Ρ Ι 265 διηγησαμένη πρὸς τὰς συνήθεις τῶν γυναικῶν μετὰ μικρὸν τε λευτᾷ. 3. Η δὲ ̓Αρχελάῳ ὑπήκοος χώρα τῇ Συρίᾳ προσενε μήθη. ἐπέμφθη δὲ καὶ Κυρήνιος ἀπογραψόμενος τὴν Συρίαν καὶ αὐτὴν Ἰουδαίαν προσθήκην ἐκείνης γεγενημένην. Ἰουδαῖοι δέ, 5 καίπερ πρότερον καὶ μέχρις ἀκοῆς τὴν ἀπογραφὴν δυσχεραίνοντες, τότε τοῦ ἀρχιερέως Ἰωαζάρου πείσαντος αὐτοὺς ἐνέδοσαν. Γαυλανίτης δέ τις ἀνήρ, Σαδώκ Φαρισαῖον προσεταιρισάμενος, που λέμων καὶ λῃστηρίων τὸ ἔθνος ἐνέπλησαν, λέγοντες οὐδὲν ἕτερον εἶναι τὴν τῶν οὐσιῶν ἀποτίμησιν ἢ δουλείαν ἄντικρυς· καὶ ἐδό-10 Β κουν μὲν ἐπὶ διορθώσει τῶν κοινῶν κεκινῆσθαι, τῇ δὲ ἀληθείᾳ οἰκείων ἔσπευδον κερδῶν ἀφορμάς. ἐξ ὧν στάσεις ἐφύησαν καὶ φόνος πολλῶν καὶ αὐτῶν τῶν πρώτων ἀνδρῶν, ὁ μὲν ἐμφυλίοις σφαγαῖς, ὁ δὲ τῶν πολεμίων, λιμός τε καὶ πόλεων ἁλώσεις καὶ κατασκαφαὶ καὶ τοῦ ἱεροῦ ἐμπρησμός. ων Τριῶν γὰρ οὐσῶν ἐκ παλαιοῦ τοῖς Ἰουδαίοις φιλοσοφίας ὁδῶν, ὡς καὶ πρόσθεν εἴρηται, τῆς τῶν Ἐσσηνῶν, τῆς τῶν Φαρισαίων, καὶ τῆς τῶν Σαδδουκαίων, τετάρτη αὕτη ἐπείσακτος παρὰ Σαδὼκ καὶ Ἰούδα κεκαίνισται. οἱ μὲν γὰρ Φαρισαῖοι εὐτε 4 ἀπογραψόμενος Α, ἀπογραφόμενος PW. 7 Ιωαζάρου] ἔσπευδε Α. 18 φαρισσαίων A, et sic passim. FONTES. Cap. 3. Iosephi Ant. 17 13 § 5-18 2 § 2. core liberabo." haec ubi mulieribus familiaribus exposuit, paulo post decessit. 3. Regio vero quae Archelao paruerat Syriae est attributa, ac Cyrenius (Quirinius) missus qui Syriam ipsamque Iudaeam, Syriae additamentum, describeret. ac Iudaei, qui pridem ne nomen quidem descriptionis audire voluerant, suasu Ioazari pontificis refragari destiterunt. verum quidam Gaulanites, Sadoco Pharisaeo adscito, bellis et latrociniis Iudaeam implevit. dicebant enim facultatum aestimationem nihil esse aliud nisi manifestam servitutem: ac praetendebant illi quidem rei publicae curam, sed re vera privatorum emolumentorum occasiones captabant. unde seditiones et multorum caedes, principum etiam virorum, exstiterunt, partim ex intestinis bellis, partim ab hostibus. accesserunt fames, urbium expugnationes, excidia et templi conflagratio. Nam cum antiquitus tria essent apud Iudaeos philosophiae genera, Essenorum Pharisaeorum et Sadducaeorum, quartum hoc et novum a Iuda et Sadoco introductum est. nam Pharisaei vili victu utentes ad 15 λῶς διαιτῶνται, οὐδ ̓ ἐπικλίνονται πρὸς τὸ μαλακώτερον, περί τε τῶν νομίμων φυλακήν εἰσιν ἀκριβεῖς, καὶ τοῖς ἐν γήρα παραχω- C ροῦσι τιμῆς, οὐδ ̓ ἀντιλέγουσι θρασέως τοῖς παρ' ἐκείνων ειση γουμένοις. εἱμαρμένην τε δογματίζοντες, καὶ τοῖς ἀνθρώποις 5 διδόασι μὴ εἴκειν ταῖς ταύτης ὁρμαῖς μετὰ σπουδῆς ἀντιπράττουσιν. ἀθανασίαν τε ταῖς ψυχαῖς ἀπονέμουσι, καὶ δικαιώσεις ὑποχθονίους τῶν βεβιωμένων δοξάζουσι. δι ̓ ἃ τοῖς τε δήμοις εἰσὶ πιθανώτατοι, καὶ ἐν εὐχαῖς καὶ ποιήσεσιν ἱερῶν ἐκείνοις χρῶνται ἐξηγηταῖς. 10 Σαδδουκαῖοι δὲ θνητὰς δοξάζουσι τὰς ψυχάς, καὶ ταύτας τοῖς σώμασι συνδιαφθείρεσθαι λέγουσι. καὶ ἡ τῶν νόμων αὐτοῖς οὐ παρατηρεῖται παράβασις, καὶ τὸ πρὸς τοὺς γεραιτέρους καὶ D τοὺς διδασκάλους αὐτοὺς ἀντιλέγειν ἀρετὴν οἴονται. εἰ δέ τινες αὐτῶν εἰς ἀρχὰς ἔλθοιεν, προσχωροῦσι τοῖς τῶν Φαρισαίων 15 λόγοις καὶ ἄκοντες· οὐ γὰρ ἄλλως ἀνεκτοὶ δοκοῦσι τοῖς πλήθεσιν. Ἐσσηνοὶ δὲ ἐπὶ θεῷ τὰ πάντα πεποίηνται· ἀθανάτους ἥγηνται τὰς ψυχάς· τοῦ δικαίου ἀντέχονται. ἀναθήματα μὲν εἰς τὸ ἱερὸν στέλλουσιν, οὐ μήν γε καὶ θύουσι, διαφερόμενοι τοῖς 20 ἄλλοις περὶ ἁγνισμῶν· διὸ καὶ εἰργόμενοι τοῦ κοινοῦ τεμενίσματος, ἐφ ̓ ἑαυτῶν θύουσι. καὶ ἐπὶ πόνους γεωργικοὺς τρέπονται. 2 τῶν] τὴν τῶν Α. mollitiem se non deflectunt, observatores legum et rituum accurati: senibus honorem praebent, neque confidenter illorum auctoritati adversantur: fatum esse docent, hoc tamen hominibus tribuentes ut illius impulsus vincere possint si serio renitantur: animos immortales, et sub terra vitae actae rationes reddendas esse censent. qua de causa et apud populum plus auctoritate valent, et ad vota, ad sacra peragenda tanquam interpretes adhibentur. Sadducaei mortales esse animos arbitrantur atque una cum corporibus interire. leges ut conserventur non anxie curant: senioribus ac magistris refragari in parte virtutis ponunt. si qui vero illorum ad magistratus adhibentur, vel inviti assentiuntur Pharisaeis: alioqui enim a populo non tolerarentur. Esseni deo adscribunt omnia: animorum immortalitatem credunt: iustitiam colunt. donaria in templum mittunt, sed in eo non immolant, de expiationibus a caeteris dissentientes: unde cum a communi sacrario arceantur, privatim sacrificant. labores agriculturae capessunt: res Ρ 1 266 κοινὰ τὰ χρήματα ἔχουσιν· ὅθεν οὐδέν τι πλέον ὁ πλούσιος τῶν οἰκείων ἀπολαύει παρὰ τὸν πάνυ πενέστατον. καὶ οὔτε γαμετὰς εἰσάγονται οὔτε δούλους κτῶνται, τὸ μὲν ἀδικίαν οἰόμενοι, τὴν δὲ τῶν γυναικῶν ἐπεισαγωγὴν στάσεως ἀφορμήν· καθ ̓ ἑαυτοὺς δὲ βιοῦντες ἀλλήλοις ὑπηρετοῦσι. καὶ ἀποδέκτας τῶν τῆς γῆς5 καρπῶν καὶ τῶν ἄλλοθεν κομιζομένων αὐτοῖς προχειρίζονται. Ἡ δὲ τετάρτη, ἧς ὁ Γαλιλαῖος Ἰούδας γέγονεν ἡγεμών, τὰ WI 190 μὲν ἄλλα τοῖς Φαρισαίοις ὁμογνώμων ἐστί, τῆς δ ̓ ἐλευθερίας αὐτῇ δριμὺς ἔρως ἐντέτηκεν, ἧς οἱ τρόφιμοι μόνον ἡγεμόνα καὶ δεσπότην τὸν θεὸν ὀνομάζουσιν, ἀνθρώπῳ τῶν ὀνομάτων τούτων 10 Β μεταδιδόναι μὴ ἀνεχόμενοι, ἀλλὰ καὶ θανάτους καὶ τιμωρίας ποικίλας τε καὶ δεινὰς ὑφίστασθαι μὴ ἀπαναινόμενοι ἵνα μὴ τῆς σφετέρας ἐκσταῖεν ἐνστάσεως. Ἐντεῦθεν οὖν ἤρξατο τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔθνος νοσεῖν ἐξ ἀνοίας ἀπόνοιαν, Γεσίου Φλώρου τοῦ ἡγεμόνος εἰς ταύτην αὐ-15 τοὺς ἐρεθίσαντος ὕβρεσιν. ὁ μέντοι Κυρήνιος, τῆς ἀπογραφῆς καὶ τῶν ἀποτιμήσεων περαιωθεισῶν, αἱ ἐγένοντο ἐν ἔτει τριακοστῷ καὶ ἑβδόμῳ μετὰ τὴν ἐν Ἀκτίῳ ἧτταν τοῦ Ἀντωνίου ὑπὸ τοῦ Καίσαρος, Ἰωάζαρον τὸν ἀρχιερέα καταστασιασθέντα ὑπὸ τοῦ πλήθους ἀφελόμενος τὴν τιμήν, Ανναν τον Σεθὶ ἀρχιερέα 20 καθίστησι. Κυρηνίου δὲ εἰς Ρώμην ἀπάραντος Κοπώνιος τὴν Ἰουδαίαν διεῖπε. τούτῳ δὲ διάδοχος γίνεται Μάρκος Αμβιβοῦχος. 14 οὖν add A. 15 Γεσσίου Iosephus. 19 Ἰωάζαρον ] 20 Ανναν secundum Evangelia, quem σεθ A cum codicibus Regiis et Colberteo, 21 Κωπώνιος Iosephus. 22 post Μάρκος Αμβιούιος Iosephus. communes habent: quare dives omnium pauperrimo nihilo vivit lautius. Hinc populus Iudaicus ex amentiae morbo in desperationem est delapsus, Gessii Flori contumeliis irritatus. nam Cyrenius descriptione ac censu peracto trigesimo septimo anno post Caesaris Actiacam victoriam ab Antonio relatam, Ioazaro pontifici factione populi oppresso ademptam dignitatem in Annam Sethi filium contulit. Cyrenio Romam reverso Coponius Iudaeam administravit. ei successit Marcus Ambibu καὶ τὸν Μάρκον Ρούφος διαδέχεται Αννινος. ἐφ ̓ οὗ δὴ τελευτᾷ C Καῖσαρ αὐτοκράτωρ Ρωμαίων, ἄρξας ἔτη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα μῆνάς τε ἓξ ἐφ ̓ ἡμέραιν δυοῖν, ἀφ ̓ ὧν τεσσαρεσκαίδεκα ἔτη αὐτῷ συνῆρξεν Αντώνιος, ὡς εἶναι τὸν τῆς μοναρχίας αὐτοῦ 5 χρόνον ἐνιαυτοὺς τεσσαράκοντα πρὸς τρισί, κατὰ δέ τινας τέσ σαρσιν. ἐβίω δὲ ἔτη ἑβδομήκοντα καὶ ἑπτά. Ἡ δὲ μοναρχία μετήνεκτο εἰς Τιβέριον τῆς τοῦ Καίσαρος γυναικὸς Ἰουλίας υἱόν. ὑφ ̓ οὗ Γράτος Ουαλλέριος εἰς Ἰουδαίαν ἔσταλτο ἡγεμών. ὃς παύσας τὸν Ἄνναν τῆς ἀρχιερωσύνης Ἰσμαὴλ 10 ἀποδείκνυσι τὸν τοῦ Φαβί, καὶ τοῦτον δὲ μεταστήσας μετ ̓ οὐ πολὺ Ἐλεάζαρ τῷ τοῦ Ἄννα υἱῷ ἀπονέμει τὴν τοῦ ἱερᾶσθαι τι μήν, καὶ μετ ̓ ἐνιαυτὸν ἀντεισάγει Σίμωνα τον Καμίου. καὶ D τούτῳ τὸν ἴσον χρόνον ἱερασαμένῳ Ἰωσὴφ ὁ Καϊάφας διάδοχος ἦν. 15 4. Καὶ Γράτος ἐπὶ ἕνδεκα ἔτη τῆς Ἰουδαίας ἄρξας, καὶ ταῦτα πράξας, εἰς Ρώμην ὑπανεχώρησε Πόντιος δ ̓ ἧκε Πιλάτος τὴν ἡγεμονίαν ἀναδεξάμενος. ὁ δὲ τετράρχης Ἡρώδης φίλος τῷ Τιβερίῳ χρηματίζων πρὸ τῆς ἀρχῆς, οἰκοδομεῖ μετὰ τὴν μοναρχίαν πόλιν αὐτῷ ἐπώνυμον ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἐπὶ τῇ λίμνῃ Γενη20 σαρέτ, Τιβεριάδα καλέσας αὐτήν. Πιλάτος δὲ στρατιὰν ἐκ 5 κατὰ δέ τινας τέσσαρσιν om codex Colberteus. addita videntur ex Dione 56 30. 8 Ιουλίας libri mss omnes cum Iosepho, Λιβίας PW ex coniectura Wolfii, ut p. 461 v. 3, 465 v. 2. 1 Αννιος Iosephus. FONTES. Cap. 4. Iosephi Ant. 18 2 § 2 3 S 3. liber de universitate rerum, cuius fragmentum edidit David Hoeschelius in notis ad Photii Bibliothecam 1601 p. 923 (Iosephi Op. ed. Haverc. II 2 p. 146). chus (Ambivius); Marco Annius Rufus. sub quo Romanorum imperator Caesar obiit, cum annos 57, menses 6, dies 2 regnasset. collegam Antonium habuit annis 14: solus imperavit annos 43 aut, ut quidam tradunt, 44: vixit annos 77. Monarchia vero translata est in Tiberium, Caesaris ex Iulia privignum. a quo Valerius Gratus dux in Iudaeam missus est. qui pontificatu Annae abrogato Ismaelem Phabi filium summum sacerdotem designavit: et hoc etiam non multo post in ordinem coacto, Eleazaro Annae filio sacerdotii honorem largitus est: annoque elapso Simonem Camithi filium illi substituit. huic pari tempore sacris operato Iosephus Caiaphas successor fuit. 4. Grato, cum Iudaeae per annos undecim praefuisset, his actis Romam reverso Pontius Pilatus successit. Herodes tetrarcha Tiberii privati adhuc usus amicitia, eo rerum potito urbem de illius nomine Tiberiadem ad Genesaretae lacum condidit. Pilatus exercitum Caesarea, Καισαρείας μεθιδρύσας χειμαδιοῦσαν ἐν Ἱεροσολύμοις, σημαίας εἰς τὴν πόλιν ὑπὸ νύκτα εἰσήγαγεν εἰκόνας ἐχούσας Καίσαρος, Ρ Ι 267 ἀπαγορεύοντος Ἰουδαίοις τοῦ νόμου εἰκόνας ἔχειν. ἐπεὶ δ ̓ ἐγνώσθη τὸ πεπραγμένον, πλῆθος ὥρμησεν εἰς Καισάρειαν αιτούμενον τὴν τῶν εἰκόνων μετάθεσιν, καὶ πενθημέρους ἱκετείας διὰ τοῦτο 5 πεποίηντο. μὴ συγχωροῦντος δὲ Πιλάτου ὡς ἐντεῦθεν δῆθεν ὑβριζομένου τοῦ Καίσαρος, ἐπεὶ τὸ πλῆθος οὐκ ἀνίει δεόμενον, κατὰ τὴν ἕκτην ἡμέραν περιστήσας στρατιώτας ἐνόπλους σφίσιν ἠπείλει θάνατον εἰ μὴ παύσοιντο θορυβεῖν. οἱ δὲ πρηνεῖς κατα βαλόντες ἑαυτοὺς σὺν ἡδονῇ δέξασθαι τὸν θάνατον ἔλεγον. καὶ 10 θαυμάσας Πιλάτος τὸ γενναῖον αὐτῶν καὶ πρόθυμον ἐπὶ τηρήσει τῶν νόμων, παραχρῆμα τὰς εἰκόνας ἐπανεκόμισεν εἰς Καισάρειαν. B Ὑδάτων δ ̓ εἰσαγωγὴν ποιούμενος εἰς Ἱεροσόλυμα, τὰ ἱερὰ πρὸς ταύτην ἀνήλισκε χρήματα. συνελθόντες οὖν πολλοὶ κατε-15 βόων Πιλάτου, παύσασθαι ἀξιοῦντες, τινὲς δὲ καὶ λοιδορίαις ἐκέχρηντο κατ' αὐτοῦ. ὁ δὲ στολαῖς Ἰουδαϊκαῖς πλῆθος στρατιωτῶν κεχρημένον σκυτάλας τε ὑπὸ ταῖς στολαῖς ἔχον περιελθεῖν κύκλῳ τῶν θορυβούντων ἐκέλευσε, καὶ οὕτως ἀναχωρεῖν τοῖς Ἰουδαίοις ἐπέταττεν. ὡς δ ̓ ἤρξαντο λοιδορεῖν, τοῖς στρατιώταις 20 δίδωσι σύνθημα· οἱ δὲ πληγαῖς τοὺς θορυβοῦντας ἐκόλαζον. ἐκεῖνοι δὲ ἄοπλοι ὄντες καὶ πληττόμενοι οὐδὲν ἐνδόσιμον ἐφρόνουν, ἀλλὰ πολλοὶ μὲν ἔπιπτον, οἱ δ ̓ ἄλλοι τραυματίας ἀπῄεσαν. 6 δῆθεν om A. 8 ἐπιστήσας Α. 3 d' A, y' PW. ut Hierosolymis hibernaret, traduxit, ac noctu vexilla cum Caesaris imaginibus in urbem intulit, quibus lege Iudaeis interdictum est. quo cognito multitudo propere Caesaream accurrit, petentes ut illa_transferrentur, supplicatione per dies quinque continuata. cui cum Pilatus refragaretur, ea enim re laedi maiestatem Caesaris, nec populus orare desisteret, die sexto militibus armatis circumpositis mortem eis comminatus est nisi tumultuandi finem facerent. at illi proni prostrati se mortem cum voluptate oppetituros dixerunt. Pilatus igitur fortitudinem eorum et alacritatem observandae legis admiratus, e vestigio Caesaream imagines rettulit. Ad aquae ductum vero Hierosolymis struendum sacram pecuniam Pilatus insumpsit. ob eam rem multi convenere cum clamoribus atque etiam per convicia postulantes ut desineret. at ille cohortes militum sub stolis Iudaicis flagella gerentes circumire tumultuantes, atque ita Iudaeos abire iussit. ut vero maledicere coeperunt, signo militibus dato verberibus eos castigare instituit. illi vero quamvis inermes caederentur, de pertinacia nihil remittebant, sed multi cadebant, mult vulneribus affecti recedebant. |