p. 355 τ. 18. τῶν δὲ λοιπῶν οἱ προγεγραμμένοι] scilicet Seleucus, Ptolemaeus, Antigonus, Antipater, Aridaeus, Perdiccas, de quibus supra [p. 226 v. 7]. W. p. 356 ν. 13. ὃς τάς τε γραφὰς τὰς Ἑβραϊκάς ] in his sacris libris a LXX conversis Danielis librum Visionum exstitisse fingunt Graeci, de quo sequentia ex codice ms bibliothecae Regiae exscripsimus. Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος ὁ βασιλεὺς Αἰγύπτου ὑπῆρχε βασιλεύσας ἔτη λή. ἐν τῇ αὐτοῦ βασι λείᾳ οὗτος Εβραίους καταδουλωσάμενος εἰς τὴν Ἑλληνίδα μεταβαλεῖν ἠνάγκαζε φωνὴν ἐκ τῆς Ἑβραΐτιδος πάσας τὰς θείας γραφάς. καὶ ποιοῦντες τὴν ἑρμηνείαν ἄνδρες οἱ ἐν σοφίᾳ παρὰ τοῖς Ἑβραίοις ἐπαιρούμενοι. ἐν τούτοις ἅπασιν ἦν καὶ ἡ βίβλος ἥδε Δανιὴλ τοῦ προφήτου ὀπτασιῶν, ὑπάρχουσα βίβλος θαυ μαστὴ καὶ ἔγκριτος, τὰ ἐπερχόμενα ἀναγγέλλουσα μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου κατὰ τύχην τῶν συμβαινόντων αιθερίων τεράτων. ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις Κώνστα τοῦ βασιλέως Κωνσταν τινουπόλεως, ἐγγόνου δὲ Ἡρακλείου, Μααβίας ὁ τῶν ̓Αράβων Ρ 13 ἀρχηγὸς μετὰ δυνάμεως πλείστης ἐξελθὼν κατῆλθε μέχρι καὶ τῆς Ῥόδου τὴν γῆν τῶν Ῥωμαίων ληΐζων. ὃς καὶ ταύτην κατέστρεψε καὶ πᾶσαν τὴν παραλίαν ταύτης ἐλεηλάτει. ὁ δὲ βασιλεὺς ταῦτα ἀκούσας λαὸν συναθροίσας ἦλθεν εἰς Φοίνικα καὶ τοῦτον τὸν Μαβίαν ἀντιπαρατάξασθαι. καὶ πόλεμον συνάψας ἡττῶνται Ῥωμαῖοι, ὁ δὲ αὐτὸς Κώνστας μόλις διασωθεὶς ὑπέστρεψεν ἐν τῇ πόλει μετ ̓ αἰσχύνης. ὁ δὲ Μαβίας ἐπαρθεὶς τῇ νίκῃ ἐπήρθη, κατεδαφίσας τὴν περίχωρον μέχρι καὶ αὐτῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως. ὃς καὶ τὴν βίβλον ταύτην ἐντυχών, καὶ τὰ γεγραμμένα θαυμάσας, δοὺς τοῖς "Αραψιν μετέφρασεν τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ, μείνας ἐν τούτοις μέχρι καὶ τὴν σήμερον. ἐν δὲ τῷ σψνγ ἔτει (Chr. 1145) ἐντυχών τήνδε ̓Αλέξιος τις ἀπὸ Βυζαντίων δοῦλος αἰχμητὸς ὑπάρχων βασιλεῦσιν ̓Αράβων, τὰς γραφὰς καὶ τὴν διάλεκτον ἄμφω γινώσκων, καὶ τὴν διήγησιν ἀναγνούς, ἐπόθησε τοῦ φράσαι ταύτην Ρωμαίαν, καθὼς ὑπόκειται, συμμαρτυροῦντα καὶ συμφωνοῦντα * αἴγλων τὴν τῶν ̓Αράβων πεζικὴν γλῶτταν. ὃς καὶ εὔχησε τοῦ διορηθῆναι αὐτῷ παρὰ θεοῦ προθυμίας τοῦ εἰς τέλος ταύτην ἐξάγειν etc. Duc. cf. I. A. Fabricii Cod. pseudepigr. Vet. Test. I 1136 ed. 2. P. 359 ν. 20. ̓Αντιόχου τοῦ μεγάλου ] cuius res gestas et pugnam cum Galatis ab eo commissam, cum eius equitatum cum elephantis profligarunt, ut est in Ioniis mss Eudociae Augustae et apud Suidam. Duc. sic. p. 363 ν. 17. δυσκόμιστος] phrasis nostris usitata, qui n'estoit pas portatif. Duc. P. 407 ν. 19. ανηρέθη δ ̓ ἂν ὑπὸ Κασσίου ὁ Μάλιχος] Iosephus lib. 14 τὰ δὲ Μαλίχῳ κακοήθως πρὸς αὐτὸν διακει μένῳ, τὰ δ ̓ ἄλλοις προσέταξεν εἰσπράττεσθαι, pecuniam partim Malicho, a quo insidiae ei struebantur, partim aliis exigendam P 14 mandavit. noster auctor (si nihil deest) ex abrupto hanc clausulam nescio quo pacto inseruit, ut non intelligatur cur Malicho iratus fuerit Cassius. sed ex Iosepho apparet pecuniam segnius exactam causam fuisse iracundiae. W. p. 408 ν. 4. Μάρκος δ ̓ ἐν τῇ Συρίᾳ στρατηγῶν] quis Marcus? Antonius an Brutus an alius? Iosephus etiam tantum praenomen hoc ponit, W. p. 409 ν. 17. τῶν ἄκρων ἐπιβάντι τῆς Ἰουδαίων γῆς] ἄκρα sive montana sive extremos fines et limites significant. W. p. 411 v. 14. ὁ δὲ τῶν Πάρθων βασιλεὺς [στρατηγὸς ] ] Iosephus aeque obscurus est in hac Parthica expeditione, ut videatur κυκεώνα potius miscuisse quam rem explicasse. W. p. 414 ν. 21. πεμφθεὶς ἐκ Συρίας Πάρθους ἀνείργειν] ambiguum utrum τὸ ἐκ Συρίας ad τὸ πεμφθεὶς an ad τὸ ἀνείρ γειν referatur. W. p. 418 v. 13. μήτε τῆς τότε τύχης μήτε τῆς πάλαι μεμνημένος] Iosephus pro μεμνημένος ponit ἔννοιαν λαβών, quod tantundem est. sed videtur Antigonus praesentis fortunae rationem habuisse. quid enim victo relinquitur nisi ut deditionem faciat aut (idque fortassis eum decuisse Iosephus censet) necem sibi consciscat? W. p. 430 v. 13. τὰς ἐντολὰς ἐξεφαύλισεν ] fortassis ἐξεφάνισεν. Iosephus οὐκ ἂν καταπροδοῦναι τὰς ἐντολάς. W. p. 449 ν. 14. ἐν παράπλῳ τῇ Κιλικία προσχόντας [προσσχόντας]] Iosephus ἐν παράπλῳ μὲν Ἐλούσης τῆς Κιλικίας προσχόντας. ubi τὸ μὲν Ἐλούσης depravatum esse apparet. Gelenius vertit, ut inter navigandum appellerent ad Eleusam oppidum Ciliciae. W. Hudsonus et Havercampus Ελεούσῃ. p. 463 ν. 11. οὐδὲ ἀποτετραμμένοις κεχρῆσθαι ἀπαναινόμενος ] Iosephus habet οπόσα ἀρωγὰ ὑπαγορεύσειαν χρῆσθαι ἀποτετραμμένος, quae medici profutura dicerent, ab eorum usu non abhorrebat. Zonarae verba mendosa videntur. ἀποτε τραμμένος et ἀπαναινόμενος idem fere significant: sed si lectio non fallit, ἀποτετραμμένοις posuit pro απειρημένοις, remediis interdictis. W. p. 471 ν. 14. συγχέαι δυνάμενον ] turbulentum verti. quod si quis τὸ συγχέαι pro ἀπατῆσαι intelligere mavult, reponat vafrum vel callidum. W. p. 474 τ. 7. τοῦ ἀρχιερέως Ιωας [Ἰωαζάρου]] postremus Archelai pontifex Ἰησοῦς τοῦ Σίε supra dicitur. W. p. 475 τ. 11. καὶ ἡ τῶν νόμων αὐτοῖς οὐ παρατηρεῖται παράβασις] fortasse νομίμων παράδοσις, rituum traditiones non observant. Iosephus habet φυλακῆς δὲ οὐδαμῶν τινων μεταποίησις αὐτοῖς ἢ τῶν νόμων. W. tur. Ρ. 476 τ. 22. Αμβιβοῦχος] haud scio an recte ita lega W. p. 479 τ. 15. ὃς κατὰ Πλάτωνος ἐπιγέγραπται] quid si natά IIlátovα, more Platonis? W. p. 480 τ. 5. οὗτος τὴν πατρὸς ἑκάστῳ δικαιοκρισίαν ποιού μεvos] mendosus videtur hic locus. W. p. 482 v. 12. Ovßow] sic mss efferunt. omnes Claudianus lib. 2 in Eutropium cum Tiberim ni memor imperii Stilico morumque priorum turpe relegasset defenso a Thybride nomen, servatamque novo servasset crimine Romam. Paeanius in metaphrasi Eutropii lib. 1 πρὸς ταῖς τοῦ Θύμβριδος ἐμβολαῖς. Duc. p. 488 v. 5. αὕτη γοῦν ἡ Κύπρος ] vide observata a Scaligero ad Eusebium p. 162 II edit. Duc. LIPSIAE, IMPRESSIT B. G. TEUBNER. |