4 ut ut is ager viritim divideretur. Decemviros in eam rem ex senatusconsulto creavit A. Atilius praetor urbanus, M. Aemilium Lepidum, C. Caffium, T. Aebutium Carum, C. Tremellium. P. Cornelium Cethegum, Q. et L. Appulejos, M. Caecilium, C. Salo5 nium, C. Munatium. Diviserunt dena jugera in singulos, sociis nominis Latini terna. Per idem tempus, quo haec agebantur, legati ex Aetolia Romam venerunt de discordiis seditionibusque suis, et Theffali legati, nunciantes, quae in Macedonia ge

1

rerentur.

V. Perseus, jam bellum vivo patre cogitatum in animo volvens, omnes, non gentes modo Graeciae, sed civitates etiam, legationibus mittendis, pollicendo plura, quam praeftando, sibi conciliabat. 2 Erant tamen magna ex parte hominum ad favorem ejus inclinati animi, et aliquanto quam in Eumenem

narrare neglexit. Supra 32, 1, 6. Militibus, qui in Hispania, Sicilia, Sardinia stipendia per multos annos fecissent, agrum adsignandum curaret. Sed potius culpam in librarios confero.

§. 4. T. Aebutium Carum] Ita legendum docuit Pighius in Annal. ad A. V. 1ƆLXIV. p. 291. eamque lectionem Gruteri poftrema ed. recepit, et recentiores aliorum servarunt. Antea vulgabatur T. Ebutium Parrum, nisi quod interim Sigonius recte Aebutium per diphthongum scripsiffet. V. ad 2, 19, 1. T. Aebutius Carus supra memoratur 39, 55, 8. et is forte T. Aebutii praetoris nomine indicatur 41, 6, 5.

pro

Parrus inter cognomina gentis
Aebutiae numquam memoratur.

bes essent] Ultimam vocem igno-
S. 3. Quae sub ditione ejus ur-
rant edd. principes. Eam pri-
mus interposuit Curio. Quam-
vis vero interim Sigonius omi-
serit, poftea tamen iterum in
contextum inrepsit. Quum au-
tem sine damno abeffe poffit, hinc
ejicere non dubitavi.

Fortunam secum mutatam vellent] Acidalius Divinat. in Plauti Captiv. cap. 1. Latinitatis rationem ferre negat, ut verbo mutare praepositio cum addatur. Sed recte Gronov.eum aliosque, qui ita sentiunt, errare docuit ad Plauti Prolog. Captiv. vers. 28. laudatis locis Ovidii 7.

propensiores: quum Eumenis beneficiis muneribus-3 que omnes Graeciae civitates et plerique principum obligati effent: et ita se in regno suo gereret, ut, quae sub ditione ejus, urbes nullius liberae civitatis fortunam secum mutatam vellent contra Persea fa- 4 ma erat post patris mortem uxorem manu sua occidiffe: Apellem, miniftrum quondam fraudis in fratre tollendo, atque ob id requisitum a Philippo ad supplicium, exsulantem, arceffitum poft patris mortem ingentibus promiffis ad praemia tantae perpetratae rei clam interfecisse. inteftinis externisque 5 praeterea multis caedibus infamem, nec ullo commendabilem merito, praeferebant vulgo civitates tam pio erga propinquos, tam jufto in cives, tam munifico erga omnes homines regi, seu fama et maje- 6 state Macedonum regum praeoccupati ad spernendam originem novi regni; seu mutationis rerum cupi di; seu quia eum objectum effe Romanis volebant.

Met.59. Salluft. in Jug. 44. et Ju-
ftin. 1,11. Quibus adde illud Ovi.
dii 3. Met. 196.
Cum pedibusque manus, cum
longis brachia mutat
Cruribus.

Similiter antiqui dixerunt com-
mutare rem re aliqua, et cum
re aliqua. Vide Turneb. ad Cic.
1. Agrar. 5. Ceterum non tan.
tum dicimus, mutare rem, quam
accipimus, cum re, quam damus,
quomodo Livius hic loquitur,
sed etiam, mutare rem, quam
damus, cum re, quam accipi
mus, ut Ovidius loc. laud. Vide
Gronov. ibid. Adde, quae notan-
tur ad 5, 30, 3.

§. 6. Ad spernendam origiLiv. Tom. XII.

7 Erant autem non Aetoli modo in seditionibus, propter ingentem vim aeris alieni, sed Theffali etiam : ea contagione, velut tabes, in Perrhaebiam quoque 8 id pervaserat malum. Quum Thessalos in armis esse nunciatum eft, Ap. Claudium legatum ad eas res 9 adspiciendas componendasque senatus misit. Qui, utriusque partis principibus caftigatis, quum injusto foenore gravatum aes alienum, ipsis magna ex parte concedentibus, qui onerarant, levasset, justi crediti 10 solutionem in * annorum pensiones diftribuit. Per eumdem Appium eodemque modo compositae in

tem ea atque et a librariis in codd. scriptis confundi. V. ad 3, 54, 15. 5, 17, 4. 6, 14, 11. 8, 37, 9. 9, 23, 14. et alibi.

S.8. Legatum ad eas res adspiciendas componendasque misit] Malis forsan, Quum Thessalos in armis esse nunciatum esset, Ap. Claudium legatum ad eas res inspiciendas componendasque senatus misit. J. FR. GRONOV. Inspicere rem et res multis locis dicit Livius. 4,36,4. Ad rem inspiciendam tribuni militum proficiscuntur. 21, 6, 3. Placuissetque, mitti legatos in Hispaniam ad res sociorum inspiciendas. et 26, 35. 27, 21. 36. Juftinus 34, 1, 4. Legatos se ad inspiciendas res sociorum in Graeciam missuros. Sic inspicere legem Liv. 3, 25, 4. inspicere aes alienum 6, 27, 8. quod ibid. c. 31, 2. dicit noscere. inspicere legiones 29, 1, 12. inspi. cere singulos milites ibid. cap. 24, 13. inspicere urbem Juftin. 38, 8, 11. Adde, quae ad Livii 26, 51, 8. dicta sunt. Adspicere quidem eadem significatione eft in Livii 39, 48, 5. Jussus idem in Peloponneso sociorum res

adspicere et infra c. 6, 4. Quinque legati ad regem missi, qui res in Macedonia adspicerent. et c. 37, 4. Inde Boeotiam atque Euboeam adspicere jussi. Non inprobo tamen sententiam Gronovii, quem loca illa fugisse non credo, etsi nihil ad ea adnotavit. Si ea sana sunt, inspicere et adspicere fere omnibus locis scriptorum veterum quibus res aliquae inspici dicuntur, permutari poffunt, quod non velim adfirmare. Adspicere minus eft, quam inspicere, et non habet significationem animi intenti ad rem aliquam accurate considerandam, et penitus noscendam. DUK. inspicere res sollemnem in hac re locutionem elle, negari nequit. Vide de ea ad 34, 62, 16. Non tamen propterea vulgatum damnare, vel in animum inducere audeo, adspicere de minus intento dici. Praeter loca, quae ex Livio laudantur, eadem locutio obcurrit hoc lib. c. 67, 11. Dubitari inde, utrum Demetrias prius adgredienda foret, an in Boeotia adspiciendae res. ita ex unico codice ibi prima pluresque aliae edd. 26, 51, 8. Nunc ope

Perrhaebia res. Aetolorum cauffas Marcellus Delphis per idem tempus hoftilibus acta animis

quas

inteftino gefferant bello, cognovit. Quum certatum 11 utrimque temeritate atque audacia cerneret, decreto quidem suo neutram partem aut levare, aut onerare voluit: communiter ab utrisque petiit, abftinerent bello, et oblivione praeteritorum discordias finirent. Hujus reconciliationis inter ipsos fides obsidibus ul- 12 tro citroque datis firmata eft. Corinthum, ut ibi deponerentur obsides, convenitur. VI. A Delphis et Aetolico concilio Marcellus in 1

ribus adspiciendis tempus dabat, quaeque in officinis, quaeque in armamentario ac navalibus fabrorum multitudo plurima in singulos dies ingenti certamine faciebat. 32, 5, 10. Quum situm omnem regionis adspexisset, maxime idoneum ad muniendum locum credidit esse praeter amnem Aoum.

S. 9. Injusto foenore gravatum aes alienum] Hic locus quoque valet adversus Salmasium, qui de Usur. cap. 2. pag. 33. et cap. 5. pag. 121. foenus improprie et per abusum pro usura, quae pecuniae creditae praeter sortem accedit, dici contendit. Sed illius argumenta confutavit Gronovius 4. de Pecun. vet. 1. et Mant. Pecun. vet. 1. DUKER.

6. 10. Quas intestino gesserant bello] Suspicor, to gesserant addidiffe aliquem supplendae sententiae, quum jam to quas corrupte legeretur: scripsifle autem Livium: hostilibus actas a☛ nimis, quasi intestino bello. Non enim bellum verum fuit, sed fa. ctionum rabies. J. FR. GRON. Audacior videtur Gronovii sententia, quam ut ei adsensum praebeas. Mallem quaeque inte. stino; ut particula que exciderit ob similitudinem vocis prae. cedentis. Vide ad 39, 16, 13. Po nit Gronovius, non verum bel. lum, sed factionum rabiem fuis. se; et ita discordias seditionesque vocavit Livius cap. praec. At de eadem re supra habuimus 41, 25, 4. Inde gravius de integro bellum exarsit. Et mox hoc cap. Abstinerent bello, et oblivione praeteritorum discordias finirent. Et plane uputiov лóAeμov vocat etiam Polyb. de Virtut. et Vitiis pag. 1451.

§. 1. Marcellus in Peloponnesum trajecit] Hunc in Gracciam, illos, de quibus paullo poft dicit, in Syriam milos fuifle, haud dubie in iis narraverat,

Peloponnesum trajecit, quo Achaeis edixerat con2 ventum. Ubi, Ubi, conlaudata gente, quod conftanter vetus decretum de arcendis aditu finium regibus Macedonum tenuiffent, insigne adversus Persea odium 3 Romanorum fecit: quod ut maturius erumperet, Eumenes rex, commentarium ferens secum, quod de adparatibus belli omnia inquirens fecerat, Romam 4 venit. Per idem tempus quinque legati ad regem miffi, qui res in Macedonia adspicerent. Alexandriam iidem ad Ptolemaeum rénovandae amicitiae 5 cauffa proficisci juffi. Legati erant hi, C. Valerius, Cn. Lutatius Cerco, Q. Baebius Sulca, M. Cornelius 6 Mammula, M. Caecilius Denter. Et ab Antiocho rege sub idem tempus legati venerunt: quorum princeps Apollonius, in senatum introductus, multis ju

ferret, Pafferatium maluiffe quam ad referret, scribit Pareus in Lexic. Plaut. Ea conjectura hic quoque locum habere potek. DUKER. Vocem quoad pro quantum ad, quod adtinet ad, apud probos linguae Latinae scriptores non obcurrere, inter plerosque viros doctos conftat. Unus eam defendere conatus eft Andr. Borrichius in Append. non modo ex hoc loco Livii, sed et ex altero Varr. 7. de Ling. Lat. 93. Haec sigillatim triplicia esse debent, quoad sexum, multitudinem, casum.quibus addere potuiffet tertium ex ejusdem Varr. 1. de Re ruft. 9. Sic magna tria discrimina terrae, quod refert, utrum sit macra, an pinguis, an mediocris. quoad culturam, pinguis foecundior ad multa, macra contra. Respondit Mariang. in Auctar. ad Gramm. Philos. pag. 17. barbaros ex quod ad feciffe quoad; et hunc soloe.