ναι αὐτόν, καὶ ὑμεῖς οὐκ ἐγνώκατε. ζήτησον οὖν τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος, καὶ εἴσῃ οἷος ὑμᾶς παρελήλυθε κίνδυνος.” ἐπιγνοὺς δὲ τὴν φωνὴν Δαβὶδ ὁ Σαούλ, καὶ ὡς ἐφείσατο καὶ αὖθις αὐτοῦ δυνάμενος αὐτὸν ἀνελεῖν, ἁμαρτεῖν εἶπε καὶ μεμα 5 ταιῶσθαι, καὶ ἠξίου θαρρεῖν αὐτὸν καὶ ἐπιστρέφειν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ὁ δέ “κύριος” ἔφη "δῴη ἑκάστῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην Ρ 1 69 αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν πίστιν αὐτοῦ.” καὶ ἀπῆλθε μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ ἑξακοσίων Δαβὶδ πρὸς Ἀγχοὺς τὸν βασιλέα τῆς Γέθ, καὶ διῆγεν ἐκεῖ τέσσαρας μῆνας. τῶν δὲ Παλαιστηνῶν ἐπὶ τὸν 10 Ἰσραὴλ ἐκστρατεῦσαι βουλομένων, ἔφη πρὸς Δαβὶδ ὁ ̓Αγχούς “συνεξελεύσῃ μοι εἰς τὸν πόλεμον σὺ καὶ οἱ μετὰ σοῦ;” κἀκεῖνος αὐτῷ προθύμως συμμαχήσειν ὑπέσχετο. ἤδη δὲ τῶν ἀλλοφύλων τῇ χώρα προσελασάντων τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὁ Σαούλ τεθορύβητο καὶ τοῦ θεοῦ ἐπυνθάνετο εἰ μαχήσεται. μὴ ἀποκρινομένου δέ, 15 ἐγγαστρίμυθον ἐζήτησε καὶ ἐπορεύθη πρὸς αὐτὴν μεταμφιασάμενος ἵνα μὴ ὅστις εἴη ἐπιγνωσθῇ, καὶ ᾔτησεν ἀναχθῆναι αὐτῷ τοῦ Σαμουὴλ τὴν ψυχήν. καὶ ἐπῳδαῖς τισιν ἀναχθῆναι δοξάσῃ εἶπε Β Σαούλ “θλίβομαι σφόδρα ὅτι συνήχθησαν κατ ̓ ἐμοῦ οἱ ἀλλό φυλοι καὶ ὁ κύριος ἀφέστηκεν ἀπ ̓ ἐμοῦ.” τὸ δὲ τοῦ Σαμουὴλ 20 φάντασμα ἀπεκρίθη ὡς “πεποίηκέ σοι ὁ κύριος ὅσα προμεμήνυκεν δι ̓ ἐμοῦ, καὶ ἀφαιρεῖταί σου τὴν βασιλείαν καὶ δίδωσιν αὐτὴν τῷ 2 οἴση οἷος Α, οἷος εἴση Pw. 4 δυνάμενος Α, δυνάμενον PW. 8 πρὸς τὸν ἀγχοῦς Α. 13 προσ. τῇ χώρα Α. τῆς om A. 12 προθ. αὐτῷ Α. μεμήνυκεν alter codex Wolfi, ὅσε (ὅ σοι?) προμεμήνυκε Α, ὅσα quaere hastam et hydriam regis, ut intelligas quale vos periculum fefellerit.” Saul agnita voce Davidis, qui cum occidere potuisset, denuo sibi pepercisset, se peccasse fatetur ac mentis errore affici; Davidemque bono animo esse inbet domumque suam reverti. at ille "dominus" inquit "quemque pro iustitia et fide sna remuneretur," cumque sexcentis suis ad Anchum Gethae regem se confert, atque ibi menses quattuor commoratur. cum autem Palaestini bellum Israelitis illaturi essent, Anchus Davidi ait "numquid et tu cum tuis mecum ad bellum egredieris?" respondet ille se strenuam operam navaturum. hostibus iam fines Israelitarum ingressis Saul perturbatus deum consulit utrum pugna ineunda sit: quo non respondente, engastrimy thum quaerit, et mulierem convenit mutato habitu ne agnosceretur, petitque Samuelis sibi manes elici. qui cum evocati quibusdam carminibus viderentur, Saul "vehementer" inquit "angor: nam et alienigenae contra me convenerunt, et deus a me recessit.' Samuelis spectrum respondet "fecit ea dominus quae per me praedixerat, regnum abs te auferens idque Davidi 33 Δαβίδ, καὶ τὸν λαὸν ὑποτάσσει τοῖς πολεμίοις· σὺ δὲ καὶ οἱ υἱοί σου αὔριον πεσεῖσθε.” καὶ ἐλυπήθη σφόδρα τούτων ἀκού σας Σαούλ καὶ ἀπῆλθε. καὶ οἱ ἀλλόφυλοι ἐστρατοπεδεύσαντο, καὶ Δαβὶδ καὶ οἱ μετ ̓ αὐτοῦ ἑξακόσιοι ὄπισθεν. τοῖς δὲ σατρά Ο παις οὐκ ἤρεσκε συστρατεύεσθαι αὐτοῖς τὸν Δαβίδ, λέγουσι 5 “μή τι κακὸν ἐργάσηται εἰς ἡμᾶς ἐν τῷ πολέμῳ τοῖς ὁμοφύλοις προσθέμενος,” καὶ ἀποστρέφειν αὐτὸν ἠξίουν. καὶ ὁ ̓Αγχοὺς τοῖς σατράπαις πειθόμενος ἀπελθεῖν ἐκέλευσε τῷ Δαβίδ. καὶ ὃς ἀπῆλθε μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ, καὶ εὗρε τὴν Σικελαγ, ἣν δέδωκεν αὐτῷ Αγχοὺς εἰς κατοίκησιν, ἐμπεπυρισμένην, καὶ τὰς γυναῖκας 10 W I 47 ἑαυτοῦ ἀμφοτέρας καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκεῖ αἰχμαλωτισθέντας παρὰ τῶν Αμαληκιτῶν. καὶ ἀνώμωξεν ἐπὶ τούτῳ Δαβὶδ καὶ οἱ μετ ̓ αὐτοῦ, καὶ ἠρώτησε τὸν θεὸν διὰ τοῦ ἀρχιερέως ̓Αβιάθαρ εἰ καταδιώξεται ὀπίσω αὐτῶν. ἐπιτρέψαντος δὲ τοῦ Θεοῦ κατε D δίωξε μετὰ τῶν τετρακοσίων, τοὺς δὲ διακοσίους ἐπὶ φυλακῇ 15 τῶν σκευῶν καταλέλοιπε. καὶ εὑρὼν ἐσκεδασμένους αὐτοὺς ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας, καὶ αἰφνηδὸν αὐτοῖς ἐπιθέμενος, πλὴν τετρακοσίων ἐν δρομάσι πεφευγότων καμήλοις πάντας ἀπέκτεινε καὶ τὴν λείαν ἅπασαν διεσώσατο. ἀναστρέψαντες δὲ οἱ μετὰ Δαβὶδ τετρακόσιοι οὐκ ἤθελον συμμεριστὰς αὐτοῖς καὶ 20 τοὺς διακοσίους γενέσθαι, ἀρκεῖσθαι δὲ ἠξίουν σεσωσμέναις ταῖς ἑαυτῶν γυναιξίν. ἄδικον δὲ τὴν γνώμην ταύτην ἔκρινεν ὁ Δαβίδ, καὶ ἐπίσης πᾶσι δεῖν μερισθῆναι τὴν ὠφέλειαν ἀπεφήνατο. ὃ καὶ 6 ἐργ. πρὸς ἡμᾶς τοῖς ὁμοφ. προσθέμενος ἐν τῷ πολέμῳ Α. 8 πειθόμενος Α, πειθόμενον PW. 15 διακόνους ἐπὶ φυλακῆς Α. 17 τε om Α. 21 διακοσίους] διακόνους Α. tribuens, et populum hostibus subiiciens. tu vero filiique tui cras cadetis. his auditis Saul ingenti moerore affectus discedit. iam castra posuerant hostes, et David cum suis sexcentis a tergo eorum stativa habebat. verum satrapis non probabatur ea societas: causabantur enim metuendum esse ne qua sibi clades ab eo inferretur, in bello ad populares suos se conferente. itaque petunt ut discedat; et Anchus satrapis obsequens eum abire iubet. discedit igitur cum suis David Sicelagem, ab Ancho sibi ad habitandum assignatam. incensam reperit, uxoresque suas ambas cum omnibus qui ibi fuerant captas ab Amalechitis. ea clade deplorata per Abiatharem sacerdotem deum consulit an persequendi sint hostes. deo permittente cum quadringentis persequitur, ducentos ad impedimentorum custodiam relinquit: et sparsim comedentes bibentesque adeptus et ex improviso aggressus, omnes caedit praeter quadringentos, qui cursoribus camelis effugerunt; omnemque praedam recuperat. quadringenti Davidici reversi manubias cum ducentis partiri recusant, bene cum illis actum dicentes quod uxores suas recepissent. verum David eam sententiam ut iniustam damnat, et quicquid partum esset ex aequo νόμος ἔκτοτε γέγονε, συμμερίζειν κελεύων τοῖς μαχομένοις τὰ λάφυρα κατὰ τὸ ἴσον τοὺς τὰ σκεύη φυλάσσοντας. πολέμου δὲ Ρ Ι 70 συρραγέντος τοῖς Ισραηλίταις καὶ τοῖς Παλαιστηνοῖς, πλεῖστοι μὲν κτείνονται τῶν Ἑβραίων, καὶ οἱ τρεῖς δὲ παῖδες Σαούλ ἔπε5σον, καὶ αὐτὸς Σαούλ ἐτέτρωτο εἰς τὰ ὑποχόνδρια. καὶ γνοὺς καιρίως βεβλημένος καὶ οὐ ζησόμενος, εἶπε τῷ ὁπλοφόρῳ αὐτοῦ ἐκκεντῆσαι αὐτόν, ἵνα μὴ ζῶν ἔτι τοῖς πολεμίοις ληφθῇ. τοῦ δὲ μὴ πειθομένου ποιῆσαι τὸ κελευόμενον, αὐτὸς ἐπέπεσεν ἐπὶ τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἀπέθανεν. καὶ ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ ὡς εἶδε 10πεσόντα τὸν βασιλέα καὶ αὐτὸς ἀπέκτεινεν ἑαυτόν. τῇ δ ̓ ἐπαύ ριον σκυλεύοντες οἱ ἀλλόφυλοι τοὺς πεσόντας τῶν ̓Ισραηλιτῶν, ἐνέτυχον τοῖς νεκροῖς τοῦ Σαούλ καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ ἐν τοῖς ὄρεσι Γελβουέ, καὶ ἐκτεμόντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν εἰς τὴν οἰκείαν ἔπεμψαν χώραν, πανταχοῦ θεατρίζοντες ταύτας καὶ εὐαγγελιζό- Β 15μενοι, καὶ τὰς πανοπλίας αὐτῶν ἀνέθεντο τοῖς οἰκείοις θεοῖς, τὰ δὲ σώματα ἀνεσταύρωσαν παρὰ τὸ τεῖχος Μεθσὰμ ἢ μετέπειτα ἐκλήθη Σκυθόπολις. τῶν δὲ τὴν πόλιν Ἰαβεὶς οἰκούντων ἐν Γαλααδ μαθόντων ὅσα συνέπεσον τῷ Σαούλ, ἐξῆλθον οἱ δυνα τώτατοι, καὶ δι ̓ ὅλης τῆς νυκτὸς συντείναντες τὴν πορείαν, 20 καθεῖλον τὰ σώματα Σαούλ καὶ Ιωνάθαν, καὶ ἀπαγαγόντες εἰς Ἰαβεὶς ἔκαυσαν ταῦτα, καὶ τὰ ὀστᾶ συλλέξαντες ἔθαψαν. ἐβασίλευσε δὲ Σαούλ ζῶντος ἔτι τοῦ Σαμουὴλ ὀκτωκαίδεκα ἔτη, ἐκείνου δ ̓ ἀποθανόντος δύο καὶ εἴκοσι. 4 δὲ om Α. 5 υποχόντρια Α. 7 ληφθῇ Α, ληφθῶ PW. iubet dividi. unde ea lex obtinuit ut ad impedimentorum custodiam c LIBER SECUNDUS. 1. Αρτι δ ̓ ἐπανῆλθε Δαβὶδ ἐκ τῆς τῶν ἀλλοφύλων κοπῆς, καί τις ἀνὴρ προσῆλθεν αὐτῷ ἀπαγγέλλων τὴν ἧτταν τῶν Ἰσραη λιτῶν καὶ τὸν θάνατον τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ Ἰωνάθαν. ἀνακρινό μενος δὲ εἰ ἀληθῆ ἀπαγγέλλει, εἶπε καιρίαν πληγῆναι τὸν Σαούλ, καὶ μὴ οἷόν τε ὄντα δι ̓ ἀσθένειαν ἑαυτὸν ἀνελεῖν, παρακαλέσαι 5 αὐτόν, ἵνα μὴ ζῶν τοῖς πολεμίοις ἁλῷ, ἐπιρρῶσαι αὐτῷ τὴν πληγὴν ἐπιπεσόντι τῇ ἰδίᾳ ῥομφαία· καὶ ποιῆσαι κατὰ τὸ ἐπί ταγμα, καὶ τὸν βασιλέα διαχειρίσασθαι. καὶ εἰς πίστιν τῶν λόγων προέτεινε τὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐκείνου βασίλειον στέφανον D καὶ τὸν ἐπὶ τοῖς βραχίοσι χρυσόν, καὶ ἐδίδου Δαβίδ. ἐθρήνησεν 10 οὖν Δαβὶδ καὶ οἱ μετ ̓ αὐτοῦ τὸν Σαούλ καὶ τὸν Ἰωνάθαν, τὸν δὲ τὸν Σαούλ ἀνελόντα ἐκόλασεν ὅτι τῷ χριστῷ κυρίου τὴν χεῖρα ἐπήνεγκε. καὶ μετὰ ταῦτα τοῦ θεοῦ κελεύσαντος εἰς Χεβρών ἀνέβη, πόλιν Ἰούδα, μετὰ ἀμφοῖν τῶν γυναικῶν αὐτοῦ ̓Αχινούμ καὶ ̓Αβιγαίας, καὶ οἱ ἄνδρες οἱ μετ ̓ αὐτοῦ πανοικί· ἔνθα βασι-15 λεὺς αἱρεῖται παρὰ τῆς Ἰούδα φυλῆς. εὐλόγησε δὲ Δαβὶδ τοὺς ἄνδρας Ἰαβεὶς ὡς θάψαντας τοὺς τοῦ Σαούλ καὶ τοῦ Ἰωνάθαν νεκρούς. W I 48 Ὁ δὲ τοῦ Σαούλ αρχιστράτηγος Αβεννὴρ λαβὼν τὸν περίP I 71 λοιπον υἱὸν τοῦ κυρίου αὐτοῦ τὸν Ἰεβοσθέ, βασιλέα ἐπὶ πάντα 20 τὸν Ἰσραήλ, τοῦ Ἰούδα χωρίς, ἀνηγόρευσεν. ἦν δὲ τεσσαρά 12 τὸν om Α. τὴν om A. FONTES. Cap. 1. Iosephi Ant. 7 1 et 2. Regum 2 1-5. 1. Davidi recens a caede hostium reverso vir quidam Israelitarum stragem et Saulis ac Ionathae interitum nuntiat. rogatus num vera nuntiaret, respondet Saulem letali vulnere accepto cum ipse sese ob imbecillitatem occidere non posset, suam opem implorasse ne vivus in hostium potestatem veniret: juvisse igitur ut, qui gladio proprio iam incubuisset, eo ictu conficeretur, et sustulisse regem ut mandasset. quae ut vera crederentur, regii capitis coronam et armillas aureas Davidi offert. Saulem igitur et Ionatham David cum suis luget, sed hominem illum supplicio afficit qui uncto domini manus attulisset. deinde iussu dei Chebronem adscendit, urbem Iudaicam, cum utraque uxore Achinoa et Abigaea, eiusque milites cum omni familia: ubi a tribu Iudaica rex declaratur. Iabinos ob sepulti Saulis et Ionathae officium collaudat. Abener autem Saulis dux reliquum herilem filium Iebosthem totius Israelitici populi, Iudaica tribu excepta, regem renuntiat, tum κοντα ἐτῶν ὅτε ἐβασίλευσεν ὁ Ἰεβοσθέ, καὶ δύο ἔτη τῆς βασιλείας ἐκράτησεν. ὁ δὲ Αβεννήρ δι ̓ ὀργῆς ἐποιεῖτο τὴν τοῦ Ἰούδα φυλὴν ὡς βασιλεύσασαν τὸν Δαβίδ, καὶ ὥρμησε κατ' αὐτῆς. ἀπήντησε δ ̓ αὐτῷ μετὰ δυνάμεως Ἰωάβ, ὃς ἦν τοῦ Δαβὶδ ἀρχι 5στράτηγος. καὶ πρῶτον μὲν δώδεκα ἐξ ἑκάστης ἐμονομάχησαν στρατιᾶς· πάντων δὲ πεπτωκότων ἐκείνων, καὶ ἄμφω αἱ στρατιαὶ ἀλλήλαις προσέβαλον, καὶ ἡττήθησαν οἱ τοῦ ̓Αβεννήρ. Αβεσὰ δὲ καὶ Ασαὴλ ἀδελφοὶ Ἰωάβ. ὁ δὲ Ἀσαὴλ ἐπὶ ποδῶν ὠκύ τητι σεμνυνόμενος ἐδίωκεν ὄπισθεν Αβεννήρ. ὁ δὲ ἀναστρέφειν Β 10 παρῄνει· ἐπεὶ δὲ μὴ ἔπειθε, πλήξας αὐτὸν ἐξόπισθεν καιρίως ἀπέκτεινε. τοῦ τεθνεῶτος δ ̓ οἱ σύγγονοι διὰ τὴν τοῦ ἀδελφοῦ σφαγὴν ὀργιζόμενοι μετέθεον τὸν ̓Αβεννήρ. ἐκεῖνος δὲ στὰς ἐπὶ κορυφῆς ἑνὸς τῶν βουνῶν ἐβόησε πρὸς Ἰωὰβ λέγων "μὴ παρόξυνε πρὸς μάχην ἄνδρας ὁμοεθνεῖς· καὶ Ασαὴλ γὰρ ἡμάρτηκε μὴ πει15 σθείς μοι συμβουλεύοντι ἀναστρέφειν, κἀντεῦθεν τέτρωταί τε καὶ τέθνηκε. παράκλησιν οὖν τοὺς λόγους τούτους ὁ Ἰωὰβ ἡγησάμενος ἀνακλητικὸν ἠχῆσαι κελεύει τὴν σάλπιγγα καὶ τὴν δίωξιν ἔστησεν. ἀρχὴν δὲ ἐξ ἐκείνου παρ ̓ Ἑβραίοις ἔλαβεν ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, καὶ διέμεινεν ἐπὶ πλεῖστον, τῶν μὲν τοῦ Δαβὶδ κρα20 ταιουμένων, ἀσθενούντων δέ γε τῶν τοῦ Σαούλ. כג Ἐτέχθησαν δὲ τῷ Δαβὶδ ἐν Χεβρών ὄντι ἐκ γυναικῶν διαφόρων υἱοὶ ἓξ, ὧν ἦν πρωτότοκος ὁ Αμνών. τοῦ δὲ Ἀβεννὴρ παλλακῇ μιχθέντος Σαούλ, ἠγανάκτησεν Ἰεβοσθὲ κατ ̓ αὐτοῦ διὰ τὴν παλλακὴν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. τοῦτο γέγονεν αἴτιον τοῦ 2 τοῦ om Α. annos quadraginta natum; qui biennium imperavit. idemque Abener Iudaicae tribui ob Davidem regem creatum infensus bellum infert. cui Ioabus Davidis imperator cum suis copiis occurrit: ac principio duodeni utrinque concurrunt; quibus mutua caede sublatis, et exercitibus congressis, Abenerii succumbunt. Ioabi fratres erant Abesa et Asahel, quorum hic pedum celeritate fretus Abenerem persequebatur: monet ille ut redeat, non obtemperantem a tergo opportuno ictu illato conficit. tum perempti fratres Asahelis caede irritati infesto cursu Abenerem petunt. at ille in vertice collis stans Ioabum inclamat "ne inter populares pugnam concites: nam et Asahel parum feliciter contemptis meis monitis occubuit." Ioabus his verbis obtemperandum ratus receptui cani iubet ac persecutionem inhibet. exstitit Hebraeis hoc intestini belli exordium, quod longissimo duravit tempore, cum Davidicorum vires augerentur, Saulinorum minuerentur. Davidi Chebrone habitanti e diversis uxoribus sex nati sunt filii, quorum natu maximus fuit Amnon. Iebosthis porro indignatio propter Ábeneris cum patris Saulis pellice consuetudinem, causam illi praebuit |