam transversi muri partem usque ad septentrionalem Epipolarum marginem, ubi in tuto desineret, aedificaverunt (VII 7, 1). Hic murus usque eo ultra Atheniensium munitionem perductus nαoarɛízioua vocatur (VII 11, 3. 42, 4. 43, 1. 5). Iam vero cum utrorumque vires pugnis ad id tempus factis debilitatae essent, et Syracusani auxilia arcessebant et Nicias, cum eorum vires in dies crescere, suas deminui videret, Athenas nuntios cum epistula misit, qua Athenienses de rerum condicione certiores faceret et ut aut revocarent exercitum aut subsidia mitterent rogaret. Atque hi Eurymedontem cum decem navibus circa hibernum solstitium statim miserunt, tum novum exercitum comparabant, qui postea Demosthene duce in Siciliam proficisceretur. Interim vere ineunte Gylippus, cum ex Siciliae civitatibus auxilia accivisset, Syracusanis persuasit, ut Athenienses terra marique in magno portu et ad Plemmyrium aggrederentur. Atque navibus quidem cum initio rem prospere Syracusani gessissent, postremo tamen ab Atheniensibus devicti sunt; sed Plemmyrium Gylippus terrestribus copiis repente adortus tria castella cepit, quorum unum cum destruxisset, in duobus reliquis praesidia collocavit. Eodem tempore Athenis Demosthenes cum classe et exercitu profectus erat. Qui dum in itinere sunt, iterum apud Syracusas terra marique pugnatum est et Syracusani invento novo navium apparatu ad loci angustias maxime apto in portu magno victoriam navalem reportarunt. In his rerum angustiis Demosthenes Atheniensibus advenit. Qui cum vidisset, quo in statu res essent, quam celerrime agere statuit. Eo tempore Atheniensibus, cum transverso Syracusanorum muro ipsorum ad Trogilum munitio impedita esset, Epipolis relictis campo inter earum rupes australes et mare patenti se continebant (cf. adn. VII 43, 1), Syracusani autem cum ad defendendum Epipolarum aditum prope Euryalum munitionem (Tεízioua VII 43, 4) exstruxerant ibique praesidium collocaverant tum ante murum transversum tria propugnacula (лooτεíoματα VII 43, 4. 6) constituerant, in quibus trina ipsorum sociorumque castra (VII 43, 3) erant. Inter haec propugnacula et Euryali munitionem delecta illa sexcentorum militum manus excubabat (VII 43, 4), cui mandatum erat, ut Epipolarum custodiam agerent. Demosthenes igitur primum ex campo illo in eam partem muri transversi, quae exteriori urbis munitioni contigua erat, invasit atque machinis eam temptavit. Qui conatus cum in irritum cecidisset, nocturno impetu Epipolas aggredi atque ex ea parte murum illum capere decrevit. Itaque circa primam vigiliam per Anapi vallem exercitum ad Euryalum adduxit, et cum prope eum a meridie Epipolas ascendisset, priusquam custodes, qui ibi in praesidio erant, id sentirent, ipsam Syracusanorum munitionem cepit, deinde progressus ipse cum Atheniensibus sexcentos resistere conatos fugavit et ad expugnanda propugnacula se convertit, reliqui autem simulatque ascenderunt, extremam muri transversi partem, quae Epipolarum marginem septentrionalem attingebat, aggressi sunt. Sed Demosthenes et Athenienses cum primum eos, qui ex propugnaculis obviam iverant, reppulissent, inconsideratius et dissolutis ordinibus quam celerrime progressi a Boeotis, qui primi eorum impetum sustinebant, in fugam conversi sunt. Atque tanta deinde secuta est eorum perturbatio, ut cum magna clade ex Epipolis deicerentur. Itaque Atheniensium duces omissa oppugnatione de reditu deliberare coacti sunt. BRITISH 15 JY 82 Corrigenda. Typothetae errore et pertinacia dextrae cuique paginae plagulae sextae ΕΤΟΣ Σ superscriptum est pro ΕΤΟΣ Τ. |